Wkrótce na Ziemi wybuchnie supernowa
Gwiazdę stworzy człowiek.

National Ignitron Facility (NIF) to eksperymentalny reaktor termojądrowy, który wybudowano w Kalifornii. Składa się ze 192 najmocniejszych na świecie laserów. To dzięki nim będzie można przeprowadzić reakcję termojądrową.

W kulistej komorze z aluminium i betonu o średnicy 10 metrów i masie 118 ton spotka się na krótko światło laserów. W miejscu, gdzie przetną się wiązki naukowcy mają zamiar umieścić próbkę gruntu oraz skał. Ogromne ciśnienie, miliardy razy większe niż ziemskie i temperatura 100 milionów stopni sprawi, że naukowcy będą mogli "zobaczyć", co dzieje się np. we wnętrzu Ziemi.

Eksperyment, który pochłonie ogromne ilości energii, więcej niż w szczycie energetycznym zużywają całe USA, będzie trwał tylko ułamek sekundy. Jego przebieg będą więc śledzić superczułe czujniki.

Ale nie tylko odkrywaniem tajemnic wnętrza Ziemi będą zajmować się naukowcy. Chcą także poznać tajemnice wszechświata. Wystarczy, by we wnętrzu urządzenia umieścili materię, z której składają się gwiazdy, by móc obserwować np. wybuch supernowej.

W NIF można zaplanować wybuch supernowej na dziewiątą rano w czwartek, zamiast czekać na przypadkowe zdarzenie w kosmosie - opowiada dr Eric Storm z Lawrence Livermore National Laboratory, w którym mieści się NIF. - A potem powtarzać to doświadczenie jeszcze raz i jeszcze raz...

Naukowcy mają też nadzieję, że w laserowej komorze uda im się podgrzać materię do takiej temperatury, że zainicjowane zostaną reakcje termojądrowe, jakie zachodzą wewnątrz Słońca czy podczas wybuchu bomby wodorowej. Dzięki poznaniu tych procesów możliwe stałoby się zapewnienie ludzkości taniego i niewyczerpanego źródła energii.

News z sieci
To musi być fascynujące oglądać efekt super nowej w wydaniu mikro.

"Geje-pedofile? To w kościele!". Awantura na uniwersytecie
Kontrowersyjna tematyka debaty organizowanej przez studentów wywołała burzę.
O zagadnieniach, jakie planowano poruszyć podczas konferencji na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, doniosła "Gazeta Wyborcza". Trzeba przyznać, mogą robić wrażenie. Oto zdanie, które znalazło się na promującym spotkanie plakacie:

Czy wiesz, że sprawcami jednej trzeciej wszystkich przypadków molestowania seksualnego dzieci są homoseksualiści?

Zaproszono nawet dr Paula Camerona. Ów amerykański naukowiec za wielki błąd uważa dekryminalizację homoseksualizmu, która jego zdaniem umożliwiła zorganizowanie potężnego gejowskiego lobby, wysuwającego teraz kolejne żądania.

W rozmowie z "Dziennikiem" upust swojemu oburzeniu dał Robert Biedroń. Co trzeci pedofil to homoseksualista? Bzdura! - grzmiał pierwszy gej Rzeczpospolitej. Korzystając przy tym z okazji, by zaatakować duchownych:

Chyba, że księża przeprowadzili takie badania i chodzi o pedofilów i gejów w kościele.

Wyrazy oburzenia gejowskich aktywistów i dziennikarzy "Wyborczej" przyniosły skutek. Prorektor ds. studenckich prof. Marek Kowalski odwołał konferencję:

Organizowanie jej nie służy kształtowaniu właściwego obrazu uniwersytetu. Nie pozwolę przyczepić do nas łatki homofobicznej uczelni. Boleję nad odwołaniem konferencji, uważam, że doszło do ograniczenia działalności koła naukowego i media zamknęły usta studentom.

Profesorowi najwidoczniej zabrakło konsekwencji i odwagi. Boleje on nad ograniczeniem wolności nauki, sam jednak podejmuje decyzję o odwołaniu konferencji - z obawy, że media będą zarzucać uniwersytetowi homofobię.

O debacie nie dowiedział się przecież z łam "Gazety Wyborczej", jego nazwisko widnieje nawet na plakacie. Aprobując tak kontrowersyjne tematy, powinien wiedzieć, że wywołają ona burzę w mediach. "Gazeta Wyborcza" nigdy nie śpi, a takie perełki jej dziennikarze wyłapują błyskawicznie.

Jednak - jak doniósł czujny użytkownik Pardonu - konferencja się odbędzie. Prorektor się przestraszył, ale studenci nie dali się medialnej nagonce i przenieśli spotkanie do sąsiadującego z uczelnią Domu Rekolekcyjno-Formacyjnego.

Warto przy okazji zauważyć, że i studenci UKSW, i Biedroń próbują manipulować opinią publiczną w podobny sposób. Ci pierwsi chcą, by ludzie kojarzyli gejów z pedofilami. Ten drugi natomiast usiłuje wmówić nam, że większość duchownych patrzy na ministrantów łakomym okiem.


Naprawdę nie da się dyskutować na nieco wyższym poziomie?

jeden przykład***********

HOMOSEKSUALIZM A PEDOFILIA
Para homoseksualnych rodziców zastępczych molestowała powierzone jej dzieci - pisze dziś "Rzeczpospolita". Lokalne władze nie interweniowały, bo bały się posądzenia o homofobię - dodaje.


Według "Rz" czterdziestolatkowie Craig Faunch i Ian Wathey mieli być modelowymi rodzicami zastępczymi. To pierwsza homoseksualna para z hrabstwa Yorkshire, której oddano na wychowanie dzieci. W sumie przez ich dom w latach 2003 -2005 przewinęło się ich aż 18 - informuje "Rz".

Do lokalnych władz i opieki społecznej napływało wiele sygnałów ostrzegawczych - czytamy w "Rz". Mimo to urzędnicy z uporem bagatelizowali te doniesienia, odmawiając interwencji. Wreszcie zajęła się tym policja. Obaj panowie siedzą już w więzieniu - udowodniono im molestowanie czterech chłopców. Okazało się, że lokalne władze nie zareagowały, bo bały się posądzenia o homofobię - podsumowuje "Rz"
*Związki homoseksualne i homoseksualizm, raport i komentarz medyczny
****************************************************************
dr med. John Shea (radiolog)
dr med. John K. Wilson (kardiolog)
dr med. Paul Ranalli (neurolog)
dr med. Christina Paulaitis (lekarz rodzinny)
dr med. Luigi Castagna (neurolog dziecięcy)
dr med. Hans-Christian Raabe (intenista)
dr med. W. André Lafrance (dermatolog)

1. WPROWADZENIE
Wbrew wrażeniu, jakie stwarzają media, rzeczywista liczba homoseksualistów jest dosyć niska. W istocie, wszelkie badania wykazują, że stanowią oni 1-3 % populacji. Liczba homoseksualistów żyjących w "zwyczajowych związkach partnerskich" jest jeszcze mniejsza, to jedynie 0,5 % wszystkich par, co kontrastuje z 70 %, jakie stanowią pary pozostające w związku małżeńskim. Naciski w kierunku wprowadzenia małżeństw tej samej płci pochodzą od bardzo małego wycinka społeczeństwa..
•Według statystyk kanadyjskich 1,3 % mężczyzn i 0,7 % kobiet uznało siebie za osobę homoseksualną. (www.statcan.ca/Daily/English/040615/
d040615b.htm)
•Badania przeprowadzone ostatnio w wielu krajach wskazują na występowanie homoseksualizmu u mniej aniżeli 3% populacji. W jednym z badań przeprowadzonych w USA oszacowano je na 2,1% populacji męskiej i 1,5 populacji żeńskiej. (Gilman S.E. Am J Public Health. 2001; 91: 933-9.) W innych badaniach amerykańskich oszacowano populację dorosłych lesbijek na 1,87%. (Aaron D.J. i inni. J Epidemiol Community Health. 2003; 57:207-9.) W najnowszych badaniach brytyjskich 2,8% mężczyzn zostało zaklasyfikowanych jako homoseksualiści (Mercer C.H. i inni. AIDS. 2004; 18:1453-8.), a w badaniach holenderskich 2,8% mężczyzn i 1,4 % kobiet posiadało partnerów tej samej płci. (Sandfort T.G. i inni. Arch Gen Psychiatry. 2001; 585-91.) Z kolei w badaniach przeprowadzonych w Nowej Zelandii 2,8% dorosłych w młodym wieku zaklasyfikowano jako homoseksualistów bądź biseksualistów. (Fergusson D.M. i inni. Arch Gen Psychiatry. 1999; 5676-80.)
•W roku 2001 było w Kanadzie nieco ponad 8,3 miliona rodzin, z czego prawie 6 milionów (70%) stanowiły pary małżeńskie a 1,1 miliona pary o charakterze związku zwyczajowego. Spis ludności z roku 2001 jako pierwszy dostarczył danych na temat związków partnerskich tej samej płci. W sumie 34 200 par (czyli 0,5% wszystkich par) określiło siebie jako pary tej samej płci. (www.statcan.ca/Daily/English/021022/
d021022a.htm.)
2. ZAGROŻENIA ZDROWIA ZWIĄZANE
Z HOMOSEKSUALNYM STYLEM ŻYCIA


