Na razie nie ma.

Zakończyłam chwilowo z tematyką obozów koncentracyjnych. Muszę się zresetować.

Ponieważ lubię Nosowską to kupiłam


info z neta :

A ja żem jej powiedziała... – ta książka to petarda.

Wydawało się, że nic już nas nie zaskoczy w internecie. I wtedy pojawiła się ona. Śmieszna gęba, która mówi mądrze o życiu. Prosto, zwięźle, szczerze i bez owijania w bawełnę. Ze zrozumieniem, bez pouczania. Mówi o show-biznesie, celebrytach, współczesnych snobizmach, fobiach i modach. Tylko kilka zdań, a jest w tym ciepło, doświadczenie i życiowa mądrość.

„A ja żem jej powiedziała, Kaśka, szczęścia nie poudajesz” – mówi Nosowska.

Nagle cała Polska zaczyna czekać na kolejny odcinek.

Zadałam sobie pytanie, co w tym zajęciu sprawia mi autentyczną przyjemność, na którym etapie działalności jestem najbardziej sobą, w sobie, czuję się bezpiecznie, a w okolicy serca wzrasta temperatura. Najszczersza z najszczerszych odpowiedzi brzmi - pisanie. Ten samotny moment, kiedy z chmary słów wyłapuję te, które najlepiej opowiedzą emocje. Jest to proces żmudny, momentami skrajnie wyczerpujący. Nie mam łatwości, którą legitymują się prawdziwi mistrzowie żonglerki słowem. Ja wysiaduję. Do odleżyn.

I zaczęła pisać.

O druzgocącym wpływie portali społecznościowych na nasze życie, o dylematach partnerstwa, problemach w okiełznaniu nastolatków, o miłości do jedzenia i terrorze rynku reklamowego. O tym jak kochać i nie kochać. O tym, że czarny nie wyszczupla, a seks tantryczny nie polega tylko na faszerowaniu, faszerowaniu, faszerowaniu.

Nosowska jest szczerą, dojrzałą i oryginalną obserwatorką rzeczywistości. Mimo sławy i spektakularnej kariery pozostała skromna. I ma to, czego brakuje teraz wszystkim – dystans do samej siebie. Ani przez chwilę nikogo nie udaje. Z perspektywy dojrzałej kobiety mówi o konsekwencjach tłumienia swojego głosu wewnętrznego, konieczności polerowania intuicji złotą łyżeczką i potyczkach z wewnętrznym krytykiem, zwanym przez nią „puczystą”.

„Od jakiegoś czasu nie wstydzę się tego kim jestem. Znam swoje możliwości. Są zbyt ograniczone by zawojować świat, ale wystarczające, by być wdzięczną, lubić życie i oddychać swobodnie.”

Zobaczymy, czy podzielę opinię.

Dodatkowo do koszyka trafiły też kryminały Wrońskiego.

Pare dni temu bedac w biblioteca, porazil moje galy tytul ksiazki "British Concentration Camps".
Dedykacja autora:
"This book is dedicated to my father, Victor Webb, from whom I first heard the story of the Polish concentration camps in Scotland".
Jestem w trakcie czytania.

[ Ostatnio edytowany przez: niebieskieucho 13-06-2018 13:41 ]

Ja mam takie pytanie czy ktos uzywa aplikacji Legimi? Bo sciagnelam sobie audiobooka I chcialam posluchac na spacerze ale nie chcial sie zaladowac. Nie mialam polaczenia z internetem, wiec czy to moglo miec jakis zwiazek? Mialam wyswietlony audiobook w tle ale byl caly czas napis 'Please wait'.

Ja korzystam z Legimi. Kupiłam sobie specjalnie androida, żeby moc słuchać książek. Ja, jak mam z czymkolwiek problem to pisze na fb do jednego z konsultantów. Zawsze rzeczowo i dość szybko odpowiadają i zawsze udaje się rozwiązać problem. Wpisz w wyszukiwarce fb Legimi i napisz do nich.

Mnie się czasem tez w trakcie słuchania zawiesza czasem jak jestem gdzieś w drodze i musze chwile poczekać aż się załaduje kolejny rozdział.

Przy okazji, ja już kończę słuchanie Nosowkiej. Świetna jest.

Ja skończyłam Nosowską i próbowałam zacząć Wrońskiego, ale jakoś średnio mi idzie.
Książka Nieodgadniony jest na Legimi. Po przeczytaniu recenzji chyba po nią sięgnę. Może pójdzie mi lepiej niż z Wrońskim.

Ja rozwiazalam problem z audiobookiem ale nie sa sie tego sluchac. Nie wiem jak inne audiobooki na Legimi, ale ten jest czytany przez syntezator mowy I jest dramat. Zwlaszcza ze to ksiazka brytyjskiego autora wiec niektore rzeczy czytane sa tak jak sa napisane.

Teraz mam na tapecie szwedzki kryminal I jestem pozytywnie zaskoczona! Swietnie sie czyta

****Wyścig z czasem - Kristina Ohlsson***


Nowa, trzymająca w napięciu powieść szwedzkiej autorki kryminałów.

Boeing 747 z kompletem pasażerów na pokładzie wylatuje ze Sztokholmu i bierze kurs na Nowy Jork. Krótko po starcie załoga znajduje list, który zawiera groźby skierowane pod adresem rządów Szwecji i USA.

Terroryści chcą zmusić rząd Szwecji do anulowania decyzji o wydaleniu z kraju człowieka, który według szwedzkiej policji – Säpo – stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. Rząd staje wobec alternatywy: albo uratuje życie czterystu pasażerów, którzy stali się zakładnikami terrorystów, albo utrzyma decyzję w sprawie wydalenia.

Komisarz policji kryminalnej, Alex Recht, udaje się do siedziby Säpo , gdzie wraz z Eden Lundell bierze udział w śledztwie. Fredrika Bergman, która od pewnego czasu pracuje w ministerstwie sprawiedliwości, uczestniczyła w rozpatrywaniu sprawy dotyczącej wydalenia, a teraz jest łącznikiem między policją a rządem.

Obie strony dość szybko dochodzą do wniosku, że porwanie samolotu może mieć o wiele poważniejsze konsekwencje, niż ktokolwiek może sobie wyobrazić.

Mijają kolejne godziny, a Fredrika i Alex z rosnącym niepokojem obserwują, jak z każdą chwilą maleje szansa na uratowanie samolotu i pasażerów. Walce z czasem towarzyszy spór z władzami USA, które obawiają się kolejnego ataku terrorystycznego.

Czas mija, już wkrótce w samolocie skończy się paliwo…

Theraphosa...co aktualnie czytasz? Kończę tego Nieodgadnionego i zastanawiam się za co się po tym zabrać. A może inni podpowiedzą ?