Takie zawiniatko w pieluszcze , to byly malenstwa .Pracowalem na neuro-kardio, same ciezkie przypadki.Gdy zaczalem prace i sporo rozmawialem z dzieciaczkami , Odzialowa poradzila mi bym sie nie przyzwyczajal.Nie rozumialem tego . Po pierwszym zgodnie dziewczynki, do ktorej czesto zagladalem, zrozumialem dlaczego ...Byly tez duze dzieci ,ale to w tedy na wozku we dwie osoby sie zwozilo...stretchers to nosze ?Jak Ci sie ruszalo przescieradlo ???

Jak winda ruszala w dol, zawsze przescieradlo sie poruszalo z powietrzem, albo ktos inny zatrzymal winde po drodze..... malo kto chcial wsiadac.... a zapraszalam.



Tak to takie nosze podobne jak maja w ambulansie na kolkach, gdzie mozna szybko zmienic wysokosc.

[ Ostatnio edytowany przez: Maat17 14-06-2021 09:21 ]

Drudzy po politykach, którym nie ufam: przemysł farmaceutyczny.

Opowieści z krypty Zycie Panie, zycie tylko temat nie zyciowy

Ok

A tu jak to wyglada, jak sie kogos znajdzie.

W 1971 na pustyni Kara-Kum w Turkmenistanie doszło do wypadku. W ten sposób powstała jedyna na świecie "brama do piekła". Niezwykłe miejsce znajduje się w rejonie Derweze, niedaleko turkmeńskiej wioski o tej samej nazwie, położonej około 260 km na północ od Aszchabadu.

Piekielne wrota to tak naprawdę potężną dziurą w ziemi na środku pustyni, która płonie nieprzerwanie od pół wieku. Ziejąca ogniem dziura o średnicy ok. 70 metrów znajduje się na pustyni, w okolicach wioski Derweze, zamieszkałej przez zaledwie 350 mieszkańców.
Niesamowity obiekt powstał w 1971, podczas wykonywania wiercenia geologicznego koło Kyzylgar. Przewiercono wtedy płytko położone złoże, tak zwaną kieszeń gazową. W wyniku znacznego obniżenia ciśnienia złożowego teren, na którym znajdowała się wiertnia, zapadł się, pozostawiając lej o głębokości około 20 m i średnicy 70 m.

Aby zapobiec zanieczyszczeniu gazem atmosfery, naukowcy zdecydowali się go podpalić. Przewidywano, że zapadlisko wypali się po kilku dniach, jednak jak się okazało, ogromna dziura płonie do dziś.
Krater, który jest widoczny z odległości kilku kilometrów, stał się lokalną atrakcją turystyczną, do której organizowane są wycieczki z noclegiem na pobliskim kempingu

Kręgosłup miała wykrzywiony. Miała lordozę i skoliozę wywołane przebytą gruźlicą kości. Jej sylwetka przypominała literę „S”. Klatka piersiowa była lekko zapadnięta, ręce zdawały się być zbyt długimi. Wysunięte też miała kości żuchwy i dolną wargę. Ta jasna blondynka o długich włosach, miała też wadę zgryzu z wystającymi przednimi zębami. Jednak te niedogodności miał rekompensować jej wysoki wzrost. Mierzyła bowiem między 160, a 165 centymetrów, co na owe czasy czyniło ją kobietą postawną.

Elżbieta Rakuszanka królowa Polski, żona Kazimierza Jagiellończyka, zwana „matką królów”. Elżbieta była córką Alberta Habsburga, księcia Austrii, margrabiego Moraw, króla Niemiec, Czech, Węgier i Chorwacji oraz cesarzówny Elżbiety Luksemburskiej. Mimo tak świetnego pochodzenia, jej dzieciństwo nie było usłane różami. Po śmierci ojca, jej matka rywalizowała z Władysławem Warneńczykiem o węgierską koronę dla swego syna Władysława Pogrobowca. Elżbieta Rakuszanka odebrała staranne wykształcenie, znała kilka języków (niemiecki, łacinę i węgierski) oraz historię Europy. Wpojono jej również posłuszeństwo i przywiązanie do religii. 25 lipca 1450 roku została zaręczona z Fryderykiem, synem księcia saskiego i elektora Rzeszy Niemieckiej Fryderyka II Łagodnego. Małżeństwo jednak nie doszło do skutku. Ostatecznie w 1452 roku do Wiednia przybyło polskie poselstwo, które wynegocjowało jej mariaż z Kazimierzem Jagiellończykiem i sojusz polsko-austriacki.
Zgodnie z XVI-wieczną tradycją pierwsza, dosyć enigmatyczna, wzmianka o wątpliwej urodzie Elżbiety pochodziła od emisariusza wysłanego przez króla Kazimierza Jagiellończyka, aby przyjrzał się młodziutkiej Habsburżance, nim doszło do planowanego ślubu. Wysłannikowi zabrakło jednak odwagi by dokładnie opisać wygląd przyszłej królowej. Zdołał jednak dyplomatycznie nadmienić, iż narzeczona Jagiellończyka „niepodobna była do nikogo a i postać miała różną niż wszyscy ludzie”, a to powinno dać królowi do myślenia.Nie istniały tez portrety z wcześniejszego okresu, dziewczyna nie lubiła się portretować.
Sam Kazimierz zobaczył narzeczoną po raz pierwszy 9 lutego 1454 roku, gdy wyjechał na spotkanie jej orszaku zmierzającego do Krakowa. Według spisanej w połowie XVI wieku anegdoty, widok królewny przeraził go do tego stopnia, że władca zaszył się w swoich komnatach, a następnie wezwał panów rad swych i powiedział, iż mu się ta oblubienica nie podobała, i żądał, aby mu do tego radę swą dali, jakoby mógł się od niej uwolnić, bo jej żadnym obyczajem za małżonkę mieć nie chciał.
Rzekomo po długich namowach, doradcy w końcu przekonali monarchę, że ten dla dobra królestwa musi poślubić Elżbietę. Młodzi stanęli przed ołtarzem 10 lutego 1454 roku. Ceremonia dała początek niezwykle udanemu małżeństwu, które trwało do śmierci Kazimierza w 1492 roku.

Para przeżyła wspólnie 38 lat i doczekała się aż trzynaściorga dzieci, w tym sześciu synów. Czterech z nich zasiadło na tronie. To z kolei zapewniło Elżbiecie przydomek „matki królów”.

Z tym wzrostem to jest ciekawostka, może ktoś wie, dlaczego ludzie byli tacy niscy?

Np. odwiedzając skanseny, zamki, te wszystkie chatki, łózka, zbroje faktycznie są wzrostu krasnali