Media prezentują homoseksualny styl życia oraz związki homoseksualne jako szczęśliwe, zdrowe i stabilne. Jednakże z homoseksualnym stylem życia wiąże się spora liczba bardzo poważnych fizycznych i emocjonalnych konsekwencji zdrowotnych. Wiele spośród związków homoseksualnych deklarujących "wzajemne oddanie" trwa jedynie kilka lat. Rodzi to wątpliwości co do tego, czy dzieciom wychowywanym w rodzinach opartych na związkach tej samej płci takie środowisko rodzinne zapewnia należytą ochronę..
A.W populacji homoseksualnej istnieje wysoki wskaźnik promiskuityzmu, a trwałość nawet zdeklarowanych związków jest krótka.
■Badania nad mężczyznami o orientacji homoseksualnej wykazują, że ponad 75% homoseksualistów uprawiało seks z ponad 100 różnymi mężczyznami w ciągu życia: około 15% spośród nich miało 100-249 partnerów seksualnych, 17% - 250-499, 15% - 500-999, a 28% przyznało, że miało ponad 1000 partnerów seksualnych w ciągu życia. (Bell A.P., Weinberg M.S. Homosexualities. New York 1978.)
■Obraz promiskuityzmu lesbijek przedstawia się mniej ekstremalnie, ale jego wskaźnik jest wyższy aniżeli u kobiet heteroseksualnych. Wiele lesbijek uprawia także seks z mężczyznami. (Fethers K i inni, "Sexually transmitted infections and risk behaviours in women who have sex with women" ["Infekcje przenoszone drogą płciową a zachowania obarczone ryzykiem u kobiet uprawiających seks z kobietami"]. Sexually Transmitted Infections 2000; 76:345-9.)
■O wiele wyższy wskaźnik promiskuityzmu obserwuje się u "oddanych sobie" homoseksualistów będących w związku niż w małżeństwach heteroseksualnych. W Holandii męskie związki homoseksualne trwają średnio 1,5 roku, a homoseksualiści mają średnio ośmiu partnerów na rok poza związkami rzekomego "wzajemnego oddania". (Xiridou M. i inni. "The contribution of steady and casual partnerships to the incidence of HIV infection among homosexual men in Amsterdam", ["Zależność rozmiarów zakażenia HIV od trwałych i przypadkowych związków partnerskich wśród mężczyzn homoseksualnych w Amsterdamie"]. AIDS. 2003; 17:1029-38.) Homoseksualiści uprawiają seks z kimś innym niż ich pierwotny partner w 66% związków w pierwszym roku jego trwania wskaźnik ten wzrasta do 90% w związkach trwających dłużej niż pięć lat. (Harry J. Gay couples, [Pary gejowskie]. New York. 1984.)
■Według badania internetowego, w którym wzięło udział prawie 8 000 homoseksualistów, 71% związków tej samej płci trwało mniej niż 8 lat. Jedynie 9% wszystkich związków tej samej płci trwało dłużej niż 16 lat. (2003-2004 Gay and Lesbian Consumer Online Census [Internetowy Spis Konsumentów będących Gejami i Lesbijkami na lata 2003-2004]; www.glcensus,org.)
■Wysokie wskaźniki promiskuityzmu nie są niczym dziwnym: autorzy będący homoseksualistami twierdzą, że "wyzwolenie gejów zostało oparte (...) na seksualnym braterstwie promiskuityzmu". (Rotello G. Sexual ecology [Ekologia seksualna]. New York 1998.)


B.Bardzo rozpowszechnione wśród homoseksualistów są praktyki seksualne o wysokim stopniu ryzyka, takie jak seks analny.
■Większość mężczyzn o orientacji homoseksualnej (60%) podejmuje seks analny, często bez użycia prezerwatywy, nawet jeśli są zakażenie wirusem HIV. (Mercer C.H. i inni. "Increasing prevalence of male homosexual partnerships and practices in Britain 1990-2000 [Wzrost występowania homoseksualnych związków partnerskich i praktyk wśród mężczyzn w Brytanii w latach 1990-2000]. AIDS. 2004; 18:1453-8.) Ze stosunkiem analnym wiąże się duża liczba chorób, z których wiele występuje rzadko lub nie występuje wcale w populacji heteroseksualnej, takich jak: rak odbytu, ziarnica weneryczna pachwin, kryptosporidia, lamblioza, opryszczka, AIDS, brodawczak, drobnoustrojowe zakażenie przewodu pokarmowego isospora belli, zakażenie grzybicze microsporidia, rzeżączka, syfilis, żółtaczka typu B i C i inne (www.netdoctor.co.uk; www.gayhealthchannel.com).
■Wraz z podejmowaniem seksu analnego rośnie ryzyko zakażenia wirusem HIV. U młodych mężczyzn o orientacji homoseksualnej w przedziale wiekowym 15-22 lat, którzy kiedykolwiek uprawiali seks analny, ryzyko zakażenia wirusem HIV było pięciokrotnie wyższe niż u tych, którzy nigdy nie podejmowali seksu analnego. (Valleroy L. i inni. "HIV prevalence and associated risks in young men who have sex with men" [Występowanie HIV i związane z tym zagrożenia u młodych mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami]. JAMA. 2000; 284:198-204.)
■Większość (84%) uczestników badań nad homoseksualistami zakażonymi wirusem HIV podejmowała rozmyślnie seks analny bez zabezpieczeń (barebacking) w ostatnich trzech miesiącach, a 43% spośród nich zadeklarowało, że w ostatnim czasie odbyli takie stosunki z partnerami najprawdopodobniej nie zakażonymi wirusem HIV, tym samym narażając drugą osobę na zakażenie. (Halkitis P.N. "Intentional unsafe sex /barebacking/ among HIV-positive gay men who seek sexual partners on the Internet" [Seks bez zabezpieczeń /barebacking/ rozmyślnie uprawiany przez gejów zakażonych wirusem HIV, poszukujących swych partnerów seksualnych przez internet]. AIDS Care. 2003; 15:367-78.)
■Choć wielu homoseksualistów jest świadomych zagrożenia HIV, spora liczba nie zdaje sobie sprawy ze zwiększonego ryzyka zakażenia także innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, spośród których wiele posiada poważne komplikacje lub może być nieuleczalna. (Badania przeprowadzone przez producenta lubrikanta K-Y oraz National Lesbian and Gay Health Association [Narodowe Stowarzyszenie Zdrowia Lesbijek i Gejów].)
■Choć stałe używanie prezerwatyw obniża ryzyko zakażenia HIV o około 85%, to jednak nie jest w stanie zapewnić odpowiedniej ochrony przed wieloma chorobami przenoszonymi drogą płciową takimi jak: syfilis, rzeżączka, ziarnica weneryczna pachwin, opryszczka, narośla na genitaliach i inne. Poza abstynencją jedyny bezpieczny seks stanowi obopólna monogamia niezainfekowanych partnerów. (Sex, Condoms, and STDs: What We Now Know [Seks, prezerwatywy i choroby przenoszone drogą płciową: co wiemy o nich obecnie]. Medical Institute for Sexual Health [Instytut Medyczny Zdrowia Seksualnego]. 2002.)


C.U homoseksualistów obserwuje się bardzo wysokie wskaźniki infekcji przenoszonych drogą płciową, takich jak HIV, które stanowią ogromne obciążenie dla służby zdrowia.
■Ponad 70% wszystkich diagnoz AIDS postawionych w Kanadzie u osobników dorosłych powyżej 15 roku życia do czerwca 2004 roku odnosiło się do mężczyzn o orientacji homoseksualnej (13 019 na 19 238). 60% wszystkich dodatnich prób na obecność HIV stwierdza się u mężczyzn o tej orientacji. Liczba ta kontrastuje z 15% wszystkich dodatnich prób na obecność HIV związanych z kontaktami heteroseksualnymi. (Public Health Agency of Canada [Agencja Zdrowia Publicznego w Kanadzie]. "HIV and AIDS in Canada" ["HIV i AIDS w Kanadzie"]. Listopad 2004.)
■Obserwowany ostatnio dramatyczny wzrost zachorowań na syfilis w wielu wielkich miastach, takich jak Los Angeles, San Francisco, ale też Londyn i Manchester w Wielkiej Brytanii, dotyczy w większości mężczyzn o orientacji homoseksualnej. (Centers for Disease Control and Prevention, CDC [Centra Kontroli i Prewencji Zachorowań]. "Trends in primary and secondary syphilis and HIV infections in men who have sex with men" [Trendy rozwoju syfilisu pierwotnego i wtórnego oraz zakażenia HIV u mężczyzn, którzy uprawiają seks z mężczyznami]. MMWR 2004; 53:575-8, i Nicole A. "Are trends in HIV, gonorrhoea, and syphilis worsening in western Europe?" ["Czy trendy HIV, rzeżączki i syfilisu nasilają się w zachodniej Europie?"]. BMJ 2002; 324:1324-7.)


