To tylko potwierdza, że film był wierutnym wymysłem autor,
Drużyna Mieszka trzy tysiące wojów, każdy uzbrojony w miecz nordycki. Ale nie mieczy nie było. W bitwie pod Cedynią wzięło udział nie więcej niż 4K polskiego wojska, to tak żeby dobie uzmysłowić skalę. Dodatkowo w twoim artykule czytamy
Koszty operacyjne, w tym zakup uzbrojenia i żywności dla żołnierzy, ponosił skarb książęcy.

Zweryfikowalem informacje moim drugim artykułem, wiec licze ze nie splone na stosie za poprzednia herezję 😜

Przepraszam, nie moge sie powstrzymac, ale przepis na bimber to raczej prawie wszyscy znaja, niekoniecznie juz przed liceum .


Sql, jak tak ladnie o Ottonie, sredniowieczu, to brakuje mi przypowiesci, jak ladnie w prezentach wladcy przekazywali sobie pociete kawalki swietych, m.in.sw. Wojciecha (Adalberta)

Bo my tu poważne sprawy omawiamy a nie kuglarstwo

Ale na twoja specjalna prośbę

Jedną ze śmieszniejszych świętości kościelnych jest kult napletka Jezusa Chrystusa, którego posiadaniem jako relikwii szczyciło się w 1907 r. trzynaście miejsc. Oczywiście każdy posiadał autentyk. Do napletka Jezusa pielgrzymował nawet papież. Żyjąca na przełomie XVII i XVIII wieku pewna zakonnica z Wiednia Agnes Blannbekin miała objawienie. Ojciec Pez, benedyktyn tak opisuje jej przeżycia: ,,Zawsze na święto obrzezania serdecznie i z głębi serca opłakiwała utratę krwi, na która zgodził się Chrystus już tak wcześnie i u progu dzieciństwa'' i zgubiona skórkę z penisa Pana. I pewnego razu podczas takiego święta tuż przed komunią, gdy zastanawiała się gdzie się ów napletek podział, poczuła na języku kawałek skórki, pełen ogromnej słodyczy. Połknęła go. Napletek jednak pojawił się znowu. Jeszcze raz go połknęła. I tak ‘zabawa’ trwała podobno ze 100 razy.

Zakonnicy z Fossanuova, gdzie w r. 1274 zmarł Tomasz z Akwinu, z obawy, by nie stracić drogocennej relikwii, literalnie zamarynowali zwłoki szlachetnego mistrza: odciąwszy od nich głowę, ugotowali je i spreparowali.

Przed pogrzebem świętej Elżbiety z Turyngii tłum pobożnych nie tylko poobcinał i poobrywał kawałki chust, w które owinięte było jej oblicze, lecz także obcięto jej włosy i paznokcie, a nawet kawałki uszu i brodawki piersi.

Średniowieczne dzikusy, tak?

W 2001 roku Polska Agencja Prasowa informowała o tak doniosłym wydarzeniu jak sprawiedliwy podział Wincentego Kadłubka między 17 parafii, które pragnęły czcić jego relikwie.

No piekne, dziekuje

Abacus!

GRUNWALD 14/07/1410.

Ten twój konik to nawet nie licha szkapa.

Więcej dobrego natura nas nauczy ,niż grupy ludzi.

osobiście uważam ze to nie miejsce na filmiki, można coś obejrzeć i napisać o tym a nie tylko dodać film, jest gdzieś temat ciekawe filmy z YT

Les Loups de Paris — Wilki Paryża — były sforą ludożerczych wilków, które rzekomo terroryzowały Paryż zimą 1450 roku. Normalnie, oczywiście, wilki w XV-wiecznej Francji pozostawały w lesie i tam polowały nie będąc zagrożeniem dla ludzi, a czasami, gdy czasy są trudne, mogą zapuszczać się na farmę, aby kłusować zabijając jedną lub dwie owce. Ale ta konkretna zima była wyjątkowo sroga, a zdobyczy było niewiele,
Intensywne rolnictwo feudalne i złe praktyki zarządzania zwierzyną łowną w lasach spowodowały katastrofę ekologiczną. Wokół było mniej jeleni i dzików, by zaspokoić drapieżne apetyty francuskich wilków.

