Usunięte

Daisy767

Uwielbiam tak pozytywnych ludzi jak Ty i ten spoosb nastawienia do rzeczywistosci i otaczajacych nas ludzi .
Dokladnie : To co dajesz w wiekszosci przypadkow wraca .
Zdarzaja sie odstepstwa i nie zawsze pomimo , ze sie staramy spotykamy sie z pozytywna reakcja zwrotna ale tym przypadkami ja sobie nie zawracam glowy . Skupiam swoj czas i energie na tych dodatnich chwilach i ludziach .

Obgadywanie to tez temat rzeka . Nie bede z siebie robic swietej , bo najbardziej mnie smiesza ludzie , ktorzy twierdza , ze wszyscy wokol obgaduja ale nie oni sami . Nie raz jestem swiadkiem obok mnie jak ktos obgaduje ale potem zbulwersowany , ze sam zostal obgadany.
Przyznaje , zdarza mi sie , kazdemu sie zdarza . Nie zaprzeczam temu , znam i rozumiem tem mechanizm . Nie mam pretensji do innych , ze obgaduja .Taka natura ludzka . Staram sie nad sama soba pracowac w tym wzgledzie . Roznica pomiedzy moim obgadywaniem a innych jest moze tylko taka , ze mnie sie zdarza od czasu do czasu bardziej w zlosci przy wzburzeniu emocjonalnym . Czasem chlapne cos glupiego i nieprzemyslanego ale potem sie chociaz nad tym zastanowie i przeprosze .Nie ma we mnie jednak takiej zawsci czy rozsiewania plotek zeby osiagnac jakis efekt lub kogos zranic.

Staram sie na ile jednak moge byc obiektywna i rozgraniczam pewne kwestie .Nie ma dla mnie osob tylko dobrych albo tlko zlych . Kazdy jest zlepkiem tych dwoch wartosci. Umiem jednak nawet jak kogos nie lubie przyznac mu racje jesli sie z nim zgadzam czy umiem pochwalic za to co dobrze zrobil. Moje osobiste antypatie potrafie odstawic na dalszy plan i znalezc w innych pozytywna czaske. Moja antypatia nie przyslepia mi zdrowego podejscia do drugiej isoty ludzkiej. Nie ma we mnie chceci odwetu jak ktos mnie skrzywdzi . Wlasnie wtedy pogadam sobie i popsiocze ale ide dalej i nie zmienia to mojego nastwaienia do reszty i nie mowie, ze juz nikomu nie pomoge.
Bede pomagac nawet jesli mialabym nie raz sie jeszcze zawiesc a to chocby dlatego , ze JA nie chce sie upodobnic do innych .To,ze ktos okazal sie chamem nie znaczy , ze ja tez musze. To co ktos inny robi swiadczy o nim samym , jesli okazal sie kims niegodnym naszego zainteresowania czy pomocy -trudno . Ja jednak zamierzam pracowac nad soba by byc ponad to i nie zbaczac ze swojej drogi pomimo przeciwnosci jakie napotykam .

Ja z mężem pracowałam razem przez ponad 1.5 roku - już jako małżeństwo i będąc w Anglii. I wspominam to niezbyt miło, bo czasem się w pracy kłóciliśmy czy sprzeczaliśmy, no i też nie bardzo było po pracy o czym rozmawiać, bo wiadomo jak nam minął dzień. Ale wtedy nie mieliśmy wyjścia.

Agaw32

to zupelnie jak ja...
bardzo ciezko z tym zyc.
najgorsze dla mnie jest to, ze zyjac w taki sposób nie jestem szczesliwa i mój synek to widzi. Wiec do wszystkiego dochodza jeszcze wyrzuty sumienia. Wystarczylaby mi godzinka w tygodniu milej rozmowy z kims zeby doladowac bateryjki...

Usunięte

Usunięte

pozazdroscic.. hhmm ja z mopim mezem moge pozartowac sobie wtedy kiedy ma wolne, bowiem jak pracuje to raczej odpada no chyba ze on zartuje to jest wtedy ok, a siedze calymi dniami w domu(szukam pracy) i moje dzieci jak nie widza sie z tata to tesknia i smutno mi kiedy moj maz przychodzi do domu i spedza z nimi 10 min gdzie wieczor jest dlugi...jak ma wolne to chce grac, a z dziecmi spedza czas na zakupach :/

[ Ostatnio edytowany przez: _L1V1A_ 07-07-2012 13:37 ]

Usunięte

ja mam tak samo

i co w takiej sytuacji robic?? Wracac do Polski i byc blizej rodziny czy byc sama z dziecmi i czekac na lepsze relacje z mezem?