D.Wśród populacji homoseksualnej podniesione są, w porównaniu z populacją ogólną, wskaźniki zaburzeń zdrowia psychicznego. Wiele badań wskazuje na to, że wśród osób o orientacji homoseksualnej, notowane są o wiele wyższe wskaźniki zaburzeń psychiatrycznych, takich jak: depresja, próby samobójcze czy nadużywanie narkotyków, w porównaniu z populacją ogólną.
■W badaniach w Nowej Zelandii zebrano dane na temat wachlarza zaburzeń wśród młodych homoseksualistów, lesbijek i biseksualistów. U osób o orientacji homoseksualnej i biseksualnej w 21 roku życia stwierdzono czterokrotnie wyższe ryzyko wystąpienia depresji lub zaburzeń zachowania, pięciokrotnie wyższe ryzyko uzależnienia od nikotyny, dwukrotnie wyższe ryzyko nadużywania innej substancji lub wystąpienia innego nałogu oraz sześciokrotnie wyższe prawdopodobieństwo podjęcia próby samobójczej. (Fergusson D.M. i inni. "Is sexual orientation related to mental health problems and suicidality in young people?" ["Czy orientacja seksualna jest powiązana z problemami zdrowia psychicznego i myślami samobójczymi u młodych ludzi?"]. Arch Gen Psychiatry. 1999; 5676-80.)
■W badaniach nad zdrowiem psychicznym przeprowadzonych ostatnio w USA, stwierdzono, iż w porównaniu z populacją ogólną, osoby o orientacji homoseksualnej i biseksualnej, trzy razy częściej chorują na depresję a ryzyko wystąpienia u nich napadów lęku jest aż pięciokrotnie wyższa. Trzykrotnie częściej oceniali oni swoje zdrowie psychiczne jako zaledwie ?w porządku? lub ?kiepskie? i doświadczali silnego cierpienia psychicznego. U kobiet o orientacji homoseksualnej i biseksualnej stwierdzono czterokrotnie większe ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych. U obu tych grup wystąpiło trzykrotne większe prawdopodobieństwo konieczności podjęcia leczenia w placówkach zdrowia psychicznego. (Cochran S. i inni. "Prevalence of mental disorders, psychological distress, and mental health sevices use among lesbian, gay, and bisexual adults in the United States" ["Rozpowszechnienie zaburzeń psychicznych, psychicznego cierpienia oraz korzystanie z usług w zakresie zdrowia psychicznego wśród dorosłych lesbijek, gejów i biseksualistów w Stanach Zjednoczonych"]. J Consult Clin Psychol. 2003; 71:53-61.)
■Mówi się, że wysokie wskaźniki chorób psychicznych wśród osób o orientacji homoseksualnej są rezultatem "homofobii". Jednakże nawet w Holandii, która jest o wiele bardziej tolerancyjna wobec związków partnerskich tej samej płci i która ostatnio zalegalizowała "małżeństwa homoseksualne", stwierdza się wysoki wskaźnik chorób psychicznych, w tym depresji, dwubiegunowych zaburzeń afektu (depresyjno-maniakalnych), agorafobii, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i narkomanii. (Sandfort T.G. i inni. "Same-sex sexual behavior and psychiatric disorders: findings from the Netherlands Mental Health Survey and Incidence Study /NEMESIS/" ["Zachowania seksualne w obrębie tej samej płci a zaburzenia psychiatryczne: wyniki opublikowane przez Ośrodek Badań Zdrowia Psychicznego i Zachorowań Psychiatrycznych w Holandii /NEMESIS/]. Arch Gen Psychiatry. 2001; 585-91.)
■Co więcej, jeśli "homofobia" i uprzedzenia byłyby przyczyną wysokich wskaźników zaburzeń psychiatrycznych i prób samobójczych wśród homoseksualistów, podobnie można by oczekiwać wysokich wskaźników prób samobójczych i samobójstw wśród mniejszości etnicznych narażonych na rasizm. Jednakże zwykle nie mają one miejsca.
■Według badań z Vancouver, wiek życia przewidywany dla 20 - letnich mężczyzn o orientacji homoseksualnej i biseksualnej w 20 roku życia był krótszy o 8 do 20 lat od przewidywanego wieku życia ogółu mężczyzn. Ocenia się, że gdyby ten rozkład śmiertelności miał się utrzymać, to prawie połowa mężczyzn będących homoseksualistami, którzy mają teraz 20 lat, nie dożyje 65 roku życia. (Hogg R.S. i inni. "Modelling the impact of HIV disease on mortality in gay and bisexual men" ["Model wpływu zachorowań na HIV na śmiertelność wśród mężczyzn o orientacji homoseksualnej i biseksualnej"]. International Journal of Epidemiology. 1997; 26:657-61.)



3. HOMOSEKSUALIZM I PEDOFILIA


Ktokolwiek próbuje zalegalizować związki homoseksualne, powinien zdawać sobie sprawę z powiązania pomiędzy homoseksualizmem a pedofilią. Chociaż większość homoseksualistów nie angażuje się w pedofilię, to na największą troskę zasługuje fakt, że wśród pedofilów istnieje nieproporcjonalnie większa liczba homoseksualistów, a także to, że ruch homoseksualny oraz ruch na rzecz akceptacji pedofilii wzajemnie się przenikają..
•Dobrze znany historyczny przykład związku pomiędzy homoseksualizmem a pedofilią znajdujemy w starożytnej Grecji. Grecka mitologia jest przeniknięta opowiadaniami o pedofilii, a starożytna literatura grecka ją pochwala. Wiek chłopców używanych dla "rozkoszy seksualnej" wahał się prawdopodobnie pomiędzy 12 a 17 rokiem życia. Prostytucja męska była bardzo rozpowszechniona. Chłopcy i młodzi mężczyźni świadczyli usługi w domach publicznych. Istnieją ponadto świadectwa rozwiniętego handlu chłopcami. (Churchill W. Homosexual Behavior Among Males [Zachowania homoseksualne wśród mężczyzn]. Hawthorn. New York. 1967.)


•Pomiędzy pedofilią a homoseksualizmem zachodzą ścisłe związki. Politolog prof. Mirkin napisał, że "organizacje pedofilskie były pierwotnie częścią koalicji gejów i lesbijek (...)". (Mirkin H. "The pattern of sexual politics: feminism, homosexuality and pedophilia" ["Paradygmat polityki seksualnej: feminizm, homoseksualizm i pedofilia"]. Journal of Homosexuality 1999; 37:1-24.) Ruch homoseksualistów i ruch na rzecz akceptacji pedofilii przenikają się wzajemnie poprzez takie organizacje jak North American Man-Boy Love Association (NAMBLA) [Północnoamerykańskie Stowarzyszenie na rzecz Miłości pomiędzy Mężczyzną a Chłopcem]. Fakt ten potwierdza David Thorstad, wspólzałożyciel NAMBLA w artykule zamieszczonym w Journal of Homosexuality. (Thorstad D. "Man-boy love and the Amercian gay movement" ["Miłość męsko-chłopięca a amerykański ruch gejów"]. Journal of Homosexuality. 1990; 20:251-74.)


•Wymowne są badania wskazujące, że w zaledwie 3%-wej grupie homoseksualistów (statystyki kanadyjskie wykazują 1%) (Blanchard R. i inni. "Fraternal birth order and sexual orientation in pedophiles" ["Kolejność urodzenia wśród braci a orientacja seksualna pedofilów"]. Archives of Sexual Behaviour 2000; 29:463-78.) aż 1/4 z nich to pedofile. Oznacza to, że w tak małej w porównaniu z całą populacją grupie, jaką są osoby o orientacji homoseksualnej, zachowania pedofilskie występują 10 - 25 razy częściej niż w pozostałej przeszło 90% populacji mężczyzn heteroseksualnych.

4. "MAŁŻEŃSTWO" HOMOSEKSUALISTÓW


Działacze ruchu homoseksualnego twierdzą, że nie ma żadnej różnicy pomiędzy dziećmi wychowanymi w homoseksualnym i heteroseksualnym środowisku domowym. Jednak zasadniczo wszystkie te prace, które wskazują na brak różnic, poddano krytyce ze względu na ich niską jakość badawczo-naukową. Mimo ewidentnych braków zdają się one jednak wskazywać na to, że dzieci wychowane przez rodziców tej samej płci mogą być bardziej skłonne do promiskuityzmu. istnieje też większe prawdopodobieństwo, że zdobędą orientację homoseksualną..
•Analizując wszystkie badania rzekomo wskazujące na brak różnic pomiędzy dziećmi wychowanymi przez rodziców tej samej płci i rodziców o różnej płci, stwierdzono poważne uchybienia metodologiczne. Posłużono się na przykład bardzo małymi próbkami badawczymi, a ich dobór był stronniczy, zaniechano też grup kontrolnych. (P. Morgan, Children as Trophies? [Dziecko jako trofeum?] Christian Institute. Newcastle upon Tyne, 2002.)


•Istnieje większe prawdopodobieństwo, że dzieci wychowywane przez rodziców tej samej płci będą skłonne do promiskuityzmu i że same będą wykazywać orientację homoseksualną. (Riggs S.C. Coparent or second-parent adoption by same-sex parents [Adoptowanie dzieci przez jednego lub obu partnerów tej samej płci] (list). Pediatrics 2002; 109:1193-4.)


•Główną przeszkodą w wychowaniu dzieci przez pary homoseksualne pozostaje nieodłączna niestabilność związków osób tej samej płci. Według wyżej wspomnianych badań holenderskich średnia długość trwania relacji homoseksualnej "zaangażowanych" partnerów wynosiła jedynie półtora roku. W tych samych badaniach, którym poddano prawie 8000 homoseksualistów, 71% związków trwała mniej niż 8 lat. Co więcej, przemoc w związkach homoseksualnych jest dwa do trzech razy bardziej powszechna aniżeli w związkach heteroseksualnych. Takie środowisko nie zapewnia stabilności koniecznej przy wychowywaniu dzieci. Były homoseksualista Stepen Bennet, który ma żonę i dwoje dzieci, powiedział: "Przyznanie homoseksualistom prawa do zawierania związków małżeńskich i adoptowania dzieci to umyślne tworzenie rodzin dysfunkcyjnych".

