Przecietny czlowiek z problemami cieszy sie, jesli moze trafic w srodowisko, w ktorym dysfunkcje sa akceptowane, tolerowane, jesli moze funkcjonowac normalnie, jak kazdy inny.
Zeby bylo jasne, studia medyczne czy weterynaryjne nie sa latwe, niezaleznie od miejsca, gdzie sie je robi, sa projekty, zaliczenia, odpowiedniki kolokwiow.
Przy tym jest ogromne zainteresowanie i sporo chetnych na kazde miejsce.
Cena studiow jest wyzsza niz przecietnych studiow humanistycznych.
Z racji ilosci materialu nie ma czasu na dodatkowa prace zarobkowa, co najwyzej na wolontariat w kierunku studiow, by zyskac praktyke. Ewentualnie praca w czasie wakacji, jesli to wystarczy na utrzymanie sie, oplacenie materialow i dodatkowych zajec, by nadazyc z materialem.
Pare osob robilo weterynarie czy medycyne i w Pl i w UK, wszedzie biora tylko najlepszych, majacych najwiecej soba do zaoferowania, majacych za soba wsparcie rodziny, staz w kierunku studiow, zadnej uczelni nie chce sie uzerac z ludzmi problemowymi, zwlaszcza w sytuacji, kiedy moga przebierac w kandydatach.
Nie majac dobrych ocen na swiadectwie, nie bedac dobrym w podstawowych przedmiotach kierunku, bez dobrego poziomu angielskiego, z problemami z nauka, kontaktami z ludzmi wybierasz sie na dosc elitarne studia, w czasie ktorych i po ktorych jest tylko praca w dosc duzym napieciu, stalym kontakcie z duza iloscia osob dookola, rozproszeniu, gdzie wymagane sa szczegolne predyspozycje osobowe, duza wiedza, zeby sie na uczelnie dostac, ja skonczyc, a potem utrzymac z pracy?

[ Ostatnio edytowany przez: karjo1 20-06-2016 16:11 ]

Zgaduje, że specjalne traktowanie należą się osobom, które nie potrafią o siebie zadbać - umyć się, ubrać się, które trzeba karmić. Nie mówiąc już o zarobkowaniu na własne utrzymanie. Jest wiele prac, które możesz wykonywać i jesteś w stanie zadbać o siebie więc...

Wszędzie biorą najlepszych, mających najwięcej do zaoferowania... piszesz tak jakby tylko nieliczni kończyli te studia, wybitne jednostki, a inni, którzy nie są geniuszami, to pracują w magazynach po weterynarii czy medycynie...

Miałęm za sobą długą drogę próbowania różnych kierunków studiów i teraz już chcę się zatrzymać. Pasuje najbardziej weterynaria, jeszcze lubię organizować spotkania z grami planszowymi, tym sposobem poznałem sporo znajomych.

Ogólnie ten kto szuka siebie, ten poznaje siebie, swoje słabe i mocne strony, swoje pasje i możliwości. Ten kto nic nie robi, ten będzie dalej nie wiedział, czego chce.

W Londynie w jednej z uczelni jest zerowy rok przygotowujący, gdzie można sobie przypomnieć podstawy z chemii i biologii. Jeśli się da tam dostać i wziąć kredyt, to będę miał dobre podstawy. Jeśli nie, to będę próbował dostać sę do College'u.

Jestem gotów sporstać wyzwaniom, które napotkam w College'u bądź na uczelni wyższej. Napewno w Anglii studia są lżejsze od studiów w Polsce, gdyż dają rzeczy potrzebne w praktyce, a nie jak w Polsce - przedmioty ogólnouniwersyteckie, które nie są przydatne w zawodzie. W UK dają konkrety, wiedzę, potrzebną w specjalizacji.

Na temat cech osobistych. Nie jestem aż tak zaburzony, żeby nie radzić sobie z ludźmi. Żyłem dotychczas przez przez 25 lat, nie wiedząc, że mam ZA i jakoś sobie radziłem w tym świecie. Ogólnie zawód, związany ze zwierzętami pasuje dla autystów. Przykład, Temple Grandin. Jeśli organizuję spotkania towarzyskie z grami planszowymi i pracowałem jako animator, myślę, że też poradziłbym sobie w pracy weterynarza. Chciałbym utrzymać się z gier planszowych, ale tak się nie da. Planuję powiązać również życie właśnie z grami planszowymi i działać w tej sferze, np. otworzyć stowarzyszenie czy koło gier planszowych, ale do tego jeszcze spora droga.

