Usunięte

Imigracja nie szkodzi rynkowi pracy
Twierdzenia, że imigranci "zabierają nam pracę" i "doprowadzają do obniżki płac" są nieuzasadnione i błędne, jak wynika z badań opublikowanych przez Institute for Public Policy Research.

Ekonomiści mówią, że nie ma żadnych dowodów świadczących o tym, że imigracja z Europy Wschodniej obserwowana od 2004 roku miała negatywny wpływ na płace lub zatrudnienie. Przeciwnie, możliwe jest nawet, że był to wpływ pozytywny.

Z modelu badawczego wynika, że zwiększenie o 1 punkt procentowy udziału imigrantów w brytyjskiej populacji osób w wieku produkcyjnym (na przykład z 10 do 11 procent) zmniejszyłoby płace o 0,3 procent, mówi Howard Reed, główny ekonomista IPPR. – Ten wpływ jest znikomy. Jeśli ktoś zarabia 6 funtów za godzinę, czyli nieco ponad minimalną płacę za 40-godzinny tydzień pracy, to jednoprocentowy wzrost udziału imigrantów obniżyłby jego tygodniowe zarobki o około 70 pensów, a więc o kwotę bardzo nieznaczną – podkreśla Reed.

W badaniach zwrócono dla porównania uwagę na fakt, że kontynuowanie nauki do 17-19 roku życia, a nie do wymaganego minimum 16 lat, zwiększa przyszłe zarobki o około 10 procent. Dla osoby zarabiającej 6 funtów za godzinę przez liczący 40 godzin tydzień pracy oznaczałoby to wzrost płacy o 24 funty tygodniowo.

Badania te zostały opublikowane kilka dni po protestach w Nottinghamshire i Kent, których uczestnicy domagali się „brytyjskich miejsc pracy dla Brytyjczyków”.

Raport IPPR, "Wpływ imigracji na brytyjski rynek pracy", opiera się oficjalnych danych dotyczących zatrudnienia z lat 2001-2007 oraz na istniejącej literaturze przedmiotu i teorii ekonomicznej.

Autorzy przyznają, że ich wnioski są "optymistyczne, i zastrzegają, że dane uwzględnione w badaniach nie obejmują obecnego załamania na rynku pracy.

"Jeśli recesja, która zaczęła się w 2008 roku, okaże się tak dotkliwa, jak mówią niektóre pesymistyczne prognozy – piszą – to wszelki ewentualny wpływ imigracji na poziom zatrudnienia zostanie zniwelowany przez ogromny wzrost bezrobocia. Raport zauważa również, że jeśli kryzys gospodarki brytyjskiej okaże się głębszy niż w innych krajach, wielu ludzi przybyłych do Wielkiej Brytanii z Polski i innych krajów Europy Wschodniej, które wstąpiły do Unii Europejskiej w 2004 roku, może wrócić do domu. Są oznaki, że już tak się dzieje.

Autorzy przyznają także, iż choć opierali się na najlepszych dostępnych danych, nie byli w stanie rzetelnie ocenić wpływu imigracji na rynek pracy na poziomie lokalnym. Dopuszczają oni możliwość, że imigracja miała krótkoterminowo negatywny wpływ na poziom zarobków i zatrudnienia w poszczególnych rejonach. "Po prostu nie mamy w tej sprawie pewności – mówią.

Dane ministerstwa spraw wewnętrznych opublikowane w końcu lutego wskazują, że w ostatnich trzech miesiącach 2008 roku, gdy recesja zaczęła dawać się we znaki, liczba imigrantów przybywających do Wielkiej Brytanii z Polski i innych krajów Europy Wschodniej spadła o 47 procent.

News z sieci

Coś w tym jest, że my jako imigracja z Europy Środkowo Wschodniej jednak wnosimy jakieś procenty do wzrostu gospodarczego kraju w którym jest jakaś większa część ogólnej krajowej emigracji. Kalkulacja jest prosta jeżeli w okresie od 2004 roku przybyło tu 470 tyś krajanów a z Pakistanu również w zbliżonej ilości, to dla czego nikt nie wyliczy ile myśmy odprowadzili podatku z tytułu podjętej pracy? ile obywatele innych państw swoją pracą odprowadzili podatków??? Lecz niestety tu nikt tego nie chce zobaczyć i udowodnić że różnica jest kolosalna.
Ja kiedyś to wyliczałem nie będę się powtarzał a krajanie większą ilość pieniędzy pozostawiają tu a nie poza granicami UK
Ludzie z Azji i Afryki większa część swoich dochodów wysyłają do rodzin, a dla czego tak sądzę? Ponieważ swojego czasu mieszkałem we Wschodniej części Londynu i zdążyłem się dokładnie przyjrzeć oraz rozmawiać z ludźmi tej że kultury.
Większa rzesza tej społeczności żyje w przeludnionych domach – kiedyś wspominali że my Polacy żyjemy również w sposób przeludniony lecz wydaje mi się że rekordami mogą na pewno pochwalić się Pakistańscy itp. Ich rekordy to 5 do 7 osób w pokoju rekord całkowity to 18 dorosłych plus rodzina z 2 dzieci we flacie 3 bedroom, a do tego dochodzi wszechobecny smród kary, zapytałem się Pakistańczyka ile płaci za miejsce do spania on odrzekł że 35 pounds tygodniowo. Dzięki właśnie tym ludziom widzimy wielki postęp i szybki wzrost gospodarczy w kraju który jest przez te kultury okupowany.

Szkoda że tylko tyle zdążyłeś zauważyć z tego co tu jest wklepane.
Stare powiedzenie Rzymskie mówi że kto milczy ten się zgadza! Ja nie chcę stać z boku, jak trzy małpy Nic nie widzę. Nic nie słyszę. Nic nie mówię. Dla mnie argumentem jest absurd jeżeli Ty chcesz żyć w kręgu absurdu to jest Twój problem, ludzie którzy nie chcą mówić co jest złe lub udają że w wyniku tego nic się nie zmieni w moim życiu nie powinni wyjeżdżać z swojego kraju. Pomyśl to po co bunt ludzi przeciwko swoim oprawcom? po co okrzyki niechęci dla zbrodni, po co to wszystko??? Skoro można żyć w symbiozie ze zbrodnią i wszystkim tym co jest złe.
Jak już wcześniej pisałem nie chcesz czytać nie czytaj. Ja nie byłem nigdy zainteresowany gwiazdami czy one ubierają czyste majtki lub czy chodzą w nich. Dla mnie te informacje zasługują na taką samą uwagę jak ten co o tym pisze.

[ Ostatnio edytowany przez: Korba102 03-03-2009 08:13 ]

120 tys. funtów na powrót bezdomnych do ich krajów
Rząd brytyjski zdecydował dzisiaj o przeznaczeniu 120 tys. funtów na wysłanie bezdomnych imigrantów z Europy środkowo-wschodniej do ich krajów. Szacuje się, że na ulicach Londynu żyje ok. 3000 Polaków - informuje Goniec Polski.
Chodzi o pomoc imigrantom, którzy nie potrafili znaleźć pracy i dachu nad głową w Wielkiej Brytanii. Pieniądze będą przeznaczone na zakup biletów lotniczych dla tych, a rozporządza nimi organizacja charytatywna Thames Reach - pisze Goniec Polski.

