Najbardziej pogardzana i znienawidzona przez ludzi postawa nazywana jest w psychologii ingracjacją. Jest to jedna z technik manipulacji mająca na calu zdobycie nad kimś władzy lub tylko jego sympatii. Ingracjacja to po prostu wazeliniarstwo - taktyka znana od czasów prehistorycznych.
Wazeliniarz bierny
To taki człowiek, który zadowala się ochłapami z pańskiego stołu. Kiedy szef wchodzi do biura, on biegnie z uśmiechem przyklejonym do bladych ust i odbiera jego parasol. Potem mówi, jak jego przełożony świetnie wygląda. Nie zapomina przy okazji dodać, ileż to zadań wyznaczył sobie w dniu dzisiejszym i jak zamierza je zrealizować. Reaguje na najmniejsze drgnienie powiek swojego przełożonego. Bywa, że w myślach nazywa go swoim panem. Drży na całym ciele, kiedy ktoś inny zbliża się do obiektu jego adoracji, jest zazdrosny o każdy oddech szefa, który nie był skierowany w jego stronę. Wprowadza w firmie idiotyczne rytuały.Nie ma w tym nic zaskakującego. Stara prawda głosi bowiem, że ludzie mogą być odporni na wszystko - na ból, szykany, upokorzenia, głód, pragnienie i długotrwały wysiłek fizyczny. Nie istnieją jednak ludzie odporni na wazelinę. Z tym nie poradzi sobie nikt. Wazeliniarze wiedzą o tym i dlatego nie ma na nich siły. Jeśli wazeliniarz jest zdeterminowany, potrafi swoją postawą zepsuć relacje w całej firmie. Wazeliniarza biernego bardzo trudno jest poskromić. Właściwie nie ma na niego sposobu. Można go tylko wyrzucić, ale nie bardzo jest za co, bo on zwykle wywiązuje się ze swoich obowiązków. Tym, czego oczekuje od pracy w firmie, jest ciągła uwaga skupiona na nim oraz możliwość uczestniczenia w szarpaniu ochłapów. To hiena posilająca się przy lwie.
Wazeliniarz agresywny
Porusza się po świecie z miną człowieka myślącego o sprawach ostatecznych i elementarnych. Kiedy zadacie mu jakieś konwencjonalne pytanie w rodzaju "hej, jak leci?" albo będziecie usiłowali dowiedzieć się, czy był ostatnio na jakimś filmie, popatrzy na was wzrokiem przenikliwym i zatroskanym. Oczy jego powiedzą: "Jak możesz, robaku nędzny, zadawać mi takie prymitywne pytania, kiedy ja tu rozmyślam nad tym, jak usprawnić, poprawić, ulepszyć, wdrożyć?".
Wazeliniarz agresywny nie pozwala szefowi na zastanawianie się. On ma zawsze listę gotowych pomysłów, które w większości nie pasują do realiów codziennego bytowania, nie zgadzają się z polityką firmy i wymagają wysiłku całej ekipy z wyjątkiem wazeliniarza, który przewidział dla siebie rolę kierowniczą we wszystkich spisanych na karteczce przedsięwzięciach.
Wazeliniarz doskonały
Nie ufajcie nigdy człowiekowi, który w waszej nowej pracy podejdzie do was pierwszy i ciepłym głosem powie: "Cześć, jestem Jurek,To wazeliniarz doskonały albo mówiąc prościej - kapuś. Wazeliniarz doskonały wie, że człowiek jest tylko narzędziem w rękach ślepego losu. Ma również świadomość tego, że na zamkniętej powierzchni dwóch pięter biurowca, gdzie mieści się wasza firma, ślepy los to nie kto inny, tylko on sam. Wie też, że każde narzędzie prędzej czy później się zużywa i trzeba je zastąpić nowym. Dlatego właśnie do was podchodzi i przedstawia się w miły, kulturalny i nie budzący podejrzeń sposób. Nie ma innego wyjścia jak podjęcie gry i zaprzyjaźnienie się z wazeliniarzem doskonałym. Od razu musicie wiedzieć, że to on sprawuje kontrolę nad wszystkim, to on wie, kto gdzie chodzi, z kim jada. Wazeliniarz doskonały ma do zrealizowania trzy cele. Po pierwsze wpływać na istotne decyzje szefa i kontrolować kolegów - daje mu to poczucie siły i w wielu wypadkach realną władzę. Po drugie uchylać się od wszelkiej odpowiedzialności i obowiązków przy maksymalnym parciu na sukces i zysk. Po trzecie nie dać się zdemaskować ani wyrzucić. Realizacja tych trzech celów wymaga nie lada inteligencji i sprytu.
To taki wyciąg z poradnika jaki wisiał kiedyś w redakcji w której pracowałem
:-W
Pozaetatowy fotoreporter
Krzysztof (orłoś)
Wczytuję dane...