jesli masz za i jeszcze studiujesz, to oprucz kilku faktow o ktorych wspomniala na poczatku karjo nie dostaniesz nic. mam syna autystycznego i wiem co mowie. jestes dorosly, wiec pierwsze co to zrobili by komisje, chcesz studiowac weterynarie, jestes wystarczajaco samodzielny. tym bardziej, ze przemieszczasz sie jeszcze sam miedzy krajami. studia sa trudne, tutaj tez...ostatnio strajkowali mlodzi lekarze, ze placa im jak sprzataczkom...

jesli chodzi o np ten problem z koncentracja, to np mozesz dostac na egzaminie pol h dluzszy czas...tyle.

[ Ostatnio edytowany przez: kik1976 21-06-2016 07:02 ]

Testowalismy wczoraj nowego weta i lecznice.
I nie wyobrazam sobie, zeby ktos z takim problemami, jak opisane, potrafil przejsc normalne spotkanie z chorym zwierzem i jego wlascicielami, nawet majacymi bardzo ograniczona wiedze.
Potrzebny duzy zakres wiedzy w pamieci, umiejetnosc wylapania istotnych szczegolow z opisu, jednoczesnie ogladanie zwierza, kontakt z pomoca weterynaryjna, przejrzenie wynikow badan, wszystko to wymaga skupienia w rozproszeniach i nie jest odpowiednikiem gry planszowej z paroma osobami.
Bylam bardzo pozytywnie zaskoczna wiedza weta, umiejetnoscia prowadzenia rozmowy, odnalezieniem sie w dosc specyficznych pytaniach, jakie zadawalismy z mezem .

Albo nic autorowi nie jest i tylko sprytnie probuje znalezc sciezke na pozorny skrot do dobrych zarobkow, albo faktycznie cos nie tak z realna samoocena wlasnych mozliwosci, zaburzenia samokrytyki i bujanie w oblokach.

Gdzies sie pojawilo pytanie o prace dla autystykow wysokofunkcjonujacych, takich mozliwosci jest mnostwo, czesciej bedzie to praca z maszyna, na zapleczu niz w pierwszej linii obslugi klientow.
Kwestia znalezienia realnego pomyslu na siebie, niekoniecznie tylko przez pryzmat zarobkow.

Mam rodzinę w Mansfield, teraz tymczasowo będę mieszkał z rodzicami, ale jak zacznę pracować, to będę próbował sie wyprowadzić, zobaczymy, jeszcze nie wiem. Przyszło mi na myśl, że jeśli zacznę studia w innym mieście, to warto odkładać pieniądze i spróbować zamieszkać przez rok z rodzicami (nie chcę...), gdyż nie będę płacił za czynsz (ewentualnie jakąś część).

Widzę, że z Aspergerem muszę się pożegnać albo nie mieć wygórowanych nadziei, że coś mi się należy. Spróbuję skontaktować się ze stowarzyszeniami, będąc już w Anglii.

Wybierając mniejsze zło, to lepsza jest Anglia, patrząc na zarobki i na perspektywy. Wiem, że może wyjść z Unii, zobaczymy, co z tego wyjdzie.

Dziękuję za odpowiedź.

Czytając wątki na innych forach, zauważyłem, że studia w Anglii są łatwiejsze. Ponadto weterynarz w Anglii mniej potrafi robić w zawodzie niż w Polsce, np. nie może być hirurgiem, to trzeba osobno specjalizację robić. Czytając, komentarze w różnych wątkach na temat weterynarii w Polsce - jest słabo... na studiach bardzo duży odsiew, nie ma życia osobistego, zarabia się po studiach najniższą krajową. Uważam, że nawet, jeśli w Anglii, będąc po studiach, zarabiałbym najniższą krajową, to i tak więcej pozostaje w kieszeni niż jeślibym pracował w Polsce.

Istnieje stowarzyszenie, które pomaga dostać się na studia w Anglii w Warszawie, będę z nimi się kontaktował. Jeśli się nie uda na studia, to pójdę do College'u, a po nim może się da na studia. Rok się aplikuje na studia weterynaryjne, mam czas pouczyć się chemii, biologii, angielskiego. Angielski znam w miarę, żeby się dogadać.

