Nie chodzi o to o czym myślicie.
Ciekaw jestem waszych pierwszych wrażeń, spostrzeżeń czy przygód zaraz po przyjeździe do UK.

Ja trafiłem do North East w grudniu 2004. Kolega-Anglik, z którym pracowałem na Jersey zaoferował mi lokum w jego domu we wiosce nieopodal Durham. Pełne zadupie, do najbliższej cywilizacji 3 mile, ostatni autobus o 18-tej. Ale okolica piękna. Drugiego dnia spędziłem na rozeznaniu terenu. Trzeciego dnia kupiłem lokalne gazety i w lokalnej bibliotece zacząłem szukać adresów, telefonów do firm autobusowych. Następnego dnia zacząłem dzwonić o pracę. Wykonałem kilka telefonów, umówiłem się na spotkania. Pierwsze, a zarazem ostatnie było tego samego dnia. Przepytali, wysłali na jazdę próbną, zrobili kopię prawa jazdy, zapytali czy mam białą koszulę, czarne spodnie i czy mogę zacząć od jutra.
Szok przeżyłem, gdy wszedłem do pokoju kierowców. Lokalni Geordie coś do mnie mówili, a ja nic nie rozumiałem. Co to za język? Gdzie ja jestem? Czyżby mój angielski był, aż tak słaby?
Następnego dnia wysłali mnie jako kierowcę autokaru w Alpy francuskie z grupą młodzieży...

Najciekawsze w tym, że sprawy związane z pobytem i pozwoleniem na pracę w UK zacząłem załatwiać po powrocie z Alp.

[ Ostatnio edytowany przez: andypolo 19-10-2018 11:11 ]

Ktoś mi obiecał pomoc w Londynie . Wylądowałem na Stansted , nikogo nie było . Miałem 80 funtów w kieszeni i nawet nie wiedziałem , że Stansted jest tak daleko od miasta . Żadnej pracy , żadnego lokum , żadnych znajomych , żadnego chociażby numeru telefonu . A to były czasy gdy nie było Facebooka , polskich portali internetowych, poradników czy for . Dojechałem autobusem na Liverpool Street i byłem w szoku . Ogromne miasto , dużo ludzi , samochodów, hałas i wieżowce . I pośrodku ja sam nie wiedziałem gdzie i po co mam iść ...
Po 12 latach jestem mężem i ojcem i mam dobrą pracę a i przez te lata przeżyłem wiele zarówno śmiesznych jak i strasznych chwil

Naprawdę?! 😲
Nie wiem tylko kto głupszy, Ty czy pracodawca...

Zosiusamosiu. Nie byłabyś sobą, gdybyś coś mądrego nie dodała od siebie w nowo założonym temacie.

...

[ Ostatnio edytowany przez: zosiasamosia 19-10-2018 13:46 ]

oh jaki fajny temat.
Ja przyjechalam do chlopaka(teraz meza)w 2005 wiosna.Autobusem z Polski,a czemu nie samolotem?
Jadac autobusem dostalam ochrzan od pasazerki z tylu,bo caly czas dziubalam slonecznik i w koncu stwierdzila ze nie wytrzyma tak calej drogi hahaha.Ja jej grzecznie odpwoeidzialam ze kazdy ma swoje siedzenie a mi moze przeszkadzac ze ciagle gada,mlaska jak je i smierdzi fajkami po kazdym postoju,ale ogrnaniczylam dziubanie,bo nie chcialam sie z nikim klocic,poza tym jechalam troche zalamana,bo mialam w Polsce porblem w rodzinie.
Po przyjezdzie bylo tak;
-miasto nieduze ciekawe historyczne do dzis tu mieszkam,mialam pokoj we flacie duzo placilam,warynki takei sobie,
-moj chlopak(maz)wynajmowal gdzie indziej pokoj i mial zakaz kapieli,tylko przysznici w ogole najlepiej nic nie uzywac bo szkdo aproadu,wynajmowal od rodakow tak na marginesie.Bardzo szybko znalezlismy wspolne mieszkanko.
-za pierwsza wyplate kupilam sobie perumy,ktorymi pachniala moja Germanistka ze szkoly Tommy Hilfiger.
-szybko stracilam prace,ale znalazlam rownie szybka druga,
-haha jako pierwsze auto kupilam BMW 3.5 litra automat,tankowalam chyba po 10 funtow i dwa razy stanl mi na skrzyzowaniu a ze byl automat koledze z pracy musieli mnie spychac bo nie moglam ruszyc kierownica ,ah to byly czasy...palil 20 litorw na miesciesprzedalam go w miesiac
-pamietam na samym poczatku Polacy,Litwini i inni przyjezdni lowili rowery z rzeki,ktora plynie przez miasto,moja kuzynka wylowila kilka,ja sie wtsydzilam,ale pamietam ze ktos dal nam rowery ale mojego meza rower nei hamowal,wiec jak zblizal sie do skrzyzowania musial zeskawac i hamowac ah co to byly za czasy...
w sumie pierwszy miesiac taki byl,obeznanie sie ze wsyztskim,chodzilam od firmy do firmy Iam looking for a job ale jak juz zaczeli ze mna rozmawiac nie za bardzo wiedzialam co do mnie mowia,moj Angielski mnie przerazal...co ja robilam w szkole na lekcjach Angielskiego??Ale kwesia oswojenia jezyka,akcentu,po paru miesiacach juz bylo ok.
Ah duzo jest do wspominania.Bardzo duzo.

