Witam. Nie chcę powielać tematu, po prostu chciałabym opisać swój przypadek... Może dlatego, że szukam małego wsparcia czy też żeby się aż tak nie martwić. Może któraś z Was była w podobnej sytuacji... Otóż jestem w ciąży. 24 tydzień ciąży bliźniaczej. Jestem w Anglii krótko, bo nawet nie rok. Nie ukrywam, że to wpadka do tej pory jakoś sobie radziłam jeżeli chodzi o lekarzy chociaż mój angielski nie jest zbyt dobry. Czasami był ze mną tłumacz, a czasami radziłam sobie sama. Jednak im dalej tym gorzej, ponieważ mimo nauki medycznego słownictwa boje się coraz bardziej... Co będzie przy porodzie? Jak będzie wyglądał pobyt w szpitalu po porodzie gdy nie będę rozumiała co się do mnie mówi? Wiem, że mogą zamówić tłumacza itd... Ale jednak podczas porodu wiadomo jak to jest, niewiadomo kiedy się zacznie... Jeszcze nie wiem jak będę rodzic, czy naturalnie czy przez cesarke. Wiem, że znajdą się tu osoby, które będą mówić czemu nie wróciłam do Polski na czas ciąży. Otóż juz odpowiadam, że nie mamy wraz z moim chłopakiem dokąd... Wyjechaliśmy z myślą o przyszłości, przeszłość chcieliśmy zostawić w tyle. Do tej chwili radziłam sobie świetnie. Trochę z pomocą znajomych, którzy wykonywali np telefony za mnie żeby umówić wizytę, czy np żeby zamówić tłumacza, ale też były wizyty bez tłumacza, kiedy musiałam sobie radzić sama. Tyle, że każda kolejna wizyta (chociaż wiedzą, że nie mowie dobrze po angielsku) jest dla mnie stresem... Chciałabym zapytać was kobietki czy któraś tez to przechodziła? Jak sobie poradzilyscie w szpitalu gdy musiałyscie zostać dłużej? Czy któraś z was miała tłumacza przy porodzie lub ewentualnie po, żeby przekazać wszystkie informacje? Chciałabym poczytać o waszych "przeżyciach"... Może trochę wesprzeć się na duchu... Dodam, że już nie pracuje, siedzę w domu sama, ponieważ mój chłopak cały czas pracuje. To takie przytłaczające, że nawet nie ma się z kim o tym porozmawiać... Koleżanki, które tu rodziły jakoś sobie poradziły, ale wydaje mi się, że albo umiały lepiej angielski, albo ktoś był z nimi np facet. Niestety mój chłopak nie mówi po angielsku lepiej jak ja... Dodam, że mój angielski jest na poziomie "rozumiem co się do mnie mówi, ale czasem ciężko jest mi coś wydukac, a czasem nie zrozumiem nic i kaplica". Nie krytykujcie. Po prostu pomóżcie rozmowa...

Ja siedzę w szpitalu od wczoraj w Birth Centre, ojcem jestem od wczoraj i powiem Ci ze przychodzi dużo kobiet do żony od położnych, lekarek, kobiety od badania słuchu czy położnej od karmienia piersią do obiadowych, prezentowych, fotografowych, konkursowych i wiele innych to jednak da się zrozumieć nie znajac typowo lekarskiego języka , zwłaszcza ze sporą część tych kobiet to nie są rodowite Angielki- jedna z wyglądu na Indie czy coś pokrewne umie nawet dużo słów po polsku i robi polska potrawę na swój sposób - tzw seafood gołąbki tylko ze my z żoną tak słabo nie mówimy tez po angielsku i nie wiemy też jak jest w innych szpitalach...

[ Ostatnio edytowany przez: Wielim 08-03-2016 14:34 ]

Gratulacje dla was tylko zazdrościć, że to już za wami
A czy wiadomo ile małżonka będzie jeszcze w szpitalu?

no gratki synek czy corka?

A czy byś mógł opisać jak to wyglądało po urodzeniu? Czy zabierają maluszka, czy żona od razu dostała maluszka do siebie? O co też pytają, czy o czym mówią przed i po porodzie? Naprawdę boje się, że przez stres nie zrozumiem prostych poleceń czy też nie będę umiała odpowiedzieć na proste pytanie. Wiem, że jest dużo kobiet nie mówiących po angielsku i jakoś sobie radzą... Ale stresuje mnie fakt, że mogę być dla nich przysłowiowym wrzodem na pupie...

