MojaWyspa.co.uk: Forum - Poezja bliska sercu...

Przeglądaj tematy

Strona główna forum » Śmiech to zdrowie »

Poezja bliska sercu...

« poprzednia strona | następna strona » | ostatnia »

Str 38 z 63	odpowiedz \| nowy temat \| Regulamin
elekpantofelek	Post #1 Ocena: 0 2014-05-04 23:01:20 (10 lat temu)
Posty: 216 Z nami od: 22-10-2010 Skąd: manchester	TRZY GODZINY Pierwsza godzina czekania to radość i strach z gorączką. Tu kwiaty, a tu papierosy.... masz, perfum się wylał na marmur! Lustrzane drzwi szafy skrzypią. Gdzie wstążka? Jak gorąco! Pokój musi pachnąć i wzdychać, i być pełen, pełen lękliwego charme'u... A druga godzina czekania to uważne, czujne słuchanie. Ktoś przeszedł i nie zapukał. Wrócił, zapukał: służąca. Minuty jak blady makaron leniwie toną w dywanie... Cisza szepce, że jest za późno i że jest śpiąca... A trzecia godzina czekania to polip o oczach starca. Czarna kawa dawno wystygła. Nikt nie przyszedł. I to się zdarza. Człowiek inteligentny sam sobie wystarcza, I gwiżdże na wszystko żałośnie, jak wiatr wśród cmentarza. - "niektórym za całe życie wewnętrzne wystarczą pasożyty jelitowe"


Najnowsze ogłoszenia SKUP KABLI... SKUP AUT I... PACZKI DO ... SKUP AUT I... SKUP AUT I... SKUP KABLI... PACZKI DO ... PACZKI DO ... PACZKI DO ... SKUP AUT I... PACZKI DO ... PACZKI DO ... PACZKI DO ... SKUP AUT I... PACZKI DO ... SKUP KABLI... SKUP KABLI... SKUP AUT I...
elekpantofelek	Post #2 Ocena: 0 2014-05-04 23:57:00 (10 lat temu)
Posty: 216 Z nami od: 22-10-2010 Skąd: manchester	Z wielu powodów i dla smutków wielu Chciałabym dzisiaj mieć poduszkę z chmielu. Zapach tych lekkich, siwozłotych szyszek Sprowadza mocny sen - zjednywa ciszę. Gdzieś to czytałam albo mi się śniło: "Chmiel na bezsenność, a sen - na bezmiłość. Poduszkę z chmielu gdy sobie umościsz, Zaśnij, bo na cóż życie bez miłości"... (.......................................................................................................) Ledwo dziewczyna przyszła z daleka - Dreszcz go obleciał skrzydlaty. Zatrzepotała martwa powieka - I zgrobu wyjrzał na światy. "Dobrze, żeś przyszła! Gniję daremnie, Własnego niepewny cienia! Gdziem jest, że oto - nie ma mnie we mnie? Sa tylko moje cierpienia. Powiedz - schylona ponad mogiłą - Śpiącemu w mogił obłędzie - Gdzie się podziewa to, co mną było, A nigdy mną już nie będzie?" - Nic nie odrzekła w trwodze dziecięcej, Lecz martwa padła na wrzosy. Pewno kochała o wiele więcej, Niż myślał - krusząc niebiosy. Padła w ustroniu ojesieniałem, Gdzie kwiatom - straszno różowieć - By kochankowi całym swym ciałem Dać tę jedyną odpowiedź! [ Ostatnio edytowany przez: elekpantofelek 05-05-2014 00:06 ] "niektórym za całe życie wewnętrzne wystarczą pasożyty jelitowe"


