Trzech nas w jednym ciele - Anioł, Diabeł i Ja.
Str 123 z 183 |
|
|---|---|
| Melanija | Post #1 Ocena: 0 2018-05-22 13:36:58 (6 lat temu) |
 Posty: n/a Konto usunięte |
Dziękuję.
Trzech nas w jednym ciele - Anioł, Diabeł i Ja.
|
|
|
|
Post #2 Ocena: 0 2018-05-22 13:42:07 (6 lat temu) |
|
|
Anonim |
Usunięte
|
|
|
|
| EFKAKONEFKA33 | Post #3 Ocena: 0 2018-05-23 14:09:12 (6 lat temu) |
Posty: n/a Konto usunięte |
Skończyłam Tatuażystę z Auschwitz. W książce padło jedno zdanie, które mnie zastanowiło i teraz chyba trochę rozumiem, jedną z opinii osób, które przeczytały książkę. Theraphosa jak przeczytasz, daj znać. Chętnie zapoznam się Twoim zdaniem.
Sciągnęłam na Kindle: 
info z neta Książka najczęściej nagradzanej dziennikarki. Zbiór reportaży „Z nienawiści do kobiet” to historie o najważniejszych sprawach, którymi żyła cała Polska. Książkę otwiera premierowa opowieść syna o Violetcie Villas, artystce, która odniosła ogromny sukces, była podziwiana przez miliony, a zmarła w samotności. Tekst „Ksiądz pedofil odprawia dalej” to szokująca historia trzynastoletniej dziewczynki podstępem wywiezionej od rodziców i gwałconej przez księdza, a reportaż „Z nienawiści do kobiet” pokazuje, jak wojsko zamiata pod dywan molestowanie seksualne kobiet przez wysokiej rangi oficera. Z twórczości Justyny Kopińskiej wyłania się obraz nieskutecznego wymiaru sprawiedliwości i ludzi pozostawionych z poczuciem krzywdy. Po publikacji jej tekstów przestępcy trafiali do więzień, a w prawie wprowadzano zmiany dotyczące bezpieczeństwa w instytucjach zamkniętych. Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.
|
|
|
|
| Theraphosa_blon | Post #4 Ocena: 0 2018-05-23 21:44:07 (6 lat temu) |
Posty: n/a Konto usunięte |
Cytat: 2018-05-23 14:09:12, EFKAKONEFKA33 napisał(a): Skończyłam Tatuażystę z Auschwitz. W książce padło jedno zdanie, które mnie zastanowiło i teraz chyba trochę rozumiem, jedną z opinii osób, które przeczytały książkę. Masz tempo...opinia zapewne ta krytyczna, cóż to za zdanie? Wydaję mi się, że po latach dręczyły go wyrzuty sumienia, doskonale zdawał sobie sprawę z tego jak postąpił i postanowił się "wyspowiadać". Nie chcę oceniać jego postawy, siedząc w wygodnej kanapie, z pełnym brzuszkiem i kubkiem gorącej herbaty w ręku nie jestem w stanie wyobrazić sobie tego piekła. Należało by, będąc uczciwym, wspominieć o Wiktorze i jego synu, którzy, będąc "wolniakami", cegła po cegle pomagali wznosić krematoria. |
|
|
|
| EFKAKONEFKA33 | Post #5 Ocena: 0 2018-05-23 22:27:48 (6 lat temu) |
Posty: n/a Konto usunięte |
Cytat: 2018-05-23 21:44:07, Theraphosa_blondi napisał(a): ...opinia zapewne ta krytyczna, cóż to za zdanie? Ja też jestem jak najdalsza od oceniania. Jak pisałam, nie wiem jak zachowałabym się w obliczu takiego piekła. Zastanowiła mnie jedna z recenzji zanim przeczytałam książkę. Wklejam całość: Cytat: "Bestsellerowa – oparta na faktach – powieść na miarę Chłopca w pasiastej piżamie i Listy Schindlera."
