Tym bardziej, kiedy pracuje na dublińskim uniwersytecie, gdzie zajmuje się rozwojem języka gaelickiego, a po godzinach prowadzi w radiu irlandzkojęzyczną audycje.
Pochodząca z Polkowic Anna Paluch twierdzi, że trafiła do Irlandii tak jak wielu rodaków - przypadkiem. - Studiowałam historię na KUL-u - opowiada - Interesowałam się krajami celtyckimi, głównie Walią i Szkocją, ale kraje te były w Polsce zbyt mało znane. Przy wyborze tematu pracy magisterskiej padło więc na współczesną historię Irlandii.
Już w trakcie studiów w Polsce Ania zapisała się na lektoraty z języka irlandzkiego i walijskiego. Gdy rozpoczęła na KUL-u studia doktoranckie, postanowiła przyjechać do Irlandii, by w tutejszych bibliotekach i uczelniach szukać materiałów do swoich badań. - To była jesień 2004 r. - wspomina Ania - Znalazłam pracę na pół etatu w kawiarni, a resztę czasu spędzałam w bibliotekach Dublina i Galway.
Przez pewien czas mieszkała w maleńkiej miejscowości w hrabstwie Kerry, dokąd trafiła przez swoje zamiłowanie do... tradycyjnych sportów irlandzkich. Anię, która ukończyła również podyplomowe studia z dziennikarstwa sportowego, zachwyciła lektura książki znanego dziennikarza zajmującego się hurlingiem i piłką gaelicką. Dziennikarz pochodził z Dingle, więc postanowiła odwiedzić to miejsce. A że umiarkowanie przypadło jej do gustu, udała się na kilkunastokilometrowy spacer wzdłuż tamtejszego wybrzeża, dzięki czemu trafiła do irlandzkojęzycznej miejscowości Baile An Fheirtearaigh. Mieszkała tam przez jedenaście miesięcy...
W ubiegłym roku rozpoczęła pracę na Dublin City University (DCU) w zespole badawczym realizującym projekty związane z językiem irlandzkim. W miejscu jej pracy obowiązuje całkowity zakaz używania... języka angielskiego. - Gdyby ktoś rok temu powiedział, że będę pracować w języku irlandzkim, nie uwierzyłabym - uśmiecha się Ania - Przez pierwsze tygodnie napisanie e-maila zajmowało mi pół godziny, i to z pomocą słownika.
Teraz takich problemów już raczej nie ma... Przez pewien czas prowadziła także irlandzkojezyczną audycję radiową, zajmuje się również tłumaczeniem książek z irlandzkiego na polski. Poza nią w zespole badawczym pracuje tylko jeden obcokrajowiec - czeski informatyk. Czy irlandzcy współpracownicy nie dziwili się, że pracuje z nimi Polka mówiąca po gaelicku? - W ogóle nie czułam się jak obcokrajowiec. Od początku nie było zmiłuj, zwłaszcza wobec zasady stosowania wyłącznie języka irlandzkiego. Czasem jest ciężko, ale daję sobie radę.
W tej chwili biegle włada irlandzkim, a i coraz lepiej radzi sobie z walijskim, który jest jej kolejną pasją. Tak samo jak sporty irlandzkie. - Od dłuższego czasu zupełnie nie interesuję się piłką nożną - mówi o swoich sportowych zainteresowaniach - Ostatnie cztery lata odliczam według mistrzowskich drużyn w piłce gaelickiej...
To co najbardziej drażni Anię, jak i inne osoby zajmujące się językiem gaelickim, to wieczne pytania wszystkich nowopoznanych osób o zainteresowania rzadko używanymi językami (w żadnym wypadku nie należy używać określnia „martwymi językami”...). - Dla mnie liczy się dźwięk. Intersują mnie języki, scrabble, wszystko, co ma związek ze słowem. Bardzo mi się podoba walijski - jest bardzo melodyjny. Angielski jest jak muzyka pop.
Łukasz Stec, The Polish Times
(foto:) Anna Paluch bada język irlandzki na DCU
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.
Polak biegle mówiący po angielsku to norma. Ale osoba z Polski świetnie władająca językiem irlandzkim, który znany jest ledwie co dziesiątemu Irlandczykowi, wzbudza zainteresowanie mieszane z niedowierzaniem.
