Szukam argumentów i kogoś kto skutecznie zniechęci mnie do wyjazdu do UK (Londyn) !
A więc tak- znam doskonale ten portal jak i kilka innych polonijnych ale tu widzę największą aktywność i „życzliwość” dla pytających i radzących się hihihiihih.
Sprawa jest następująca – napiszcie mi coś -co skutecznie zniechęci mnie do przyjazdu na stałe na Wyspy.
Przedstawię Wam moją sytuację w skrócie:
A więc obecnie mieszkam w PL, mam bardzo dobrą pracę w administracji, stała umowa i różne dodatki , wynagrodzenie łącznie 3500 na rękę. Mam swoje mieszkanie ( 1200 zł to koszt utrzymania mieszkania w tym kredyt). Mam auto, czasem wakacje, czasem jakieś atrakcje typu koncert czy mecz. No i sama wychowuję syna. Powiem Wam, że żyję skromnie a po wyliczeniu mi emerytury w przyszłości ( chodź pracuję od 19 roku ) życia wychodzi mi że dostanę jakieś 600 zł na miesiąc. Mam 38 lat. Do tego druga strona, ta nie materialna: mentalność ludzi, ograniczenia i kontrola ze strony państwa (tak!), stres i walka o stołki, wszędzie polityka i układy i układziki.
A teraz mój ulubiony temat 
Mieszkałam w Londynie w latach 2003-2005, znam realia, język. Wróciłam do tej Ojczyzny, wszystko sobie ułożyłam ale i tak nie ma dnia abym nie myślała o powrocie do Uk. Dlaczego ? Nie wiem, uwielbiam wielkie miasta, możliwości które daje, myślę też o szkołach i przyszłości dla swojego dziecka. Teoretycznie w PL wszystko mam ale nie czuję się wolna i spokojna tak jak było to UK. No i przyszłość też raczej się nie zapowiada ciekawie. Jednak gdy zrobiłam starą metodą listę z +/- to na rzecz PL było więcej plusów ale i to mnie nie przekonuje, mam bzika totalnego na wyjazd, na bieżąco wiem co się dzieje w UK i Londynie, czytam i słucham newsów. No i oczywiście często odwiedzam stare kąty- za tydzień znowu lecę do Londynu :0
Oprócz tego, że jestem taką powsinogą , lubię podróże, lubię jak coś się dzieje to i czynnik materialny jest tu dość istotny. Pieniądze które zarabiam to przy kosztach życia w PL są grosze, tak wiem, że ludzie żyją za 1200 albo wcale nie mają pracy ale co to za życie ?
Ja pracując 2 lata w UK na czarno (przed wejściem do UK) zarobiłam więcej niż tu w PL na dość wysokim stanowisku przez 7 lat , fakt… funt był raz nawet po 8 zł .
Plan mam prosty, zostawiam robotę w PL, wynajmuję moje mieszkanie w PL i wracam do Londynu, mieszkam z dzieckiem przez około rok na pokoju, potem staję na nogi i mieszkamy sami, pracuję na part time a dziecko się uczy i spełnia swoje marzenia.
Oczywiście mam w UK znajomych i nawet dalszą rodzinę oraz pieniądze na start. Pracę znajdę o tym wiem a że ambitny typ ze mnie to sobie poradzę.
Uffff a teraz jeśli ktoś ma ochotę i jakieś argumenty aby powiedzieć mi, że jestem głupia bo chcę wrócić do UK to zapraszam.

A w jakim charaketrze chcesz pracowac w UK, masz jakis zawod, bo praca w administracji to moze byc wszystko.

A druga wazna sprawa, to ile lat ma dziecko. Im starsze tym lepiej, bo odpadnie Ci koszt opiekunki.

Wynajecie pokoju z dzieckiem moze nie byc takie proste.

Poza tym, to odwaznych swiat nalezy. Chcesz sie wloczyc po swiecie, to wlocz sie Lepiej niz zalowac potem na starosc, ze siedzialo sie na d... i nic sie nie zrobilo.

W Londynie? Na swoim? Part time? Uczące się i spełniające marzenia dziecko...
Przepraszam tak tylko zapytam, jako kto zamierzasz pracować?

Jeszcze jedno, realia 2003 -2005 znacznie się różnią od 2013. Wiem co mówię.

Usunięte

Usunięte

Usunięte

Usunięte

Takimamplan - rozumiem Twoje rozterki, myślę, że warto spróbować...
Gdybym była na Twoinm miejscu, mogła liczyć na wsparcie rodziny - nie zastanawiałabym się ani minuty....
Jedna uwaga tylko - wiadomo, z pracą znacznie trudniej obecnie- może lepiej byłoby przyjechać samemu i zorganizować się tutaj, a dopiero wówczas sprowadzić dziecko??? Tobie byłoby łatwiej, a i dzieciakowi zaoszczędziłabyś stresu...

Tak czy inaczej - powodzenia

Byłaś dwa lata w UK, znasz realia.
Decyzję już podjełaś, moim zdaniem słuszną.
A dziecko podziekuje Ci w przyszłości,
tak jak moje mi dziękują.
Powodzenia życzę.

Poza tym co napisał 12-ty...

Skazujesz swoje dziecko na pozostanie w kręgu klasy pracującej. Chyba, że zakładasz, iż stać cię będzie na zapewnienie mu prywatnej edukacji i posłanie na najlepsze uniwersytety, gdzie i tak będzie traktowany z góry.

Chyba, że te ambicje o których piszesz ograniczają się do "łatwiejszej" codzienności.