Organizacja i rząd liczą, że odesłanie bezdomnych doprowadzi do znacznych oszczędności w budżecie państwa. Niektórzy z nich potrzebowali bowiem stałej opieki i pomocy.

Jednym z pierwszych, objętych nowym programem i którzy zostali odesłani do domu był Polak, Krzysztof, któremu wcześniej skradziono paszport. Z czasem, został bezdomny i wpadł w nałóg alkoholowy. Thames Reach pomogła mu wyrobić nowy paszport i odesłała do Polski. Wraz z nim, poleciało dwóch pracowników organizacji, których zadaniem jest dopilnować, aby w Polsce zapewniono mu niezbędną pomoc - informuje Goniec.
News z sieci

Łatwiej jest pomóc ludziom z Azji i Afryki jak Polakom i pozostałym z Europy Środkowo Wschodniej. Kupić bilet i kop w autobus a co z tymi co są bezkarni w UK co właśnie za ich sprawa stali się bezdomnymi gdyż ten pracodawca więcej dawał pracy jak pieniędzy. Pracodawcy więcej oszukują nie wypłacając należnych im pensji.
Oni to właśnie zasługują na uwagę i kop a nie ludzie których oszukano. Fakt może nie wszyscy są bezdomnymi bo menele ale większa część jest właśnie za sprawą oszustwa.
Spotkałem się tu z niejednym słowem obrony ludzi z Azji ale nikt nie powie że to właśnie oni najwięcej wyzyskują krajanów i nie tylko i właśnie niejednokrotnie oni okradają ich z płacy za pracę za którą z reguły wcześniej wynegocjonowali wyższą cenę. Drugimi na liście czynników zubożenia są Polacy to krajanie również wyzyskują ba wręcz okradają ich wiedząc że i tak im nikt nic nie zrobi, ucinają wypłaty i w końcu nie wypłacają pensji tylko szczują drobnymi sumami, a na pytanie a kiedy reszta zawsze odpowiedz – recesja, a po za tym zawsze możesz odejść, lecz jak tu odejść gdy w jego kieszeni niejednokrotnie jest ponad 1000 Pounds
Social Brytyjski bierze pod uwagę tylko Afro Azjatów jako fakt gdzie musi, wręcz jest zmuszony do bezwzględnego posłuszeństwa tej nacji, a Polacy są tylko tu do roboty i nic im się z tego tytułu nienależny, co najwyżej bilet powrotny.

:-Y

Merril Lynch stracił 400 mln dolarów
PRACOWNIK ZATAIŁ STRATY PONIESIONE NA OPERACJACH WALUTOWYCH

Amerykański bank Merrill Lynch stracił 400 milionów dolarów
ReutersBank inwestycyjny Merrill Lynch zawiesił jednego ze swoich pracowników i wszczął śledztwo w sprawie nieprawidłowości przy handlu walutami. "Financial Times" poinformował, że pracujący w londyńskim City Alexis Stenfors, zataił 400 milionów dolarów strat.
Pieniądze zostały zaprzepaszczone w wyniku niekorzystnych operacji walutowych brytyjskiego tradera
News z sieci
Tak więc się stało przejęcie Lloyds przez rząd brytyjski teraz się zacznie panika chociaż przejecie nie oznacza upadku to i tak Ci co posiadają tam wysokie wkłady będą powoli je wycofywali Gordon Brown i tak przyzna następne pieniądze w ramach pomocy a one zostaną z defraudowane i częściowo wpadną do kieszeni w postaci bonusów lub będą inwestować w ryzykowne transakcje.

Telefony komórkowe pełne groźnych bakterii
Telefony komórkowe pracowników są źródłem infekcji w szpitalach - wykazało badanie, którego wyniki opublikowano w najnowszym piśmie "Annals of Clinical Microbiology and Anbtimicrobials".
Naukowcy z Wydziału Medycyny Uniwersytetu Ondokuz Mayis (Turcja) zbadali telefony komórkowe lekarzy oraz pielęgniarek pracujących w salach operacyjnych i oddziałach intensywnej terapii i odkryli, że prawie wszystkie aparaty było zanieczyszczone różnymi szczepami bakterii, w tym także tymi mogącymi powodować choroby śmiertelne, np. gronkowca złocistego.

Tylko co dziesiąty pracownik czyścił swój telefon stosunkowo regularnie.

- Telefony te mogą być źródłem infekcji ułatwiającym przenoszenie bakterii z jednego pacjenta na drugiego w placówce opieki zdrowotnej - podkreślono w opracowaniu.
News z sieci
Ma się rozumieć że to nie stan przestrzegania higieny przez pracowników w ośrodkach NHS a winą można obarczać telefony. Absurd jeszcze jeden no cóż to normalne tu na wyspach. Przyjrzyjcie się karetkom i personelu w ich wnętrzu niejednokrotnie oni noszą rękawiczki siedząc w kabinie wycierają nosa sobie a później tych samych rękawiczkach gnają do chorego by samemu ustrzec się przed infekcją ale klienta no cóż można olać.

Usunięte

Około 10 tys. Polek co roku usuwa ciążę w Londynie. W Królestwie, gdzie zabiegi są legalne i opłacane przez państwo, niespodziewanie rozkwitło podziemie aborcyjne
Torebkę z zielem na poronienie dostarczył Sebastian. Kupił u Hindusa, gdzieś między Hackney i Clapton w północno-wschodnim Londynie. Hindus sprzedawał trawkę chłopakom, którzy wynajmowali z Sebastianem mieszkanie. Zawsze miał dobry staf: dwa buchy gwarantowały miły, kilkugodzinny odjazd. Teraz, po tym, co się stało Agnieszce, chłopcy już tam nie kupują. Powiedzieli wszystkim w sortowni, że Broda (jak nazywali Hindusa) to oszust i że Agnieszka mało przez niego nie zeszła. Przez niego i trochę przez własną głupotę, bo mogła przecież kupić tabletkę u ginekologa. A jak nie miała kasy, to trzeba było iść po lekarstwo do przychodni. Jest poradnictwo rodzinne w Family Planning Center, wystarczy poprosić i dadzą. - Tylko że trzeba cokolwiek po angielsku rozumieć, a ja nic... - od czasu historii z hinduską zieleniną Agnieszka już czwarty raz zmieniła pracę. Jakby ją szczęście opuściło.

