Mam problem z którym nie potrafię sobie poradzić.
Obecnie mieszkam w Irlandii Północnej z 13 letnią córką, 19 letnim synem i moim partnerem. Do UK przyjechałam w kwietniu 2013, dzieci dojechały w sierpniu 2013. Podczas mojej nieobecności dzieci miały zostać pod opieką mojego partnera, jednak w oststniej chwili córka zmieniła zdanie i postanowiła na ten czas zamieszkać ze swoim ojcem i jego żoną. Byłam bardzo zaskoczona ponieważ nigdy nie miała z nim dobrego kontaktu, a jego obecna żona nie tolerowała jej. Wyjazdy do ojca na ferie, czy wakacje najczęściej kończyły się powrotem do domu po kilku dniach (czasem jechałam po nią po kilku godzinach). Córka powiedziała mi, że tato bardzo się zmienił i jego żona również, że ustalili warunki jej pobytu, które obu stronom odpowiadają. Ja nie wierzyłam w taką zmianę, ale musiałam sie zgodzić, bo córka zagroziła mi, że i tak ucieknie. Po tygodniu córka przekonała się, że żadne z ich wspólnych ustaleń nie obowiązuje. Tato nie ma dla niej czasu, wychodzić nigdzie nie może, ponieważ ma się uczyć, itp. itd. Po 3 tygodniach udało mi się przekonać jej ojca aby pozwolił jej zamieszkać z bratem i moim partnerem. Nie było łatwo, ale sie udało, może dlatego, że córka wciąż groziła mu, ze i tak ucieknie. Dzieci w sierpniu 2013 roku dołaczyły do mnie. Córce na początku było dość ciężko w szkole, gdyż miała problemy z językiem angielskim i nikogo nie znała. Z czasem znalazła polskie koleżanki, przeniosła sie do ich klasy, zaprzyjaźniły się, pomagały jej w szkole, nocowały naprzemian u siebie w weekendy, wakacje. Ojciec bardzo rzadko kontaktował sie z nią, co 2 a ostatnio 3 miesiące. Ja obiecałam jej ojcu, że część wakacji bedzie mógł spędzić ze swoją córką i słowa dotrzymałam. Zawiozłam ja do taty na 3 tygodnie, choć nie bardzo jej się to podobało. Po długich rozmowach dała się przekonać i zostać u niego na 2 tygodnie.
Po 2 tygodniach oświadczyła mi, że nie wraca z nami do Irlandii Północnej, tylko zostaje u taty. Stwierdziła, że nie chce chodzić do szkoły w której musi uczyć się po angielsku, bo jest jej zbyt ciężko (choć testy napisała średnio na 70%). W zasadzie był to jej jedyny argument. Tato zapisał ją już nawet do gimnazjum w Polsce i to w mieście gdzie wcześniej mieszkałyśmy, bo tam ma koleżanki z podstawówki. Cudem przekanałam ją żeby pojechała ze mną do UK choć na jeden miesiąc, abym mogła pozałatwiać z nią wszystkie sprawy związane ze szkołą. Zgodziła się, ale po umówionym czasie chce wracać do Polski. Nie mogę pozwolić aby wróciła do Ojca, ponieważ wiem, że za miesiąc znów bedzie chciała żebym ją zabrała od taty.To jest człowiek zaborczy, bezkompromisowy, samolubny,o czym niejednokrotnie córka się przekonała. Jednak zawsze był tak przekonywujący w swoich obietnicach, że swego czasu przez bardzo długi czas ja się na nie nabierałam. Córka jest dość wrażliwym dzieckiem nie chcę aby ojciec ja skrzywdził kolejny raz, ale ja swoją decyzją aby zatrzymać ją przy sobie również nie chcę jej skrzywdzić.
Tydzień temu rozmawiałam z córką i powiedziałam jej, że nie mogę zgodzić się na to, aby mieszkała z tatą w Polsce. Płakała... potem oznajmiła mi, że znajdzie sposób, aby stąd wyjechać. Serce mi się kraje. Córka nie chce ze mną rozmawiać, jedynie zdawkowo odpowiada na moje pytania. Przestała wychodzić z domu, nie spotyka się z koleżankami...
Kilka dni temu znalałam u córki niedokończony list do taty z datą 1 lipca, który pisała we wrześniu, przypuszczam, że to kolejna manipulacja moim dzieckiem. W liście pisała, że jak przyjedzie do Polski na wakacje, to chciałaby tam zostać i prosiła go aby jej pomógł tam zostać. List wysłała 5 września. Myślę, że potrzebny jest mu ten list do sprawy sądowej.
Czy mogę zatrzymać ją w UK wbrew jej woli???
Jak sytuacja wygląda prawnie???
Rozmawiałam w tej sprawie z psychologiem dziecięcym. Pani psycholog długo ze mną rozmawiała, po czym poradziła mi, żebym była stanowcza w swojej decyzji, bo nastolatki w okresie dojrzewania często badają granice i żeby jej te granice ustalić, bo to jest jej kolejna fanaberia.
Wczytuję dane...