Bezczelne kłamstwo. Starałam się zrozumieć Lale Sokołowa i nie potrafię.Nie potrafię też współczuć ani jemu ani jego żonie. Ta książka powstała z poczucia winy,które dręczyło Sokołowa do końca jego dni. Biorąc pod uwagę to co robił będąc w obozie wcale mu się nie dziwię. Od pewnego czasu zauważam niepokojący trend a mianowicie relacje osób,które przeżyły wojnę nie dzięki szczęściu,pomocy obcych ludzi ale dzięki mniejszej lub większej współpracy z okupantami. Nie podoba mi się to. Moja babcia była w obozie. Mój dziadek walczył w partyzantce. W obliczu koszmaru jakim jest wojna każdy wybiera jak się zachowa. Czy usprawiedliwianie się słowami: chciałem przeżyć,robiłem co musiałem - rozwiązuje kwestię winy lub jej braku?A ci,którzy zginęli to nie chcieli żyć? Co z tymi,którzy byli mniej zaradni,mniej sprytni,zdeterminowani czy nawet mniej odważni? Z tymi,którzy byli niewykształceni,biedniejsi.Czy ich śmierć ma odejść w niepamięć bo o tym jak było opowiadają najsprytniejsi,najsilniejsi ze stada? Czytałam wiele książek o wojnie,o obozach,gułagach itd Bardziej cenię autentyczne relacje niż powieściowe historie,w których nierzadko jest kupa bzdur a nawet kłamstw. Czytałam "Mężczyzn z różowym trójkątem", "Oskarżam Auschwitz" i to są dla mnie rzetelne publikacje. "Tatuażysta z Auschwitz" jak również "My mieliśmy szczęście " G.Hunter to książki,które nigdy nie powinny powstać. Nie podpisuję się pod tym co napisała ta osoba, niemniej po przeczytaniu książki i poniższego fragmentu ( Rozmowa Gity z Lale o współwięźniarce, która aby przeżyć świadczy usługi seksualne jednemu z oprawców) -Nie porównuj mnie do niego. Powiedz jej, że moim zdaniem jest bohaterką i że ja jestem dumny, że ją znam. - Co masz na myśli? Ona nie jest żadną bohaterką. - W głosie Gity słychać nutę rozdrażnienia. - Po prostu chce żyć. - Na tym właśnie polega bohaterstwo. Ty też jesteś bohaterką, kochanie. To, że obie postanowiłyście przeżyć, to przecież rodzaj oporu wobec tych hitlerowskich bestii. Wybranie życia jest aktem buntu, formą heroizmu. - W takim razie kim Ty jesteś? -Dano mi wybór, mogłem przyłożyć rękę do zagłady naszych rodaków i postanowiłem to zrobić, żeby przeżyć. Mogę tylko mieć nadzieję, że pewnego dnia nie uznają mnie za kata lub kolaboranta. naszło mnie to samo pytanie: A ci,którzy zginęli to nie chcieli żyć? Co z tymi,którzy byli mniej zaradni,mniej sprytni,zdeterminowani czy nawet mniej odważni? Z tymi,którzy byli niewykształceni,biedniejsi. Po prostu czasem to nie tylko postanowienie o tym czy ktoś chce przeżyć decydowało, o tym czy ktoś przeżył. Zakupiłam z ciekawości dwie kolejne pozycje, wspomniane przez recenzentkę: "Mężczyzn z różowym trójkątem" i "Oskarżam Auschwitz" Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.
|
|
|
|
| |
|
| EFKAKONEFKA33 | Post #6 Ocena: 0 2018-05-27 20:29:01 (6 lat temu) |
Posty: n/a Konto usunięte |
Zakupiłam kilka dni temu i czytam:
Info z neta: Oskarżam Auschwitz. Opowieści rodzinne to wybór dwudziestu kilku rozmów, które autor przeprowadził z dziećmi ocalałych z Holokaustu. Dają one przenikliwy, poruszający obraz przeżyć rozmówców, dotykając tematów często przemilczanych: odkrywania historii rodzinnych, życia w cieniu cierpienia rodziców, bólu z powodu utraty najbliższych, a przede wszystkim potrzeby bycia zrozumianym i poszukiwania bliskości. Głosy te tworzą chór, którego sile trudno się oprzeć, a jednocześnie są zaproszeniem do dialogu na tematy dotąd rzadko poruszane poza wąskim gronem. Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.
|
|
|
|
| Theraphosa_blon | Post #7 Ocena: 0 2018-05-27 22:08:31 (6 lat temu) |
Posty: n/a Konto usunięte |
Cytat: 2018-05-27 20:29:01, EFKAKONEFKA33 napisał(a): Zakupiłam kilka dni temu i czytam:
Ja również nie mogę opuścić tego "świata". Muszę "usłyszeć" ten "krzyk" ludzi, bohaterów, którzy nie zasłużywszy, wpadli za życia w dantejowski lej. 
