"W tutejszych organizacjache charytatywnych pomagajace bylym uzaleznionym (np. Aspire, ktore zmienilo nazwe jakies pare lat temu na CGL change, Grow, Live) cala zaloga od wolontariuszy, przez Team Leadorw po management to ludzie z przeszloscia roznego rodzaju uzaleznien. I teoretycznie nazwet bez kursow counselling moga sie nazywac terapeutami, bo social network, grupowe spotkania gdzie sobie moga pogadac z ludzmi o podobnych doswiadczeniach sa same w sobie terapia. Do tego nie potrzeba 5 lat plus psychologii, w ktorej terapie moga ewentualnie byc jedynie jedna ze specjalzacji."

no raczej my to wiemy i podobnie jest pewnie w wiekszosci krajow swiata bo zazwyczaj pchaja sie tam ludzie z powolania - nawroceni ochotnicy

jak po studiach to chyba tacy co maja dwie opcje rozwijania kariery zawodowej w terapii z pijakami albo na kasie na stacji paliw...
5lat marnowac na studia zeby pozniej malowac sciany albo robic terapie uzaleznionym pokazcie mi takie osoby
: ))

a jak terapia malzenska to do ksiedza tylko on moze pomoc hehe

[ Ostatnio edytowany przez: cris82 03-07-2021 18:44 ]

Mylisz się. Znam dziewczynę po filozofii, która dobrze sobie daje radę i zarządza niemałym zespołem ludzi. Z tym, że ona na tej filozofii nie byłaś przypadku, całe życie wiedziała co robi i teraz też wie. Co innego to studia skończone byle gdzie i byle jak.

FDo tego zeby te terapie (w sensie counselling) robic to 5 lat nie wstarczy. Po 3 letnim "ogolnym" Bsc, sciezka Counsellingu to by byla albo 6 letnie od Lev 2 w gore do Lev 6 i dopiero potem mozna prowadzic samodzielna praktyke, albo PhD Counselling tez jakies kolejne 6 lat. Przez caly czas rownolegle praca w semi terapeutycznych zawodach, np. jako support worker przy ludzmi z mental health itd, najlepiej jakies 10+ lat w srodowisku w jakim sie potem ktos bedzie specjalizowal.

Moze faktycznie dlatego terapie typu grupy wsparcia sa prowadzone przez mentorow, bylych (wspol) uzaleznionych itp

Tylko to wszystko, o czym wspominacie, to ciagle pewne struktury, grupy ludzi i ustalonych dzialan.

Plus, z tego co pamietam to counsellors/ terapeuci jesli cos jest z nimi nie tak, to musza zawiesic jakiekolwiek wizyty i sie sami pozbierac zanim wroca do praktyki. Jednym z warunkwo tego typu specjalizacji sa sesje z supervisorem, takim Senior Counsellor i jesli im zdrowie psychiczne siada to nie moga praktykowac do czasu az sie nie poskladaja.

To natomiast o czym pisze @Aba, ze sie zajmowal to bardziej mi przypomina takiego mentora. Tak sie ta funkcja tu nazywa, tak wiec spokojnie moglby sie zglosic do CGL (Apire) i zaczac sie udzielac w takich wlasnie grupach wsparcia, pod okiem supervisorow. Pomoglb sobie a i pewnie potem innym w podobnej sytuacji. Ciekawostka jest rowniez, ze na tym forum uzytkownicy, ktorzy od samego poczatku w jakims sensie go wspieraja, czy empatyzuja (Ponglish? - empathise) albo przynajmniej sie nie czepiaja, to wlasnie tez osoby po tzw przejsciach. Potwierdza to teorie grup wsparcia/ social network, czyli jakby nie bylo terapeutyczne interakcje.

Co zas do zmiany kariery, albo szkolen i kwalifikacji, w ktore mozna sie zaangazowac pozniej, po tych wszystkich doswiadczeniach zyciowych itd. Kwalifikacje typu counselling faktycznie bardziej "pasuja" z wiekiem. Znalam jedna 30 latke counsellor'a, ale nie dosc, ze na poczatu kariery dopiero czlowiek zaczyna w branzy budowac marke, wiec to faktycznie jest jako "dodatkowa" praca bo by nie zarobila na siebie, to grupa jej klietow tez bedzie ograniczona prawdpodobnie jakas mlodziez z problemami. Cala reszta po prostu nie zaufa komus bez tzw doswiadczenia zyciowego. Counsellor to jeden z tych zawodow, gdzie wiek jest raczej wskazany. Cos mniej wiecej jak JJ wspomnial, w odniesieniu do swiezakow po studiach. Kiedys trafilam na artykul na jakis polskich stronach quasi psychologicznych, pisany przez mgr cos tam sexuolog lat 23. No, thanks.

Tu zauwazylam, ze ten kierunek terapie/ conselling wybieraja ludzie z sektora szeroko pojetej opieki, czy innych zawodow polegajacych na pomaganiu/ wspieraniu: edukacja, NHS, zdrowie i opieka spoleczna. Wszelki background typu filozofie, socjologie otherwise bezuzyteczne, w terapiach i pracy z ludzmi moga sie wreszcie przydac.

Dorzuce przydatne linki,

CGL, juz tu wspomniane:

https://www.changegrowlive.org/

oraz

https://www.samaritans.org/

plus organizacje, ktore oferuja miedzy innymi dyskutowany tu peer support

https://www.papyrus-uk.org/

https://www.thecalmzone.net/

https://lifelineuk.co.uk/mission/

http://www.sane.org.uk/

https://www.myblackdog.co/mental-health-charity

https://www.silvercloudhealth.com/uk

https://togetherall.com/en-gb/?gclid=CjwKCAjwlYCHBhAQEiwA4K21m70VykvWNj83m7Tvznk1BGec4-RLew-GFCspcwJroKFM4b14cRH1bhoCSsMQAvD_BwE

https://centre33.org.uk/

https://www.richmondfellowship.org.uk/

https://www.iesohealth.com/en-gb

https://grouptherapycambridge.org.uk/

https://www.lawrencewaycounselling.org/

https://www.mind.org.uk/

W Polsce mówi się sponsor, nieco dziwne określenie, bardziej trafnie byłoby właśnie mentor albo trener.
Bo sponsor jest jak trener, nie zagwarantuje sukcesu, ale może do niego poprowadzić, pokazać drogę, wskazać błędy.
Tu też są jednak podobne zasady, jeśli siada zdrowie psychiczne przestaje się być sponsorem do momentu pozbierania się i wyznacza się na miejsce takiej osoby kogoś innego.

Sponsor, faktycznie ale wymyslili: D

Sponsor poza tym u nas kojarzy się w pewnych przypadkach ze słowem "jeleń".

W tym przypadku sponsoring to bardziej umowa między stronami. Z łaciny sponsor to poręczać, a sponsum to układ, zobowiązanie, chociaż pierwsze skojarzenie to układ, zobowiązanie, ale finansowe.
W AA jednak nic nie opiera się na zobowiązaniach finansowych, nie ma takich zobowiązań, wręcz są one bardzo niewskazane.