5. ARGUMENTY BIOLOGICZNE DOTYCZĄCE ROZWOJU PŁCI


Wbrew wrażeniu, jakie stwarzają media, homoseksualizm nie jest uwarunkowaniem całkowicie wewnętrznym, ani też nie jest niezmienny. Tak zwany "gen homoseksualny" nie został nigdy odkryty. Istnieją badania wskazujące na to, że zmiana orientacji seksualnej z zasadniczo homoseksualnej na zasadniczo heteroseksualną jest możliwa..
•Badania przeprowadzone ostatnio przez autorów życzliwych ruchowi homoseksualnemu wykazały, że o rozwoju homoseksualizmu nie decydują wyłącznie geny. Świadectwo biologii w sposób oczywisty przemawia za tym, że homoseksualiści po prostu nie rodzą się homoseksualistami. W rozwoju tożsamości płciowej i zachowań seksualnych znaczącą rolę odgrywają przede wszystkim wpływy środowiskowe. ["Orientacja seksualna z perspektywy biologicznej"]. W: Garnets L.D. i Kimmel D.C.: "Psychological perspectives on lesbian, gay, and bisexual experiences" ["Doświadczenia lesbijskie, gejowskie i biseksualne z perspektywy psychologicznej"]. Columbia University Press, New York. 2003.)


•Nie ma zatem przekonywujących dowodów na istnienie "genu homoseksualnego". Faktycznie, gdyby takowy istniał, osoby posiadające go byłyby prawdopodobnie w niekorzystnej sytuacji ze względu na selekcję naturalną w procesie ewolucji: "Gdyby istniał «gen homoseksualny», byłby źródłem znacznego problemu, ponieważ homoseksualizm wiąże się z niską płodnością. I rzeczywiście, skoro osoba o orientacji homoseksualnej odbywa stosunki seksualne z osobami tej samej płci, nie będzie posiadała ona potomstwa". (Bailey J.M., jw.)


•Jednym ze sposobów ustalenia, czy jakaś cecha jest uwarunkowana genetycznie, jest badanie zachowań identycznych bliźniąt (które posiadają taki sam materiał genetyczny) i porównanie ich z zachowaniami bliźniąt nieidentycznych. Zakłada się, że bliźnięta wzrastają w takim samym środowisku. Przeprowadzono kilka badań celem ustalenia, czy identyczni bliźniacy będący braćmi mężczyzn o orientacji homoseksualnej są także homoseksualistami. Zgodność orientacji (obaj identyczni bliźniacy mieli orientację homoseksualną) wystąpiła jedynie w 25-50% par identycznych bliźniąt. Dlatego "geny" nie mogą w zupełności tłumaczyć homoseksualnej orientacji i zachowań. (Pillard R.C. i Weinrich J.D. "Evidence of familial nature of male homosexuality" ["Dowody przemawiające za rodzinną naturą homoseksualizmu u mężczyzn"]. Archives of General Psychiatry. 1986:42; 808-12. King M. i McDonald E. "Homosexuals who are twins. A study of 46 probands." ["Bliźnięta o orientacji homoseksualnej. Studium 46 przypadków."]. British Journal of Psychiatry. 1992; 160:407-9.)


•Ostatnio wyniki swych badań opublikował profesor Spitzer, wybitny psychiatra. Jest on uważany za historycznego orędownika działalności homoseksualistów oraz za osobę, która odegrała kluczową rolę w usunięciu homoseksualizmu z podręcznika psychiatrii w roku 1973. Badał on, czy u niektóre osoby o orientacji homoseksualnej zareagują na terapię. Przebadał 200 respondentów obojga płci, którzy poinformowali o zmianie orientacji z homoseksualnej na heteroseksualną trwającej co najmniej przez 5 lat. W wyniku badań prof. Spitzer doszedł do następującego wniosku: "Chociaż autor był początkowo sceptyczny, w czasie badań nabrał przekonania co do możliwości zmiany orientacji seksualnej u niektórych gejów i lesbijek". Choć przykłady "zupełnej" zmiany orientacji nie były powszechne, to jednak większość uczestników badania stwierdzała zmianę przeważającej lub wyłącznie homoseksualnej orientacji występującej przed terapią na przeważającą lub wyłącznie heteroseksualną orientację w ostatnim roku jako rezultat terapeutycznej naprawy. Wyniki te zdają się przeczyć programowym wypowiedziom głównych organizacji zdrowia psychicznego w Stanach Zjednoczonych, które utrzymują, że wiara w skuteczność psychoterapii w przypadkach pociągu seksualnego do tej samej płci nie posiada żadnych podstaw naukowych. (Spitzer R.L. "Can some gay men and lesbians change their sexual orientation? 200 participants reporting a change from homosexual to heterosexual orientation." ["Czy możliwa jest zmiana orientacji seksualnej u niektórych gejów i lesbijek? Relacja 200 uczestników badań na temat zmiany orientacji z homoseksualnej na heteroseksualną."]. Arch Sex Behav. 2003; 32:403-17; dyskusja: 419-72 - inne badania patrz www.narth.com.)

6. KORZYŚCI PŁYNĄCE Z TRADYCYJNEGO MAŁŻEŃSTWA


Z małżeństwa płyną ważne korzyści dla jednostki i społeczeństwa. Małżeńskie pary heteroseksualne są na ogół zdrowsze, mają mniej problemów psychologicznych i żyją dłużej aniżeli osoby samotne czy zamieszkujące z kimś poza legalnym związkiem. Polityka rządowa powinna więc dawać oparcie małżeństwom i służyć ich wzmocnieniu.
•Profesor Oswald, ekonomista z Uniwersytetu w Warwick w Wielkiej Brytanii, w swych badaniach stwierdził, że pożycie w stałym związku małżeńskim w znaczny sposób wydłuża życie zarówno mężczyzny jak i kobiety. Wzrost śmiertelności u mężczyzn nieżonatych jest podobna do wzrostu śmiertelności wskutek palenia papierosów.


•Małżeństwo wiąże się z większym uczuciem szczęśliwości, spadkiem depresji, spożycia alkoholu i papierosów zarówno wśród mężczyzn jak i kobiet.


•Wyniki nielicznych badań porównujących ze sobą małżeństwo i wspólne zamieszkanie czyli konkubinat wskazują, że o wiele korzystniejsze zarówno dla mężczyzn jak i kobiet jest trwanie w legalnym związku. Pozytywne skutki na współmałżonków wydaje się mieć sam fakt zalegalizowania związku. (Gardner J., Oswald A., "Is it money or marriage that keeps people alive?" ["Czy to pieniądze, czy małżeństwo utrzymują ludzi przy życiu?"]. Sierpień 2002. Wilson C.M. i Oswald A.J., "How does marriage affect physical and psychological health? A survey of the longitudinal evidence." ["Jak małżeństwo wpływa na zdrowie fizyczne i psychiczne? Badania podłużne."]. Styczeń 2002. Oba artykuły są dostępne na stronie Web prof. Oswalda - patrz "Dalsza lektura".)

7. SZKODLIWE SKUTKI ROZPADU RODZINY


Istnieje bogata dokumentacja na temat związku, jaki zachodzi między rozpadem rodziny a szkodliwymi skutkami tego faktu dla zdrowia dzieci i całego społeczeństwa. Dlatego polityka rządowa powinna wzmocnić rodzinę opartą na małżeństwie mężczyzny i kobiety. Związki homoseksualne z ich nieodłączną niestabilnością zwiększają zaś ryzyko rozpadu rodziny na dzieci i całe społeczeństwo.
•U korzeni wielu problemów, które spotykamy wśród dzieci i ludzi młodych, takich jak trudności emocjonalne i psychiczne, słabe wyniki w nauce, nadużywanie środków odurzających, przedwczesna aktywność seksualna, w tym ciąża nastolatek i przestępczość wśród młodzieży - tkwi dramatyczny wzrost rozpadu rodzin i "przewrót" w życiu osobistym rodziców, które mają szkodliwy wpływ na ich dzieci. (Por. badania: Rebecca O'Neill. "Experiments in living" ["Eksperymenty życiowe"]. CIVITAS. 2002.)


•Rezultatem rozpadu rodziny jest pogorszenie zdrowia dzieci, w tym większa śmiertelność oraz problemy emocjonalne (w tym wyższy wskaźnik samobójstw.)


•Dzieci z rozbitych rodzin mają słabsze wyniki w nauce, zwłaszcza wyniki w czytaniu i pisaniu oraz z matematyki.


•Dzieci z rozbitych rodzin częściej żyją w biedzie. W wyniku rozpadu rodziny ubożeje wiele rodzin, w których samotny rodzic wychowuje dziecko.


•Dzieci z rozbitych rodzin mają również częstsze problemy z nadużywaniem środków odurzających.


•Angażują się one również w działalność przestępczą i stanowią dużą grupę więźniów.


•Badania przeprowadzone w ponad 170 miastach USA wskazały wyraźnie na związek pomiędzy wskaźnikami rozwodów i przestępczości. Niższe wskaźniki rozwodów były związane ze spadkiem przestępczości. (Sampson R.J. "Crime in cities" ["Przestępczość w miastach"]. Tonry i Morris, red., Crime and Justice [Przestępstwo i sprawiedliwość], Chicago 1992.)

