Usunięte

Usunięte

Usunięte

Kasiu podam Ci jeden przyklad:
Moja corka miala 3 latka, kiedy przez chwilke nieuwagi zlapala za gorace zelazko (doslownie sie odwrocilam)
Moje wczesniejsze tlumaczenia, prosby, ostrzezenia- nic nie znaczyl- ponoć człowiek(nawet taki jeszcze malutki) uczy sie na wlasnych błędach.
Dopiero inny bodziec, a w tym wypadku poparzenie, sprawilo, ze corka zaczela mnie sluchac. Wystarczyło, że powiedziałam jej " si" i juz nigdy wiecej nie chwycila za cos goracego.
Wiem, ze to nie wiele ma wspolne z klapsem, ale chcialam ci powiedziec, ze naprawde czasem rozmowe, nawet najszczersze- z głębi serca, nie pomoga.

[ Ostatnio edytowany przez: lail_z_londynu 14-11-2008 00:31 ]

Mozesz sie ze mna nie zgodzic, ale ja uwazam, ze zelazko itd nie powinno byc w zasiegu lapek malucha... wiem ile sie trzeba nagimnastikowac, zeby bezpiecznie wykonac podstawowe czynnosci, ale taka juz rola rodzicow. Nie uwazam, ze dziecko trzeba chowac pod "kloszem", i moj synio, tez eksperymentuje z kaloryferem, ale to jednak nie zelazko... i przepraszam, jezeli uraze, ale to jest nasz obowiazek upewnic sie, ze dziecko jest bezpieczne, nawet jezeli wyciaga lapki tam gdzie nie powinno...
pozdrawiam

No to proponuje zamiast tlumaczyc dziecku, co mu wolno a czego nie- schowaj wszysko i ciesz, ze wychowasz niczym nie zranione dziecko- tylko przepraszam za slowo uwazaj, bys nie wychowala conajmniej dziwaka, albo głąba.
Myśle, ze wychowanie, nie polega na chowaniu dziecka przed swiatem, lecz na nauczeniu go w tym swiecie zyc.
Ja nie chowam ani dziecka, przed swiatem, ani swiata przed nim, ja ucze, by umialo w nim zyc i kozystalo z niego calymi garsciami, ale dobrze i tak, bym nigdy sie za nie nie wstydziła.
Powiem Ci, ze gdybym patrzyla Twoimi kategoriami, to nie mialabym tylu powodow do dumy, a kocham je i jestem z nich naprawde dumna.
Moje dzieci umialy juz dobrze plywac w wieku 5 lat, w wieku 4 lat jezdzily na rowerze- na dwoch kółkach, w wieku 10 lat razem ze mna i mezem zrobily kurs nurkowania- poprostu kozystaja z zycia na "maxa", a ja staram sie im tylko pomoc i tlumaczyc co jest dobre, co zle, co powinni robic, a czego ucikac.
Czasem tlumacze, czasem ukarze, bardzo rzadko uciekam sie do klapsa- praktycznei teraz juz w ogole, ale jeszcze kilka lat temu- kilka razy musialam sie do klapsa uciec.
Nie wazne... to jedynie moja metoda na wychowanie i po 15 latach, widze ze dobra i bardzo skuteczna.
Wasze z pewnoscia sa rownie dobre- jesli skuteczne.
Pozdrawiam

[ Ostatnio edytowany przez: lail_z_londynu 14-11-2008 00:56 ]

A tak nawiasem, 3 latka to wiek, w ktorym dziecko powinno juz rozgraniczac co mu wolno.
Takie przedmioty jak zelazko, czy porcelanowy kubek, to chowalam, jak mialo roczek, no ale jak chcesz, to mozesz dziecu nie dawac noza i widelca do osiemnastki, w koncu lapkami tez da sie jesc, tylko kogo wtedy wychowasz...?

