-Zmęczenie,wypalenie.
Spotykamy rodaków śpiących gdzie popadnie, pamiętaj byle nie na betonie – w deszczu –przeciągu. Łatwo powiedzieć jak cały dzień chodzi nerwowo szukając pracy, oszczędzając na jedzeniu, dźwigając ciężkie bagaże. Nadchodzi chwila, że siada, kładzie się i zasypia bez wyboru miejsca. Budzi się zmarznięty, niewyspany, śmierdzący potem, kolejny dzień gorszy od poprzedniego. Kobiety wlezą do łóżka każdemu byle się wyspać, nie są tak odporne na trudy podroży.
-FIZYCZNE
Dominujące poczucie zmęczenia.
Zaniedbywanie aktywności fizycznej (ćwiczeń fizycznych).
Zakłócenia snu.
Zaburzenia apetytu.
Zaniedbywanie wizyt kontrolnych u lekarza i stomatologa, problemy zdrowotne.
Obniżenie potrzeb seksualnych.
Nadużywanie alkoholu, leków, palenie tytoniu.
-EMOCJONALNE I BEHAWIORALNE
Trudności w relaksowaniu się.
Czytanie głównie pism i książek zawodowych.
Utrzymujące się poczucie znużenia.
Obniżony nastrój.
Stała obecność negatywnych postaw i myśli.
Długotrwałe resentymenty lub urazy wobec innych ludzi.
Regularnie występujące poczucie osamotnienia lub izolacji.
Nawracające lęki.
Poczucie pustki i braku celów.
Rosnąca ilość zachowań impulsywnych bez względu na konsekwencje.
Niekontrolowane zachowania agresywne.
-RODZINNE I SPOŁECZNE
Obniżenie zainteresowania członka mi rodziny.
Łatwiejsze wpadanie w irytację lub złość na członków rodziny.
Spędzanie większej ilości czasu poza domem lub bez rodziny bez wyraźnego powodu.
Opór przed wspólnym wypoczynkiem lub niemożność cieszenia się nim.
Trudności w uczestniczeniu we wspólnych rozrywkach.
Zwiększająca się ilość czasu spędzanego samotnie.
Nadmierne oglądanie telewizji jako sposób ucieczki od pro błędów.
Niezwykle nasilony stres towarzyszący dużym zmianom w życiu (narodziny lub śmierć, kłopoty finansowe).
Obniżenie poczucia wsparcia.
-DOTYCZĄCE PRACY
Utrata zapału.
Poczucie, iż stale brakuje na coś czasu.
Obawy przed pójściem do pracy.
Rosnące poczucie niekompetencji.
Poczucie "marnowania" czasu.
Trudności w kończeniu rozpoczętych zadań.
Narastające niezadowolenie z pracy, brak pomysłu na dokonanie zmiany.
Trudności w wyrażaniu własnych opinii, unikanie wypowiadania swojego zdania.
Schematyczne traktowanie pacjentów.
Bardzo duża dyrektywność wobec pacjentów.
Zwierzanie się pacjentom ze swoich spraw osobistych.
Unikanie trudnych tematów z pacjentami.
Niecierpliwość w kontaktach z pacjentami.
Zauważanie podobieństw w problemach własnych i zgłaszanych przez pacjentów.
Rosnące poczucie winy wobec pacjentów.
Utrzymująca się złość i pielęgnowanie urazy do przełożonych, kolegów, superwizorów.
(Sławomir Grab)