No coz, moje zycie sie tak ulozylo. Zdecydowalismy z zona, ze to ona bedzie sie ksztalcic i skonczyla uniwersytet ARU w Cambridge wlasnie rok temu. Na studia musiala dojezdzac 100 km w jedna strone (3 razy w tyg).
Ja pracowalem 4 dni 4 dni wolne wiec nie moglem podjac studiow bo musialbym duzo zajec opuscic. Zreszta w Polsce skonczilem politechnike wiec jeden tytul mgr inz. mi wystarczy.

Jak teraz widac to ja znalazlem prace w PL i na poczatek nie jest zle. Teraz zona zajmie sie synkiem, a ja postaram sie rozwijac. Wiec perspektywy jakies sa.

Mi i zonie najbardziej brakowalo polskich znajomych i rodziny. Ciagle utrzymujemy z nimi kontakt wiec wiemy co u nich slychac. Zobaczymy jak to bedzie po powrocie, szok kulturowy napewno nas czeka, ale podjelismy decyzje i konsekwetnie sie tego trzymamy.

[ Ostatnio edytowany przez: wadus77 27-07-2011 09:49 ]

Usunięte

Usunięte

Nie chce obiecywac, ze bede pisal, ale bede sie staral. Wiem, ze wielu Polakow mysli o powrocie i moze potrzebuja tylko jakiejs malej inspiracji?

Moja inspiracja byla zona, ktora zadzwonila kiedys do mnie z Polski i powiedziala, ze jej znajomi kupuja dzialke i beda sie budowac. Pomyslalem jak to mozliwe? i zaczalem przegladac ogloszenia o prace na pracuj.pl napisalem w godzine CV i cover letter i zlozyelm aplikacje na 5 stanowisk odezwali sie z 4 a w 3 dostalbym prace. z tych 3 jedna byla ta, ktora wybralem :D i ot cala historia.

[ Ostatnio edytowany przez: wadus77 27-07-2011 10:15 ]

NIE!!!!bedziecie zalowac tak jak ja zalowalam ..wrocialam do Polski 3 lata temu po 4-letnim pobycie w UK i pracy jako nauczyciel wychowania specjalego!i....po 2 latach w Polsce i kompletnej dewastacji zycia mojego i mojej rodziny postanowilam wrocic do UK..i zaczynam od nowa.. nie popelniajcie tego bledu..ja myslalam ze skoro osiagnelam tak wiele tutaj w UK bedzie to tak samo latwe w Polsce ( bo przeciez sie zmnienilo!!!)...
pozdrawiam

Danco4: wspolczuje, ale roznie sie roznym ludziom zycie uklada. Powrot do Polski to napewno trudniejsze zycie, ale to tz zalezy od punktu widzenia.

Wezmy sobie na przyklad kogos w Polsce kto nigdy nie byl za granica, ma powiedzmy 30 lat i nagle dostaje wlasne mieszkanie srkomne bo skromne ale bez kredytu, dostaje prace w duzej miedzynarodowej firmie na kierowniczym stanowisku za przyzwoite pieniadze, i jeszcze proponuja mu wyjazdy za granice na szkolenia. To wszystko na poczatek i to praca nie w Warszawie czy Krakowie ale w zwyklym 200tys miescie w PL.

Ale rozumiem tez, ze jak ktos zaczyna od zera to w Polsce raczej zyly wypruje, a dorobi sie najwyzej nerwicy i depresji. Wiem, ze w Polsce sa ludzie zarabiajacy 1400 brutto wiem, ze maja rodziny i dzieci na utrzymaniu. Wiem to bo na rozmowach bylem tez w takich miejscach gdzie mialbym zarzadzac takimi ludzmi, ale jak ich motywaowac za takie pieniadze? Dobrze, ze nie dostalem takiej pracy bo nie wiem jak bym mial ludziom patrzec w oczy.

Polska to swiat kontrastow 1,5 mln ludzu pracuje za min. krajowa, wyjatkiem sa oazy typu Warszawa, KRakow, Gdansk itd. Ale bez wlasnego lokum lub petli kredytu na 30 lat na mieszkanie lepiej tam nie zagladac.

Ja pochodze z Podkaprpacia i napatrzylem sie co to jest bieda, bezrobocie i brak perspektyw. Ba zylem tym do momentu wyjazdu do UK. Ale mam swoja szanse powrotu i bylbym skonczonym durniem gdybym to zmarnowal

co do perspektyw w UK, chyba nie wszedzie jest tak ciekawie jak sie uwaza. W mojej okolicy jako informatyk zaczynalbym moze z pesnja 11-14k rocznie. Nie moge sobie juz na to pozwolic mam rodzine na utrzymaniu wiec albo od razu zaczynam z wyzszej polki albo zostaje gdzie jestem czyli pomocnik TL w fabryce, a to raczej nieciekawa perspektywa.

[ Ostatnio edytowany przez: wadus77 27-07-2011 13:03 ]

Usunięte

Usunięte

Usunięte

Twoje zycie, Twoj wybor. Musisz sam podjac decyzje.