Co gorsza, Francja cierpiała przez ponad sto lat brutalnej wojny o własność korony francuskiej. (Była to tak zwana wojna stuletnia, która była serią wojen w okresie 116 lat).
W wyniku całej tej wojny Francuzi byli pod ogromnym ciężarem przetrwania. Gospodarstwa i lasy zostały złupione do granic możliwości, aby wyżywić ludność.
A to oznaczało to problemy również dla wilków, więc zdesperowane i wygłodniałe wilki nie miały innego wyboru, jak tylko uczynić Paryż swoim nowym terenem łowieckim.
Głodna wataha mogła przedostać się do Paryża przez wyrwy w źle utrzymanych murach zewnętrznych miasta, które zostały wzniesione na początku XIII wieku przez króla Filipa Augusta, aby chronić miasto przed najeźdźcami z rodzaju ludzkiego. Wilki, które głodowały w lasach, często uciekały się do plądrowania bydła, aby przetrwać, ale we Francji – podobnie jak w większości ówczesnej Europy – większość chłopów była nieuzbrojona. Wygłodniałym wilkom nie zajęło dużo czasu, zanim odkryły, że ludzie są całkowicie akceptowalnym gatunkiem zdobyczy. Kobiety i dzieci były głównymi celami ataku, ponieważ były mniejsze i mniej podatne na zranienie wilków podczas ataku.
Przywódcą watahy podobno było czerwonawe zwierzę z przystrzyżonym ogonem. Był nazywany „Courtaud” czyli krotki ogon
Courtaud mógł być hybrydą wilka. Niektóre francuskie psy mają naturalnie krótkie ogony, które przetrwały najsilniej w Bretanii i Braque du Bourbonnais. Czerwony kolor może również wskazywać na pochodzenie psa.
Jednak bardziej prawdopodobne jest, że Courtaud był wilkiem iberyjskim , który często ma dość czerwony kolor a czasach, gdy na wilki polowano z psami i zastawiano na nie różnego rodzaju pułapki, wilk mógł być bardzo łatwo zgubić ogon. Cortaud mógł również stracić swój ogon w walce z innymi wilkami, o których wiadomo, że od czasu do czasu łapią przeciwników za ogony, gdy próbują uciec.
Wilki zdołały się przedostać i zabić czterdziestu paryżan, doprowadzając miasto do paniki. Strach przed wilkami zamienił się w histerię podgrzewana plotkami.
Jak głosi historia, w końcu oblężeni mieszkańcy Paryża mieli już dość i wymyślili plan, po nieudanych próbach wyśledzenia legowisk wilków, mieszkańcy Paryża utworzyli ślady z krwi ubitych zwierząt domowych od wyłomów do schodów Katedry Notre Dame. Gdy wilki złapały przynętę i dostały się na samotną wyspę Ile de La Cité leżąca w centrum miasta na rzece Sekwanie wszystkie wyłomy zostały zapieczętowane, wilki były uwiezione na placu a tłum kamienował i przebijał włóczniami i widłami całą sforę na śmierć na placu przed Notre Dame.  Zwłoki Courtauda zostały następnie wystawione i paradowano z nimi po całym mieście
Obecnie we Francji żyje około 300 wilków i szacuje się, że w ciągu ostatnich 12 miesięcy zabiły one ponad 6000 owiec.

[ Ostatnio edytowany przez: sqlserver 30-06-2021 08:16 ]

Wątek przeczyszczony ze zbędnych postów. Żal, że naprawdę interesujący i wartościowy temat zmienia się w miejsce, do którego przestaje się zaglądać z przyjemnością.

YT podrzucil mi dzis ponizszy film o uratowanej ptaszynie. To co mnie w nim zdumialo, to plochliwe z natury motylki, które nie tylko nie baly sie ptaszka - swojego naturalnego wroga - ale go jeszcze straszyly :O