Usunięte

Usunięte

Bardzo długą przerwę widzę w Poezji Śpiewanej, więc może jeszcze tutaj coś dodam, chociaż nie wiem, czy piosenka nie będzie podwójna, bo jest dużo bez tytułu, a i video poznikało...
No cóż, ja mogę słuchać na okrągło...

Janusz Radek - Sonet XLIX...
(William Szekspir(49)przekład Jerzy Sito)

Agnieszka Chrzanowska - Budzę się...

Agata Rymarowicz - Piosenka o warkoczach...

Dzień dobry koniku cukrowy, pewnie już tutaj jesteś, ale to nic, podam cię jeszcze raz...

Marek Grechuta – Serce...

Piotr Kędziora - Modlitwa o powrót...

[ Ostatnio edytowany przez: cyganka35 26-06-2019 10:32 ]

Kuba Michalski - Dziewczyna...


A żeby można było śpiewać z Kubą Michalskim, to wkleję też wiersz...

Dziewczyna...

Dwunastu braci, wierząc w sny, zbadało mur od marzeń strony,
A poza murem płakał głos, dziewczęcy głos zaprzepaszczony.

I pokochali głosu dźwięk i chętny domysł o Dziewczynie,
I zgadywali kształty ust po tym, jak śpiew od żalu ginie...

Mówili o niej: "Łka, więc jest!" - I nic innego nie mówili,
I przeżegnali cały świat - i świat zadumał się w tej chwili...

Porwali młoty w twardą dłoń i jęli w mury tłuc z łoskotem!
I nie wiedziała ślepa noc, kto jest człowiekiem, a kto młotem.

"O, prędzej skruszmy zimny głaz, nim śmierć Dziewczynę rdzą powlecze!" -
Tak, waląc w mur, dwunasty brat do jedenastu innych rzecze.

Ale daremny był ich trud, daremny ramion sprzęg i usił!
Oddali ciała swe na strwon owemu snowi, co ich kusił!

Łamią się piersi, trzeszczy kość, próchnieją dłonie, twarze bledną...
I wszyscy w jednym zmarli dniu i noc wieczystą mieli jedną!

Lecz cienie zmarłych - Boże mój! - nie wypuściły młotów z dłoni!
I tylko inny płynie czas - i tylko młot inaczej dzwoni...

I dzwoni w przód! I dzwoni wspak! I wzwyż za każdym grzmi nawrotem!
I nie wiedziała ślepa noc, kto tu jest cieniem, a kto młotem?

"O, prędzej skruszmy zimny głaz, nim śmierć Dziewczynę rdzą powlecze!" -
Tak, waląc w mur, dwunasty cień do jedenastu innych rzecze.

Lecz cieniom zbrakło nagle sił, a cień się mrokom nie opiera!
I powymarły jeszcze raz, bo nigdy dość się nie umiera...

I nigdy dość, i nigdy tak, jak pragnie tego ów, co kona!...
I znikła treść - i zginął ślad - i powieść o nich już skończona!

Lecz dzielne młoty - Boże mój - mdłej nie poddały się żałobie!
I same przez się biły w mur, huczały śpiżem same w sobie!

Huczały w mrok, huczały w blask i ociekały ludzkim potem!
I nie wiedziała ślepa noc, czym bywa młot, gdy nie jest młotem?

"O, prędzej skruszmy zimny głaz, nim śmierć Dziewczynę rdzą powlecze!" -
Tak, waląc w mur, dwunasty młot do jedenastu innych rzecze.

I runął mur, tysiącem ech wstrząsając wzgórza i doliny!
Lecz poza murem - nic i nic! Ni żywej duszy, ni Dziewczyny!

Niczyich oczu ani ust! I niczyjego w kwiatach losu!
Bo to był głos i tylko - głos, i nic nie było oprócz głosu!

Nic - tylko płacz i żal i mrok i niewiadomość i zatrata!
Takiż to świat! Niedobry świat! Czemuż innego nie ma świata?

Wobec kłamliwych jawnie snów, wobec zmarniałych w nicość cudów,
Potężne młoty legły w rząd, na znak spełnionych godnie trudów.

I była zgroza nagłych cisz. I była próżnia w całym niebie!
A ty z tej próżni czemu drwisz, kiedy ta próżnia nie drwi z ciebie?

Bolesław Leśmian

Jeszcze zajrzę tutaj, do domu Poety...

Mjut - Dom poety...
słowa Krzysztof Kamil Baczyński(fragment poematu Wesele poety)



Tam jest zawsze jesień,
pod krużgankiem drzew
zbiera złote jabłka
różowawy lew.

Tam jest zawsze zima,
w chmur lodowy łuk
modry łoś unosi
gałąź białych snów.

Tam jest zawsze wiosna,
na dymiącą ruń
ptak zielony zrzuca
skrzydła rudych łun.

Tam jest zawsze lato,
od zmarszczonych rzek
żółty niedźwiedź zwraca
ryty w miodzie łeb...

Pa,pa...

cyganka35 piękne,uwielbiam poezję śpiewaną,ale jakoś mnie nastraja smutno
Lubie słuchać Stana Borysa i jego śpiewane utwory Norwida