Usunięte

Nie wiem zupelnie co ci doradzic, juz samo to, ze zalozyles ten temat swiadczy o jakiejs desperacji z braku pomyslu na rozwiazanie problemu.
Tak jak ci ktos napisal musicie z zona usiasc i powaznie pomyslec co dalej. Moze trzeba do niego wyciagnac reke raz jeszcze, dac kolejna szanse, uswiadomic mu, ze straszenie sadem donikad nie prowadzi, czy on sobie zdaje sprawe co bedzie dalej? Niedlugo skonczy 16 lat, do rodziny zastepczej sie nie nadaje, kto go bedzie utrzymywal, do jakiej pojdzie pracy, gdzie bedzie mieszkal? Na takie pytania mlody czlowiek nie szuka odpowiedzi. Ty mu je zadaj, ale na spokojnie.
Najradykalniejszym rozwiazaniem wydaje sie zmiana zamkow w drzwiach, ale czasami zeby byc dobrym to trzeba byc zlym.

[ Ostatnio edytowany przez: SweetLiar 11-07-2015 21:24 ]

Usunięte

Nie ma sytuacji bez wyjscia, to wim napewno.
Moz sie rzeczywiscie problem rozwiazac sam, na przyklad malolaty czyms sie poroznia? Tez tak moze byc, ale to normalne, ze najczarniejsze scenariusze przychodza do glowy.
Kiedy on ma 16te urodziny? Pytam, bo mozesz np poinformowac go, ze jesli do tego czasu nie zmieni swojego posepowania to z chwila uzyskania pelnoletnosci moze liczyc tylko na siebie i kumpli, ale nie na zasadzie straszenia go taka opcja bo wtedy bedzie mial cisnienie, zeby pokazac wam, ze sobie bez was poradzi, tylko wyraznie pokreslcie, ze chcecie dla niego jak najlepiej i ze go kochacie, jestescie w stanie wybaczyc mu wiele i zaczac od nowa, ale ze to co robi teraz to samodestrukcja.

Raczej nie jestem "rodzicem idealnym". Jednak tutaj wyglada mi na to, ze twoj syn/pasierb zaplatal sie troche w sytuacje bez wyjscia. Nawet jesli czuje, ze robi glupio nie sprawiasz, ze nie moze sie z tego wyplatac. Nikt - a zwlaszcza w tym wieku - nie lubi przyznawac sie do bledu.

Sprobuj zachowac sie jak dorosly i po prostu przemilcz to. Daj mu spokoj przez kilka dni a potem sprobuj porozmawiac "o pogodzie". Nie rozdrapuj, nie obrazaj sie - niech poczuje sie w rodzinie, a nie stale pod obstrzalem.

Wiem, ze to moze byc baardzo trudne, ale chyba warto.

Widac jak czytasz pobieznie, nie zauwazyles roznicy w mojej i Wicia wypowiedzi.

Wracajac do czasu spedzonego przed komputerem, to twoje podejscie do tego nie rozni sie w sumie od tego co dzieciaki chcialy usilnie i tlumaczyc jak dorastaly, jak im sie limity na czas spedzony na komputerze czy PS nie podobal.

Tak, nadmierne spedzanie czasu przed komputerem prowadzi do izolacji, do zaburzen w relacjach na zywo czlowiek z czlowiekiem. Alkoholik tez mowi ze on tylko milo czas spedza.

Myslisz ze mi sie chcialo stac zawsze na poboczu boiska w deszczu bardzo czesto? Myslisz ze ja nie mialam dla siebie lepszych pomyslow niz sciganie mlodych z lozek w niedziele rano, zeby ich na trening albo mecz odstawic? Myslisz, ze nie mial nikt sytuacji kiedy mlody czlowiek mowi, ze mu sie nie chce wstac, isc, etc etc. Mi tez sie nie chce wstac do pracy, ale ide, do czasu jak nie znajdzie innego zajecia nie ma innego wyjscia (jak ja nie mam wyjscia narazie i jesli mi sie praca nie podoba, to najpierw szukam innej a nie rzucam bo mi sie isc nie chce).
Nigdy nie mialy za to wyboru ze nie robia nic, a w zamian siedza przed monitorem i udaja ze sie z rowiesnikami bawia, ze udaja ze zyja.

Myslisz ze zaden nastolatek nigdy nie odpowiedzial mniej lub bardziej bezczelnie na cos rodzicom? Jakkolwiek jest to niemile, i oczywiscie nie powinno byc normalnym zachowaniem (w sensie codziennym), tak wlasnie dom powinien byc takim polem do nauki w bezpiecznym miejscu i rozmowy o takich zachowaniach. Tobie sie nigdy cisnienie nie zagotowalo w relacjach ze swoimi rodzicami? Ciekawe co musiales przeskrobac zeby twoj ojciec potraktowal cie spoliczkowaniem- widac nie zawsze byles idealny. Skoro chlopak jeszcze 6 tygodni temu byl w porzadku, to co sie tak drastycznego stalo w ciagu tych 6 tygodni, ze sie zmienil zupelnie.



Pisales ze chcesz porady, a moze chcesz tylko przytakniecia...



Tego rozmawiania to bylo tyle co przerw w tym niby hobby - siedzeniu w necie, graniu etc, jak ma sluchawki w uszach, to tego rozmawiania napewno bylo cale wieczory.

Nie musi pisac inna czcionka, dziecko moze i 20 razy zignorowac, a rodzicom checi do rozmowy nie moze zabraknac nigdy.

Wiecie co, im bardziej ten watek sie wyciaga tym bardziej mi sie wydaje ze to jest de ja vu.

Nawiazuje do watka sprzed paru lat, pisal chyba bezdomny??, wszyscy go ignorowali, jak upadl na ulicy to go przechodnie szli dalej obojetnie, szukal u nas pomocy i tak samo im wiecej stron i porad sie pojawialo tym bardziej ignorowal porady i pisal i pisal i pisal o swojej niewesolej sytuacji...

A potem co sie okazalo? Stara gwardia pamieta chyba.

Obym sie mylil....