Chociaż teraz w sumie jest nieźle - opiekuje się starszą Greczynką w Shepherd's Bush, 10 km od centrum i tyle samo od polskiego Ealing. Babcia sama od niedawna na Wyspach, angielskiego nie zna, więc porozumiewają się gestami. Zresztą starowinka głównie śpi. Wtedy Agnieszka magluje pościel. Za dodatkową kasę. Poszwy i prześcieradła przywozi wnuk. Ładny chłopak, no, może trochę nadto cukierkowy. Pół Grek, pół Angol. Agnieszka nazywa go "cacykiem". Maszyna do maglowania stoi na wannie. Trzeba podawać szmaty na klęcząco, ale całe to badziewie ma marmurową podstawę i Agnieszka sama nie dźwignie. Mogłaby poprosić chłopaków od Sebastiana, dźwiganie ciężarów to w końcu ich fach w UK. Tylko że wnuk i jego żona sześć razy powtarzali: nie wolno nikogo obcego wpuszczać. Wejdą chłopaki, babcia się obudzi, zobaczy i tygodniówkę szlag trafi.
Pomogę w transporcie

Agnieszka ma 25 lat i jasne włosy spięte w mysi ogonek. W trampkach, dżinsach i jasnej wiatrówce wygląda jak chłopczyk, szczególnie przy rozłożystych Murzynkach, które stoją obok nas w wagoniku Central Line pędzącym na Ealing. Wysiadamy na Ealing Broadway, idziemy coś zjeść na Uxbridge. Agnieszka ma jeszcze godzinę wolnego, potem zmiana ciuchów i powrót do Shepherd's.

Że jest w ciąży, zorientowała się jakoś tak w lipcu. Akurat rzuciła pracę dla Avona, kompletnie jej nie szło - znajome Polki skąpiły pięciu funtów na zakupy, a do innych przecież nie pójdzie bez języka. Z koleżanką, też łodzianką, wynajmowały wtedy pokój od Sebastiana, głównego najemcy. W piętrowym domku z ogródkiem wielkości koca mieszkali: on sam z dziewczyną, czterech jego kolegów i one - Agnieszka i Agata. - Na co dzień każdy latał do pracy albo za pracą, a w niedzielę imprezowaliśmy w pubie na ulicy obok. Zawsze się przyłączali Polacy z sąsiedztwa.

Jeden z nich, sympatyczny rudzielec, został ojcem dziecka Agnieszki. - Chciał, żebyśmy wynajęli coś razem, ale nie chciałam się wiązać. Rozwoził kanapki na budowach - dzisiaj w pracy, jutro bez pracy. Nawet nie o to chodzi, że mało pieniążków, tylko że... niepoważny z niego był mężczyzna. Nic go nie martwiło, a wypić, przypalić to zawsze chętny. Wieczny dzieciak taki. Miałam wrażenie, że uciekł do Londynu przed mamą. Ale milutki był, miał coś takiego, że się wahałam. I za długo przemyśliwałam. Przyszedł trzeci miesiąc czy już czwarty nawet, kiedy w końcu powiedziałam o kłopocie Sebastianowi. On jest poważniejszy, pracuje na cichej taksówce, myślałam: wielu ludzi zna...Cicha taksówka to popularna wśród Polaków usługa. Wystarczy samochód z kierownicą po prawej stronie i prawo jazdy. Ogłosić można się w internecie albo w którymś z kilkunastu polskich tygodników. Hasło: "Pomogę w transporcie". Płatność gotówką. Sebastian jeździ butelkowym mondeo już trzeci rok i faktycznie - ludzi poznał mnóstwo. Niczym dawny warszawski taksówkarz wie, po ile mieszkania, gdzie kto z Polaków jaki nowy interes otwiera, kogo się wystrzegać, bo oszukuje, gdzie uczciwie płacą i ile.

Najpierw miał załatwić tabletki poronne tureckie, ale Polak, który to obiecał, coś ściemniał, cenę zmieniał, bo nie tureckie, tylko egipskie, niepoważny facet. Ostatecznie Sebastian zamówił specyfik u Brody. Hindus sprzedał za 150 funtów saszetkę dziesięć gramów i zalecił rozpuszczenie w gorącej wodzie i picie przed snem. - Jak to zalałam wrzątkiem, już sam widok był nieciekawy - Agnieszka pochyla się nad makaronem z warzywami. - Jakby zalać majeranek plus okruchy ze stołu zebrane. I jeszcze taka biała obwódka na szklance była. Ale wypiłam na dwa razy, człowiek wódkę bez popitki wypije, to wszystko wypić można. Torsje przyszły po kwadransie. A miały być skurcze. - Sebastian się poczuł. Krzyczał: "Sk... brodaty, łeb mu odp...!", i wypalił pół paczki papierosów. O trzeciej w nocy miał kurs na lotnisko w Gatwick, zamówiony wcześniej, co było robić? Pojechał. A ja się kulałam po łóżku. Agata od zmysłów przy mnie odchodziła, usiłowała gdzieś dzwonić, herbaty mi parzyła zielone, żółte, maść wietnamską dawała do wąchania. Tak do rana zeszło. Poszłam do koleżanki, która trochę mówi, i pojechałyśmy do przychodni. Dalej to już nie ma o czym opowiadać. W szpitalu zrobili mi zabieg.

Tabletki, które znajomy Polak miał dostarczyć Sebastianowi, to mizoprostol. Lek sprzedawany w Anglii na receptę - pod kilkoma nazwami - stosuje się m.in. przy chorobach żołądka. Skutecznie wywołuje poronienie do dziewiątego tygodnia. Dla Polki ubezpieczonej i choć trochę znającej angielski uzyskanie recepty to żaden problem. Kupienie tabletek w aptece - w najgorszym wypadku sto funtów. - Ale trzeba przełamać strach i pójść, a dziewczyna, która często po roku w Londynie mówi tylko kilka słów, sama tego nie zrobi. Ona by chciała załatwić wszystko z Polakami - Dorota Bawołek, dziennikarka BBC, pisząc dla "Gońca Polskiego" tekst o londyńskim podziemiu aborcyjnym, kupiła tabletki poronne u Chińczyka i dała do analizy. Specyfik okazał się mieszaniną suszonych chwastów, włosów (najpewniej ludzkich), piasku i bliżej niezidentyfikowanej trutki. - Chińczyk, jak mi to sprzedawał, zalecał jeszcze połączyć branie z akupunkturą!

Redaktor Bawołek odnalazła też rodaka handlującego tureckimi tabletkami. Nagrała go ukrytą kamerą. Zapis spotkania na Ealingu:Dorota: - Skąd to masz? Robert: - Zamawiam przez znajomego z Polski. Lek jest z Turcji albo z wysp Fidżi. Wiesz, w tych krajach jest jak za komuny, zawsze można kogoś przekupić. Te leki są przesyłane do Polski, a potem kurier przywozi mi je tutaj po prostu w bagażu. Wiesz, na co lek naprawdę jest? Na wrzody. A jedyną wadę ma, że kobieta w ciąży nie powinna go brać. Czasami podają go kobietom na przyspieszenie porodu zamiast zastrzyków. Widzisz, jakbyś miała aborcję w szpitalu, to zawsze mogą być jakieś skutki uboczne, a przy tym nie ma żadnych. Jedyne to poronienie i biegunka. Gdy obudzisz się następnego dnia, będziesz się czuła, jakbyś miała okres. Wiesz, to będzie wyglądało jak taka galaretka... chyba nie muszę ci tego wyjaśniać? Dorota: - Słuchaj, a czy inne Polki też od ciebie brały i wszystko było OK? Robert: - Nie masz pojęcia, ile ich było...
Marie Stopes

Liczby Polek poddających się aborcji w Londynie nie sposób dokładnie określić. W całym Zjednoczonym Królestwie z legalnych zabiegów korzysta 150-200 tys. kobiet rocznie, z tego od 30 do 50 tys. przypada na stolicę. Polki - z innymi imigrantkami zza dawnej żelaznej kurtyny - ujęte są w statystykach jako "Wschodnioeuropejki". W ubiegłym roku legalnie przerwało ciążę około 10 tys. kobiet z tej grupy. Według danych British Pregnancy Advisory Service (BPAS) 80 proc. z nich to Polki. Znakomita większość pacjentek mieszka w Anglii, niewielka część przylatuje na zabieg z kraju.

