Utworzyłam ten temat, żeby zmieścić wszystko w jednym miejscu co może być związane z wieczorami i nocami. Proszę wklejać muzykę, wiersze, cytaty, różne śmieszności, jakieś ciekawe wypowiedzi.Jednym słowem będzie to taki miszmasz wieczorowo-nocny...

Dzisiaj proponuję Czesława Niemena z wierszem Adama Mickiewicza.

Czesław Niemen - Dobranoc...


Dobranoc...

Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili,
Niech snu anioł modrymi skrzydły cię otoczy,
Dobranoc! niech odpoczną po łzach twoje oczy,
Dobranoc! niech się serce pokojem zasili.

Dobranoc! z każdej ze mną przemówionej chwili
Niech zostanie dźwięk jakiś cichy i uroczy,
Niechaj gra w twoim uchu, a gdy myśl zamroczy,
Niech się mój obraz sennym źrenicom przymili.

Dobranoc! obróć jeszcze raz na mnie oczęta,
Pozwól lica. – Dobranoc! – Chcesz na sługi klasnąć?
Daj mi pierś ucałować. – Dobranoc! zapięta.

– Dobranoc! już uciekłaś i drzwi chcesz zatrzasnąć.
Dobranoc ci przez klamkę – niestety! zamknięta!
Powtarzając : dobranoc! nie dałbym ci zasnąć...

Adam Mickiewicz (Sonety odeskie)

Efkaaa, tylko proszę nie zrób mi
Miłego wieczoru i Dobrej Nocy...

[ Ostatnio edytowany przez: cyganka35 20-08-2019 19:35 ]

Były dwie siostry: noc i śmierć
Śmierć większa a noc mniejsza
Noc była piękna jak sen a śmierć |
Śmierć była jeszcze piękniejsza |2x

Hej noony noony! Haj noony na!
Śmierć była jeszcze piękniejsza

Usługiwały siostry dwie
W gospodzie koło rzeczki
Przyszedł podróżny i woła: Hej! |
Usłużcie mi szynkareczki |2x

Hej noony noony! Haj noony na!
Usłużcie mi szynkareczki

Więc zaraz lekko podbiegła noc
Ta mniejsza, wiecie ta modra
Nalała, gość się popatrzył w szkło: |
Zacny - powiada - kordiał |2x

Hej noony noony! Haj noony na!
Zacny - powiada - kordiał

Lecz zaraz potem podbiegła śmierć
Podbiegiem jeszcze lżejszym
Podróżny cmok! A kielich brzęk! |
Bo kordiał był zacniejszy |2x

Hej noony noony! Haj noony na!
Bo kordiał był zacniejszy

Spełnił podróżny kielich do dna
I już nie mówił z nikim
Widząc, że druga siostra ma |
Dużo piękniejsze kolczyki |2x

Hej noony noony! Haj noony na!
Dużo piękniejsze kolczyki

Taką ballade w słotny czas
W oberży "Trzy Korony"
Śpiewał mi hej! w Dublinie raz |
John Burton - John nad Johny |2x

Hej noony noony! Haj noony na!
John Burton - John nad Johny

Dublin to z balladami kram
Niejedną tam się złowi
Więc to, com kiedyś słyszał tam |
Powtarzam Krakowowi |2x

Hej noony noony! Haj noony na!
Powtarzam Krakowowi.

Ksiezyc czarnoksiezyc z piasku klepsydry zatrzymuje czas. Czerwone wino do glow uderza, zamiesza, namiesza. Przyplywy, odplywy, zapada zmrok. Zla wrozba tym, co spac nie moga, zeglarzom na dalekich wodach, podroznym w odleglych stronach. Pogubili sciezki nocy ciemnej, nocy mrocznej, zlej. Ksiezyc czaroksiezyc odwraca wzrok.

Gdzies daleko, ktos dopija kolejny kieliszek wina. Zludzenia rozpadly sie jak domek z kart, misternie budowany na fundamentach zludzen i poboznych zyczen. Ona krotkim: "z tego nic nie bedzie" podciela zyly. I on tam daleko, nie pamieta juz, czy to krew czy wino. Ksiezyc czarnoksiezyc glucho wpatruje sie w dal.

Nie uslyszal nikt. W innej czesci swiata, gdzies na granicy, pod kaszmirowym niebem. Z szalenstwa, obledu i z rozpaczy, z poczucia krzywdy. Na ostrze miecza, na ksiezyc i na krew, przysiega zemste. Powroci tu, pod innym niebem, a ksiezyc jedyny swiadek zamilknie na wieki.

Blisko, calkiem niedaleko, na wyciagniecie ekranu, tekst. Juz na dzis dosc, glowa peka, goraczka, niepokoj. Od ksiezyca zaklec, zlowrozebnie saczacych sie procentami co noc mocniejszymi. Szklo. I lod. W jej oczach. Znow ksiezyc. Oskarzyciel i sedzia. Bladym swiatlem odczytuje wiadomosci. Dla niej.