Ja mam dwa porody za soba. Pierwszy, 5 lat temu w szpitalu 2+ tygodnie. Drugi rok temu dzien w szpitalu. Troche rozumiem Twoj stres ze nie zrozumiesz czy nie odpowiesz. Moze podczas siedzenia w domu przegladaj strony NHS odnosnie porodu i opieki okoloporodowej.
Notuj slowka. Zawsze cos tam Ci sie przypomni podczas wizyty. Nie ma co sie lamac nie jeden ten co 'good morning' mowil tylko teraz bez problemu sie dogaduje.
A nie masz jakies kolezanki co Ci moze pomoc i pojsc z Toba jak chlopak nie moze?
Ciaza blizniacza moze byc zakonczona przed teminem wiec musisz to wylapac.
Polecam One born every minute na 4 on demand. Mozesz sie osluchac i oswoic ze slownictwem.
Zycze powodzenia i pomyslnego rozwiazania.

Dziękuję..
Mam koleżankę, czasem bywa ze mną przy wizycie, ale też nie chce ciągac jej co chwile. A co do porodu to właśnie jedynie mój chłopak może być ze mną tylko, a on tez angielskiego dobrze nie potrafi. A może jest możliwość tłumacza po porodzie? Ale wiadomo jak to jest, na pstrykniecie palcami nie przyleci, bo urodziłam... Może będę miała cesarke... Chociaż boje się też. Tez dłużej dochodzi się do siebie. Podobno. Chociaż każda przechodzi inaczej... Tez po cesarce będę musiała być w szpitalu dłużej na pewno. Stresuje mnie fakt, że po porodzie przyjdą i będą mówić a ja się porycze z tego wszystkiego. Wstydzę się, że nie umiem dobrze angielskiego... Biorę wszystko do siebie, jestem taka już osoba...

ja rodzilam 7 lat temu i 3 lata temu i dziecko jest przy tobie non stop. Jak urodzisz w nocy to zabieraja ciebie i dzieci na sale, chlopak nie moze isc z wami. Dostaniesz cos do zjedzenia. Jak ty bedziesz mila to ludzie beda mili, wszystko na spokonie wytlumacza. Nie wydaje mi sie ze masz 50 lat zebys nigdy wczesniej stycznosci z jezykiem nie miala. Najlepeij to ogladaj ang tv ( tylko nie mow ze ogladasz rolnik szuka zony itp) ang nie jest trudny a czlowiekowi lepiej. Poszukaj w translatorze wszystkie slowka jakie moga sie przydac, ja tak robilam bo bo slabo mowilam po ang 7 lat temu. Jak bedziesz sie uzalac nad soba, za slabo, ze ciezko to zawsze bedzie trzeba cie za raczke prowadzic. Bedziesz miec 2 dzieci o ktore TY musisz zadbac wiec bez wymowek.

Dziękuję.
Miałam styczność z językiem, a to w pracy, a to na wizytach u lekarza, z położną itd. Wypisuje sobie słówka w zeszycie, które mogą być pomocne, uczę się. Tylko czy to w dobrym kierunku? Czy akurat te słowa będą mi pomocne? Bo gdyby coś nie daj Boże z dziewczynkami było nie tak... I lekarz przyjdzie mi wytłumaczyć o co chodzi... A ja nie będę wiedziała co on do mnie mówi to chyba padne tam. Modlę się o to by wszystko było dobrze. Taka mam nadzieje. I nie chce właśnie tak jak mówisz być ciągnieta za raczke wszędzie z np koleżanka... Dlatego chciałam jakoś się dowiedzieć jak to wygląda. Czego mam się spodziewać. I nie dokładnie... Bo w każdym przypadku jest inaczej ale chociaż przedstawić mi to w miarę możliwości. Oglądam taki serial czy też program "położne " na YouTube. Żeby tak mniej więcej się osluchac. Wydaje się to takie proste co one mówia... Ale wiadomo, że może być inaczej.

Urodzić muszę. I jak będzie trzeba to poproszę w najgorszym wypadku o tłumacza, ale postaram się przetrwać to sama. Zastanawia mnie to, jak dały sobie rade kobiety, które w ni ząb angielskiego nie umiały. Polki czy nie polki. Czytałam kiedyś, kobieta pisała ze leżała obok hinduski, która w ogóle angielskiego nie umiała a urodziła. A potem jeszcze kolejna była... Wiem, że nie jestem jedyną która ma z tym problem i dały rade, ale jednak ja to ja... Wiem, że będę się wstydzić bardzo. Juz taka sytuacja była. Miałam wykonywane pobierane krwi na wykrycie zespołu downa. Rozmawiałam z rodowita angielka, w dodatku straszą. Nie mogłysmy się porozumieć. Jednak przyszła młoda pielęgniarka, z którą lepiej mi się rozmawiało i to czego nie rozumiałam napisała mi na Google translator. Wszystko poszło ok. Ale ten stres? Pot? ... Wiem ze będę musiała przejść przez to przy porodzie, ale chciałabym zmniejszyć to do jakiegoś stopnia... Prosząc was o rady, czy wasze historie.

[ Ostatnio edytowany przez: Neluchomora21 08-03-2016 15:26 ]