Tylko trzy szpitale w polskiej dzielnicy Ealing przeprowadziły 2 tys. aborcji, drugie tyle - kliniki zrzeszone w sieciach jak BPAS i Marie Stopes International. Resztę zabiegów zrobiono w pojedynczych prywatnych placówkach. No i jeszcze część - nieujętą w statystykach - w podziemiu. Do BPAS jedziemy najpierw. Szara trzypiętrowa kamienica na Bedford Square w centrum Londynu, mała mosiężna tabliczka z ledwo widocznym logo instytucji, domofon. Wchodzimy szybko za parą Polaków, którzy najwyraźniej byli umówieni. Próbujemy ich zaczepić w korytarzu, ale nie chcą rozmawiać. Ona - bardzo zdenerwowana - idzie schodami na pierwsze piętro, on razem z nami - do poczekalni. Recepcjonistka ogląda nasze legitymacje i stanowczo odmawia wpuszczenia nas dalej. Wypisuje nam telefon do pani menedżer Laury Riley. Dzwonimy. Asystentka obiecuje przekazać informację szefowej. Laura Riley nie oddzwania. Jedziemy do Marie Stopes.

W odróżnieniu od BPAS - agencji organizującej i finansującej zabiegi w ramach ubezpieczenia socjalnego - Marie Stopes International to przedsięwzięcie półprywatne. Coś jak polska fundacja. Najpopularniejsza wśród Polek klinika tej sieci mieści się na Ealingu przy Mattock Lane. Dwupiętrowy domek w starym ogrodzie. Tym razem mamy więcej szczęścia. Menedżerką jest Polka - Ewa. Nie dziwi się, że w BPAS odesłano nas z kwitkiem.- Tu są wszyscy w służbie zdrowia, jeżeli chodzi o prasę, bardzo, no... jak to się mówi po polsku... carefully? - Ostrożni.- Tak, ostrożni. Polska ma opinię kraju dużych restrykcji dla kobiet. Ja też nie powinnam z wami rozmawiać. Możecie napisać, że jestem pro choice, i wystarczy. Jest biuro prasowe Marie Stopes. - Pani długo na Wyspach?- Oj, długo - 40-letnia z wyglądu Ewa śmieje się. - Można powiedzieć: stara emigracja. - A w klinice?- To moja trzecia.- Jak wiele Polek korzysta z aborcji?- W Londynie... duża większość pacjentek to Polki. - Mieszkające tutaj czy z kraju?- I jedne, i drugie. Ale ja wam nie mogę danych podawać, od tego jest biuro.- No, już idziemy, idziemy... Polskich pacjentek raczej przybywa czy ubywa?- Przybywa.

Ceny zabiegów w Marie Stopes zależą od zaawansowania ciąży i wahają się od 500 do 1,5 tys. funtów. Gdy kobieta ma skierowanie z przychodni albo od osobistego lekarza (GP Doctor), klinika nie bierze pieniędzy od pacjentki, tylko - w uproszczeniu - od państwa brytyjskiego. Darmowe są też wszystkie badania oraz - w razie powikłań - dalsza opieka. Sam zabieg trwa od kwadransa do paru godzin. Jeżeli ciąża jest zaawansowana (19.-24. tydzień), wizyty są dwie. Podczas pierwszej kobieta wypełnia ankiety, przechodzi badania potrzebne do czekającego ją nazajutrz pełnego znieczulenia i - teoretycznie - rozmawia o ewentualnej adopcji. Iwona może nam powiedzieć tyle, że z nią nikt nie rozmawiał, bo nie mówi po angielsku. Druga wizyta - ta, podczas której straciła ciążę - trwała niecałą godzinę. Cena - 700 funtów - dla Brytyjki nie stanowi problemu. Tyle kosztuje weekend w hotelu. Ale Iwona zarabia 350 funtów tygodniowo, z czego odkłada 200, jak się spręży. Już półtora roku pracuje w kuchni w tureckiej restauracji. Oczywiście ma wyrobiony National Insurance Number (NIN), bo bez niego Turek by jej nie dał roboty. Mogłaby skorzystać z aborcji w szpitalu, ale nie chciała czekać trzech tygodni na rozmowę w przychodni. A rozmowa - i to z dwoma doktorami - musi poprzedzić zabieg, jeśli ma za niego zapłacić ubezpieczenie. - Mówiąc prawdę, najpierw czekałam za długo, a potem dopiero zaczęło mi się spieszyć.

Spotykamy się w Starbucksie przy stacji Oxford Circus. Siąpi wiosenny deszczyk, mimo to londyńczycy piją kawę na zewnątrz - w środku nie wolno palić. Nie siedzimy jeszcze dwudziestu minut, a Iwona kończy już drugiego papierosa i znowu sięga do paczki. W ciążę zaszła z Pakistańczykiem, kelnerem. - Śliczny chłopak był, chciał, żebym z nim poleciała do Karaczi. Tylko im większy miałam brzuszek, tym mniej się rozumieliśmy. Ja tu czwarty miesiąc ciąży, a on zmienia pracę. No, fajnie. Dostał lepszą, bo w Kensington, znaczy bliżej City, i rozumiecie... nagle przestał telefon odbierać. Pojechałam do niego na Hyde Park, a tam jakaś Mulatka po niego przychodzi. Ja czekam, a oni się witają. Jakby mnie bynajmniej nie było. I on mi nagle mówi: siostra moja. Czy ja jestem głupia, że nie odróżnię Arabki od Murzynki?! Napisałam mu SMS-a, że tysiąc funtów ma mi na lekarza dać i good bye.- Dał? - A czy on łaskę zrobił? W tym lokalu z napiwków ma tysiąc tygodniowo, ja się już trochę na takich przynajmniej rzeczach poznałam.