EFKAKONEFKA33	Post #3 Ocena: 0 2014-09-14 13:37:57 (10 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Portret kobiecy Szymborska Wisława Musi być do wyboru. Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło. To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby. Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare, czarne, wesołe, bez powodu pełne łez. Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie. Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno. Naiwna, ale najlepiej doradzi. Słaba, ale udźwignie. Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała. Czyta Jaspersa i pisma kobiece. Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most. Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda. Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem, własne pieniądze na podróż daleką i długą, tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej. Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona. Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi. Albo go kocha, albo się uparła. Na dobre, na niedobre i na litość boską. [ Ostatnio edytowany przez: EFKAKONEFKA33 14-09-2014 13:38 ] Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


EFKAKONEFKA33	Post #4 Ocena: 0 2015-10-24 09:39:47 (9 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Jesienne ciepło Twoje Niech w jesienne noce - ciepło Towarzystwa dotrzymuje Nam... By tylko nie uciekło...! Tu do Ciebie apeluję. Bądź rozgrzaniem moich myśli, Mego serca oraz ciała, Rozpalona mi się przyśnij, Będąc w nocy - słońcem cała. Spraw, by jesień uderzyła Mnie gorączką Twej miłości I się nigdy nie skończyła. A co z zimą...? Niech zazdrości. Jerzy Olanin (12. 10. 2015) Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


EFKAKONEFKA33	Post #5 Ocena: 0 2015-10-25 09:49:31 (9 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Jesienna zmiana czasu Czy godzinę przeznaczyłeś (Tę, o którą czas się cofa) - Na przygody, które śniłeś, Czy - by dłużej kogoś kochać...? Czy nadwyżkę tę zostawisz Na późniejszą swą niedzielę, I z kimś dłużej się zabawisz...? Czy to sporo, czy - niewiele...? Tu nostalgii zabrzmi nuta (O godzinę podniesiona) - Każda ważna jest minuta W życiu - dobra i spełniona. Jerzy Olanin (25. 10. 2015) Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.



EFKAKONEFKA33	Post #6 Ocena: 0 2017-09-16 14:26:01 (7 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Ja - kilkunastoletnia? Gdyby nagle, tu, teraz, stanęła przede mną, czy miałabym ją witać jak osobę bliską, chociaż jest dla mnie obca i daleka? Uronić łezkę, pocałować w czółko z tej wyłącznie przyczyny, że mamy jednakową datę urodzenia? Tyle podobieństwa między nami, że chyba tylko kości są te same, sklepienie czaszki, oczodoły. Bo już jej oczy jakby trochę większe, rzęsy dłuższe, wzrost wyższy i całe ciało obleczone ścisle skórą gładką, bez skazy. Łączą nas wprawdzie krewni i znajomi, ale w jej świecie prawie wszyscy żyją, a w moim prawie nikt z tego wspólnego kręgu. Tak mocno się różnimy, tak całkiem o czym innym myślimy, mówimy. Ona wie mało - za to z uporem godnym lepszej sprawy. Ja wiem o wiele więcej - za to nie na pewno. Pokazuje mi wiersze, pisane pismem starannym, wyraźnym, jakim ja nie piszę już od lat. Czytam te wiersze, czytam. No może ten jeden, gdyby go skrócić i w paru miejscach poprawić. Reszta niczego dobrego nie wróży. Rozmowa się nie klei. Na jej biednym zegarku czas chwiejny jeszcze i tani. Na moim dużo droższy i dokładny. Na pożegnanie nic, zdawkowy uśmiech i żadnego wzruszenia. Dopiero kiedy znika i zostawia w pośpiechu swój szalik. Szalik z prawdziwej wełny, w kolorowe paski przez naszą matkę zrobiony dla niej szydełkiem. Przechowuję go jeszcze. Szymborska Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


EFKAKONEFKA33	Post #7 Ocena: 0 2017-12-21 21:35:54 (6 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Myślałam wreszcie będę mówić Tyle się we mnie słów zebrało Tyle słów dojrzałych i twardych jak ziarnka żyta cierpkich jak gruszki polne aksamitnych jak pszczoły Myślałam dam ci te moje słowa coś z nimi zrobisz Kiedy otworzyłam usta zamknąłeś je swoimi wargami Cofnęły się słowa moje schowały się we mnie jak ptaki lękliwe Teraz już tylko czasami wyglądają oczami Małgorzata Hillar Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


