2021-05-20 20:32:31, daavid napisał(a):
Jurek, nie ma nigdzie papierów na Baumana. Nie wiem, albo nic nie było, albo ktoś wyczyścił odpowiednie akta, ale fakt jest taki, że nie ma nic.
Naprawde nic nie ma?
"...Jak wynika z ustaleń Piotra Gontarczyka z Instytutu Pamięci Narodowej, w 1944 roku Zygmunt Bauman podpisał zobowiązanie do współpracy jako agent-informator Informacji Wojskowej o pseudonimie „Semjon”[5]. Część zachowanych raportów określa „Semjona” jako bezwartościowe i niechętne do współpracy źródło informacji, z kolei według innych był dobrze wyszkolonym i cennym analitykiem[5].
W czerwcu 1945 wraz z całą 4 Dywizją Piechoty został wcielony do Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW)[5]. Od 6 czerwca w ramach 5 Samodzielnego Batalionu Ochronnego w Bydgoszczy pełnił funkcję zastępcy ds. polityczno-wychowawczych (KBW), a od grudnia funkcję starszego instruktora ds. polityczno-wychowawczych Wydziału Bezpieczeństwa Wewnętrznego (WBW) w Bydgoszczy[2]. W styczniu 1946 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej[8]. 6 lipca objął funkcję starszego wykładowcy ds. polityczno-wychowawczych w Samodzielnym Pułku Szkolnym KBW w Warszawie. Od 1 lipca kolejnego roku objął funkcję starszego instruktora wyszkolenia polityczno-wychowawczego w Wydziale Wyszkolenia Politycznego Zarządu Polityczno-Wychowawczego KBW, 10 lutego 1948 został szefem tego wydziału, a 20 grudnia tego samego roku szefem i jednocześnie zastępcą Wydziału I, Oddziału II. 10 lipca 1949 został mianowany szefem Oddziału Propagandy i Agitacji w Zarządzie Politycznym[2].
W opublikowanym przez IPN w 2006 wniosku awansowym z 1950 widnieje notatka, iż jako szef Wydziału Polityczno-Wychowawczego Bauman brał udział w tłumieniu podziemia niepodległościowego: „przez 20 dni dowodził grupą, która wyróżniła się schwytaniem wielkiej ilości bandytów”, a także został odznaczony Krzyżem Walecznych[9]; nie jest jednak pewne, czy przez „bandytów” wnioskodawcy rozumieli partyzantów, czy szabrowników[10]. Wniosek potwierdzał sumienność Baumana w wykonywaniu pracy, predyspozycje naukowe, a także dzielenie zaangażowania ideologicznego z jego matką (aktywistką Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej) oraz konflikt z ojcem, który miał się wyrazić w prośbie „o przekazanie Partii sumy powstałej z praw rodziców do spadku rodzinnego w postaci części domu”[5]. 16 marca 1953, dziesięć dni po śmierci Stalina, Bauman został zwolniony z pełnionych funkcji i z zawodowej służby wojskowej ze względu na więź z „burżuazyjną na wskroś rodziną” i niechęć do zerwania stosunków z nią[5], w związku z czym stwierdzono jego „nieprzydatność do dalszej służby w wojsku”[2].
Sugestię Gontarczyka, że Bauman „walczył z bronią w ręku” przeciwko podziemiu niepodległościowemu[5], skomentował sam zainteresowany w wywiadzie udzielonym dziennikowi „The Guardian” w 2007 roku. Bauman wziął na siebie pełną odpowiedzialność za współpracę z władzą ludową w okresie stalinizmu, przyznając zarazem, że popełnił błąd. Swoją decyzję tłumaczył wiarą w niesienie postępu..."
pierwsze haslo w wyszukiwarce...