Mam depresję stwierdzoną przez lekarza, nie przez samą siebie.
Tak miałam jedna próbę samobójczą, nie wiem jak to się stało.
Przyszedł moment, dzień kiedy już tego nie kontrolowałam i bach połknęłam tabletki, niestety żyję a może Pan Bóg chciał żebym żyła i cierpiała?
W lutym straciłam człowieka z którym byłam 25lat na dobre i na złe, zawsze wszędzie razem, prawie nigdy się nie rozstawaliśmy, tylko My i nikt więcej!!!
Nie dopuszczaliśmy do siebie nikogo, było raz dobrze raz źle, ale poszlibyśmy za sobą w ogień.
Umarł nagle, bez pożegnania (to był wylew ), w Polsce.
Świat stanął w miejscu i tak stoi do dziś.
Na początku dawałam radę, wtedy pewnie jeszcze nie opadły emocje a później jak grom z jasnego nieba przyszła wielka czarna chmura która spadła prosto na Mnie i otuliła mnie tak mocno,że nie mogłam się ruszyć.
Otworzyłam flakonik i połknęłam, tabletki.
Minęło pięć miesięcy czułam się już na tyle dobrze, że lekarz odstawił Mi leki i po dwóch miesiącach znowu się zaczęło.
Ból, płacz, krzyk, wszystkie emocje na raz.
Lekarz powiedział, że mimo wszystko dawno, bardzo dawno nie widział osoby która jest tak silna psychicznie, cokolwiek miałoby to znaczyć tak powiedział.
Byliśmy w UK 10 lat, od 9lat pracowałam legalnie (miałam cudowną pracę) próbowałam wrócić do Anglii, ale niestety nie udało się, po jego śmierci poleciałam tylko zabrać wszystkie rzeczy, zdałam mieszkanie i była próba powrotu, ale wytrzymałam niecały tydzień, wiedziałam, że nie dam rady.
Wiecie dlaczego to piszę?
Chciałam żebyście nigdy nie zostawiali ludzi którzy są w potrzebie a szczególnie tam daleko od kraju, gdzie tak bardzo tęsknimy i tak bardzo czasami czujemy się samotni.
chciałam żebyście wiedzieli jakie macie szczęście, że jest ktoś obok was bliski, ktoś kto przytuli, pocałuje, poda krem do rąk, a czasami nakrzyczy i się pokłóci, ale jest.
Cieszcie się każdą chwilą, bo nie wiecie ile czasu Wam jeszcze zostało.
Ja przewartościowałam swoje życie zupełnie, mówią Mi,że jestem bardzo dobrym człowiekiem, chociaż chciałabym być zła, bo dobrych ludzi wszyscy bardzo wykorzystują.
Za rok mieliśmy wracać i spełnić swoje marzenie, niestety...
I co dalej, jak żyć, jak żyć do cholery jasnej.

Trzymaj się,nie poddawaj,ja jestem jedynakiem w roku straciłem oboje rodziców,wspomnienia wracają cały czas,życie jest wredne a za razem piekne.Powodzenia i duzo siły.

Proba powrotu do Anglii, w Polsce tydzien? Zawsze mozna wrocic albo do Anglii albo do Polski. Ja na antydepresantach od 10 lat, ale teraz zachwycona swoja praca. Mysl jak i gdzie Ci najlepiej on jest juz w innym wymiarze ale jest. Dbaj o siebie.

Mój znajomy z pracy doświadczył tzw. syndromu emigranta czyli sam, na obczyźnie, pogoń za pieniędzmi. Początki depresji zapijał w weekendy, potem jakieś używki regularniej (wywalono go z pracy po testach), potem brał psychotropy i to grubo. Pewnego dnia powiedział dość. Zrobił plan powrotu z załatwieniem pracy, w 3 miesiące odstawił psychotropy (GP mu nie uwierzył na jakich dawkach był i nie chciał pomóc) pijąc olejek cbd bez thc (podobno lepszy niż jakikolwiek antydepresant). Jak się pozbierał, wrócił w rodzinne strony i cała deprecha i jej skutki zdrowotne minęła.

Dokładnie rok od powrotu dostał zawału a był na rybach na lodzie, sam... 37 lat, lekarze stwierdzili, że chyba za dużo stresu i depresji, złe odżywianie plus alkoholizm wyszły po czasie. Szkoda chłopa ale powtarzaliśmy mu wracaj - singiel, kasy trochę odłożył ale jeszcze rok, jeszcze jeden.

Reagujcie na najmniejsze objawy depresji, terapie poznawcze i behavioralne, praca nad sobą, zmiana stylu życia czy otoczenia. Depresja zbiera zniżwo straszne, ostatni gdzieś widziałem, że nurse z jednego ze szpitali, który wystąpił w klipie o mental awerness sam niedawno popełnił samobójstwo. 33 lata, niby wiedzieli o depresji gościa który pomagał innym a koniec końców nie mógł pomóc sobie sam.

z calym szacunkiem dla Twoich przezyc:
-wez sie w garsc...

jedna z rzeczy, ktore szanuje w Brytyjczykach:
-potrafia przekuc ogrom zlych emocji w cos pozytywnego...
-i nie koniecznie sa to pieniadze

-pisz... jak najwiecej... o sobie, o nim
-zrob to co zawsze chcieliscie (on chcial) zrobic...
-biegaj, zdobywaj gory, fotografuj...
-postaw lawke z jego imieniem, gdzies, gdzie kazdy chetnie usiadzie na chwile...
-nigdy sie nie poddawaj...
-nigdy nie zwalaj na Boga i inne nadprzyrodzone sily...

Chyba najgłupsze co można powiedzieć osobie cierpiącej na depresje


Jeśli zasługą Boga jest to, że żyjesz to nie dlatego żebyś cierpiała tylko żebyś była jeszcze kiedyś bardzo szczęśliwa.
Jeśli Bóg jest dla Ciebie w jakikolwiek sposób ważny (a pewnie jest skoro o Nim wspominasz) to pomódl się za tego, który odszedł, za kim tęsknisz, napisz do niego list pożegnalny i napisz dokładnie to co czujesz i co powiedziałabyś gdybyście mieli możliwość się że sobą pożegnać

[ Ostatnio edytowany przez: SweetLiar 10-11-2019 22:22 ]

Z całym szacunkiem, ale wg ekspertów to powiedzenie "weź się w garść " jest najgorszym komentarzem jaki można osobie w takim stanie powiedzieć. Depresja to nie grymas, zachcianka, które można zapomnieć jednym obrotem na pięcie.

Wbrew pozorom, powściągliwość Brytyjczyków nie ubrania ich od chorób psychiki.

Ciekawostka- internetowy quiz, zestaw pytan opracowany dla pacjentow NHS szacujacy zdrowie psychiczne pod katem depresji lub stanow lekowych. Pytania dotycza zawsze ostatnich DWOCH TYGODNI.

https://www.nhs.uk/conditions/stress-anxiety-depression/mood-self-assessment/

Klikany

Dziekuje 😊