Zresztą nie chodzi o pieniążki. Dziecka szkoda. Mogłoby się urodzić. Tylko co ja mam, powiedzcie, tu z nim zrobić? Z trzema kumpelami na pokoju mieszkamy. Myślałam: adopcja może? Ale mi dziewczyny poradziły: do lekarza i koniec, póki brzuszek jeszcze mały. W tej Marie Stopes opiekuńczo naprawdę. Tu trzeba przed zabiegiem dwie rozmowy, wiecie... Więc była pielęgniarka tylko i jeszcze babeczka jedna, na polski przynajmniej wszystko wyjaśniła, zapytali, czy jestem zdecydowana. Jak jestem, dostałam do wypełnienia kilka kwitów, Polka pomogła napisać. I wtedy od razu do poczekalni. Dali mi polską broszurkę, żebym sobie wszystko przejrzała, nie zdążyłam przeczytać, już był gabinet dla mnie otwarty.

Iwona mieszkała w 10-tysięcznym miasteczku, województwo śląskie. Chodziła do liceum, ale przerwała. Pracowała "w plastikach". - Takie tam wytłaczarki. Głupia praca. Wyjechałam z czterema kumpelami, jedna wróciła, z resztą dotąd się razem trzymamy. One mnie przynajmniej pocieszają. Trosk nie brakuje człowiekowi. Ada zaszła z Albańczykiem, a ona przecież męża zostawiła w Pol... Ups... - Iwona zasłania dłonią usta. Zaciąga się dwa razy. - Ja muszę już naprawdę lecieć, sorki.

Broszurka rozdawana w klinikach Marie Stopes International (w samym Londynie jest ich pół tuzina) nazywa się "Twój poradnik antykoncepcji". 30-stronicową książeczkę po polsku współfinansował koncern farmaceutyczny Bayer. Metody zapobiegania niechcianej ciąży - od plastra, poprzez tabletkę "dzień po", aż do sterylizacji. Druga broszura - już tylko po angielsku - omawia metody aborcji. Od wczesnoporonnych do later surgical abortion - dla kobiet w piątym i szóstym miesiącu ciąży. Angielskie prawo aborcyjne obowiązujące nieprzerwanie od 40 lat należy do najbardziej liberalnych w Europie. Zabiegi dopuszczalne są do 24. tygodnia włącznie, powodem zabiegu może zaś być - oprócz zagrożenia płodu - uszczerbek na "fizycznym lub mentalnym zdrowiu matki". W praktyce oznacza to, że wystarcza deklaracja o fatalnym samopoczuciu psychicznym spowodowanym ciążą. Warunek formalny to odbycie dwóch rozmów, podczas których lekarze upewniają się, że decyzja kobiety jest przemyślana.

Kobieta ma do wyboru kilka ścieżek. Pierwszą jest pójście do szpitala albo kliniki typu walk--in (otwarte dla wszystkich). Jedyne, czego tam potrzeba, to numer ubezpieczenia socjalnego (może też być NIN męża, rodzeństwa, rodziców). Brytyjczycy dostają go automatycznie, tak jak Polacy PESEL. Imigranci muszą się zwrócić o wydanie. Trzeba najczęściej pokazać jakieś zaświadczenie o zamieszkaniu w Anglii - może być nawet rachunek za gaz w nieformalnie wynajętym lokum. Zaświadczenie o pracy nie jest wymagane. Atut "szpitalnego" (najpopularniejszego wśród Polek) rozwiązania problemu: kobieta nic nie płaci. Mankament: procedury rejestracji są czasochłonne, coraz częściej zdarzają się kolejki. - Znakomita większość pań nie chce przecież czekać, z oczywistych względów - Kasia Kopacz, młoda naczelna "Gońca Polskiego", przyjmuje nas w redakcji, sto metrów od stacji metra Ealing Broadway. - Jeżeli już decydujesz się przerwać ciążę, to nie chcesz jej zbyt długo nosić, prawda? Idą więc do Marie Stopes albo innej prywatnej kliniki, bo 500 funtów za zabieg to nie jest problem dla kogoś, kto ma pracę. To jest właśnie druga ścieżka.
Londyński ginekolog

Jak sobie radzą Polki przylatujące na zabiegi z kraju? - pytamy.- Teoretycznie można by tu wynająć mieszkanie na dwa tygodnie, wystarać się o NIN i iść do szpitala na zabieg darmowy, ale nie słyszałam o takim przypadku. Która z pań z Polski by się chciała rejestrować w social? Często zresztą Polki z kraju są lepiej przygotowane niż te z Londynu. Tutaj panuje straszna niewiedza. Sporo listów charakterystycznych dostajemy. Panie pytają: gdzie iść, ile kosztuje, czy jest legalne? Pisze na przykład osoba spod Coventry. Zaszła z Murzynem, on żonaty, zażądał aborcji, a ona chciała rodzić. Teraz już nie chce, bo mężczyzna przychodzi pod jej dom i straszy. Często są to czytelniczki zupełnie bezradne. Jak bardzo - można się przekonać, wchodząc na popularne wśród Polek fora internetowe. Na przykład Kafeteria.pl. Pisze "Gadzik": Miałabym być w 4., 5. miesiącu, miałam wszystkie objawy ciąży, brzuszek mi się powiększał, dziś zauważyłam jakąś dziwną brązową wydzielinę, strasznie się przestraszyłam... jeżeli poroniłabym, to co mam zrobić????? Tylko proszę, nie piszcie o lekarzu, bo teraz to niemożliwe... trzeba przeprowadzić jakąś operację, zabieg???
"Zadziwiona bardzo": Nie jesteś pod opieką lekarza?! Gadzik": Boję się iść do lekarza... Nie jestem pewna w 100%, czy jestem w ciąży, robiłam na początku test, wyszedł negatywny, ale chyba zrobiłam go za wcześnie... Czy to możliwe, że do 4. miesiąca ma się miesiączkę, będąc w ciąży??? Jestem za granicą, teraz do lekarza raczej nie będę mogła iść... "Misiaczkowa": Jesteś prawie w 5. miesiącu i nie masz pewności?!"Valeriana": Gdzie jesteś za granicą? Jak w UK, to NATYCHMIAST wezwij karetkę albo idź do najbliższego szpitala, gdzie mają walk-in clinic. Nie potrzebujesz żadnych dokumentów, ubezpieczeń ani nawet paszportu. Sama przez to przeszłam. "Gadzik": No właśnie jestem w UK... Valeriana, ile to kosztuje?? Można iść do obojętnie jakiego szpitala?? Co to walk-in clinic? Zrobią mi jakieś badania? Będę musiała długo czekać? Zarejestrować się itp.?

- Szokująca niedojrzałość, niewiedza o Anglii, zagubienie. Tu przybywają często dwudziestoparoletnie dzieci, które w Polsce mieszkały z rodzicami w swoim miasteczku, a teraz nagle znajdują się w środku gigantycznej metropolii, bez języka - Alex Piotrowska, psycholożka-terapeutka, przyjmuje nas w gabinecie na granicy Fulham i West Brompton. - W kraju, gdzie antykoncepcja jest darmowa, gdzie opieka nad kobietą w ciąży jest zorganizowana, jak się patrzy, Polki korzystają z usług jakichś oszustów, bo nie potrafią pójść do lekarza. Gdyby nie ignorancja, nieznajomość angielskiego, w takim kraju jak Anglia żadne podziemie aborcyjne nie mogłoby istnieć. Ale istnieje. Miałam już kilka pacjentek po takich przejściach. Kobieta w ciąży poszła do lekarki z ogłoszenia w polskiej gazecie. Chciała porady, a ta przekonała ją w pół godziny do aborcji i od razu ją przeprowadziła. W domu, na kanapie! Pacjentka tak się dała skołować, że nawet się nie skontaktowała z ojcem dziecka. Potem kłamała, wpadła w depresję. Leczy się u mnie już pół roku.

