żyję dla siebie i dzieci a ludzie?????????ludzie już na wieść że ze mam raka postawili już na mnie kszyżyk....

Usunięte

sorry ze tak sie brutalnie spytam a rozmawialas z dziecmi o tym co bedzie z nimi w razie najgorszego zakonczenia?
piszesz ze sama je wychowujesz czy w razie czego bedziesz miala kogos kto sie nimi zajmie.
napisalas ze nic nie mowisz mamie moim zdaniem nie powinnas ukrywac co cie gryzie,wiadomo ze mama ci nie pomoze zwalczyc choroby ale napewno da ci wsparcie i poczucie wiekszego bezpieczenstwa.
sprawa jest powazna nie ma co ukrywac dlatego powinnas otworzyc sie przed najblizszymi i poprosic o wsparcie i zapewnienie pomocy i opieki nad dziecmi.

Osobiście Cię podziwiam i szanuję Twoje podejście do choroby! I trzymam kciuki za wyzdrowienie! Serdecznie pozdrawiam!

Dzień dobry Wszystkim,dziękuję za wsparcie i że jesteście tu ze mną.Myślę o tym co piszecie - że istnieją fundacje wsparcia,że nie powinnam ukrywać tego przed mamą,co z dziećmi gdybym.....
być może z Waszego punktu widzenia macie rację i wiem że dobrze mi życzycie ale tak naprawdę nie mogę postępować inaczej- nie mam innego wyboru.Moja cała rodzina wie o mojej chorobie i to oni pomagają mi w tym aby moja mama nie dowiedziała się że jestem chora,nie mam na tyle odwagi by jej o tym powiedzieć ani też nikt z rodziny - prosty przykład z życia : dawno temu miałam wypadek samochodowy (byłam jako pasażer ,byłam wtedy już po rozwodzie)w efekcie którego doznałam złamania pięciu żeber,przebite płuco a więc i odma płucna,uraz kręgosłupa piersiowo - lędzwiowego,uraz głowy....Moja mama była wtedy przy mnie zajmowała się dziećmi pomagała mi z całych sił,tylko jak ja zaczęłam dochodzić do siebie wtedy to ją opuściły siły i lekarz musiał przychodzić do domu i podawać kroplówkę w domu itd. Moja mama ma słabą psychikę stres by ją wykończył,nie raz wspomina ten wypadek i co wtedy przeżyła,a jak czasem rozmawiamy np.o tym że ktoś tam zachorował na raka i wtedy niby tak dla żartu pytam : a może ja też mam raka? to w odpowiedzi słyszę:nawet tak nie żartuj,jesteś zdrowa i dziękuj Bogu że tak jest....... i ja mam jej powiedzieć że się myli..?Nie.A co do grupy wsparcia i fundacji to na pewno takie są,wiem że jest Klub Amazonek w odległości 40km.była u mnie Pani z tego Klubu w szpitalu jak byłam po operacji ,owszem przedstawiła mi czym się zajmują itd.i zaproponowała mi udział w marszu Amazonek,wyjazdy na zebrania i turnusy rehabilitacyjne...tylko jest w tym jeden mały problem-nie stać mnie na taki luksus.Nigdy nie byłam na rehabilitacji a wiem że jest mi potrzebna mam już zwyrodnienie barków,ćwiczę sama w domu,byłam tylko raz na masażu limfatycznym 10 zabiegów.Obrzęk jeszcze został ale jest ok. mogło być gorzej.A gdyby mnie zabrakło to pomyślałam już i o tym,dzieci jeszcze się uczą i jak pisałam wcześniej nie mam swojego mieszkania więc rozmawiałam na ten temat z bratem,obiecał się nimi zająć.....
A teraz trzeba posprzątać,pościelić łóżko,na śniadanie nie mam ochoty,połknąć leki... i cieszyć się że pogoda jest fajna-będzie upalny dzień Wam też życzę miłego dnia

Kazdy postepuje jak uwaza sam za stosowne. Jedna odpowiedz sobie przemysl- czy jako rodzic nie chcialabys wiedziec, ze twoje dziecko jest powaznie chore? Sa rozne sytuacje, nie kazdy na takie wiadomosci stanie ma wysokosci zadania, ale nie sadze ze jesli masz dosyc dobre relacje ze swoja mama, to ona nie widzi zmian, nie zastanawia sie czym sa spowodowane etc etc.

Powodzenia w walce !!!

Usunięte

Usunięte

Ile jest ludzi tyle samo jest też poglądów,nie jest ważne to kto z nas ma racje,chodzi w tym wszystkim o to by zwrócić uwagę na ten problem,który jak widać narasta z roku na rok i aby zwyczajnie po ludzku pomagać sobie,na wszystkie możliwe sposoby....

Usunięte