Zosiusamosiu, proszę napisz swoj pierwszy raz w UK.

[ Ostatnio edytowany przez: andypolo 19-10-2018 13:26 ]

andy musisz zosi kupic nowego kindla w starym za czesto bateria pada ; )

ja przyjechalem z Polski przez agencje pracy byla praca dom 2 pokojowy salon kuchnia lazienka czysty ogromna wanna co 3 miesiace urlop stawka minialna ale tygodniowo za pokoj placilo sie 10f mieszkalismy w dwie osoby na jedym pokoju to byly dobre czasy piatek sobota w lokalnej imprezowni na zadoopiu jakim jest rugby w czwartki karaoke ja tylko sluchalem : P fajne czasy byly i mase ludzi poznalem z calej Polski a wsztstkich pracowslo nas 300 w magazynie tesco az sie lezka kreci w oku te wszystkie flirty z kolezankami miedzy alejkami na lulopach w przerwie miedzy pikowanie gaci firmy cherokee : P

...

[ Ostatnio edytowany przez: zosiasamosia 19-10-2018 13:45 ]

Taaa...z cyklu to nie tak jak mylisz kotku



Ja przyjechałam z 200 funtami, z czego 160 poszło od razu na pokój od jakiegoś Hindusa. W domu, w którym mieszkało w każdym pokoju po kilka Polaków. Drzwi wyjściowe się nie zamykały. Każdy z ulicy mógł wejść i wyjść. Tez bez pracy i bez języka. Byłam jednak zdesperowana i zdeterminowana. Codziennie chodziłam po agencjach i po miesiącu znalazłam pracę na stałe. Wyprowadziłam sie z tego miejsca, bo tam się nie dało mieszkać. Podczas poszukiwań pracy,w agencji poznałam inna Polkę i razem wynajęłyśmy pokój w jakimś spokojnym domu.


Prawdę mówiąc, wiem, że miałam więcej szczęścia niż rozumu w tamtym czasie...ale jak wspomniałam, byłam bardzo zdeterminowana. Niemniej ja sie ciesze, że nie miałam neta i nie znałam wtedy MW. Jak bym poczytała rady niektórych, to pewnie bym sie nie zdecydowała wyjechać do Anglii. A tak zostałam rzucona na głęboką wodę i chcąc lub nie, musiałam przetrwać.

Tez było wiele strasznych i śmiesznych historii na początku. Wiele wynikających z nieznajomości języka angielskiego. Pamiętam jak kupiłam sobie balsam do ciała bo chciałam miec taka piękna, nawilżona skore. Kupiłam balsam brązujący i na chybił trafił sie nim popaćkałam tu i ówdzie i wyszłam na miasto. Jaka byłam szczęśliwa , ze tyle facetów się za mną ogląda. ( i nie tylko ) Moje szczęście minęło w momencie, kiedy zobaczyłam sie w lustrze ...byłam cala w brązowe plamy na twarzy i innych częściach ciała.


Z perspektywy czasu, przyjazd tu, to w moim przypadku była najmądrzejsza decyzja jaką podjęłam w życiu.