Bardzo dobry topic o samotnosci mentalnej zmienia sie w standardowy, przerabiany juz tysiac razy temat o zwyklej samotnosci.
Zupelnie zgadzam sie z WhiteDaisy, ze nie kazdemu do szczescia wystarczy posiadanie rodziny, zdrowia, spacer z psem czy przesiadywanie na forum)))))))))))
Nie kazdy rowniez potrafi czuc sie szczesliwym porownujac sie do ludzi w gorszej sytuacji zyciowej.
Mi rowniez w UK brakuje inteligentych I interesujacych ludzi, interakcji z nimi, i nie narzekam na brak zajec , ani tym bardziej nie cierpie na depresje czy lubie towarzystwo marudziarzy czy pesymistow.
Wrecz przeciwnie; jestem spontaniczna, kreatywna osoba, otwarta na ludzi, ale rowniez wymagajaca jesli chodzi o swoje towarzystwo.
Roznice kulturowe i mentalne miedzy nami, a anglikami odczuwam mocno. Pracuje od wielu lat tylko z nimi, rozne miejsca pracy, ale od 8 lat wylacznie srodowiska biurowe – praca z mniej i bardziej wyksztalconymi ludzmi.
Stwierdzam, ze niestety wiekszosc anglikow, tak jak napisala WhiteDaisy prowadzi bardzo plytki tryb zycia. Rozmowy z nimi (wiekszoscia) ograniczaja sie do tv soaps, fashion and clubbing, o przepraszam jeszcze duzo rozmawiaja o jedzeniu
Nie zawsze bawi mnie ich humor, i generalnie sa duzo mniej interesujacy i originalni niz inne narodowosci.
Pomijam juz dwulicowosc i zamilowanie do obgadywania.
Mi w interakcji z drugim czlowiekem potrzebna jest wieksza stymulacja intelektualna

Poczucie szczescia zalezy od nas? W duzej mierze tak, ale otoczenie (jak twierdzi WhiteDaisy) ma tez dla mnie duze znaczenie.
Oprocz ludzi o podobnej mentalnosci, mocno brakuje mi; klimatycznych knajpek i winiarni wroclawskich, nocnych spacerow po miescie, regularnych wypadow w doborowym towarzystwie, w nasze przepiekne gory
Klimatycznej knajpki sobie nie wybuduje, ani “prawdziwych i pieknych gor” nie narysuje)))))))))

WhiteDaisy, dzieli nas duza odleglosc, ale jak masz ochote to zawsze mozemy np. spotkac sie w polowie drogi

Forumowicze, jak nie bede odpisywac na wasze posty, to nie znaczy, ze brak mi argumentow, ale czasu lub checi na dyskusje

Usunięte

Tak czytam sobie ten wątek i zastanawiam się co poradzić. Z pewnością najlepiej byłoby zyskać czas i iść do ludzi. Poznawać. A dla Panów którzy szukają drugiej połówki polecam zainteresować się cyklem szkoleń

spam

Mieszkalem 2 lata w Finlandii i mam wrazenie ze nie wiecie co to samotnosc. Jestem teraz w Anglii i czuje ze wracam do zycia. Ale moze od poczatku, wychowalem sie na najwiekszej dzielnicy czestochowy, do dzisiaj mam grupke przyjaciol, nie kazdy w polsce ale ciagly kontakt od 20 lat. Ostatnie dwa lata w Finlandii to dla mnie cos wykraczajace poza granice zycia dla mlodego czlowieka, paradoksalnie slyszalem nawet przed wyjazdem ze mam finska mentalnosc, jestem malomowny. Irytuje mnie np tutaj (w anglii) grom pytan kazdego dnia jak sie mam i jak leci, 49 razy dziennie. A jednak lepsze chyba to niz sytuacje gdzie dwoch finow pracujac razem 11 lat na papierosie ani slowa nie zamieni, wogole to mialem wrazenie ze poznalem tych ludzi lepiej niz znali sie miedzy soba pomimo tyle spedzonego czasu razem. Nie bede juz wiecej pisac bo ma to dwie strony i np poznalem tam dwie osoby ktore nazwalbym przyjaciolmi, a takich osob nie poznam np tutaj. Chociaz niczego do dzisiaj pewny byc nie moge i dlatego przyjaciolmi dla mnie sa w dalszym ciagu te chlopaki z ktorymi razem dorastalem i znam na wylot do dzisiaj.

Samotność... co to jest? Nie rozumiem tłumu czy tłum mnie nie rozumie? Tzn odstaję intelektualnie? Odstaję... jeżeli mnie tłum nie rozumie, no to plus dla mnie, wiadomo głupszy mądrzejszego nie zrozumie. Jeżeli ja nie rozumiem, no to czas psychiatrę odwiedzić.
Przyjaciele... młody jesteś... tylko tym można przyjaźń wytłumaczyć. Przyjaciel... każdy jest przyjacielem, przynajmniej mógłby być... chyba że tylko poetycko-literacko można coś więcej...

[ Ostatnio edytowany przez: ie2ox4-b 19-12-2015 02:19 ]

Dokladnie , niczego nie mozna byc pewnym i przyjaciol poznaje sie czasem w najmniej spodziewanych momentach

Nie mam wielu przyjaciol i paradoksalnie jak teraz o nich mysle to kazdego z nich poznalam na tym portalu

Samotnosc to dziwne zjawisko . Ja wlasnie czesciej odczuwam samotnosc w grupie ludzi niz bedac we wlasnym towarzystwie czy w miejscach gdzie ludzi jest jak na lekarstwo

Ja bardzo lubie cytat de Mello , ktory swietnie opisuje sfere emocji w tym dla mnie rowniez stan samotnosci .

Szukam przyjaciół w Londynie - wspólna kawa, bieganie.

A da się pić kawę w biegu ?

Wszystko się da kwestia motywacji
Gdzie mieszkasz Gosia?