Nelson Mandela

Poświęcił on swoją młodość i własne życie dla swoich ludzi, i jest obecnie najpopularniejszym i najbardziej kochanym obywatelem Republiki Południowej Afryki na Świecie. Mandela miał wiele pozycji w ANC: ANCYL Sekretarz (ANC Youth League) w 1948 roku, ANCYL Prezydent w 1950 roku, ANC Transvaal Prezydent w 1952 roku, Zastępca Krajowego Prezydenta w 1952 roku i ANC Prezydent w 1991 roku. Urodził się w Qunu, niedaleko Umtaty dnia 18 czerwca 1918 roku.

Jego ojciec Henry Mgadla Mandela, był Wodzem Kanclerzem w Thembuland dla Davida Dalindyebo czyli Wielkiego Wodza. Po śmierci ojca, Nelson Mandela znalazł się pod opieką Wielkiego Wodza i był kształcony w kierunku objęcia stanowiska Wielkiego Wodza. Mandela zdał maturę w Healdtown Methodist Boarding School, następnie zaczął studia wyższe w Fort Hare. Jako członek SRC brał udział w strajku studentów i był wydalony ze szkoły razem z Oliverem Tambo w 1940 roku. Dokończył studia korespondencyjnie z Johannesburga, dostał się na Uniwersytet Witwatersrandu. W 1944 roku pomógł w założeniu ANC Youth League, którego to program był zaadoptowany przez ANC w 1949 roku. Mandela był wybrany Narodowym Ochotnikiem z szefostwa do Defiance Campaign (Kampanii Otwartego Oporu). Podróżował po kraju propagując opór do dyskryminacji rasowej. Za udział w kampani Mandela dostał wyrok więzienia w zawieszeniu. Niedługo Po tym zabronione miał opuszczanie Johannesburga przez 6 miesięcy. W tym czasie obmyślił i wprowadził w życie "M Plan" czyli podział gałęzi ANC na niewielkie komórki. Członkowie takiej komórki znali tylko działaczy w dwóch sąsiednich komórkach. W 1952 roku Mandela i Oliver Tambo otworzyli pierwszą czarną firmę prawniczą w kraju. Mandela był wtedy Prezydentem ANC wTransvaalu i Zastępcą Prezydenta Krajowego. Petycja wydana przez Transvaal Law Society żeby zdjąć Mndelę z listy adwokatów Została odrzucona przez Sąd Najwyższy. W latach pięćdziesiątych, po niekończących się zakazach i nacisku do oficjalnej rezygnacji, Mandela doszedł do wniosku że Polisa Bantustan jest politycznym kłamstwem. Przewidział już wtedy akcję przesiedleńczą, terror policyjny i polityczną represję. W drugiej połowie lat pięćdziesiątych był jednym z oskarżonych w Treason Trial (Sprawa Zdrady). W 1960 roku po masakrze w Sharpeville, ANC zostało ogłoszone nielegalną organizacją przez ówczesny rząd. Mandela był internowany do 1961 roku i przeszedł do walki w podziemiu. Zaczął prowadzić nową kampanię na skalę krajową. Wtedy to powstało Umkhonto we Sizwe (MK), czyli militarna gałąź ANC. Zadaniem Umkhonto we Sizwe stało się organizowanie sabotażu przeciwko rządowi i urządzeniom o wielkim znaczeniu dla kraju. W 1962 roku Mandela udał się na szkolenie wojskowe w Algeri, oraz zorganizowanie szkolenia dla innych członków Umkhonto we Sizwe. Po powrocie do kraju został aresztowany za nielegalne opuszczenie kraju, oraz za propagowanie strajków. Prowadził swoją własną obronę. Został uznany winnym i skazany na 5 lat więzienia w listopadzie 1962 roku. W czasie pobytu w więzieniu, został sądzony w "Rivonia trial" za sabotaż i skazany na dożywocie. Zanim był uwięziony Mandela głośno wypowiadał się przeciwko "Bantu Education" (Program nauczania czarnych), sugerował żeby nauczanie wzięte było w ręce aktywistów i prowadzone było w domach. Został uwięziony w Robben Island, gdzie prowadził szkolenia polityczne. Nawet w więzieniu Mandela nie zmienił swych poglądów i był przykładem dla innych więźniów. W latach siedemdziesiątych odmówił zgody na złagodzenie kary jeżeli zgodzi się z istnieniem Transkei czyli kraju utworzonego przez rząd RPA dla czarnych. Odmówił osiedlenia się tam. W latach osiemdziesiątych ponownie odrzucił propozycję Prezydenta PW Botha o zmniejszenie kary jeśli zmniejszy walkę wyzwoleńczą. Wkrótce po uwolnieniu go, dnia 11 lutego 1990 roku, Mandela zgodził się na zawieszenie walki zbrojnej. Został mianowany pierwszym wybranym demokratycznie Prezydentem w niedzielę, 10 maja 1994 roku. Piastował tą posadę do czerwca 1999 roku.