Ginekolog z ogłoszenia w polskiej prasie albo w internecie (Londynek.net; Mojawyspa.co.uk; Londyn.net.pl) to kolejna ścieżka, którą może podążyć kobieta. Reklamujących się lekarzy jest kilkudziesięciu na samym tylko Ealingu. Plus tej oferty: nie trzeba znać języka, nie ma kolejki. Minus: można trafić na oszusta. Jak Jola, która ofertę "londyńskiego ginekologa" wyszukała w rubryce "zdrowie - uroda" między "superpazurkami" (metoda żelowa, także stopy) a "elektropresurą ". Londyński ginekolog oferował "antykoncepcję, zabiegi, także na miejscu" i podawał adres skrzynki e-mailowej. Był też telefon komórkowy - nikt nie odbierał, ale miły kobiecy głos zachęcił Jolkę do nagrania się na skrzynkę. Tak zrobiła. Mężczyzna, który oddzwonił, przedstawił się jako lekarz położnik z wieloletnim stażem. Zaproponował zabieg w domu, cena - 400 funtów.

Jolanta spotyka się z nami na dworcu Paddington - podkreśla, że tylko na prośbę naszego wspólnego znajomego, i to niechętnie.- ...ale jestem mu winna przysługę. Wysoka, bardzo zgrabna, mądre oczy, blada cera. Około 30 lat. Nie daje się zaprosić ani na herbatę, ani na kanapkę. Mówi cicho, krótko, niechętnie. Na swój temat może zdradzić dwie rzeczy: pochodzi z Katowic, a w Londynie podaje kawę w biurze bukmacherskim. Z kontekstu rozmowy wnioskujemy, że nigdy nie miała w ręku "Gazety Wyborczej" i postrzega nas jako łowców sensacji tropiących źle prowadzące się Polki. Tłumaczenia na niewiele się zdają. - A po co się w ogóle tym zajmujecie?- Bo to nowe zjawisko. W Polsce aborcja jest praktycznie zakazana, więc kobiety przylatują tutaj na zabiegi. A do tego dużo Polek zachodzi...- I co chcecie? Żeby w UK też zakazali? - Przecenia pani możliwości naszej gazety. Chcemy tylko napisać, jak jest.- Jest tak, jak powinno być. Tylko Polacy z różnych powodów nie korzystają tutaj z możliwości. - Co pani ma na myśli?- Że się czeszesz u polskiego fryzjera, chodzisz do polskiego dentysty i skrobiesz się też po polsku.- Złości się pani...- Co właściwie chcecie wiedzieć?- Jak było w pani przypadku?- Wziął pieniądze z góry, ale się wywiązał. Finish. - Przeprowadził zabieg...- Bez zarzutu. I bez znieczulenia - Jola chwilę milczy, patrząc nad naszymi głowami na tablicę, gdzie wyświetlają się informacje o odjazdach metra. - Dał tabletkę przeciwbólową, ale i tak bolało.- Komplikacji nie było?- Nie. A czemu?- Czytaliśmy w "Polish Express" o takim wypadku...- A, to wiem, mówiła mi... Nieważne. Chyba mam kolejkę zaraz.

Kłopoty Pani Kowalskiej

Opisany w "Polish Express" wypadek to historia rzekomego doktora Jerzego Zakrzewskiego. Czytelnik gazety poznał tego mężczyznę na imprezie towarzyskiej. Krótka rozmowa wystarczyła, aby przekonać się, że "doktor Zakrzewski" ma blade pojęcie o medycynie. Co - jak sprawdzili dziennikarze "Expressu" - nie przeszkadza mu reklamować usług ginekologiczno-położniczych w portalach Dublinek.net, Londynek.net i paru innych. Z ogłoszeń wynika, że lekarz specjalista jest posiadaczem kilku klinik w różnych częściach kraju, a jego główna specjalność to aborcje na życzenie.

Reporterka, udając ciężarną, której zależy na dyskrecji, zadzwoniła na numer podany w anonsie.- Doskonale rozumiem pani sytuację - rzekł "Zakrzewski". - Może pani oczywiście odbyć zabieg drogą oficjalną, ale będzie to wymagało krępujących konsultacji lekarskich. Ja nie zapytam pani nawet o imię. Możemy się umówić, że jest pani "panią Kowalską". Dziennikarka i rzekomy medyk umówili się na 350 funtów za zabieg ze znieczuleniem miejscowym. "Doktor" zapewnił, że ma 16-letnie doświadczenie i wskazał link do Kliniki Czajkowskich w Piasecznie (www.zylaki.waw.pl/ginekologia.html). Rzeczywiście - w podwarszawskiej lecznicy praktykuje Jerzy Zakrzewski, położnik. Redakcja "Expressu" poinformowała autentycznego lekarza, że ktoś się pod niego podszywa, i złożyła doniesienie na policję w Londynie. Oszust złapany nie został, w internecie odezwało się natomiast wiele pacjentek rzekomego Zakrzewskiego.

Jedna z relacji: „Moja przyjaciółka zdecydowała się na usunięcie ciąży, więc zaczęłyśmy szukać polskiego ginekologa. Wystarczyło wpisać w wyszukiwarce » polski ginekolog uk «, by trafić na ogłoszenie Zakrzewskiego. Zaproponował tabletkę poronną za 180 funtów, a gdyby nie zadziałała, zabieg aborcji mechanicznej za 350. Spotkaliśmy się pod szpitalem St George na Tooting Broadway. Transakcja odbyła się z ręki do ręki. Zapowiedziane krwawienie nie wystąpiło, zadzwoniłyśmy więc do mężczyzny i umówiłyśmy się na metodę mechaniczną. Dwa tygodnie później stawiłam się z przyjaciółką pod wskazanym adresem. Miejsce zabiegu okazało się prywatnym mieszkaniem. Rzekomy lekarz położył na kanapie ręcznik, usadził na nim moją przyjaciółkę. Z teczki wyjął wziernik ginekologiczny oraz szczypce i zabrał się do wykonywania zabiegu. Moją uwagę zwrócił leżący na podłodze kot. Zwierzę miało założony wokół szyi specjalny kołnierz, co znaczy, że musiało być chore. Operacja trwała pięć minut. Po zabiegu on pokazał trzymaną w szczypcach małą, różową, galaretowatą rzecz. Poszedł do łazienki, wrzucił to do toalety i spuścił wodę. Zapewnił, że zabieg się powiódł. Po opublikowaniu w » Polish Express «artykułu o oszuście moja przyjaciółka udała się do prawdziwego gabinetu ginekologicznego. Okazało się, że nadal jest w ciąży. Na szczęście oszust nie narobił żadnych szkód. Ani płód, ani organy wewnętrzne nie zostały uszkodzone”.

