To jest dosc typowa sytuacja w ktorej zwykle sa przyczyny z takiej palety:


- dziecko to powazna proba dla zwiazku bo zaburza ustalony uklad i partnerzy nie sa w stanie sie przystosowac

- partnerzy maja problemy charakterologiczne np. jedno lub oboje chce dominowac

- ojciec jest albo czuje sie odsuniety na bok

- matka jest nadopiekuncza przelewa wszystkie uczucia i wysilki na dziecko

- wspolzycie jest nieporownywalnie zredukowane w stosunku do tego co bylo przedtem, ojciec jest tym bolesnie ugodzony

- ojciec niedojrzaly, sprawa go przerasta

- matka typ modliszki, samiec spelnil swoja role i jest niepotrzebny


Wydaje sie ze w tym przypadku jest jakas kombinacja elementow 2-5
ale nie da sie tego ustalic bez wywiadu.

Szczegolnie niekorzystne jest to ze matka jak sie wydaje jest samotna. Rozwiazaniem bylby nowy uklad miedzy partnerami w ktorym partner wlacza sie aktywnie do opieki, np. partnerka regularnie zostawia go samego z dzieckiem na kilka godzin zeby sie wyrwac z kociolka opieki. Partnerka potrzebuje towarzystwa gdzie moglaby wypluc z siebie problemy, forum jest dobre ale real lepszy. Ogloszenie na forum o poszukiwaniu w poblizu mamy z dzieckiem w podobnym wieku moze pomoc.



Kazdy zwiazek przezywa kryzysy i partnerow nachodza mysli czy plany skonczenia z tym, to jest w pewnym sensie normalne.

Ale zanim sie dojdzie do ostatecznych krokow potrzebna jest najpierw proba znacznie lepszej komunikacja miedzy partnerami.
Odpowiedzi na proste pytanie: Jaka jest nasza obecna sytuacja? (wylistowanie zalow i pretensji). Do czego doprowadzi wieczne obrzucanie sie argumentami typu: ja przynosze kase, ja jestem 24/7 w kotle? (to sie zakonczy niedobrze dla dziecka). Co mozna i nalezaloby zmienic? Na przyklad partnerka ma 2x na tydzien wychodne.



Pogoda moze wplywac depresyjnie szczegolnie w samotnosci - tu potrzebne by bylo towarzystwo.



No jasne, sedno sprawy to ty a NIE dziecko. Reakcja dziecka jest typowa dla jego typu osobowosci: na odrzucenie reaguje agresja co jest bardzo zdrowe bo sie rozladuje. Inny typ zamknie sie w sobie pojdzie pod stol i tam bedzie plakac, to jest mniej zdrowe. Trzeba tez pamietac ze dlugotrwala sytuacja tego typu nastraja na dlugo lub na zawsze psychike dziecka ktora sie ksztaltuje i jest bardzo plastyczna. Tworzy sie typ osobowosci z podstawowymi wadami nastrojenia, na przyklad niska samoocena, nieufnosc wobec otoczenia, stlumione pozytwyne emocje.

Dlatego pisalam ze ten test trzeba traktowac z poprawka - nie jest do konca miarodajny. U mnie niektore objawy byly wrecz odwrotne - n.p. nie cierpialam na bezsennosc a spalam 2 tygodnie non stop. Niemniej jednak przedluzajacy sie stan obnizonego nastroju nalezy skonsultowac z lekarzem. Nie chodzi tu o cudowne pigulki bo one sa tylko posrodkiem - w depresji potrzebna jest terapia. Depresja to sposob widzenia rzeczywistosci, a tego nie zmienia zadne tabletki, tu potrzeba przebudowac myslenie. Poczynajac od samooceny.
I jeszcze jedno... Depresja nie jest choroba ludzi slabych - ona dotyka tych, ktorzy zbyt dlugo byli silni.

Pięknie napisane.

i ja tez,to wszyscy jestesmy ha chorzy,moim zdaniem powody to takie,po1 pogoda,po2 nie ma sie tu w angli prawdziwych przyjaciol,i wreszcie po3 za rzadkie wyjazdy do polski.pytanie do kolezanki ktorej temat dotyczy,kiedy kochana bylas w polsce???Kiedy zwierzalas sie komus ze swoich rozterek,ale nie na forum,jest inaczej rozmowa twarz w twarz z zyczliwa ci osoba.ja w ciebie wierze dasz rade sie pozbierac dla corki.