Dalsza lektura w języku angielskim:
- "Health risks of gay sex" ["Zagrożenie zdrowia, jakie niesie seks gejowski"]: www.corporateresourcecouncil.org/white_papers/
Health_Risks.pdf ;
- "Effects of family breakdown on children and society" ["Wpływ rozpadu rodziny na dzieci i społeczeństwo"], CIVITAS, London, UK: www.civitas.org.uk/pdf/Experiments.pdf ;
- "Marriage research" ["Badania nad małżeństwem"], prof. Andrew Oswald: www2.warwick.ac.uk/fac/soc/economics/staff/
faculty/oswald/;
- "Therapy of homosexual orientation" ["Terapia orientacji homoseksualnej"]: www.narth.com (National Association for Research and Therapy of Homosexuality [Narodowe Stowarzyszenie ds. Badań i Terapii Homoseksualizmu w USA]).
***************************************************************
NEWS Z SIECI
Ten raport to nie homophobia to dowód

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 24-05-2009 21:17 ]

Sobotnie imprezy w polskich domach
Jedni bratają się tylko z Polakami, inni unikają ich jak ognia

Marta raczej trzyma się z daleka, bo Polak – to wiadomo – kłopoty. Wstydu narobi prędzej czy później, jak nie na trzeźwo, to po pijaku.

Kiedyś mieszkała z Polakami, znajomy podwoził ją po pracy do domu.

– Akurat w ogrodzie był „grill”, czyli jeden smażył kiełbasy, a cała reszta piła. Skrzynka piwa na głowę, to minimum, sobota przecież! – opowiada. – Wtedy Polak się robi bardzo odważny, nikogo się nie boi, nic mu nie jest straszne. Muzyka na całą parę i niech widzą, że Polacy to naród rozrywkowy!

– Jeb.. murzynów!! Niech wszystkie k... w okolicy usłyszą, jak się Polska bawi!” – to tylko jedne z nielicznych tekstów rzucanych przez wodzireja domówki. Marta wspomina, że chciała się zapaść pod ziemię... Nie jest to patologia w potocznym rozumieniu. Normalnie wstają rano do pracy, ona sprząta, on pracuje na budowie, mają córeczkę, dbają o nią. To prawda, że dziecko przeklina jak stary szewc, ale cała rodzina uważa, że to zabawne. Próbowała raz zwrócić im uwagę, delikatnie, żeby nie urazić. W odpowiedzi usłyszała: „ty nie bądź taka drętwa, bo pomyślę, że uważasz się czymś lepszym” (cytat wierny wypowiedzi). Marta musiała szukać kolejnego mieszkania...

– Miałam wrażenie, że mówimy innymi językami, mimo, że tym samym – dodaje.

Disco Polo Night!

– A u nas jak se raz żeśmy popili, to taka była impreza, że Kaśka butami rzucała na ogródki obok – opowiada pewien Polak z sąsiedztwa. – Wszystko było, łycha najlepsza i dragi, balanga na całego! Ale potem sąsiedzi zaczęli się pultać, ch..e jedne! Sami chodzą spać z kurami, to zazdroszczą chyba, czy co? Ale czaisz, wychodzi czarny rano przed dom, a na trawniku damska szpilka... Nie wiedzieliby pewnie skąd się wzięła, ale potem żeśmy chodzili po sąsiednich domach i zbierali je, bo wiesz, szkoda się Kaśce zrobiło, bo to były dobre laczki, drogie! Czaisz?

10 w skali Bouforta

Anka, studentka farmacji, trafiła raz na bal przebierańców. Był karnawał, kolega kolegi wymyślił imprezę pt. „Piraci”. Każdy musiał się przebrać i ku jej zaskoczeniu, każdy się postarał. Sztylety, opaski na oczy, kapelusze, obdarte łachy. Gospodarz zadbał o szczegóły, był rum i piwo z beczek, szanty i klimatyczne polskie przeboje. Świetny pomysł, świetny nastrój i gdyby niektórym nie zaczęło za bardzo „wiać za burtą”, byłyby pewnie i świetne wspomnienia. Ale na polskiej zabawie alkoholu zabraknąć nie może, bo to największy wstyd. A jak jest alkoholu pod dostatkiem, to budzą się w nas zwierzęce instynkty. Przychodzi moment, że coś komuś nie pasuje. Najpierw doszło do bójki (nikt już nie pamięta powodu). Część sprzętów została zdemolowana, doszło do dość poważnych obrażeń ciała niektórych uczestników, przyjechało pogotowie i policja. I było po balu.

Takich imprez z pirackim zakończeniem jest wiele. Młodzież (ta młodsza i ta starsza) nie zna umiaru. Prawie anonimowi, z dala od domów i rodzin, pozbawieni kontrolnej presji otoczenia ludzie, nie potrafią się pohamować. Niespełnione marzenia, piętrzące się problemy i tęsknota rodzą wiele napięć. Niewyładowana agresja budzi się do życia zachęcana kolejną jednostką alkoholu wprowadzoną do krwioobiegu. „Nieśmiertelność” – jak śmieją się znawcy tematu.

Night (fight) club

Pakiet rozrywek w rodzimej atmosferze jest w Anglii dość szeroki. W prawie każdym angielskim mieście jest polska dyskoteka albo polski klub. A tam, obowiązkowo polski bramkarz. Przemek pracuje w polskiej dyskotece na wschodzie Londynu.

– Nie ma nocy, żeby ktoś w końcu nie zaczął się bić, a powodem bywa dosłownie wszystko. Polak po paru piwach jest jest jak zapalnik, wystarczy byle iskierka. Alkohol dodaje odwagi rodzi poczucie „nieśmiertelności”. Wywleczony na zewnątrz „bohater” nadal odgraża się, że wróci i zabije mnie, moją rodzinę – opowiada z uśmiechem. – To wstyd, ale okolice polskich klubów należą do najmniej bezpiecznych. Pomimo zachowania wielu środków ostrożności i gruntownej selekcji przy wejściu, awantury są nieuniknioną regułą.

Artur, kolega Przemka, pomimo recesji, zrezygnował z pracy w ochronie polskiego lokalu. Szuka nowej – wszędzie, tylko nie w polskim klubie.

– Nie wiem skąd ci ludzie się biorą i co ich tak nakręca, ale ja nie chcę mieć z nimi nic wspólnego – przyznaje
News z sieci
Temat rzeka niejednokrotnie o tym pisałem tyle, że w tym temacie nie wiadomo, do jakiej kultury to przypisać?
Czasem odnoszę wrażenie, że my to mamy we krwi dzikie odskocznie zresztą to samo było w Polsce gryl, głośna muzyka POP DISCO POLO i Hip Hop.
Jak się porówna z kulturami innych kontynentów to śmiało można nas dokleić do Afrykańczyków, grylowany dziki ma takie same zapędy jak zapijaczony Polaczek pijany lekko uśpiony alkoholem z ręka w sałatce lub twarzą, spokojna impreza zawsze jest na starcie a później zaczynają się przepychanki?
Gonitwa w trakcie imprezy i wyzwiska Ty taki lub owaki i dlaczego patrzysz na moja dziewczynę itd. itd.
Nasza kultura jest dziwna i po takich weekendach idziemy do pracy z czerwonymi oczkami szklącymi się jak by ktoś białko z jajka doń wrzucił i siniaki to tu to tam.
Jak pojedziecie na Brixton w nocy to jest dokładnie tak samo i nie wspomnę o kulturach z Azji w Forest Gate, East Ham czy West ham Hacknay itp?
Dzikusy z kontynentów i kraju z nad Wisły

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 23-05-2009 11:31 ]

Dania: Arabski do szkół?
Władze Kopenhagi chcą wprowadzić do szkół arabski jako drugi po angielskim język obcy, żeby pomóc młodym ludziom pochodzenia arabskiego w lepszej integracji z duńskim społeczeństwem - poinformował w poniedziałek wiceburmistrz ds. młodzieży.

Eurabia: czy islam podbije Europę?
- Bardzo ważne jest, żeby zaproponować uczniom wybór języka, w tym arabskiego, ponieważ trzeba popierać młodych z krajów mówiących tym językiem i wzmacniać ich edukację i integrację z duńskim społeczeństwem - powiedział AFP Bo Asmus Kjeldgaard.
Język arabski, którego nauka ma zostać zaproponowana we wszystkich szkołach w Kopenhadze, ma być jednym z przedmiotów, który wchodziłby w skład egzaminu wstępnego do liceum - dodał.
Aż 10 proc. (3.166) z 31.000 uczniów uczęszczających do kopenhaskich szkół to uczniowie z językiem arabskim jako językiem ojczystym.
Wprowadzenie arabskiego "poza tym, że bardziej zmotywuje uczniów pochodzenia arabskiego" stworzy też "korzyści w handlu duńskich przedsiębiorstw z krajami arabskimi" - ocenił wiceburmistrz.
Jednocześnie miasto zaproponowało obok arabskiego hiszpański jako drugi język obcy wpisany na listę przedmiotów egzaminów wstępnych do liceum.
Władze Kopenhagi zwróciły się do ministerstwa oświaty o zatwierdzenie tych propozycji.
News z sieci

To jest juz nieuniknione UE oraz UK została zdominowana przez kultury islamskie
Najlepsze jest to w tym, że o tych kulturach mówi się, że to religia i wiara niosąca pokój a czy wymuszanie poprawności politycznej i narzucanie kanonów wartości religijnych. Kościół Rzymskokatolicki robili tak w średniowieczu mieczem przekazywali wiarę niewiernym a teraz robią tak kultury islamskie tyle, że technika się zmieniła nie używa się broni białej a techniki militarnej.
Ciekawy jestem, kiedy językiem urzędowym po angielskim, walijskim, szkockim oraz irlandzkim dojdzie również arabski i urdu
Nie martwmy się zawczasu wszak Boga być może niema i Allacha również.