Po powrocie do Polski rozmawiamy z Wandą Nowicką, szefową Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny. Właśnie przyleciała z Anglii. Wie, że liczba Polek usuwających tam ciążę rośnie z miesiąca na miesiąc. - ...rzekłabym: w sposób lawinowy - mówi. - Tendencja się nie zmieni, dopóki nasze prawo będzie takie restrykcyjne. Kilka lat temu popularne były wyjazdy aborcyjne do Niemiec, Holandii i Czech. Od czasu wielkiej emigracji Anglia stała się kierunkiem najczęściej wybieranym. W Polsce zabieg kosztuje 3-4 tys. zł i jest nielegalny. Kobieta ryzykuje więzieniem i zdrowiem, bo nie wiadomo, czy ginekolog z podziemia zapewni ochronę. No i dochodzi presja społeczna. W Anglii ciążę można usunąć bezpiecznie, zgodnie z prawem i taniej. - Jak się okazuje, tam też podziemie działa - opowiadamy Nowickiej, czego się dowiedzieliśmy w Londynie. - No cóż... - wzdycha. - Można złośliwie powiedzieć, że nasi rodacy ciągną za sobą problemy, od których tak pragnęliby uciec. Oszuści byli zawsze. Ale to nie zmienia faktu, że w Wielkiej Brytanii kobiecie nie grozi nazwanie morderczynią. A to też jest ważne. - Ile Polek - powiedzmy, miesięcznie - leci do Londynu na zabieg?- Nie mamy dokładnych danych. Mogę powiedzieć tyle, że ta grupa rośnie. Do "tej grupy" należy Danuta. Starsza od naszych wcześniejszych rozmówczyń o dobre dziesięć lat. Mężatka. Mają z mężem własny dom. Decyzję podjęli we dwoje. Robert od razu zaproponował Londyn. Dwa lata tam pracował na kontrakcie, wcześniej rok w Dublinie. Wrócił w ubiegłym roku.

- Niechciana ciąża w domu starszych państwa... - Danuta połową ust się uśmiecha, a połową krzywi. Ciemna blondynka o świetnie utrzymanej cerze: krem z brokatem, delikatny makijaż. - Poleciałam na dwa dni. Wszystko załatwiłam z Polski, przez londyńską agencję. Jest takich kilka - załatwiają noclegi w Anglii, pracę, przeprowadzki. Sami Polacy tam pracują. Wystarczyło powiedzieć, że interesuje mnie wizyta ginekologiczna. Zabieg zrobili dwaj lekarze w Marie Stopes - drugim był anestezjolog. Młody Polak na kontrakcie próbnym. Przed zabiegiem i po nim trochę sobie nawet porozmawiali o lekarskich zarobkach na Wyspach i w kraju. - Bo moja kuzynka jest lekarką, radiologiem, to się trochę w szpitalnej siatce płac orientuję.- Jednym słowem, zabieg sielanka... - dolewamy rozmówczyni kawy. Siedzimy w bistro na stacji benzynowej. Danuta zgodziła się spotkać bez wiedzy męża, w drodze z Łodzi do Trójmiasta. - Niezupełnie sielanka. Życzliwa opieka lekarska to jedno. Sam czyn... drugie - kobieta, intensywnie wpatrując się w swój telefon, wygładza końcem paznokcia zadrapanie na perłowej obudowie. - Żeby było jasne: ja aborcji nie pochwalam. Tylko że mam już 40 lat i dwójkę dorosłych synów. Starszy niedługo sam może być ojcem, narzeczoną ma w maturalnej klasie. Do tego mój Robert jest ode mnie starszy i zdecydowanie nie chciał już... Powiedział, że mnie trzeci raz nie obciąży, że nie ma więcej... - jej jasnooliwkowa skóra w kilka sekund czerwienieje nad policzkami. - Przepraszam, muszę skorzystać z toalety.

Dość milczenia

Wpis Beaty z Poznania znaleźliśmy na www.doscmilczenia.blogspot.com. To strona z blogiem "o bólu tych, co podjęły kiedyś trudną decyzję, która zaważyła na ich całym życiu". Beata napisała, że do Londynu wyjechała prosto po studiach."...tam też poznałam chłopaka, z którym dalsze moje losy będą powiązane. Najpierw broniłam się przed tą znajomością, jednak po pewnym okresie czasu zaczęłam się z nim spotykać. Do tej pory nie wiem, jak to się stało. On był moim szefem, był innej wiary i na dodatek był żonaty. W grudniu 2006 zdecydowałam się, że wrócę do Polski. Przyjechałam i myślałam, że już zostanę w kraju. Stało się jednak inaczej. Codzienne telefony, e-maile. Poczułam, że tęsknię za nim. Pojechałam do niego na weekend. Nie minęło dużo czasu i znowu byłam w Londynie. Zaszłam w ciążę. Nie wiedziałam, jak mu o tym powiedzieć. Byliśmy zaskoczeni. Nieprzemyślana decyzja i strata dziecka. Mogłam tego uniknąć, ale tak naprawdę nie zdawałam sobie sprawy z tego, co robię. Byłam za słaba, bałam się panicznie mojej rodziny. Może gdybym więcej na ten temat wiedziała, gdybym naradziła się z kimś - nie doszłoby do tego..."

- Gdzie pani zrobiono zabieg? - pytamy.- W Marie Stopes, w Londynie.- I lekarz się z panią nie naradzał?- Byłam jak w transie, skołowana... Nawet wszystkiego dokładnie nie pamiętam - 30-letnia brunetka robi długie przerwy między zdaniami. - Była rozmowa z pracowniczką. Chyba socjalną. Raczej nie lekarką. Wtedy to by zresztą nic nie zmieniło. Bałam się rodziny. Za bardzo się bałam.- Czego?- Pokazać się w Polsce z dzieckiem. On, mój partner, był z Azji. Rodzina by tego nie uniosła. Ale teraz wiem, że tak nie można... Potem do mnie dotarło.Parę miesięcy po zabiegu żyłam tak, jakby nie docierało nic. Po londyńsku. Znajomości, praca, imprezy. A potem, nagle, zaczęłam płakać. Na blogu Beata pisze: "Nie było chyba dnia, żebym nie płakała. Wstawałam, bo musiałam iść do pracy, gdy miałam wolne, mogłam przeleżeć pół dnia bezczynnie. Moim jedynym ukojeniem był płacz. Nic już nie było takie jak dawniej (...). Wróciłam do Polski. Zamierzam zostać tutaj. Jeżeli chodzi o tego chłopaka, wysłałam mu ostatniego SMS-a...".Alex, psychoterapeutka z Fulham, diagnozuje przypadek Beaty od razu: depresja.