A może to po prostu frustracja? Bo w sumie sytuacja może się wydawać bez wyjścia. Ale tak z autopsji - o ile znam facetów, Pan i Władca przynoszący pieniądze zmieni swoje zachowanie gdy zobaczy, że stajesz się od niego niezależna. Własne pieniądze (Ty do pracy choć na kilka godzin, dziecko z partnerem), własne koleżanki (tak jak ktoś wspomniał – może jakieś mamy z dziećmi?), własne zainteresowania (on lubi komputer, a Ty co?). Poza tym udawaj, że nie widzisz, ze on nic nie robi. Współczuj mu, że musi ciężko pracować, ale jednocześnie proś o pomoc w różnych rzeczach. Nawet jak 100 razy odmówi, bo przecież jest taaaaki zmęczony, to może sto pierwszy raz będzie mu głupio powiedzieć nie? Popraw swój wygląd (nawet jeśli jest ok, to coś zmień), wyjdź ze dwa razy na trochę „na zakupy” bez dziecka – to wzbudzi jego ciekawość. Inne rzeczy pewnie sama wymyślisz. Walcz, bo on nie może być taki zły, jak go teraz widzisz. Masz po prostu dosyć wszystkiego. Lekarz nie zaszkodzi, terapia też nie, ale leków nie polecam. Moim zdaniem to ostateczność. (Zamiast uspokajać się chemicznie, lepiej jest znaleźć sobie jakiś sport. Choćby bieżnia w domu – możesz wybiegać złość patrząc na dziecko. Moja dobra koleżanka np. ma zamontowaną w salonie gruszkę bokserską i niedaleko niej rękawice...)

Usunięte

Jak czytAm cos takiego to zaczynam miec niechec do calego gatunku meskiego :-Y
Ile przepraszam Twoj facet ma lat? Mam nadzieje, ze mniej niz 18 bo jedynie to go moze usprawiedliwic. Trzymaj sie dziewczyno dzielnie, odpocznij u mamy i podejmij wlasciwe decyzje.

dlatego zawsze bylam przeciwna braniu faceta na porodowke,naprawde radze kazdemu sie wielokrotnie zastanowic zanim zabiora meza do szitala.
to nie jest juz pierwszy przypadek o ktorym czytam albo slyszalam ze wlasnie tak to sie konczy udzial ojca przy porodzie.
mojej siostry maz od porodu przez 5 lat malzenstwa spal z nia tylko 1 raz!!!! kumacie 1 raz wciagu 5 lat .
byl kochajacym ojcem dobrym mezem ale porod go calkowicie obrzydzil i ta sfera przestala istniec skonczylo sie rozwodem rok temu.
wspolczuje zalozycielce tematu.wydaje mi sie ze w tym wypadku naprawde najlepszym wyjsciem bedzie poleciec do polski odpoczac,posluchac rad najblizszych,odpoczac od partnera,przemyslec wszystko i podjac decyzje co dalej.
trzymam kciuki za ciebie dziewczyno.daj sobie pomoc masz kochajaca mame i napewno wyjdziesz z tego,nie zamykaj sie w czterech scianach.nie musisz byc z tym facetem to nie koniec swiata

Dziewczyny zwariować mogę mam serdecznie dość całego świata mam z mężem wiecznego pecha w ogóle nas nie odpuszcza jeszcze przez te nerwy stresy to urodzę przez tą pogodę jest bezrobocie maż prawie wcale nie pracuje w zeszłym tygodniu miał zaledwie 16 h i w tym tyg znowu ma być to samo a tu teraz rachunki do opłacenia jeszcze pościel i materac nie kupiony do łóżeczka i nawet nie mam co marzyć teraz o tym żyjemy bardzo skromnie a tu licho ;( jestem na skraju wytrzymałości całą ciąże mam stresy aż się boje jakie będzie moje maleństwo szuka wszędzie innej pracy jeździ po agencjach był w urzędnie pracy ale mówią że nie ma pracy przez pogodę deszcze a pech się zaczol od kad spalił sie anm dom w norwegii a razem z nim nasz cały dobytek ;(

Czasami mam wrazenie, ze niektore kobiety rodza dzieci z "obcymi" mezczyznami... Czy w trakcie, i miedzyczasie poczecia, rozwiazania (porodu) nie rozmawiacie ze soba o tym co was "boli" (szokuje, zastanawia, martwi, ciekawi, nawet z punktu widzenia drugiej osoby)????