Gwałcili kobiety i mężczyzn". Prawda o Monte Cassino

Bitwa o Monte Cassino to dla Polaków symbol odwagi i patriotyzmu. Włochom to starcie kojarzy się dużo gorzej.
I to bynajmniej nie dlatego, że przegrali. W 1944 roku Włochy stały już oficjalnie po stronie aliantów (chociaż nadal istniała sprzymierzona z Rzeszą tzw. Republika Socjalna rządzona przez Mussoliniego) . Pod Monte Cassino przeciwnikiem wielonarodowej koalicji byli Niemcy.
Jak wszyscy wiemy, decydujący atak na pozycje Wehrmachtu przeprowadzili w dniach 12-18 maja 1944 żołnierze polskiego II Korpusu. 18 maja, wczesnym rankiem, nad klasztorem Monte Cassino zawisnął biało-czerwony sztandar.

W tym samym czasie front przełamały także oddziały francuskie. Dlatego Francuzi również przypisują sobie kluczową rolę w zwycięstwie. Tyle tylko, że oni o Monte Cassino powinni raczej zapomnieć. Portal "Rzeczpospolitej" przypomina dziś o hańbie, jaką na alianckie wojska sprowadzili marokańscy żołnierze sił Wolnej Francji:
Arabowie (12 tys.) po przedarciu się przez niemieckie linie mordowali, rabowali i gwałcili jak wojsko Dżyngis-chana. (… Według ostrożnych szacunków zgwałcili ponad 5 tysięcy kobiet, a także mężczyzn w wieku od 5 do 85 lat.

Zbrodni i gwałtów dokonali Marokańczycy, ale Włosi podejrzewają, iż zrobili to na rozkaz jak najbardziej europejskich i cywilizowanych francuskich oficerów. "Rz" przytacza cytowane często we włoskich opracowaniach przemówienie generała Juina, dowódcy Francuskiego Korpusu Ekspedycyjnego. Tak instruował on swych żołnierzy:

Za tymi górami, poza żołnierzami wroga, których zabijecie, jest rozległa ziemia, bogata w kobiety, wino i domy. Jeśli przejdziecie te góry, wasz generał przysięga wam, że to wszystko, te kobiety, te domy, to wino, wszystko, co znajdziecie, jest wasze. Przez 50 godzin. Możecie zabrać wszystko, zniszczyć wszystko i robić wszystko, co wam się żywnie podoba.
Marokańczycy zabili wrogów, przeszli góry i wzięli sobie wszystko co chcieli – łącznie z kobietami (a nawet mężczyznami). W efekcie pośród wzgórz Lacjum rozegrały się sceny jak w Prusach Wschodnich, gdy wkraczała tam Armia Czerwona. Włosi stworzyli specjalną nazwę na te wydarzenia: Marocchinate.
W takim kontekście duma z osiągnięć polskiego wojska powinna być wśród nas jeszcze większa. Naszym oficerom nie przyszłoby do głowy nakazywać żołnierzom plądrować i gwałcić. Z drugiej strony warto zauwazyć, że Francuzi nigdy nawet nie pomyśleli, by Włochów za Cassino przeprosić. Generał Juin został po wojnie dowódcą wojsk NATO.
Cóż, kolejny raz potwierdza się zasada, że niektóre państwa nie muszą pokutować za swoje zbrodnie
News z sieci

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 25-05-2009 07:55 ]

pre-ref. 10

------------

Ref. 10A:

Ten odsyłacz jest w j. angielskim i omawia wiele raportów i dowodów na dużo wyższy stopień pedofilii wśród homoseksualnych mężczyzn. Przetłumaczony na twój język mówi on (w części):

Badanie nad pedofilią w Magazynie Psychiatrycznym Uniwersytetu Ottawa pokazuje: ‘Według tej literatury zostało udokumentowane odkrycie heteroseksualnej pedofilii do homoseksualnej pedofilii w stosunku dwa do jeden.’

A w odniesieniu do raportu Bradforda et al. [20]:

John M.W. Bradford et al.., “Heterogeniczność/homogeniczność Pedofilii”, Magazyn psychiatryczny Uniwersytetu w Ottawie 13 (1988): 225. W innym miejscu to badanie zauważa: ‘Badacze różnie oceniali incydenty homoseksualnej pedofilii pomiędzy 19 i 33 procent podanych przypadków molestowania,’ str. 218.”

Żeby zobaczyć oryginalny dokument w j. angielskim kliknij tutaj (rozmiar pliku: -)

Ref. 10B:

Ten odsyłacz jest w j. angielskim i również omawia wiele dowodów dużo wyższego stopnia pedofilii wśród homoseksualnych mężczyzn. Przetłumaczony na twój język mówi on (w części):

Pomimo starań homoseksualnych aktywistów, aby oddzielić gejowski styl życia od pedofilii, pozostaje niepokojące powiązanie pomiędzy tymi dwoma. Chociaż wielu homoseksualistów może nie szukać młodych partnerów seksualnych, to dowody wskazują, że przeważająca ilość gejów szuka młodocianych mężczyzn lub chłopców jako partnerów seksualnych. Związek pomiędzy homoseksualnością i pedofilią jest wyjaśniany w następujący sposób.

Pedofilia i kultura gejów

Thorstad cytuje Jima Kepnera, który był wtedy kuratorem Międzynarodowych Archiwów Gejów i Lesbijek w Los Angeles. Stwierdza on: ‘Starałem się wykazać, że jeżeli odrzucimy spośród siebie kochanków chłopców dzisiaj, to musimy przestać wymachiwać flagą starożytnych Greków, Michała Anioła, Leonardo da Vinci, Oskara Wilde, Walta Whitmana Horatio Alger i Szekspira. Lepiej przestańmy ich uważać za część naszego dziedzictwa, chyba że poszerzymy nasze pojęcie o tym co to znaczy być dzisiaj gejem. [20]’……

W roku 1985 Północno Amerykańskie Stowarzyszenie Miłości Mężczyzn do Chłopców (NAMBLA), które otwarcie popiera „seks dorosłych z dziećmi” zostało przyjęte za członka Nowojorskiej rady Organizacji Lesbijek i Gejów, jak również Międzynarodowe Stowarzyszenie Gejów – teraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Lesbijek i Gejów (ILGA). W połowie lat 1990 stowarzyszenie ILGA z NAMBLA i inne grupy pedofilów straciły status organizacji jako pozarządowe organizacje w ONZ. [21]”

Żeby zobaczyć oryginalny dokument w j. angielskim kliknij tutaj (rozmiar pliku: -)
NEWS z SIECI
referacik

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 25-05-2009 08:24 ]

Czas pracuje dla pedofilów?
Grzegorz Górny 16-09-2008, ostatnia aktualizacja 16-09-2008 00:38
W Holandii już słychać głosy lekarzy i polityków, którzy tłumaczą, że pedofilia, tak jak homoseksualizm, jest naturalną skłonnością pewnego odsetka ludności – pisze Grzegorz Górny, publicysta

Pedofilia jest dziś powszechnie uważana za zboczenie. Media się oburzają, gdy zostaje ujawniony kolejny przypadek wykorzystania seksualnego dzieci. Donald Tusk nazwał niedawno złapanego na Podlasiu pedofila kreaturą, która nie zasługuje na miano człowieka. Premier nie jest w swych odczuciach odosobniony: nawet zatwardziali kryminaliści nie mają litości dla współwięźniów pedofilów. Jednocześnie w świecie akademickim i kulturze masowej rozpowszechnia się klimat przyzwolenia na traktowanie dziecka jako obiektu seksualnego.

Przewodniczący założonej w 2006 roku w Holandii pedofilskiej partii Dobroczynność, Wolność i Różnorodność (NVD) Ad van der Berg twierdzi, że w swej działalności wzoruje się na lobby gejowskim. Jeszcze 100 lat temu homoseksualizm, nazywany wówczas sodomią, był powszechnie potępiany jako zboczenie. Dzisiaj w krajach zachodnich jest on nie tylko tolerowany, ale nawet traktowany życzliwie przez władze i dużą część społeczeństw. Zwiększa się liczba państw, w których legalizowane są związki jednopłciowe, łącznie z prawem do adopcji dzieci.

Ad van der Berg nie ukrywa, że marzy mu się, aby podobna ewolucja nastąpiła w odniesieniu do pedofilii. Przypomina, że mocny impuls w kierunku akceptacji homoseksualizmu wyszedł ze świata akademickiego. Środowiska pedofilskie, próbując usprawiedliwić i usankcjonować swój proceder, także powołują się na autorytet nauki, a zwłaszcza psychologii. Jednym z pionierów w tej dziedzinie był Wilhelm Reich, uczeń Zygmunta Freuda, twórca pojęcia rewolucja seksualna i główny popularyzator psychoanalizy w USA. Uważał on nieskrępowane niczym współżycie seksualne za konieczny warunek zdrowia psychicznego, dlatego radził, by podejmowane było jak najszybciej, nawet przed osiągnięciem pełnoletności.