EFKAKONEFKA33	Post #8 Ocena: 0 2017-12-28 18:28:41 (6 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Duszę się miewa. Nikt nie ma jej bez przerwy i na zawsze. Dzień za dniem, rok za rokiem może bez niej minąć. Czasem tylko w zachwytach i lękach dzieciństwa zagnieżdża się na dłużej. Czasem tylko w zdziwieniu, że jesteśmy starzy. Rzadko nam asystuje podczas zajęć żmudnych, jak przesuwanie mebli, dźwiganie walizek, czy przemierzanie drogi w ciasnych butach. Przy wypełnianiu ankiet i siekaniu mięsa z reguły ma wychodne. Na tysiąc naszych rozmów uczestniczy w jednej a i to niekoniecznie, bo woli milczenie. Kiedy ciało zaczyna nas boleć i boleć, cichcem schodzi z dyżuru. Jest wybredna: niechętnie widzi nas w tłumie, mierzi ją nasza walka o byle przewagę i terkot interesów. Radość i smutek to nie są dla niej dwa różne uczucia. Tylko w ich połączeniu jest przy nas obecna. Możemy na nią liczyć kiedy niczego nie jesteśmy pewni, a wszystkiego ciekawi. Z przedmiotów materialnych lubi zegary z wahadłem i lustra, które pracują gorliwie, nawet gdy nikt nie patrzy. Nie mówi skąd przybywa i kiedy znowu nam zniknie, ale wyraźnie czeka na takie pytania. Wygląda na to, że tak jak ona nam, również i my jesteśmy jej na coś potrzebni. Szymborska Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


EFKAKONEFKA33	Post #9 Ocena: 0 2017-12-29 18:29:26 (6 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Wisława Szymborska Oboje są przekonani, że połączyło ich uczucie nagłe. Piękna jest taka pewność, ale niepewność piękniejsza. Sądzą, że skoro nie znali się wcześniej, nic między nimi nigdy się nie działo. A co na to ulice, schody, korytarze, na których mogli się od dawna mijać? Chciałabym ich zapytać, czy nie pamiętają – może w drzwiach obrotowych kiedyś twarzą w twarz? jakieś „przepraszam” w ścisku? głos „pomyłka” w słuchawce? – ale znam ich odpowiedź. Nie, nie pamiętają. Bardzo by ich zdziwiło, że od dłuższego czasu bawił się nimi przypadek. Jeszcze nie całkiem gotów zamienić się dla nich w los, zbliżał ich i oddalał, zabiegał im drogę i tłumiąc chichot odskakiwał w bok. Były znaki, sygnały, cóż z tego, że nieczytelne. Może trzy lata temu albo w zeszły wtorek pewien listek przefrunął z ramienia na ramię? Było coś zgubionego i podniesionego. Kto wie, czy już nie piłka w zaroślach dzieciństwa? Były klamki i dzwonki, na których zawczasu dotyk kładł się na dotyk. Walizki obok siebie w przechowalni. Był może nawet pewnej nocy jednakowy sen, natychmiast po zbudzeniu zamazany. Każdy przecież początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie. Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


	Post #10 Ocena: 0 2018-01-11 01:02:20 (6 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Chcialabym patrzec na Ciebie Na Ciebie spiacego Chcialabym patrzec na Ciebie Na Ciebie spiacego Chcialabym spac spac spac Chcialabym spac z Toba, z Toba... To pierwsza strofa czyjej piosenki? Jeżeli zależy Ci na stworzeniu jedynej w swoim rodzaju atmosfery a także niezapomnianym doświadczeniu dla Ciebie a, także Twoich gości, zobacz stronę internetową l. muzyka na wese

« poprzednia strona | następna strona » | ostatnia »

Poezja bliska sercu...

dodaj reklamę »Boksy reklamowe

Ogłoszenia