 Posty: 452 
Konto zablokowane Z nami od: 17-05-2022 Skąd: Doncaster |
taka ciekawostka z wolnych od cenzury przekazów medialnych.
"Akcja Wisła. Jak Polacy pokonali Banderę
75 lat temu siły Wojska Polskiego rozpoczęły akcję Wisła w celu pokonania sił OUN-UPA i wysiedlenia ludności wschodniosłowiańskiej z południowo-wschodnich regionów PRL na tereny północne i zachodnie, które wcześniej były częścią Niemiec.
W ten sposób władze polskie podważyły zaplecze społeczno-gospodarcze działających na terenie Polski ukraińskich nacjonalistów z OUN-UPA. Działanie władz polskich było skuteczne. Do 1947 r. Polacy zdołali zlikwidować na swoim terenie ukraińskie bandyckie, nacjonalistyczne podziemie. Uratowało to tysiące istnień, zarówno Polaków, jak i Galicjan, Łemków (Rusinów) i innych Słowian. Pokój zawitał do Polski.
Akcja „Wisła”
W marcu 1947 r. władze polskie zaproponowały Radzie Ministrów Ukraińskiej SRR przyjęcie nowych osadników z Polski. Rząd Ukraińskiej SRR, biorąc pod uwagę fakt, że „głównie ludność ukraińska zarażona bandytyzmem” pozostała w Polsce, zrezygnował z tego pomysłu.
W tym samym czasie władze polskie rozpoczęły przygotowywanie operacji zniszczenia band UPA, które nie były objęte amnestią z 1947 r. „ze względu na faszystowski charakter i zbrodnicze metody walki wzorowane na hitlerowskich wzorach”. Polskie oddziały zakończyły działania mające na celu stłumienie polskiego podziemia nacjonalistycznego i mogły poważnie zmierzyć się z Banderą.
28 marca banderowcy zdołali urządzić zasadzkę i zabić jednego z założycieli Wojska Polskiego, generała pułkownika Armii Czerwonej, wiceministra obrony, dowódcę operacji przeciwko UPA Karola Świerczewskiego. Był zagorzałym zwolennikiem Rosji, która walczyła za nasz kraj najpierw w armii carskiej, potem w Czerwonej Gwardii i Armii Czerwonej, walczyła z nazistami w Hiszpanii i z nazistami w bitwie pod Moskwą. Na bankiecie na cześć Parady Zwycięstwa Stalin wzniósł toast na cześć Swierczewskiego: „Za najlepszego rosyjskiego generała w polskiej armii!”
17 kwietnia 1947 r. do przeprowadzenia operacji przeciwko bojownikom OUN-UPA powołano Wisłę, w skład której weszło pięć dywizji piechoty wojskowej, I dywizja Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i dwa oddzielne pułki. Łączna liczebność grupy wynosiła do 20 tys. osób. Operacją dowodził zastępca szefa Sztabu Generalnego WP generał brygady Stefan Mossor. Niemal równocześnie w Czechosłowacji ruszyła Akcja „B”, której celem było niedopuszczenie do przebicia się formacji bandyckich z Polski przez terytorium Czechosłowacji do strefy okupacji amerykańskiej w Austrii i Niemczech Zachodnich. Większość Banderowców zdołała przechwycić i zniszczyć, ale małe grupy i pojedynczy bandyci byli w stanie uciec.
Wojska polskie rozbiły aktywne bandy UPA na terenach województw rzeszowskiego, lubelskiego i krakowskiego. Ich resztki uciekły na terytorium Czechosłowacji i Ukraińskiej SRR. Do 30 lipca 1947 około 1500 bandytów zostało zniszczonych, schwytanych lub poddanych. Zatrzymano również ponad 1500 podejrzanych o przynależność do gangów. Zdobyto znaczące trofea: moździerze, karabiny maszynowe, karabiny maszynowe, karabiny, pistolety, granaty, amunicję itp. Straty polskich sił bezpieczeństwa wyniosły około 180 osób zabitych i rannych. Również w wyniku działań bojowników zginęło 152 cywilów.
Powołano specjalny trybunał, który ma rozpatrzyć sprawy schwytanych i przetrzymywanych bandytów. Do 22 lipca 1947 r. skazano im 112 wyroków śmierci, 46 osób skazano na kary pozbawienia wolności. Więźniowie byli przetrzymywani w obozie filtracyjnym – „Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie”. Do początku 1949 r. przeszło przez nią 3,8 tys. osób.