Życie seksualne według Kinseya

Nowy impuls pedofilskim postulatom nadał jednak Alfred Kinsey, autor osławionych raportów na temat życia seksualnego Amerykanów w latach 40. i 50. XX wieku. Kinsey twierdził, że dzieci – nawet w pierwszych latach życia – nie są pozbawione seksualności i mogą nawiązywać kontakty płciowe z osobami dorosłymi. Dowodził, że już noworodki mają rozwinięte potrzeby seksualne, które mogą być zaspokajane. W swoim „Raporcie o mężczyźnie” badacz precyzował nawet, do ilu orgazmów w ciągu godziny zdolne są dzieci poniżej czwartego roku życia. Twierdził, że gdyby społeczność wyzbyła się krępujących ją zahamowań, to połowa chłopców mogłaby doznawać orgazmu przed osiągnięciem wieku trzech lub czterech lat.

Jak Kinsey doszedł do takich wniosków? Otóż jego badania oparte były na wywiadach z osobami dorosłymi, które miały kontakty seksualne z dziećmi i na tej podstawie rozpoznawały oraz interpretowały zachowania swoich małoletnich partnerów. Głównymi autorytetami w dziedzinie dziecięcej seksualności okazali się więc pedofile gwałcący dzieci poniżej czwartego roku życia.

W raportach Kinseya znajdują się szczegółowe opisy zachowań dzieci podczas stosunków z dorosłymi. Reakcje nieletnich to m.in. „ekstremalne napięcie z gwałtownymi konwulsjami”, „wykrzywione usta”, „spazmatyczne skurcze”, „wytrzeszcz oczu”, „zaciskające się dłonie”, „szloch lub gwałtowny płacz, czasem z obfitymi łzami, szczególnie u młodszych dzieci”. Kinsey pisze, że dzieci „bronią się przed partnerem i mogą podjąć gwałtowne wysiłki, aby uniknąć orgazmu, chociaż czerpią niewątpliwą przyjemność z tej sytuacji”.

Amerykański badacz zlekceważył relacje 80 proc. molestowanych dzieci, które miały zaburzenia emocjonalne po kontaktach płciowych z osobami dorosłymi, i mówiły o swoim strachu związanym z tym doświadczeniem. Uznał, że reakcje te są wynikiem pruderyjnych ograniczeń konserwatywnego społeczeństwa, w którym dzieci zostały wychowane.

Kinsey w swoich badaniach zmienił też pojęcie normy i normalności. Uznał mianowicie, że normalne jest każde zachowanie seksualne, które jest fizycznie możliwe do wykonania. W ten sposób do rangi normy pierwszy raz podniesione zostały takie formy aktywności płciowej, jak homoseksualizm czy właśnie pedofilia.


Dla dobra dzieci

Ruch pedofilski zyskał tym samym naukową podstawę dla swoich roszczeń i zaczął coraz bardziej otwarcie występować ze swymi postulatami. Podobnie jak niegdyś środowiska gejowskie powoływały się na raporty Kinseya, walcząc o akceptację dla swoich żądań, tak powołują się na niego pedofile. Powtarzają za nim, że stosunki z dziećmi są seksualną normą, i że są one dla osób małoletnich korzystne. Główne hasło tego środowiska brzmi: chcemy dobra dla dzieci, dlatego domagamy się dla nich prawa do współżycia z dorosłymi.

Do najbardziej znanych promotorów pedofilii na świecie należą m.in. Richard Farson (psycholog, autor książki „Prawa człowieka dla dzieci”, Hubertus von Schönebeck (założyciel stowarzyszenia „Przyjaźń z dziećmi” i autor „Niemieckiego manifestu dziecięcego” czy Tom O’Carroll (przewodniczący międzynarodowej organizacji PIE – Pedophile Information Exchange).

Dla popularyzacji pedofilii szczególnie dużo zrobił zmarły w 2006 r. holenderski działacz gejowski i seksuolog dr Frits Bernard. To on ukuł pojęcie tzw. pedofilii pozytywnej, twierdząc, że współżycie z dorosłymi wyzwala w dzieciach osobowość i wspiera ich rozwój emocjonalny. Zapytany przed śmiercią, jaki czynnik może spowodować społeczną akceptację pedofilii, odpowiedział jednym słowem: „czas”.


Coraz młodsi partnerzy

Lobby pedofilskie nie traci czasu i zdobywa coraz większe wpływy w środowiskach psychiatrów, dążąc do tego, by pedofilia została wykreślona z rejestru zaburzeń seksualnych, tak jak niegdyś homoseksualizm. Za swój sukces uważa orzeczenie Sądu Najwyższego USA, który w 1999 roku uznał, że likwidacja pedofilskich stron internetowych naruszałaby konstytucyjną zasadę wolności słowa.

Środowiska pedofilskie dążą również do obniżenia wieku prawnej dopuszczalności stosunków seksualnych. Na Węgrzech zmniejszono niedawno do 14 lat wiek dzieci, które mogą brać udział w filmach pornograficznych. W Danii z kolei obniżono granicę wieku, od której seks nie jest już zakazany, do lat 12. W tym samym kraju na skutek ostrego protestu ruchu obrońców zwierząt zakazano pornografii o charakterze zoofilskim. Jak widać, więcej oburzenia wywołuje wykorzystywanie seksualne zwierząt niż dzieci.

Dla popularyzacji pedofilii szczególnie dużo zrobił dr Frits Bernard. To on ukuł pojęcie tzw. pedofilii pozytywnej, twierdząc, że współżycie z dorosłymi wspiera rozwój emocjonalny dzieci
Tego typu rozwiązania prawne nie byłyby możliwe bez poparcia politycznego. Wielkie afery obyczajowe w Portugalii i Belgii ujawniły, że członkami siatek pedofilskich byli także znaczący politycy. W Portugalii aresztowano m.in. posła partii socjalistycznej, byłego ministra pracy czy byłego ambasadora w RPA.

W Belgii na ławie oskarżonych zasiadł pedofil związany z elitami liberalnej Partii Reform i Wolności. Okazało się też, że stosunki płciowe z osobami małoletnimi utrzymywał lider belgijskich socjalistów wicepremier Elio Di Rupio. Nie został oskarżony o pedofilię tylko dlatego, że chłopiec, z którym współżył, skończył akurat 16 lat, a w belgijskim prawodawstwie pedofilia dotyczyła kontaktów seksualnych z dziećmi przed 16. rokiem życia. Czyn ten jednak nie zdyskredytował go jako polityka.

Pojawienie się dziecka jako podmiotu (czy raczej przedmiotu) zachowań seksualnych było związane z działalnością liderów pokolenia ,68. Lewicowy publicysta amerykański Paul Berman w swej książce „Władza i idealiści” opisuje, dlaczego przywódca rewolty studenckiej w 1968 r. Daniel Cohn-Bendit porzucił działalność rewolucyjną i przez dwa lata kierował przedszkolem we Frankfurcie nad Menem.

Jego aktywność mieściła się w ramach ówczesnego projektu Nowej Lewicy, którego celem było „przeprowadzenie radykalnej operacji chirurgicznej na narodowym charakterze Niemców”. W centrum tego planu znajdowała się edukacja seksualna. Jak pisze Berman, „nauczyciele chcieli uwolnić naturalną seksualność małych dzieci”. W ten sposób zamierzano podkopać tradycyjny model wychowania i zniszczyć ośrodek formowania osobowości autorytarnych.


Uwolnić seksualność

Do czego prowadziły takie eksperymenty z dziećmi, można się dowiedzieć ze wspomnień Klausa Rainera Röhla, byłego redaktora naczelnego pisma „Konkret”, które w największym stopniu przygotowało grunt pod wybuch rewolty 1968 r. w Niemczech.

Tak opisuje on nastroje panujące w swoim środowisku: „po dalszej wnikliwej lekturze Wilhelma Reicha i Herberta Marcuse nikt nie zadowalał się polityczną indoktrynacją. Skoro własna seksualność była zmarnowana – co przejawiało się na przykład w tym, że ktoś uparcie wierzył w romantyczną miłość albo wzbraniał się przed zerwaniem swego narzeczeństwa (...) – to przynajmniej dzieci powinny być wychowane w duchu uwolnionego seksu. Także wczesne formy seksualizmu, jak faza analna, powinny być w pełni przeżywane przez dzieci. (...) Po fazie analnej dzieci powinny wejść możliwie wcześnie na następny stopień seksu i onanizować się publicznie. (...) Zatroskana matka zwróciła się do kolektywu z takimi słowami: » Moje dziecko ma już cztery lata i nie potrafi się prawidłowo onanizować«. Uwolniona seksualność budzona była i na inne, drastyczniejsze sposoby, jak obowiązkowe przyglądanie się stosunkom płciowym albo pedofilne zabawy z pięcioletnią dziewczynką”.

Zainteresowanie pedagogiką przedszkolną przez aktywistów generacji ,68 nie było specyfiką czysto niemiecką. W Stanach Zjednoczonych zajął się tym np. Bill Ayers – przywódca lewackich bojówek Weather Underground.Dziś liderzy pokolenia ,68 odżegnują się od jakichkolwiek skojarzeń z pedofilią. Jednak procesy mające na celu uwolnienie naturalnej seksualności dzieci zostały uruchomione, zakorzeniając się choćby w kulturze masowej.


Złamać tabu

Czasopisma i audycje telewizyjne dla młodzieży pełne są seksualnych podtekstów, a nawet wprost zachęt do rozpoczęcia życia seksualnego. W szkołach rozdawane są prezerwatywy i przekazywana jest wiedza o środkach antykoncepcyjnych, co przez uczniów odbierane jest jako zachęta do inicjacji płciowej. W ten sposób w świadomości społecznej utrwalany jest obraz osoby niepełnoletniej jako zdolnej do utrzymywania kontaktów seksualnych.

