Dziś po powrocie do domu miałem dość interesującą rozmowę z moją starszą pociechą - podczas powrotu ze szkoły do domu, w gronie przyjaciół nawiązała się rozmowa na temat homoseksualismu. Mój syn, podejrzewam że pod wpływem doświadczeń wyniesionych z rodzinnego domu zasugerował, że rodzina powinna się składać z mamy i taty. Proste rozwiązanie które służy nam jako gatunkowi od dziesiątków tysięcy lat. Niestety opinia ta spotkała się z krytyką rówieśników a syn mój został oskarżony o posiadanie seksistowskich poglądów. Mówimy tu o dwunastolatkach więc wątpię że którykolwiek z nich wiedział co seksizm oznacza, bardziej skupiając się podejrzewam na powtarzaniu zasłyszanych w domu, szkole i telewizji hasełek które niektórzy co głośniejsi dorośli uważają za modne i postępowe. Mówiąc szczerze to już sam nie za bardzo się orientuje w znaczeniu tego terminu gdyż jest on używany w dość liberalny sposób za każdym razem kiedy ktoś ma potrzebę czepienia się a nie za bardzo ma o co. Pojęcie rodziny jako jednostki jest jedną z pierwszych abstrakcji które przyswaja sobie małe "bambino" - postacie ojca i matki stoją na pierwszym planie aż do wieku dojrzewania dlatego mają ogromne znaczenie dla prawidłowego rozwoju. Znaczenie to znajduje odzwierciedlenie od niepamiętnych czasów w mitach, religiach i tradycjach które stały się podwaliną naszej zachodniej kultury. Warto się więc zastanowić czy dobrym pomysłem jest zmiana czegoś tak fundamentalnego w imię najnowszej mody? Ostatnio wpadła mi w łapki książka znanego etologa i zoologa Desmonda Morrisa o wymownym tytule "The Naked Ape". Twierdzi on, że nasza natura i procesy darwinowskiej ewolucji są w równym stopniu odpowiedzialne za nasze zachowania jak i nasza kultura - oprócz malarzy, naukowców i kosmonautów jesteśmy również nagimi malpami, a nasza biologiczna cześć jest równie ważna jak cześć wykształcona przez kulturę. Można się spierać która z tych składowych ma większy lub mniejszy wpływ na nasze życie ale bezspornym pozostaje fakt, że jedno bez drugiego daje nam tylko połowiczny obraz tego co to znaczy być człowiekiem.
Na szczęście żyjemy w wolnym kraju i nikt nie powinien komuś zaglądać do sypialni (przynajmniej ja nie mam w zwyczaju) jeśli w sypialni znajdują się ludzie dorośli i swoimi czynami nie wyrządzają nikomu krzywdy. Ale dzieci są zależne od dorosłych oraz nie mają swojej reprezentacji w systemach prawodawczych jak sejm czy senat, dlatego ktoś z dorosłych musi stać w ich narożniku i o nie dbać. A bombardowanie młodych ludzi takimi mądrościami jak np. posiadanie dwóch ojców jest tak samo dobrym (jeśli nie lepszym) sposobem na wychowanie dzieci nie wydaję mi się dobrym pomysłem tym bardziej, że dzieci trochę przypominają mi modelinę - łatwo je ukształtować za młodu lecz o wiele trudniej zmienić im kształt jak trochę podrosną. Nie na darmo niektórzy co gorliwsi katoliccy księża twierdzą, że dzieci złapane w macki ideologi przed siódmym rokiem życia już nigdy jej nie opuszczą. To co mówimy i co sobą reprezentujemy przed naszymi dziećmi ma znaczenie. Dlatego warto upewnić się że przedkładamy rzeczy słuszne nad modne.

Huh? O co właściwie chodzi?

O co chodzi pytasz. Mnie to wyjaśniła taka jedna, mądra wiedząca, blog autora tych wypocin, słabą klikalność ma, trzeba więc szukać atencji, gdzie się tyko da. Wierzę tej wiedzącej, bo to mądra kobieta jest.