Aby ukraińskie gangi nie mogły odbudować swojej siatki, Polacy przeprowadzili masową deportację. Operacja rozpoczęła się 28 kwietnia 1947 r. Działali szybko i surowo. W strefie walki na szkolenie przeznaczono 24-48 godzin. Osadnicy byli rozproszeni tak, że w jednej wsi było nie więcej niż kilka rodzin, nie wolno im było tworzyć stref zwartego osadnictwa. Do 29 lipca 1947 r. w 5 województwach zachodnich i północno-zachodnich (Szczecin, Olsztyn, Wrocław, Poznań i Gdańsk) przesiedlono ponad 137 tys. osób.
Jednocześnie Polacy masowo przenosili się do tych samych zachodnich województw, wcześniej oczyszczonych z Niemców, aby nie było monolitycznych wspólnot wschodniosłowiańskich, które mogłyby ponownie stać się bazą dla OUN. Opuszczone wsie i domy w południowo-wschodnich rejonach Polski zajmowali przesiedleni Polacy.
Akcja przesiedleńcza była trudna i szybka i nie przyniosła osadnikom radości. Nie doprowadziło to jednak do eksterminacji osadników i nie doprowadziło do masowej śmiertelności w trakcie i po wysiedleniu.
Koniec terrorystycznego podziemia
17 lipca 1947 r. akcja „Wisła” została oficjalnie zakończona. Polskie organy ścigania zakończyły oczyszczanie terenu z podziemia OUN. W rezultacie struktury OUN-UPA w Polsce zostały zniszczone i formalnie rozwiązane przez R. Szuchewycza jako „całkowicie stracone” wczesną jesienią 1947 r.
W ten sposób władze polskie trafnie zidentyfikowały źródło siły ukraińskiego podziemia nacjonalistycznego – miejscową ludność. Operacja siłowa była połączona z wysiedleniem Słowian wschodnich (Galicy, Rusinów, Łemków) z południowo-wschodnich prowincji PRL na zachodnie i północno-zachodnie, które wcześniej były częścią Niemiec i za sugestią Stalina stały się częścią Polski. W zachodniej części Polski Słowianie Wschodni byli rozproszeni i stopniowo asymilowani.
Deportacja była surowym środkiem, ale polskie władze musiały stłumić na swoim terytorium organizację ukraińskich nazistów, terrorystów i morderców. Działalność OUN-UPA stanowiła poważne zagrożenie dla ludności i państwa polskiego. Kontynuacja działalności ukraińskich gangów doprowadziła do śmierci tysięcy cywilów.
Dzięki temu w krótkim czasie polskie władze mogły całkowicie stłumić działalność organizacji terrorystycznej OUN-UPA na swoim terytorium. Część gangów została zniszczona, część bandytów została schwytana, skazana, część uciekła za granicę. Zlikwidowano także społeczne i ekonomiczne warunki odbudowy podziemia terrorystycznego. To uratowało wiele tysięcy istnień ludzkich. Do Polski nastał pokój.
Na postsowieckiej Ukrainie operację Wisły próbowano przedstawiać jako czystki etniczne, ludobójstwo Ukraińców. Jednak obiektywnie tak nie jest. Działania władz polskich należy rozpatrywać w ramach „sprawy ukraińskiej”, działań OUN-UPA w czasie II wojny światowej, kiedy ukraińscy naziści działali jako wspólnicy nazistowskich Niemiec i dokonali masakry rosyjskich, prosowieckich , ludność żydowska i polska. A potem dalsza konfrontacja między prawowitymi władzami Polski a gangami OUN. Polskie władze uporządkowały sprawy na swoim terytorium, pokonały organizację terrorystyczną i przywróciły pokój w kraju.
W obecnej konfrontacji militarnej Rosji z „Rzeszą Ukraińską” na ziemiach południowo-zachodniej Rosji (część historycznej Rosji) konieczne jest wykorzystanie zarówno doświadczenia stalinowskiego ZSRR, jak i umiejętności PRL w walce z ukraińskich nazistów, których ponownie wspierają Stany Zjednoczone i Anglia.
Czyli deportacja „Zachodnich”, „szerokich” Ukraińców do Europy Zachodniej, Kanady jest zupełnie naturalnym krokiem do przywrócenia rosyjskości Małej Rusi-Rosji. Jeśli ci ludzie nie chcą być Rosjanami, mówić i myśleć po rosyjsku, żyć na historycznych ziemiach rosyjskich, to „stacja-walizka-Zachód”. Wielu już wyprowadziło się z Małej Rosji i tam właśnie zmierzają. Niech cieszą się z sukcesów zachodniej „cywilizacji” – życia w roli ludzi 2-3 klasowych jako służących lub niewolników zachodnich panów."
https://topwar.ru/195854-operacija-visla-kak-poljaki-razgromili-banderovcev.html
|
Wczytuję dane...