[ Ostatnio edytowany przez: lail_z_londynu 14-11-2008 00:54 ]

nie uwazam, ze chowam "glaba" jak to nazwalas... moj syn ma 20 miesiecy i uwazam, ze zostawianie zelazka jest co najmniej nieodpowiedzialne... nie napadalam ani na Ciebie, ani na nikogo innego, kto ma inne zdanie niz ja!!! Jak rowniez napisalam, ze nie chowam i nie sadze aby bylo dobre chowanie dziecka pod kloszem...
Nie rozumiem Twojego ataku na moja osobe..., ale jezeli sprawilo ci to satysfakcje to ciesze sie razem z toba...
p.s. nastepnym razem zanim powiesz o cudzych pociechach "glab", prosze zastanow sie jakbys sie czula gdyby ktos tak powiedzial o twoim dziecku!!!

Nie chcialam cie urazic, bo slowa nie dotyczyly akurat Twojego dziecko, napisalam uwazaj bys nie...
Chodzilo o przestroge, a nie obraze.
Poza tym chyba nie doczytalas, moja corka miala 3 lata, chodzila, mowila -bardzo dobrze, rozumiala co sie mowi, ale i tak nie sluchala przestrog.
Twoje dziecko ma 20 miesiecy to nieco ponad półtora roku, wiec roznica jest kolosalna- przynajmniej w tym wieku.
3 lata, to nie jest taki wiek, w ktorym wszystko musi znikac z zasiegu rak dziecka, to raczej okres, w ktorym nalezu mu tlumaczyc i uczyc powoli z korzystania- moze nie akurat zelazka, ale ...

Przyklad corki podalam, by niektorzy zrozumieli, ze czasem rozmowa- nawet najszczersza nie zawsze pomaga.
Trzymaj sie Kasia i nie obrazaj, bo nie mialam takiego zamiaru.

[ Ostatnio edytowany przez: lail_z_londynu 14-11-2008 01:16 ]

Pozwolę sobie dodać swoje trzy grosze: generalnie ja sam wychowywany byłem w raczej ciepłym i pozbawionym przemocy domu. Jeśli zrobiłem coś źle, rodzice starali się mi spokojnie wytłumaczyć gdzie popełniłem błąd i prosili żebym w przyszłości uważał. Nie zawsze skutkowało, więc i kilka razy po tyłku za przeproszeniem dostałem. Wtedy był płacz wielki i "foch" na cały świat, teraz się z tego śmieję.

Nie mam żalu do rodziców, wyrosłem na zdaję mi się - przynajmniej w miarę przyzwoitego człowieka, a i wiem że tych kilka klapsów jakoś negatywnie na moja psychikę i rozwój emocjonalny nie wpłynęło.

Pozwolę sobie podlinkować dwa artykuły:
Tak Cię kocham, że Cię biję
Cała Polska bije dzieci

W tym pierwszym tekście pojawia się pewna bardzo interesująca (przynajmniej moim skromnym zdaniem) opinia:


Drugi tekst jest zapisem debaty politycznej w Polsce, również ciekawa lektura - ale uwaga, niektóre wypowiedzi potrafią wytrącić z równowagi. Mimo wszystko, chyba warto przeczytać.

Teraz czas na mały przykład z życia wzięty:
Mój brat miał w dzieciństwie bardzo głupiutki zwyczaj bicia (tak, tak - bicia) ludzi po twarzy. Wystarczyło wziąć go na ręce, pochylić się nad nim - reakcja zawsze ta sama - BUM! Czy to obcy, czy członek rodziny, nieważne. Mamie też się kilka razy oberwało. Miliony razy tłumaczyła mu, że nie wolno tak robić - bez skutku. W końcu pewnego dnia nie wytrzymała - dostał kilka klapsów. Momentalnie przestał się boksować z ludźmi!

Moje zdanie jest takie:
Oczywiście należy starać się dziecku tłumaczyć i traktować je jak dorosłego człowieka, ale jak wiadomo - to nie zawsze działa. Gdyby się jednak zdarzyło, że ktoś nie wytrzymał i tego klapsa wymierzył - proszę nie mieć do siebie pretensji i wyrzutów sumienia. Z pewnością nikt z użytkowników się nad dzieckiem "dla frajdy" nie znęca, a powód jakiś był. Ba, powiem więcej - od czasu do czasu, to i może ten cały klaps jest nawet potrzebny?

Pozdrawiam serdecznie!

[ Ostatnio edytowany przez: gillian 14-11-2008 03:56 ]