Leonka, liczysz pieniadze, wspominasz o harowce po 40-50 godzin w tygodniu( nie haruje sie, jak ktos pracuje, bo lubi, nie tak to nazywa).Mowisz, ze gowniarz siedzi na twoim garnuszku.

Usunięte

nie do konca tak jest...pewne jest jest jedno w kazdym przypadku jest inaczej troche inaczej ale jedno jest cos co laczy takie przypadki. Pisalem juz kiedys mam dosc duze doswiadczenie w "tych sprawach". Opowiem Ci krotka historyjke. Pewien ksiadz czyta pamietnik szesnastolatka ..." nie wiem po co sie urodzilem, nie nawidze swiata i moich rodzicow ia tate szczegolnie... itd itp.." po kilku latach chlopiec tak pisze w swoim pamietniku.." moj ojciec zmadrzal!"
Moj syn jak mial szesnascie lat to mialem podobny problem gdy jeszcze mieszkalismy w Polsce. Jedynym wyjsciem na konflikt miedzy nami bylo usunac sie troche na bok. Trwalo to okolo roku. Potem wyjechalismy, on mieszkal osobno, pracowal i dzwonil do mnie codziennie. Dzis juz jest dobrze miedzy nami, nie musze czytac co napisal w pamietniku.
Po dwoch latach sciagnalem cala rodzine, przyjechal tez mlodszy brat Michala ktory bedac w Polsce sprawial nie lada problemy swojej mamie. Problem byl tym wiekszy gdyz twierdzil, ze nienawidzi swoich starszych braci ktorzy byli za granica juz od dwoch lat. Zamieszkal z nami(mial 17 lat wtedy). Nie ukladalo nam sie od poczatku( to taki wiek). Zaproponowalem mu zeby przeprowadzil sie do swoich braci(prosilem ich o pomoc w tej sprawie wczesniej)i zaczal zyc na swoj rachunek. Wiem co pomyslisz. Nie. Nie wyrzucilem go. Uwazam im wczesniej zacznie start samodzielnie to tym lepiej. I udalo sie! Bracia mieszkaja razem, pracuja i ucza sie(i z tego co widze kochaja sie jak bracia).Mieszkamy nie daleko od siebie i odwiedzamy se czesto Maciek zmienil dwa razu college i wreszcie znalazl to co mu odpowiada. Wreszcie szkola nie jest glupia!Nie mowie o terapi szokowej ale o terapi szokowej kontrolowanej!
Teraz powiem Ci najwazniejsze, najwazniejsze jest... ROZMOWA. Nieraz cale noce. Dzieciak musi poczuc ze zalezu nam na nim i ze bardzo chcemy jego dobra. Najgorsza jest klotnia chociaz wiem ze nie da sie tego uniknac. To nie koniec mam 17 letnia corke ktora nie chciala tu przyjezdzac i zostala w Polsce. Przyjechala i zaczelo sie a jak sie skonczy napisze za rok

Dokladnie Hails.Rodzice musza go czyms zainteresowac, znalezc mu zajecie, nie prace zarobkowa, po to, zeby dokladal sie do oplat.Wyjdzie z domu, pozna nowych ludzi, zacznie budowac swoje zycie, moze wybierze szkole, moze prace.Kto wie? Nacisk nie ma sensu, bo to tylko powoduje gorsza sytuacje, uderza w relacje miedzy dzieckiem a rodzicami.Nikt chyba nie chce, zeby te relacje konczyly sie na podaniu gotowki raz w miesiacu, dokladaniu sie do zycia.

[ Ostatnio edytowany przez: elizaglasgow 04-11-2010 21:03 ]

ja tez jak tu tylko przyjechalam to nie moglam sie odnalesc. mam 18 lat,mieszkam w Anglii prawie 3 lata i nadal nie mam dobrej kolezanki a co dopiero przyjaciolki. wszyscy ktorych znam to pija do nieprzytomnosci i biegaja co noc na imprezy ;/ ja lubie posiedziec w domu przy komputerze albo poczytac ksiazke... w tym problem ze jestem spokojna moze to dlatego nie znalazlam towarzystwa ;/ sama nie wiem. moze ten chlopak tez tak ma. poprostu nie wie jak zaczac, jak sie odnalesc.

[ Ostatnio edytowany przez: kropkaa 04-11-2010 21:26 ]

Usunięte

[ Ostatnio edytowany przez: kropkaa 04-11-2010 21:25 ]

Modeea, ja wiem jakie wyciagnelam wnioski, wedlug mnie sa odpowiednie.Rodzice nie tak mowia o swoich dzieciach, nie powinni przynajmniej tak mowic.Depresji nastolatka nie leczy sie naciskiem, szantazem ze strony rodzicow, bo im brakuje, bo ich nie stac, bo oni musza harowac.To jest ich dziecko, ich odpowiedzialnosc w kazdym okresie zycia potomka.Tutaj nie ma mowy o poblazliwym traktowaniu, glaskaniu, tylko mowa o pomocy.Ja nie uwazam, ze kop w dupe to forma udzielenia pomocy nastolatkowi.

Usunięte

Na pewno Leonka a nie masz dla niego na utrzymanie, musisz harowac;D