Wesołych Świąt kochani

Szczęścia, pomyślności, na Wigilię gości i samych pyszności. I żebyśmy mogli podróżować swobodnie po świecie w nadchodzącym nowym roku : )

[ Ostatnio edytowany przez: cris82 23-12-2021 09:04 ]

Obyśmy nie wybuchli

Wszystkim życzę Spokojnych, Zdrowych i Wesołych Świat.

Dla wszystkich życzę wesołych świąt.

Ps. Już doczekać się nie mogę kiedy zwierzęta przemówią ludzkim głosem, bo nasz kot zawsze ma dużo do powiedzenia.

Zdrowych, Spokojnych i Rodzinnych Świąt dla wszystkich forumowiczów

Wesolych Swiat i bogatego Sw. Mikolaja , zdrowia i szczescia dla wszystkich forumowiczow

jak co roku moja ''wigilijna opowieść'' z przed lat...kto nie czytał zapraszam a kto zna może drugi raz poczytać
wybaczcie błędy
Wesołych świat dla wszystkich!!

Choinka

Tradycja strojenia choinki znana jest każdemu i każdy wie jak to było „w dawnych czasach” a jak jest teraz.
Od paru ładnych lat nastała moda na choinki importowane z dalekiego wschodu. Ostatnio widziałem nawet taka za 100 funtów. Przepiękna, idealna lepsza nawet od pierwowzoru. Można ja gustownie i ze smakiem przyozdobić maleńkimi pudelkami-prezencikami w kolorze ciemnozłotym albo jeszcze lepiej aksamitnego bordo z kokardkami i do tego światełka delikatne takie diodowe. I oto mamy przepis na …największą ohydę jaka widziałem! Oczywiście jest to moje zdanie i kto się z nim nie zgadza to niech przeskoczy do następnego rozdziału.
Oto mój przepis na choinkę.
Czy ktoś jest ciekawy?
Było to gdzieś w połowie lat 90 - tych.
Wybrałem się na bazar po zakup prawdziwego, zielonego chojaka takiego prosto z lasu. Ceny jakby z kosmosu - przywiezione były. Ale jedna wpadła mi w oko. Według mojej ulubionej zasady odpowiadała mi cena w stosunku do jakości. Warto jednak było dołożyć troszkę do jakości, żeby potem w domu nie usłyszeć tego co ja.
-„ A cóżeś ty to przytargał !!!!????” -oznajmiono mi w drzwiach.
-„ Ale ona ślicznie pachnie” – zauważył jednak Mateusz
- Dzięki stary – odpowiedziałem synkowi.
-Przyniósł ktoś stojak ze strychu? – zapytałem.
-Tak, wyczyściłam go – odpowiedziała mama.
A nie mówiłem, ze oczyści się, oskrobie i będzie jak w domu! Nie było sensu wydawać czterech dych na plastikowe badziewie z Tesco- oznajmiłem.
Popatrzyłem na stojaczek. Majstersztyk - wykonany przez jakiegoś artystę rzemieślnika -amatora trzydzieści lat temu. Metalowa gazrurka podtrzymywana była przez trzy wygięte pręty ze stali zbrojeniowej żebrowanej. Kształt wygięcia do złudzenia przypominał ''efy'' ze Stradivariusa. Widać, że gość znal się na robocie. Uzupełnieniem były przyspawane gustownie wykonane z blachy trzy krasnoludki. Wszystko wykończone bardzo dokładnie i pociągnięte zielona farba która miejscami odłaziła.
Długo jeszcze bym się zachwycał tym darmowym znaleziskiem ze strychu ale czas było się zabierać za robotę!
Wziąłem drzewko w celu osadzenia go w rurce i …mikrosekunda irytacji. Rurka miała średnicę 4 cm a pień 8cm!!!!
A nic to. Przytnę troszkę i da się włożyć, jak się popieści to się zmieści- podsumowałem filozoficznie. Dajcie mi ostry nóż i zróbcie trochę miejsca w kuchni.
Michał wyciągnął (trzymając za trzonek) wielki kuchenny nóż.
-Et tu, Brute, contra me? -zapytałem.
Nie zrozumiał.
Po dwóch godzinach byłem cały zalepiony żywicą i tylko jeden palec zalepiony plastrem. Osadziłem drzewko z małym 30 – to stopniowym przechyłem w lewo.
Ustawiłem drzewko w kacie pokoju i poobracałem nim tak ze przechyłu nie było prawie widać. Włączyłem kolędy z magnetofonu. Teraz dzieciaki wzięły się do roboty. Zawiesiły wcześniej przygotowany okropny łańcuch z kolorowych papierków, bańki przyniesione w zakurzonym pudelku, które pamiętały stan wojenny, ozdoby zakupione za grosze na ruskim rynku, cukierki a na końcu. Podniosłem małą Kasie, żeby założyła na czubku drzewka gwiazdkę, która sam jako dziecko zakładałem w „dawnych czasach”.
Choinka była gotowa, pomijając światełka nad którymi męczyłem się używając pod nosem nieocenzurowanych słów, gdyż za cholerę nie chciały się zaświecić. W końcu udało się.
Było już późno. Dzieci były zachwycone.
-Ładna tato?
-Tak, śliczna. To najpiękniejsza choinka jaka widziałem. – odpowiedziałem szczerze.
-Tato? Możemy? –zapytały.
-Tak. Oczywiście - odpowiedziałem.
Maluchy stały z przygotowanymi kocykami i podusiami. Położyły się pod choinka obok ustawionej tam wcześniej papierowej szopki ozdobionej wata. Śmiały się jeszcze chwile i pokazywały paluszkami ozdoby na drzewku, aż wreszcie zasnęły. I to był najpiękniejszy widok, jak tym małym aniołkom z zamkniętymi oczkami i uśmiechniętymi buźkami rozświetlała niczym gwiazda wigilijna chińska choinkowa lampka, naprawiona przeze mnie.
Bo kiedy dzieci są „najpiękniejsze”?
-Jak śpią – odpowie każda umęczona wigilijnymi przygotowaniami mama.
autor65

Jak to czytałem to słyszałem jak skrzypią deski w podłodze w domu mojej babci, dzięki