MojaWyspa.co.uk: Forum - Poezja bliska sercu...

Przeglądaj tematy

Strona główna forum » Śmiech to zdrowie »

Poezja bliska sercu...

« poprzednia strona | następna strona » | ostatnia »

Str 33 z 63	odpowiedz \| nowy temat \| Regulamin
doritos	Post #1 Ocena: +2 2011-11-09 16:36:00 (14 lat temu)
Posty: 2108 Z nami od: 10-12-2009 Skąd: londyn	Maria Konopnicka Preludium Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi, Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę I duszę pełną o niego mam trwogi I myśli moje już tam, w jego progi Lecą stęsknione... I ponad dachem jego się trzepocą Miesięczną nocą... Nie kocham jeszcze, a ranki już moje O snach mych dziwnie wstają zadumane, Już chodzą za mną jakieś niepokoje, Już czegoś pragnę i czegoś się boję W noce niespane... I już na ustach noszę ślad płomienia Jego imienia. Nie kocham jeszcze, a już mi się zdaje, Że nam gdzieś lecieć, rozpłynąć sie trzeba, W jakieś czarowne dziedziny i kraje... Już mi się marzą słowicze wyraje Do tego nieba, Które gdzieś czeka, aż nas ukołysze W błękitną ciszę.


Najnowsze ogłoszenia PACZKI DO ... PACZKI DO ... PACZKI DO ... SKUP AUT I... SKUP AUT I... PACZKI DO ... SKUP AUT I... SKUP AUT I... SKUP AUT I... PACZKI DO ... PACZKI DO ... SKUP AUT I... SKUP AUT I... PACZKI DO ... PACZKI DO ... PACZKI DO ... SKUP AUT I... SKUP AUT I...
	Post #2 Ocena: 0 2011-11-09 17:04:47 (14 lat temu)
Anonim	Usunięte


EFKAKONEFKA33	Post #3 Ocena: 0 2011-11-10 22:02:53 (14 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Przerwa -Tetmajer PODCZAS BURZY Wciągam wicher jak rumak, gdy na step wybieży, wicher od Tatr wiejący, bystry, ostry, świeży - - zda mi się, że potargam wszystkie ziemskie sidła, że mi u ramion rosną długie orle skrzydła i poniosą mię w przestwór... Słońce się zachmurza, śmignął z chmur wąż płomienny, zahuczała burza, wodospadem deszcz lunął. W tym olbrzymim szturmie wichru, deszczu, piorunów: duszy mej muzyka- budzi się - głos w niej zagrzmiał jak w wojennej surmie, melodia ją napełnia szalona i dzika, a skrzydła orle, co mi u ramion wyrosły, w niszczących potęg chaos duszę mą poniosły. Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


	Post #4 Ocena: 0 2011-11-12 21:58:57 (14 lat temu)
Anonim	Usunięte


niebieskieucho	Post #5 Ocena: 0 2011-11-19 15:43:08 (14 lat temu)
Posty: 2588 Z nami od: 24-11-2008 Skąd: Folkestone	Czasami sobie piszę poezję, niekoniecznie bliską sercu, ale za to bliską rzeczywistości. Na przykład o kawie z hukiem: Spostrzeżenie mam ciekawe W ciszy chciałem wypić kawę Wtem mi pękła ściana nośna Taka ta ma kawa głośna Skąd w mej kawie był huk taki? Ach, to przecież... kawasaki! Bierz sprawy w swoje ręce... i w nogi



EFKAKONEFKA33	Post #6 Ocena: 0 2011-12-01 22:22:14 (14 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Wyspa Kiedy się szumem, tłumem, gwarem Ludzkie skupiska ustokrotnią Najdroższym na świecie towarem Będzie samotność Tęsknotą ciszy uciekamy W bezludność wyspy, słonce południa Lecz kiedy na niej zamieszkamy Wyspa przestanie być bezludna Przybędzie z nami trud i strach Niewola dat, historii schemat Jak pięknie wiatr układa piach Tam gdzie nas nie ma Jonasz Kofta Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


EFKAKONEFKA33	Post #7 Ocena: 0 2011-12-20 21:14:07 (14 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	Edward Stachura Za dala dal... Ja wiem, Wiem, Że gór tych Siedem jest. Wiem też, Wiem, Przejść muszę Siedem rzek! I ciągle dal, Za dalą dal, Zawieje, śnieżyce i żar, i kurz. I nie wiem nawet już, Czy tam gdzieś Będzie kres. Już w żadnych Oczach Nie będę Mieszkać mógł. Już w każdych Włosach Zobaczę Wstęgę dróg! I ciągle dal, Za dalą dal, Zawieje, śnieżyce i żar, i kurz. I nie wiem nawet już, Czy tam gdzieś Będzie kres. Ja wiem, Czemu Zaszumiał Nagle wiatr. Słyszę, Mówi, Że w drogę Na mnie czas I ciągle dal, Za dalą dal, Zawieje, śnieżyce i żar, i kurz I nie wiem nawet już, Czy tam gdzieś Będzie kres [ Ostatnio edytowany przez: EFKAKONEFKA33 20-12-2011 21:15 ] Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


llpu112	Post #8 Ocena: 0 2011-12-20 21:32:42 (14 lat temu)
Posty: 5 Z nami od: 20-12-2011 Skąd: manchester	[ Ostatnio edytowany przez: <i>llpu112</i> 22-12-2011 21:35 ] [ Ostatnio edytowany przez: llpu112 22-12-2011 21:36 ]


EFKAKONEFKA33	Post #9 Ocena: 0 2011-12-23 17:10:12 (14 lat temu)
Posty: n/a Konto usunięte	*(tu jestem-w mrokach ziemi i jestem- tam jeszcze) Leśmian Bolesław Tu jestem- w mrokach ziemi i jestem- tam jeszcze. W szumie gwiazd, gdzie niecaly w mgle bozej sie mieszcze, Gdzie powietrze, drzac ustnie, sny mowi i gra mi, I jestem jeszcze dalej poza tymi snami. Zewszad ide ku sobie; wszedzie na sie czekam; Tu sie spiesze dospiewanie, tam -docisznie zwlekam I trwam, niby modlitwa, poza swa zaloba, Ta, co spelnic sie nie che, bo woli byc soba ********************************** Biedny Ktoś, smutny Nikt Leśmian Bolesław Ktoś ma dziś serce chore W tę zimną, mroźną porę Dyga spłoszona świeca Wicher dmucha do pieca Dmucha do pieca Jęczy, płacze w kominie Ten, co ma Nikt na imię Ktoś jest zły, gdy Ktoś ma dosyć A Nikt płacze po nocy Płacze po nocy Źle komuś, źle nikomu W przestrzeni i w domu Nikt gra na smętnym flecie I myśli o taszkiecie O taszkiecie Ten, co chce zostać nikim Słucha jego muzyki Słucha, potrząsa głową Odkłada broń gotową Broń gotową Na ścianie jej sypialni widać krzyż lecz ona i tak skończy potępiona, bowiem jakiś zniewalający obraz nocą zapłonął w jej myślach i pomiędzy jej udami złamany bólem człowiek.


	Post #10 Ocena: 0 2011-12-23 19:24:15 (14 lat temu)
Anonim	Usunięte

« poprzednia strona | następna strona » | ostatnia »

Poezja bliska sercu...

dodaj reklamę »Boksy reklamowe

Ogłoszenia