.
Wczoraj wieczorem siedziałam w livingu, starszy syn ze mną, młodszy w pewnym momencie wyszedł.
Nagle słyszę huk, ale taki, że myślałam, że dom się wali! Lecę na ślepo do góry, myśląc że młodszy tam poszedł i szukam go po pokojach z sercem na ramieniu ( co się do cholery stało?!! ) Nie ma go...
Drę się na dół do starszego "gdzie jest Igor?!!" - odpowiada, że poszedł do ubikacji ( na dole ).
Zlatuję na dół - mały stoi jak wryty z ręką na klamce od ubikacji...
Otwieram drzwi i zastaję taki widok...
Połamana spłuczka, kuweta kotów w rozsypce...
Wszystko trwało sekundy, a ja biegnąc na górę, nawet nie zauważyłam, że mały stoi pod tą ubikacją...
Nawet nie chcę myśleć, co by było, gdyby on tam został kilka sekund dłużej
. Myślałam że umrę ze strachu, bo od razu przeleciała mi przed oczami sytuacja, kiedy on tam siedzi...
Pomijając wszystko ( jakieś tam nieszczelne rury w łazience na górze, które od 4 lat robiły na suficie ubikacji zaciek )- jaki inteligent i po co, zostawił między stropami cegły?!
Nie myśl o szczęściu. Nie przyjdzie - nie zrobi Ci zawodu.... Przyjdzie - zrobi niespodziankę :D.
W życiu niczego nie żałuj! Po prostu Carpe Diem!!! 
![:-]](modules/Forum/images/smiles/lol.gif ":-]")
.
.
Wczytuję dane...