Powiem jeszcze, że byłem u różnych doradców zawodowych, może, 7 razy, szukając kierunku, sfery zawodów, które pasują do mojej osobowości.

Proponujesz jakiś zawód zamiast weterynarii dla aspi?

Tak naprawdę są różne stopnie zaburzenia, niektóre osoby z ZA nie są samodzielne, mniej zaburzone są samowystarczalne i mają rodziny. W pracy mogę nie rozumieć żartów albo mogę skupić się całkowicie na robieniu obowiązków w pracy. Mogę nie chcieć w ogólne nawiązywać żadnych relacji w innymi pracownikami, tylko związane z pracą. Jeśli z tego powodu będzie zły stosunek do mnie (powinien być neutralny), to chcę mieć jakieś prawa, muszą zaakceptować to, zrozumieć, że mam wrodzone zaburzenie - ZA i mogę inaczej funkcjonować...

Naucz się programować, big data, machine learning, etc.
Pamiętaj że kredyt (jeśli go dostaniesz) jest na czesne a nie na utrzymanie się w mieście. Sprawdź ceny londyńskie abyś się nie rozczarował.

Dużo myślałem o programowaniu... ale nie jestem dobry z matematyki, fizyki, statystyki. Miałem zawsze problem z tymi przedmiotami.

Czytałem, że trzeba mieć szybki umysł do tego... i dużo osób nie radzi z tym, albo nie rozumie.

Nie chcę pracować na zlewie, wiem, że mogę osiągnąć czegoś więcej.

Usunięte

Usunięte

Mozesz sobie sam sprawdzic czy sie zakwalifikujesz na Personal Independence Payment (zasilek opiekunczy i komunikacyjny), ale z teg co opisujesz to slabe masz szanse.

Jak ktos napisal, nie za diagnoze ktos jest kwalifiowany na pomoc (finansowa) ale od strony trudnosci zycia bez wsparcia innych.

Sprawdz sobie, ale to nie dziala na zasadzie ze sobie wybierzesz sam odpowiedz, bo musisz miec potwierdzenie na ta odpowiedz, na czyms musi ta odpowiedz bazowac- potwierdzenia lekarskie, stan choroby etc etc.

http://www.benefitsandwork.co.uk/personal-independence-payment-pip/pip-points-system

Nie tylko uczelnia w Londynie ma zerowy rok, tzw Access course, ale bez biologii na maturze z dobrym wynikiem, to nawet Access nie wyczaruje miejsca na medycynie, a weterynaria jest rownie oglegana i biologia tez zapewne wymagana. Mozesz oczywiscie zdawac A levels z wymaganych przedmiotow w UK, oczywiscie sa koszty, ale dla zdeterminowanej osoby do osiagniecia.

Mozesz sprawdzic jakies kursy w college jak animal care etc, zapewne mniejsze wymagania niz weterynaria, i nie musisz w Londynie koniecznie, gdzie utrzymanie bedzie kosztowac.

Uczelnie i college wspomagaja studentow z roznymi trudnosciami, sa odpowiednie do tego agencje na uczelniach, diagnoza pomoze ci miec dodatkowy czas np na egzaminach.

Do szacunku w miejscu pracy maja prawo wszyscy, bez wzgledu na historie medyczna, w UK nie ma za to obowiazku znalezenia pracy dla kazdej osoby, czy to z trudnosciami, czy bez nich. Wiele osob walczy z trudnosciami znalezienia pracy w optymalnych warunkach. Jako osoba z wysokim stopiniem niezaleznosci, potraktowac mozesz diagnoze jako wsparcie w zerozumieniu powodu twoich trudnosci i jak sobie z nimi radzic, ale specjalnej ochrony raczej nie oczekuj na starcie w UK. Fakt ze jest inne podejscie do osob niepelnosprawnych w UK, ale nie ma nawalnicy pomocy. Masz szanse na pomoc w wyrownaniu twoich szans na starcie (pomoc w dostepie materialow czy IT programow do nauki etc), ale oplat beda oczekiwac jak od kazdego innego. Czas na zaliczenia, egzaminy etc mozesz miec zwiekszony np, ale wiedze musisz wykazac sam. Utrzymac tez sie bedziesz musial sam.

Powodzenia w planach, powodzenia w realizowaniu siebie w wymarzonej karierze, cokolwiek zdecydujesz.