Lubię zwierząt i chciałbym nimi się opiekować. Lubię grać w gry planszowe, tłumaczyć zasady gier, być animatorem i organizatorem, ale nie wiem, czy da się coś z tego wykombinować. Jestem skrupulatny i pedantyczny. Po latach doświadczenia wiem mniej więcej czego chcę i nie chcę schodzić z tej drogi.

Ta niezbyt dobra kasa jak na warunki UK jest dobra, nie potrzebuję zbyt dużo, potrzebny jest czas, aby coś osiągnąć.

Problem w tworzeniu bliższej relacji z kobietą bądź z potencjalnym przyjacielem do 25 roku życia, nie wiem, czy to kwalifikuje się jako problem... oczywiste jest, że potrzebuję wsparcia psychoterapeuty.




403: Access Forbidden

Your location (PL) has been blacklisted.

Strona jest zablokowana dla polaków.




Właśnie chcę dowiedzieć się, co muszę zrobić, aby dostać się na studia w Anglii. Mam jechać na Łotwę i zdawać tam maturę z chemii i biologii albo wystarczy to zrobić w Anglii (przez rok)...?



Dobra propozycja



Ciekaw jestem, czy zaakceptowali by na uczeli diagnozę z Polski, przetłumaczoną na angielski, aby, np. mieć osobny pokój w domu studenckim bądź przedłużyć czas pisania egzaminu... byłem diagnozowany u najlepszych specjalistów w Polsce z fundacji Synapsis, ale pewnie dla nich to nic nie znaczy... :/

Do szacunku w miejscu pracy maja prawo wszyscy, bez wzgledu na historie medyczna, w UK nie ma za to obowiazku znalezenia pracy dla kazdej osoby, czy to z trudnosciami, czy bez nich. Wiele osob walczy z trudnosciami znalezienia pracy w optymalnych warunkach. Jako osoba z wysokim stopiniem niezaleznosci, potraktowac mozesz diagnoze jako wsparcie w zerozumieniu powodu twoich trudnosci i jak sobie z nimi radzic, ale specjalnej ochrony raczej nie oczekuj na starcie w UK. Fakt ze jest inne podejscie do osob niepelnosprawnych w UK, ale nie ma nawalnicy pomocy. Masz szanse na pomoc w wyrownaniu twoich szans na starcie (pomoc w dostepie materialow czy IT programow do nauki etc), ale oplat beda oczekiwac jak od kazdego innego. Czas na zaliczenia, egzaminy etc mozesz miec zwiekszony np, ale wiedze musisz wykazac sam. Utrzymac tez sie bedziesz musial sam.



Dziękuję za wsparcie i odpowiedź.

Zobaczymy, co z tego wyjdzie. Jak trzeba, to zacznę od zera, np. zdawając egzaminy maturalne w Anglii, potem do College'a czy na studia. Wiem, dużo czasu to zajmie...

Co na temat lekarzy, to dla mnie to jakiś paradoks. Rodzice mówią, że dużo ich znajomych męczy się z tego powodu. Jak idą do lekarza z jakimś problemem, to lekarze mówią, że są zdrowi i np. dają tylko paracetamol albo mówią, że trzeba się wyspać. Albo poprostu nie chcą pomóc, są nacjonalistami, i nienawidzą już imigrantów na tyle, że śmiało kłamią w twarz albo są niedouczeni, mają małą wiedzę po studiach medycznych. Kuzyn mówił, że przy nim lekarz sprawdzał nazwę jakiejś choroby czy leku w google... pfff. A z drugiej strony mówi się, że studia weterynaryjne bądź medyczne są ciężkie, dużo chętnych, dlaczego wtedy medycyna jest taka kiepska? Wszyscy po studiach idą pracować w prywatne kliniki? A ci którzy słabo się uczyli idą do klinik państwowych (NHS)?

