Ostatnio mnie taka refleksja naszła.. jestem tu 2 lata z rodziną i nie mamy żadnych przyjaciół polaków. Trafiają się jakieś letnie znajomości i trwają krótko. Może ja jakas dziwna jestem? Za dużo z siebie daję, za dużo oczekuję?
Lubię ludzi ale ciągle się rozczarowuję. Przważnie po jakimś czasie okazuje się, że owszem jesteśmy potrzebni, bo coś możemy załatwić, itp. Potem jeden z drugim dupsko nam odbrobi czy zmyśli jakieś fakty z naszego życia.
Czy rzeczywiście na emigracji polak polakowi wilkiem?
Jakie macie doświadczenia w tym temacie?
![:-]](modules/Forum/images/smiles/lol.gif ":-]")
ale zajelo mi to troche czasu.
Wczytuję dane...