Na cukrzycę choruje moja mama i połowa naszej rodziny. Czuję że i mnie dopadnie prędzej czy później więc również podłączam się do tematu z wielkim zainteresowaniem.

to wlasnie jest ciekawe, czy osoby majace swiadomsc ze sa w grupie ryzyka, robia cos aby ustrzec sie przed cukrzyca? czy czekaja ze moze mi sie uda?

Zastanawiam sie tez czasem,jak duzo osob wsrod nas zupelnie nie ma pojecia o tej chorobie? Czy zdaja sobie wogole sprawe jak bardzo zmienia ona zycie?

Mając 20-ścia, 30-ści lat pewnie nikt się specjalnie nie przejmuje i nie zdaje sobie sprawy że ta podstępna choroba może na każdego trafić. Przypuszczam że zdrowy tryb życia , aktywność fizyczna ,odpowiednia dieta prawdopodobnie może odżegnać pojawienie się choroby.

To nawet bardziej niz prawdopodobnie :D

dzisiaj juz uciekam, mam cicha nadzieje ze znajdzie sie ktos kto niestety nie maial tyle szczescia i podzieli sie swoimi uwagami na temat chorowania szczegolnie w UK - chodzi o sprawy codzienne, diety, prace, lekarz, leki...
mysle ze moznaby zaczac o tym rozmawiac, wielu z nas moze to pomoc...

http://www.youtube.com/watch?v=AhJlli6Z15U

Po Prostu Na Surowo - Cofanie Cukrzycy w 30 Dni (Napisy PL)

9 odcinkow, troche dlugie, ale 100% must see dla kazdego cukrzyka, powiem tylko tyle ze u mojego przyjaciela zadzialala zmiana diety, odstawil insuline itp itd

Usunięte

Warto przypomniec ,ze mamy dwa typy cukrzycy , typ 1 , glównie choruja na niego dzieci od nawet 3 roku zycia, typ pierwszy charakteryzuje sié tym ze trzustka nie produkuje insuliny i dzieci te do konca zycia beda musialy brac insuline w zastrzykach lub przez pompe insulinowa.
Typ 2 , w zasadzie u doroslych , roznica polega na tym ,ze trzustka produkuje insuline ale ta z kolei nie dziala prawidlowo , wiec chory przyjmuje tabletki lub insuline , w zaleznosci od stopnia choroby.Najgorsze ze nie wiadomo do dzis co jest przyczyna cukrzycy ,sa tylko przypuszczenia i rowniez co roku masowo przybywa chorych.

[ Ostatnio edytowany przez: piekar10 09-11-2011 07:17 ]

Problem w tym ze tam jest tylko geneza, nie ma gotowych planow zywienia. Kiedys to juz widzialem.
Uwazam, ze ta dieta jest naprawde ciezka pod wzgledem logistycznym, wymaga naprawde duzego poswiecenia.
Z kolei jesli cos jest bardzo skomplikowane i utrudnia zycie nie szans powodzenia. trzeba pamietac ze ta dieta to nie na miesiac. Z tym juz sie zyje do konca, musi byc zatem w miare dostepna i niezbyt klopotliwa.
W dodatku sa tez szczupli cukrzycy, nie pociagna na takiej diecie zbyt dlugo. Podaz kalorii w przypadku rego planu zywieniowego oscyluje w okolicach 600 kcal. Dla otylych moze i tak, gorzej z chudzinami :D

Typow jest wiecej niz dwa. Sa oczywiscie dwa glowne i do tego jeszcze MODY.

Generalnie ciezko stwierdzic co na pewno nas uchroni przed ta lekcewazona choroba.
Jednak moge smialo powiedziec ze jesli nie chcesz zmagac sie z tym olerstwem to:
- ogranicz slodkie napoje i slodycze
- z cukru zrezygnoj wogole
- ogranicz tluszcze
- troche wiecej ruchu
To na pewno zmiejszy ryzyko.

Jak zabija cukrzyca. Otoz jest to choroba metabolliczna. Nie umieramy na cukrzyce - umieramy na powiklania, ktore ona powoduje.
W skrocie. Choroba polega na tym, niezaleznie od typu, ze organizm nie jest w stanie wchlonac cukru, krazacego w krioobiegu. Bez pomocy lekarza cukier nieublaganie rosnie i prowadzi do smierci w ciagu kilku miesiecy, w przypadku typu 1 duzo szybciej - nawet kilku tygodni.
Leczona cukrzyca nie stanowi az tak duzego zagrozenia zycia. Jednak to cichy zabojca.
Otoz aby obnizyc poziom cukru, cukrzycy przyjmuja insuline (typ 1) lub insuline, tabletki, badz tylko dieta (typ 2)
Typ 1 jest dosc ciezki do poskromienia. trzeba bardzo dokladnie dobierac dawki insuliny, zbyt duza doprowadzi do zaslabniecia i powaznych komplikacji, jesli w pore nie otrzymamy zastrzyku glukozy.
Typ 2 jest troche bardziej lagodny, jednak wymagajacy wiekszej wstrzemiezliwosci jesli chodzi o diete. Tabletki nie maja takiej mocy jak insulina.

Caly sekret polega na tym zeby sztucznie utrzymywac zblizony do wlasciwego, poziom cukru we krwi. Za wszystkie grzeszki zywieniowe cukrzyk placi wysoka cene. Organizm cukrzyka jest wyniszczany przez cukier praktycznie przez wieksza czesc dnia. Wysoki poziom cukru niszczy zakonczenia naczyn krwionosnych i sprawia, ze najdrobniejsze z nich staja sie bardzo kruche, podatne na pekniecia.
Cukrzyk, ktory nawet sie stara nie jest w stanie uniknac wysokich poziomow cukru.
Powiklania cukrzycy leczonej niezbyt sukcesywnie moga pojawic sie juz po ok 5 latach od zachorowania.
Jest jeszcze mnostwo innych problemow dotyczacych tej choroby. Mozna by o tym pisac i pisac...

,,Zjadanie samego siebie''
Taki paradoks. Insulina dziala jak ''klucz'' otwierajac komorki aby mogly wchlonac cukier, nasze paliwo. Jesli jej nie ma, lub dziala ona niewlasciwie komorki nie wchlona tego cukru. Organizm jest glodny pomimo tego ze ma mnostwo paliwa. Zaczyna sie wtedy poszukiwanie alternatywnego zrodla energii, gdzie insulina jest niepotrzebna. Zaczynamy spalac tluszcz, pozniej tkanke miesniowa. Niesie to ze soba kolejne zagrozenie. W skutek procesow spalania tluszczu do organizmu dostaja sie ketony. Ich zbyt wysoki poziom prowadzi do spiaczki.

Brzmi groznie, jednak mozna sie nauczyc zyc od nowa.

[ Ostatnio edytowany przez: radzik77 09-11-2011 17:49 ]