Nie widzę żadnej innej drogi dla siebie oprócz weterynarii czy gier planszowych, zobaczymy, co z tego wyjdzie, nie umiem przewidywać naprzód, niezadługo wylatuję do UK i będę dowiadywał się wszystkiego. Na temat obsługi klienta, to mógłbym sobie poradzić, przynajmniej bym się starał.

Dlaczego nic nie jest? Nie pisałbym na forum, nie mając ZA i nie czekając na orzeczenie... Mam wątpliwości na temat diagnozy ZA przez polskich lekarzy, ale znalazłem najlepszych i pozostaje mi ufać temu. Aczkolwiek chciałbym spróbować zdiagnozować się w Anglii również, ale pewnie kryteria są inne... bo jak mówicie, że, jeśli jesteś samodzielny, to jesteś zdrowy.

Nawet w stowarzyszeniu powiedziano mi, że mam wysoką samoświadomość, wiem czego chcę, mam doświadczenie, że coś takiego nie mają bardziej zaburzone osoby z ZA. Mają np., program dwuletni, który pomaga dostosować się do życia z ludźmi w rzeczywistości, ale dla mnie byłby nieskuteczny, gdyż funkcjonuję jak "normalny" (prawie). Indywidualna bądź terapia grupowa przydałaby się u psychoterapeutów specjalizujących się w ZA u osób dorosłych.

Nie zgadzam się, że myślę tylko przez pryzmat zarobków. Moją niesamowitą pasją są gry planszowe, mogę pracować animatorem za darmo, bo to pasja. Staję się bardziej szczęśliwy, zadowolony, uśmiechnięty, wesoły, grając w gry planszowe. Ale wątpie, że da się z nich utrzymać. Natomiast wybierając weterynarię, trzeba przemyśleć wybór, wypisać wszystkie wady i zalety. Boję się, że nie poradzę z nauką w Polsce na studiach weterynaryjnych, gdyż są jedne z najciężych studiów w PL, nie chcę zarabiać marne pieniądze i nie mieć w ogóle czasu na prywatne życie. Mam porównanie z Anglią z doświadczenia, powtarzam, więcej kasy pozostaje na podróże, zakupy, rozrywkę niż w Polsce. Np., czy da się utrzymać w PL, będąc asystentem weterynarza (np. w Wawie)? Wątpie. Plus, że mam znajomych w Wawie, ale nie są przyjaciółmi. Mam mniej barier językowych, znam lepiej jak wszystko funkcjonuje. Mentalność polaków jest dla mnie bliska.

Nie chcę już stać na pograniczu dwóch krajów (to jest męczące), trzeba wybrać jeden i próbować coś osiągnąć.

Usunięte

Uczepiles sie tej weterynarii w UK. Jeszcze raz, nie jest ani latwiejsza ani taka od 9.00 do 17.00.
Poza tym kwestia wymogow, z ktorych nie spelniasz chyba ani jednego, wlacznie z bariera jezykowa.
Podobnie jak ZA, o ktorym wspomniales, ze jest raptem podejrzewany.
Jest sporo zawodow zwiazanych ze zwierzetami, juz wiele razy wspominano, ze mozna wybrac cos pokrewnego.
Rownie dobrze mozna poszukac cos zwiazanego z animacja, playgroups, prowadzeniem gier, a to powinno byc w zakresie mozliwosci, realniejsze do osiagniecia.

Poza tym naprawde niewiele wiesz, sadzac, ze polski wet tak sobie moze zostac chirurgiem, ze studia w Pl sa cyt.'slabo', bo za wymagajace, a w UK proste, latwe i przyjemne.
Juz to ostatnie swiadczy, ze szukasz nie tyle dobrej szkoly dajacej wiedze, co drogi na skroty. No i stale przewijajacy sie watek finansow.
Po zadnych studiach, bez stazy, praktyk, wiedzy i duzej dozy szczescia nie bedzie kokosow ani zycie sie samo nie pouklada jak za skinieniem rozdzka.

dziwnie, na tyle nie ufają?