- Sytuacja Polek w Londynie szalenie sprzyja psychicznym zapaściom - tłumaczy. - Dużo stresu wywołanego obcym, najczęściej nieznanym językiem, konieczność funkcjonowania w nieznanym środowisku, w dużym pędzie i skali. Do tego alkohol, narkotyki, przelotność związków i poczucie tymczasowości wszystkiego. Mnóstwo nietrwałych relacji. Jeżeli efektem jest ciąża, na sprawną aborcję można tu oczywiście liczyć. Ale zabieg to często nie koniec, tylko początek problemów. Tyle że to już chyba nie jest temat panów pracy, tylko raczej mojej.
News z sieci
Więc jak juz zdecydujesz Sie na pójście do łóżka z przygodnym partnerem to pomyśl o następstwach, ciąża to efekt nie przemyślenia i niedbalstwa ale nieodpowiedzialnością jest fakt ze ten Twój partner może być nosicielem HIV czy innej jakiejś choroby przenoszoną drogą płciową, I co gorsze to nie wszawica którą możesz pozbyć się po przez zgolenie włosów. Co miało miejsce ostatnio w Chanal 4 w Brytyjskiej TV gdzie poruszano problemy wszawicy oraz z jakiego środowiska ona ma swoje korzenie( w 80% to zjawisko obejmuje ludzi z kręgu Afrykańskiego jak pluskwy w środowisku Azjatyckim)

Zobacz najbardziej niebezpieczne kraje na świecie
Turyści z daleka powinni omijać przede wszystkim Somalię - wynika z najnowszego rankingu "Forbesa".

Bo właśnie Somalia zwyciężyła w rankingu najniebezpieczniejszych państw na świecie, stworzonego na podstawie danych agencji wywiadowczych zajmujących sie oceną ryzyka - iJet Intelligent Risk Systems i Control-Risks.

Somalia to tabula rasa. Nic tam nie ma - twierdzi Ed Daly, wiceszef ds. wywiadowczych w zajmującej się wyceną ryzyka i Jet Intelligent Risk Systems, który ostrzega, by lepiej nie odwiedzać tego kraju.
Somalia zasłynęła m.in. z faktu, że w 2008 roku porwano u jej brzegów 42 okręty. A przez ostatnie piętnaście lat władza zmieniała się tam 14 razy. Kolejne miejsca w rankingu "Forbesa" zajęły Afganistan i Irak.
Pierwsza trójka stanowi klasę samą dla siebie - uważa Adam Strangfeld, dyrektor ds. badań w Control-Risks. - To bez wątpienia najniebezpieczniejsze miejsca na świecie.

Następne groźne dla turystów miejsca na ziemi to Demokratyczna Republika Konga, Sudan, Pakistan, Jemen, Meksyk i Algieria.

O ile w pierwszej trójce rankingu groźne są całe terytoria państw, to kolejne miejsca zajmują kraje, gdzie tylko niektóre z ich rejonów uznano za niebezpieczne - wyjaśnia "Forbes".

Przykładem jest północna granica Meksyku czy prowincje w północno-wschodnim Pakistanie.

Jak twierdzi "Forbes" najbezpieczniejsze kraje leżą w Europie. Przewodzi im mały i bogaty Luksemburg
News z sieci
Większa cześć krajów związanych z ryzykiem pobytu w nich ma ścisły związek z zacofaniem oraz potężnym wpływem religijnym Im bardziej zacofany kraj z wpływem religijnym , tym większe ryzyko i niema gdybania w tym przypadku a kraje Islamskie przekraczają wszystkie normy.

Guantanamo worse since Obama election: ex-detainee
A freed Guantanamo prisoner has said conditions at the US detention camp in Cuba have worsened since President Barack Obama was elected, claiming guards wanted to "take their last revenge".
Binyam Mohamed, the first detainee to be transferred out of Guantanamo Bay since Obama took office, also said British agents "sold me out" by cooperating with his alleged torturers, in his first interview since release which was published Sunday.

Mohamed, a 30-year-old Ethiopian-born former British resident, gave further details of what he has called the "medieval" torture he faced in Pakistan and Morocco, as well as in a secret CIA prison in Kabul and at Guantanamo.

"The result of my experience is that I feel emotionally dead," he told the Mail on Sunday newspaper. "It seems like a miracle my brain is still intact."

Far from improving, Mohamed said conditions at Guantanamo have worsened since Obama was elected in November.

The US president had promised during his campaign to shut down the Guantanamo prison and two days after taking office announced it would close this year.

"Since the election it's got harsher," Mohamed told the newspaper. "The guards would say, 'yes, this place is going to close down,' but it was like they wanted to take their last revenge."

He also claimed the Emergency Reaction Force at Guantanamo, a team which he said punishes inmates in their cells and once almost gouged his eyes out when he declined to give his fingerprints, is now being used more often.

Mohamed said he was beaten at Guantanamo and also described mistreatment at other detention centres.

He said his chest and penis were slashed with razors while he was held in Morocco.

In Afghanistan, he said he lived in constant darkness for five months and "came close to insanity" after being forced to listen to the same album by rapper Eminem at a deafening volume for a solid month.

He flew back to Britain last month, tasting freedom for the first time since 2002 when he was arrested in Pakistan on suspicion of attending an Al-Qaeda training camp in Afghanistan and plotting to build a radioactive "dirty bomb".

But the United States never charged him, and British police also questioned him on his return and let him go free.

In the newspaper interview, Mohamed gave further details of his claim that British officials had colluded in his alleged torture.

He said while he was in Morocco in 2002, his Moroccan interrogators "started bringing British files to the interrogations... it was obvious the British were feeding them questions about people in London.

"When I realised that the British were cooperating with the people torturing me, I felt completely naked," he said. "They sold me out."

He said he subsequently made false confessions about one plot to build a "dirty" nuclear bomb and another to blow up apartments in New York linked to alleged 9/11 mastermind Khalid Sheikh Mohammed.

The paper also quoted two telegrams, shown to Mohamed by his military lawyer, from Britain's MI5 security service to the US Central Intelligence Agency (CIA) in November 2002. They allegedly detail specific questions that the British wanted to be put to Mohamed.

"We note that we have also requested that briefs be put to Binyam Mohamed and would appreciate a guide from you as to the likely timescale for these too," one is quoted as saying.

"We fully appreciate that this can be a long-winded process but the urgent nature of these enquiries will be obvious to you."

In response to the claims, Britain's Foreign Office released a statement saying: "We abhor torture and never order it or condone it...

"In the case of Binyam Mohamed, an allegation of possible criminal wrong-doing has been referred to the Attorney General. We need now to wait for her report."

Mohamed is undergoing therapy to come to terms with his experiences.

Looking to the future, he said he wanted to stay in Britain, which is currently considering whether to let him remain. "It's the only place I can call home," he said.

In an editorial, this week's Independent on Sunday said his case was "only the most dreadful of many instances where the British government's policy seems to have been to turn a blind eye".
News z sieci
W końcu więzienie ma byc za kare a nie dla przyjemności! to samo dotyczy aresztu