Wiadomości

Dziennik Polski

27/10/2008 09:40:45

Norwich revisited

Od Norwich zaczęła się moja angielska przygoda. Zdecydował o tym przypadek. W „liberalnej” epoce gierkowskiej znacznie łatwiej niż wcześniej można było uzyskać paszport. Wystarczyło mieć kogoś kto wystawił zaproszenie. Szczęśliwie nie musiałam starać się lipne zaproszenie – w Manchesterze do wojny mieszkał daleki kuzyn mojej mamy. Zaproszenie przyszło na czas.

Dziś mieszka tu blisko 7 tysięcy Polaków. Są dwa polskie sklepy, polska strona internetowa, a msze po polsku odprawiane są w katedrze katolickiej. Pracują wszędzie: w domach opieki, szpitalach, sklepach, przy sprzątaniu i w fabrykach, ale też w biurach i jako lokalni „cubies”. Lubia Norwich ze swą prowincjonalną atmosferą, cichsze i spokojniejesze niż Londyn. A przede wszystkim tańsze. Nie mogą zrozumieć mojej nostalgii, mojego narzekania, że gdzieś zniknął dawny duch tego miasta.

Kręcę się trochę bez sensu bo tych ulicach, które są takie same jak w każdnym innym angielskim mieście i nie odbiegające standardem od głównych miast Polski. Wreszcie decyduję, że czas wracać. Skręcam w jedna z ulic i... Nareszcie jest moje Norwich, z tymi samymi wąskimi uliczkami, domkami jak dla krasnoludków pomalowanymi w różne kolory. Na szczęście planistom nie udało się wszystkiego zniszczyć. Katedra też zresztą stoi jak dawniej.
I zamek góruje nad miastem.

Takie podróże „memory lane” jak zjazdy szkolne. Wszyscy cieszą się ze spotkania po latach. Atrakcja wracania do przeszłości szybko gaśnie. To jak włóczenie się po ślepych zaułkach Norwich.

Katarzyna Bzowska, Dziennik Polski

« Poprzednia 1 23

Tagi: dziennik polski