A ona. Magiczne swe zaklecia odczynia. Czarodziejka z ksiezyca w morde misia".

Dobry sen...


Dobry sen...

Ładnie u ciebie
Tyle książek
Ty sam to wszystko czytasz?
Jest to, co lubię
"Mały książę"
O! Jaka ładna płyta
Leż, leż spokojnie
Jutro wstaniesz
Drobiazg
Trzydzieści siedem dwa
Zaraz opowiem Ci, kochanie
Skąd przyszłam
I kim jestem ja

Ja jestem dobrym snem
Życia mam tylko godzinę
Będziesz pamiętał mnie
Gdy minę
Ja jestem dobrym snem
W którym jest wszystko tak piękne
Kochanie nie budź się
Bo zniknę

Tyle tu dymu
Pokój tonie
Otworzę zaraz okno
A te koszule
Na balkonie
Na amen ci zamokną
Leż, leż spokojnie
Jutro wstaniesz
Grypa
Podgorączkowy dreszcz
Mój czas się kończy
Nie zostanę
Nie mogę
A dlaczego wiesz

Ja jestem dobrym snem...

Ja jestem dobrym snem
Zasmucę cię i porzucę
Dobranoc - tylko gdzie
Schowałeś klucze?

Jonasz Kofta

Słońce już gasło, wieczór był ciepły i cichy,
Okrąg niebios gdzieniegdzie chmurkami zasłany,
U góry błękitnawy, na zachód różany;
Chmurki wróżą pogodę, lekkie i świecące,
Tam jako trzody owiec na murawie śpiące,
Ówdzie nieco drobniejsze, jak stada cyranek.
Na zachód obłok na kształt rąbkowych firanek,
Przejrzysty, sfałdowany, po wierzchu perłowy,
Po brzegach pozłacany, w głębi purpurowy,
Jeszcze blaskiem zachodu tlił się i rozżarzał,
Aż powoli pożółkniał, zbladnął i poszarzał:
Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło
I raz ciepłym powiewem westchnąwszy - usnęło...

Adam Mickiewicz - Pan Tadeusz; Księga XII

There's nane that's blest of human kind,
But the cheerful and the gay, man,
Fal, la, la, etc.

Here's a bottle and an honest friend!
What wad ye wish for mair, man?
Wha kens, before his life may end,
What his share may be o' care, man?

Then catch the moments as they fly,
And use them as ye ought, man:
Believe me, happiness is shy,
And comes not aye when sought, man.

They are rhymes rudely strung with intent less
Of sound than of words,
In lands where bright blossoms are scentless,
And songless bright birds;
Where, with fire and fierce drought on her tresses,
Insatiable summer oppresses
Sere woodlands and sad wildernesses,
And faint flocks and herds.

Where in dreariest days, when all dews end,
And all winds are warm,
Wild Winter's large flood-gates are loosen'd,
And floods, freed from storm,
From broken-up fountain heads, dash on
Dry deserts with long pent up passion —
Here rhyme was first framed without fashion —
Song shaped without form.

Whence gather'd? — The locust's glad chirrup
May furnish a stave;
The ring of a rowel and stirrup,
The wash of a wave;
The chaunt of the marsh frog in rushes,
That chimes through the pauses and hushes
Of nightfall, the torrent that gushes,
The tempests that rave;

In the deep'ning of dawn, when it dapples
The dusk of the sky,
With streaks like the redd'ning of apples,
The ripening of rye.
To eastward, when cluster by cluster,
Dim stars and dull planets, that muster,
Wax wan in a world of white lustre
That spreads far and high;

In the gathering of night gloom o'erhead, in
The still silent change,
All fire-flush'd when forest trees redden
On slopes of the range.
When the gnarl'd, knotted trunks Eucalyptian
Seem carved, like weird columns Egyptian,
With curious device, quaint inscription,
And hieroglyph strange;

In the Spring, when the wattle gold trembles
'Twixt shadow and shine,
When each dew-laden air draught resembles
A long draught of wine;
When the sky-line's blue burnish'd resistance
Makes deeper the dreamiest distance,
Some song in all hearts hath existence, —
Such songs have been mine
Czyjeż to słowa, czyjeż?

[ Ostatnio edytowany przez: darraj 31-08-2019 20:43 ]

Maciej Silski - Gdy umiera dzień...


Obudź się
Leży tu gdzieś
Suknia jak mgła
Nożem słońca zerwana
Tańcz, chcę widzieć jak
Pieści Cię wiatr
Włosami gra

Tańcz, ja będę stał
Wbity w Twój cień
Jak posąg kamienny
Gdy umiera dzień
Upij i więź
Nie zostawiaj
Bo utonę w nim...