A i masz benefity, takie same, jak inni, wyplacane akurat z racji posiadania dzieci:D

Eliza, pominelas wygodnie te fragmenty wypowiedzi Leonki, ktore mowily o rozmowie, a skoncentrowalas sie na jednym aspekcie jej pogladow, i z wyrwanych przez siebie czesci zbudowalas zdanie. Co prawda masz do swojego zdania prawo, ale jak ci Leonka mowi, ze nie o to jej chodzilo, to ty uparcie powtarzasz, ze lepiej od niej wiesz co miala na mysli.

Nie sposob nie przyznac racji, ze rozmowa to podstawa. Jednak rowniez jestem zdania, ze dzieci od malenstwa ucza sie odpowiedzialnosci, a siedzenie w domu i nic nie robienie nie jest normalnym zachowaniem w tym wieku, i wiele osob w tym wieku zarabia na siebie. Moich trzech chlopakow zarabialo na swoje kieszonkowe jak chodzili do szkoly, i nie widzialam w tym nic zlego, kazdy mial swoja prace, ktora nie wchodzila w droge nauce, a czasem jednak ograniczala ich czas na inne przyjemnosci wieku nastoletniego. Moje chlopaki tez przeszli przez taki okres w swoim zyciu kiedy najpierw nie mozna bylo miec chwili dla siebie, bo lubieli z nami siedziec, a potem to sie wydawalo, ze trzeba sie umawiac na audiencje, bo potrzebowali swojego miejsca, swojego towarzystwa bardziej niz rodzicow, i to samo obserwuje u wielu znajomych wiec nie jest to wcale tak odosobnione, ze starsze nastolatki wola swoje towarzystwo (nawet jesli to znaczy tylko towarzystwo wlasnej osoby).


Bez pracy (czy to w szkole, czy zarobkowej) nie osiagnie w zyciu nic sam. Chlopak widac nie radzi sobie z rzeczywistoscia, a z biegiem czasu takie siedzenie w domu bedzie dla niego i normalnoscia i blednym poczuciem bezpieczenstwa w otoczeniu tego co zna dobrze, nie mowiac ze rodzice zapewnia mu byt, wiec o podstawowe nawet potrzeby nie musi sie martwic.

Pewnie trudno troche dla dorabiajacych sie rodzicow znalezc czas dla tak duzego dziecka, ale chyba bez pomocy nie ruszy sie z domu. Wybierzcie sie razem gdzies, znajdzcie jakies zajecie nie tylko dla niego, ale razem z nim. Nie chcialabym byc w jego butach jak widzi, ze jego mlodszy brat sobie radzi, a on dorosly prawie mezczyzna, ktoremu trudno sie przyznac samemu sobie do tego zapewne, nie moze sie odnalezc.

Zastanawia mnie jeszcze jedna sprawa, nie ze szpieguje, ale z innego watku wynika, ze mieszkacie w malym mieszkaniu, prawie trzy dorosle osoby i mlodszy chlopak. Moze warto byloby, skoro i tak planujecie, poszukac szybciej wiekszego miejsca, wciagnac 17 latka w dyskusje i poszukiwania mieszkania, dac mu jakies poczucie, ze jego zdanie sie liczy, ze to nowy start dla was wszystkich.

Jak z jezykiem jest problem, to moze nie tak jego samego wypchac na kurs, ale razem sie wybrac, jemu bedzie razniej, a jak jeszcze poczuje sie, ze wam bedzie razniej jak z wami pojdzie to nie bedzie sie czul, ze to jest tylko jego problem.

A na koniec, to zgadzam sie z Leonka, ze jak nic nie zadziala, to trzeba podjac jakies decyzje za niego, i sie ich trzymac, bo chyba nie bedziecie utrzymywac tego samego stanu rzeczy przez nastepne 5 czy 10 lat.

Powodzenia.

Skoncentrowalam sie tylko i wylacznie na tych zlych wedlug mnie wypowiedziach, dlatego, ze nie powinny one byc zestawione z informacjami o rozmowie z dzieckiem.Traktuje to jako forme tlumaczenia sie za swoje zle podejscie i brak odpowiedzialnosci, albo chec poprostu jej niepodejmowania.Dodatkowo zauwazylam tam wypowiedz dotyczacej matki tej kobiety, mowiaca cos o niekwapieniu sie do wychowywania jej dziecka.To mi wystarczylo, zeby wyciagnac wnioski.

[ Ostatnio edytowany przez: elizaglasgow 04-11-2010 22:06 ]

Usunięte

"Ja mam ten sam problem, mam 15,5 letniego syna. Moj przyjechal tu jak mial 11 lat i bylo calkiem OK na poczatku, mieszkal z moja matka 3 lata sam i sam zdecydowal ze chce tu przyjechac (w sumie to troche nie mial wyjscia, bo ja nie mialam zamiaru wracac, a moja matka tez sie nie kwapila do dalszego wychowywania wnuka)."

Dokladnie o ten fragment mi chodzi.Nie ufam w szczere intencje ludzi, ktorzy sa zdolni tak powiedziec.No wybacz mi.Ja powiedzialam jak mozna rozwiazac ten problem i z czyjej pomocy skorzystac, jesli dzieci sprawiaja problemy wychowawcze.Skads te problemu sie jednak biora.

Moze w tej pogoni za pieniadzem, za dobrami materialnymi, ktore wybiegaja daleko od niedostatku zapomnialas, ze nie jestes sama, ze masz dziecko.Nie kupisz pieniedzmi jego milosci, tak jak tego Audi R8.

Usunięte

Usunięte

Usunięte

Nie jestem zlosliwa, ale przerazona.Nie wierze, ze ludzie sa do tego zdolni, zeby w ogole tak mowic.Ja rozumiem, ze trzeba miec fundusze na utrzymanie dziecka, ale sa pewne granice, nie widze powodu, zeby stawiac dobra materialne nad dzieckiem.
Leonka, dziwi mnie w ogole twoje stwierdzenie, ze "matka twoja nie kwapila sie do dalszego-czyli juz to robila- wychowania wnuka", badz, co badz twojego dziecka.
Nie przyszloby mi do glowy tak napisac, w zyciu.Kwapienie sie?Co to w ogole oznacza, w przypadku babci?

[ Ostatnio edytowany przez: elizaglasgow 04-11-2010 22:26 ]