W Manchesterze zakończyła się Konwencja Lewicy(Convention of the Left) - trzydniowa konferencja lewicy antykapitalistycznej z wszystkich najważniejszych nurtów socjalistycznych na lewo od Partii Pracy. Nie przypadkiem, Konwencja Lewicy odbywała się w czasie i w pobliżu miejsca tegorocznej konferencji Partii Pracy, co miało być sygnałem, że prawdziwa lewica nie ma nic wspólnego ze zdegenerowaną i skompromitowaną partią Gordona Browna i że ma konstruktywne propozycje jak zastąpić Partie Pracy na lewej stronie sceny politycznej.

Zorganizowanie Konwencji ma doniosłe znaczenie, bowiem pomimo kilku prób integracji lewicy w Wielkiej Brytanii, socjaliści są wciąż podzieleni. Zarówno angielska koalicja RESPECT, jak i Szkocka Partia Socjalistyczna zostały dotknięte rozłamami, które pociągnęły za sobą falę konfliktów i dezorganizację ruchu.

Kilkuset delegatów zgodnie przyjęło zaproponowany przez posła Johna McDonnella dokument zatytułowany "Deklaracja Zamierzeń", w którym po szczegółowych dyskusjach zamieszczono główne punkty w których podzielona lewica może się porozumieć. Zadaniem Konwencji było jednoznaczne przeciwstawienie się labourzystowskiemu programowi podżegania wojennego, neoliberalnej prywatyzacji i fiaska w dziele powstrzymywania niszczenia środowiska. Celem zebranych miało być podejmowanie starań o mobilizowanie lokalnych środowisk lewicowych i wspólnego działania na rzecz wypracowania wiarygodnej i jednolitej odpowiedzi na skutki kryzysu ekonomicznego. Nie powinniśmy karać biednych za kryzys kapitalizmu. Nie możemy pozwolić recesji doprowadzić do wzrostu rasizmu. Sprzeciw wobec polityki Partii Pracy musi iść od lewicy - czytamy w jednym z biuletynów konferencyjnych.

Konwencja Lewicy stawia sobie za cel zjednoczenie związkowców, aktywistów lokalnych społeczności, ekologów i działaczy politycznych dla wypracowania wspólnej platformy działania wypracowanej na podstawie jasnych żądań o charakterze klasowym. Jednym z przykładów jest pomysł powołania Kampanii Przeciwko Biedzie Paliwowej(Campaign Against Fuel Powerty) wymierzonej w spekulacje na rynku paliwowym i gigantyczne ceny paliw albo program dopłat do mieszkań dla rodzin pracowniczych.

Konwencja składała się z licznych grup tematycznych. Poruszano liczne problemy, którymi tradycyjnie interesuje się lewica. Spotkanie dotyczące solidarności z ruchem pracowniczym na świecie zgromadziło wielu słuchaczy. Uczestniczyli w nim związkowcy z Kolumbii i Iraku, którzy przedstawiali sytuację w swoich krajach i apelowali o międzynarodową solidarność z ich walką. Inna grupa tematyczna podejmowała problem represyjnej polityki imigracyjnej Wielkie Brytanii, temat, który ostatnio jest na topie w związku z prowadzoną kampanią na rzecz uwolnienia ośmioletniego dziecka pojmanego przez policję imigracyjną i przetrzymywanego w areszcie przez 54 dni. Lewica stara się o likwidację prawa umożliwiającego deportacje i uczestniczy w kampaniach na rzecz zamknięcia ośrodków deportacyjnych.

Innym tematem była dyskryminacja kobiet i walka lewicy o równe prawa dla kobiet na rynku pracy. Lewica domaga się finansowania przez państwo opieki przedszkolnej, bo konieczność pozostawania kobiet z dziećmi zmusza je do rezygnacji z życia zawodowego albo ogranicza ich możliwości znalezienia pracy do najniżej opłacanych zawodów.

Socjalistyczne podejście do kwestii służby zdrowia było innym z tematów poruszonym w zwiazku z rządowymi próbami poddania brytyjskiej służby zdrowia procesowi prywatyzacji, co spotyka się z oporem niemal całego społeczeństwa.

"Jaka droga dla związków" to spotkanie cieszące się największym zainteresowaniem delegatów. Liderzy związków zawodowych FBU(strażacy), RMT(transportowcy), PCS(sektor usług publicznych i komercyjnych) i CWU(pracownicy komunikacji) debatowali o środkach jakie ruch związkowy powinien podjąć w związku z antypracowniczą polityką rządu, w szczególności decyzją o zamrożeniu płac a także o tym jak bronić miejsc i warunków pracy oraz jak się sprzeciwiać prywatyzacji. Zdecydowano o powołaniu Związkowej Grupy Koordynacyjnej, która będzie platformą stałej współpracy związkowców.

Inne grupy tematyczne poświęcone były problemom transportu, gdzie przedstawiciel Szkockiej Partii Socjalistycznej zaproponował program utworzenia bezpłatnego transportu publicznego jako rozwiązania i ekologicznego i będącego zgodnym z oczekiwaniami klasy robotniczej, następnie problemami wojen i ruchu antywojennego a także ewentualnej decyzji o podjęciu przez mieszkańców Szkocji decyzji o niepodległości, na co, jak ustalono, brytyjska lewica nie jest przygotowania politycznie. Tematów było oczywiście znacznie więcej.

Konwencję wsparli między innymi tacy działacze lewicy jak: Tony Benn, weteran lewego skrzydła Partii Pracy będący obecnie w opozycji do rządu, Derek Wall z kierownictwa partii Zielonych, Lindsey German z Socjalistycznej Partii Robotniczej(SWP), Salma Yaqoob z Respect, Robert Griffiths z Komunistycznej Partii Brytanii(CP a także znany dziennikarz i działacz lewicowy Tariq Ali, lewicowy poseł Jeremy Corbyn, przedstawicie Krajowego Związku Dziennikarzy(NUJ), Colin Fox ze Szkockiej Partii Socjalistycznej(SSP), poseł z RESPECT George Galloway, Bill Greenshields ze Krajowego Związku Nauczycieli(NUT), lewicowy reżyser Ken Loach, radny londyński Abjol Miah z RESPECT, lider związku zawodowego PCS Mark Serwotka, Matt Wrack, przewodniczący związku zawodowego strażaków (FBU), Bob Crow, przewodniczący związku transportowców RMT oraz takie organizacje jak Lewicowa Alternatywa (Left Alternative) czy Zielona Lewica.

Bartłomiej Zindulski

Usunięte

ikonowicz...