Piórem można zmienić gęstość powietrza...W tej książce, oprócz wstępu, brak jest zewnętrznej narracji a głos mają jedynie świadkowie. Relacje ponad stu byłych więźniów tworzą obraz, pokazujący niezwykłe zróżnicowanie obozowego świata. I coś do poduchy, 
|
|
|
|
| EFKAKONEFKA33 | Post #8 Ocena: 0 2018-06-06 12:43:14 (6 lat temu) |
Posty: n/a Konto usunięte |
Cytat: 2018-05-27 20:29:01, EFKAKONEFKA33 napisał(a): Zakupiłam kilka dni temu i czytam:
Tą książkę już nie czyta mi się tak szybko jak ostatnie, z ta tematyką. Tamte były bardziej fabularne i prześlizgiwały się jak dla mnie po temacie obozów koncentracyjnych. Obozy jakby były lekko zarysowanym tłem, dla życia bohaterów. Tu historie zdaja się być jakby bardziej wiarygodne, bardziej uderzające w czytelnika. Przerażające jaki wpływ wywarł na kolejnych pokoleniach fakt, że rodzic lub babcia przeżyła Holocaust. Z jaką traumą muszą sobie radzić mimo upływu lat. Czasem jak się czyta inne książki, odnosi się wrażenie, że po wyzwoleniu z obozów nie ma nic. Tak jakby na tm się kończyła historia. Zostali wyzwoleni. ( Taki Happy End ) i koniec. A przecież, oni dalej z tymi koszmarami musieli żyć i często przenosili te koszmary na swoje dzieci, które musiały żyć z piętnem Holocaustu. I takie jedno zdanie najbardziej oddaje chyba ta książkę : Im się tylko wydawało, że opuścili Auschwitz Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.
|
|
|
|
| EFKAKONEFKA33 | Post #9 Ocena: 0 2018-06-07 13:05:37 (6 lat temu) |
Posty: n/a Konto usunięte |
Zastanawiam się czy zabrać się za czytanie tej pozycji.
Z neta Od 6 czerwca w polskich księgarniach dostępna jest książka Adama Kaya „Będzie bolało. Sekretny dziennik młodego lekarza”. To głośny i obrazoburczy brytyjski bestseller, który natychmiast po premierze trafił na pierwsze miejsce listy najlepiej sprzedających się książek Będzie bolało. Sekretny dziennik młodego lekarza Adama Kaya to zapiski autora, który w latach 2004–2010 pracował jako młody lekarz w państwowych szpitalach brytyjskiej służby zdrowia (NHS). Pracując jako ginekolog, położnik i chirurg, w swojej karierze Kay zetknął się z wieloma osobliwymi, przerażającymi, komicznymi i bardzo często trudnymi do wyobrażenia przypadkami i sytuacjami; opisuje je z właściwym sobie poczuciem humoru i dystansem (Kay jest także komikiem, stand-uperem, prezenterem radiowym oraz autorem scenariuszy filmowych i telewizyjnych). Książka Kaya od pierwszych stron wciąga i rozśmiesza: z jednej strony przezabawną narracją, z drugiej – zdarzeniami z jego dyżurów, które nie przyszłyby do głowy nawet najzdolniejszym autorom scenariuszy komedii z gatunku czarnego humoru. Wkrótce jednak okazuje się, że śmiech czytelnika – nieunikniony efekt lektury Będzie bolało – jest tak naprawdę śmiechem przez łzy. Będzie bolało Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.
|
|
|
|
| Lucy_J | Post #10 Ocena: 0 2018-06-07 20:57:32 (6 lat temu) |
 Posty: 1199 
Z nami od: 16-11-2012 Skąd: Hawarden |
Efka a na Legimi jest moze ta ksiazka?
|
|
|
|
Wczytuję dane...