Nic więc dziwnego, że działacze lobby pedofilskiego pytają – jeżeli stosunki między dwiema osobami małoletnimi stają się czymś powszechnym i normalnym, to dlaczego tak samo nie potraktować relacji seksualnych między dorosłym a dzieckiem? Ich zdaniem takie kontakty są nawet korzystniejsze dla dziecka, które dzięki temu wprowadzone zostaje w świat relacji seksualnych przez kogoś doświadczonego.

Wbrew pozorom nie są to mrzonki garstki dewiantów. Środowiska pedofilskie to setki mniej lub bardziej jawnych grup, stowarzyszeń, pism czy stron internetowych z forami dyskusyjnymi i listami przebojów. Liderzy partii NVD uważają, że naukowa akceptacja pedofilii oraz kulturowe przyzwolenie na traktowanie dziecka jako obiektu seksualnego doprowadzą w końcu do zalegalizowania tego zjawiska. W Holandii już słychać głosy lekarzy i polityków, którzy tłumaczą, że pedofilia, tak jak homoseksualizm, jest naturalną skłonnością pewnego odsetka ludności.

Czy kolejne tabu obyczajowe zostanie więc złamane? Na pierwszy rzut oka nic dzisiaj na to nie wskazuje. Ale pół wieku temu nikt w Europie też nie wyobrażał sobie, że mogą zostać zaakceptowane i zalegalizowane rozwiązania, które dzisiaj w wielu krajach są normą. Czy zapewnienia dr. Bernarda, że czas pracuje na korzyść jego środowiska okażą się prawdziwe?

News z sieci

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 25-05-2009 08:39 ]

Szpieg MI-6 zostawiła w autobusie torebkę z tajemnicami
Oficer wywiadu naraziła na zdemaskowanie dziesiątki agentów.

Szpieg w spódnicy jechała autobusem na lotnisko w kolumbijskiej Bogocie. W torebce miała ukryte tajemnice operacji antynarkotykowych. Jednak, gdy agentka wysiadała z autobusu całkowicie o niej zapomniała. Jej błąd kosztował brytyjskich podatników miliony.

Informacje które oficer łącznikowa MI-6 straciła razem z torebką ukryte były na pendrivie. Były na nim nazwiska agentów, ich dane kontaktowe i dane z działalności za ostatnie 5 lat - donosi "The Times".

Według gazety przerwano kilkanaście operacji i wycofano z kraju agentów. Nim "The Times" dotarł do informacji o zagubionej torebce, wywiad próbował całą sprawę wyciszyć.

British spy loses secrets in a handbag
A BRITISH agent has thrown the war against drug traffickers into chaos by leaving top secret information about covert operations on a bus in South America.

In a blunder that has cost taxpayers millions of pounds and put scores of lives at risk, the drugs liaison officer lost a computer memory stick said to contain a list of undercover agents’ names and details of more than five years of intelligence work.

It happened when the MI6-trained agent left her handbag on a transit coach at El Dorado airport in Bogota, Colombia. Intelligence chiefs were forced to wind up operations and relocate dozens of agents and informants amid fears the device could fall into the hands of drugs barons.

The incident, which was hushed up by the Serious Organised Crime Agency (Soca), the agent’s employer, is an embarrassment for the government. It is another blow for Jacqui Smith, the home secretary, who has ultimate responsibility for Britain’s anti-drugs operations and the safeguarding of criminal intelligence.
Chris Grayling, the shadow home secretary, said: “This is an extremely sensitive part of Home Office operations and is the latest in a series of big data errors. It underlines why this government, and Jacqui Smith in particular, has to get to grips with security protocols.”

The agency yesterday confirmed the data loss but said it had happened soon after Soca had been set up in 2006, “whilst staff were still working to the data-handling policies of precursor agencies”.
News z sieci

Będzie "wielka czystka" w brytyjskim parlamencie
Z brytyjskiego parlamentu zniknąć może po następnych wyborach nawet połowa obecnych posłów - prognozuje "The Times". Do odejścia zmuszą ich ostatnie afery finansowe, przegrana w wyborach i osiągnięcie wieku emerytalnego - informuje serwis PAP.
David Cameron, lider opozycyjnych konserwatystów, którzy wyprzedzają w sondażach rządzącą Partię Pracy, powiedział, że otwiera listy kandydatów partii na wybory dla wszystkich chętnych. Dodał, że w polityce trzeba nowych twarzy.

"The Times" prognozuje, że z 646 posłów w Izbie Gmin aż 325 odejdzie lub zostanie odwołanych przez wyborców. Takie wnioski wynikają z przedstawionej przez dziennik analizy przeprowadzonej przez dyrektora ośrodka danych wyborczych na Uniwersytecie w Plymouth Colina Rallingsa.

Zestawia on liczbę posłów poszczególnych partii, którzy według źródeł partyjnych odejdą z powodu skandali lub ze względów wiekowych (170 posłów Partii Pracy, 55 konserwatystów oraz 10 z innych partii) oraz tendencje w sondażach. Te ostatnie sugerują, że mandaty utraci 60 deputowanych. Roszady między frakcjami sprawią, że odejdzie kolejnych 30 parlamentarzystów. Zmiany dotkną więc 325 posłów.

Opinię publiczną w Wielkiej Brytanii wzburzyły ujawnione ostatnio przypadki nadużywania przez posłów parlamentarnego systemu refundacji wydatków. Dopuścili się ich zarówno posłowie Partii Pracy, jak i konserwatystów. Prasa wytknęła przykłady nadużyć również członkom gabinetu premiera Gordona Browna.

Jak pisze w niedzielę agencja Associated Press, część wydatków posłów pod względem prawnym jest legalna. Niektóre mogą jednak pociągnąć za sobą odpowiedzialność karną.

Niedzielny "Daily Telegraph" podał, że około 200 posłów zatrudniało członków rodziny jako swój personel. Jest to praktyka formalnie dopuszczalna, ale krytykowana, jako nieprzejrzysta finansowo. Dziennik zauważa, że pozwalało to na obciążanie podatników bieżącymi wydatkami domowymi posłów.

Najgłośniejszym dotąd skutkiem afer wokół wydatków posłów jest decyzja przewodniczącego Izby Gmin Michaela Martina o ustąpieniu ze stanowiska. Martin, krytykowany za swą postawę wobec skandali, ustąpi 21 czerwca.

Partia Camerona nie ucierpiała w sondażach na skutek skandali. Jednak jej lider zadeklarował w niedzielę, że otwiera listy na wybory dla osób niezwiązanych z partią i polityką. "Jeśli chcesz pomóc nam oczyścić politykę, przyjdź i zostać kandydatem konserwatystów" - powiedział w rozmowie z BBC.

Premier Gordon Brown powinien zwołać wybory przed czerwcem 2010 roku. Niektóre sondaże z ostatnich dni wskazują, że większość obywateli chciałabym, żeby premier uczynił to jeszcze w tym roku.

"The Times" zauważa, że prognozowana "czystka" w parlamencie oznaczałaby największe zmiany od 1945 roku. Wówczas w Izbie Gmin zasiadła połowa nowych posłów - ale wtedy był to skutek II wojny światowej.

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 25-05-2009 10:51 ]

W. Brytania: zginęły kolejne dyski z danymi

Skradziono poufne dokumenty zawierające informacje m.in. o romansach pozamałżeńskich wysokich rangą oficerów RAF, budząc w brytyjskim resorcie obrony obawy, że mogą oni paść ofiarą szantażu - podał PAP za dziennikiem "Guardian".
Według gazety kradzieży trzech twardych dysków z tymi danymi dokonano we wrześniu ubiegłego roku, ale RAF nie ujawniła, że znajdowały się na nich także informacje "potencjalnie niebezpieczne", takie jak szczegóły dotyczące życia seksualnego oficerów (np. korzystania przez nich z usług prostytutek) czy konsumpcji narkotyków. Nie wiedział o tym nawet ówczesny minister obrony Des Browne. O tym, jak poważne skutki może mieć kradzież, napisano tylko w wewnętrznej notatce resortu obrony.

Dane dotyczą około 500 osób i nie są zakodowane. "Te informacje zawierały szczegóły wyroków karnych, śledztw, szczegółów zadłużenia, stanu zdrowia, konsumpcji narkotyków, korzystania z usług prostytutek i romansów pozamałżeńskich łącznie z nazwiskami stron trzecich" - napisano w notatce, cytowanej przez "Guardiana".

"Te dane stanowią idealny cel dla zagranicznych służb wywiadowczych, dziennikarzy śledczych i szantażystów. Co więcej, jeśli informacja o życiu prywatnym personelu RAF, a zwłaszcza bardzo wysokich rangą oficerów, zostanie upubliczniona, reputacja tych służb dozna uszczerbku" - podkreślono.

Do kradzieży doszło w bazie w Innsworth (hrabstwo Gloucestershire) 11 września. Ministerstwo obrony poinformowało w niedzielę, że od tego czasu przeprowadzono rozmowy ze wszystkimi osobami, których dane znajdowały się na dyskach, by zorientować się, jakie skutki może to mieć dla nich i dla ich rodzin, oraz by służyć poradą ws. działań minimalizujących ewentualne szkody.

Najwyżsi rangą oficerowie, których dane skradziono, mieli dostęp do ściśle tajnych informacji.

Notatka ma zostać ujawniona w poniedziałek wieczorem w telewizji BBC2.
News z sieci
A już myślałem że będę w szoku i nic już nie zginie w UK a jednak norma wykonana
Jakich mają emigrantów przy sterach takie mają wyniki.

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 25-05-2009 21:19 ]