Usunięte

Co do poczucia wartości się zgadzam,ale nigdy w życiu nie uczmy dziecka poczucia wyższości,bo stąd już maleńki kroczek do postaw rasistowskich,nazistowskich,homofobii i innych tego typu zachowań.Każdy człowiek jest równy i tego należy dziecka uczyć,nigdy nie wmawiać mu ,że jest lepsze od innych.Jest grzeczniejsze,milsze,kulturalniejsze,mądrzejsze,rozsądniejsze ale nigdy nie mówić otwarcie,że jest lepsze od innych.

Usunięte

Ale to nie był atak na Ciebie.Daleko mi od ataków na kogokolwiek.Tak zrozumiałem wzmiankę o wyższości i dałem tylko taki wywód jak ja rozumiem pojęcie wyższości,to wszystko.
Faktycznie odeszliśmy od tematu klapsów zasadniczo.

Witku, tym razem choc reprezentujemy podobne poglady i sposoby wychowawcze- nie zgadzam sie z Toba i mysle, ze tym razem to Fairy80 ma wiele racji.
Może sie mylę, ale sam wpajam dzieciom poczucie własnej wartości, a nie jak mylnie kojarzysz- wyższości.
Jestesmy w UK jakby nie było mniejszościa i często niedowartościowaną grupą społecznoą.
Z własnego doswiadczenia zauważyłem, że dla wielu jesteśmy tylko "białymi murzynami" od czarnej roboty, którzy przyjechali usługiwać "angolom" za marne grosze.
Ja mam poczucie własnej wartości i godności, wiem kim jestem, po co tu przyjechałem, wiem na co zasługuje i jaka mam rolę do spełnienia.
Nie pozwalam sie ani poniżać, ani wykorzystywać dlatego, że jestem Polakiem.
Jestem wręcz z tego dumny i to staram sie przekazać dzieciom.
Daję im do zrozumienia, że nie sa ani gorsi, ani lepsi.
Tłumaczę im, że ich wartość nie można określić ani po grubości portfela, ani po kolorze skóry, ani tez po tym skąd jesteśmy.
Zawsze tłumaczę, że ich wartość to to, jakimi są ludzmi, ile wniosą dla innych, jaki dadzą przykład.
(warto zajrzeć do "Dziady"- A. Mickiewicza)
Wpajam w nich poczucie wartości, a nie wyższości, które chyba błędnie odczytujesz.

Usunięte

Tak więc atmosfera została ożywiona... aż sie boje odezwać... I nawet teraz trochę temat się zmienił...
Dodam jednak (wracając do pytania powyżej), że jestem za klapsem, czasem tej ostatecznej formy karcenia jednak trzeba użyć, jezeli nie pomaga nic innego. Ci co uważają inaczej niech sie od razu na mnie nie rzucają, bo nie każę tu zmieniac swego zdania, odpowiadam tylko na pytanie zadane na początku tego postu
Czy jest oznaką bezsilności... zalezy od sytułacji, dziecko jednak potrzebuje wyznaczenia wyraźnych granic, to dla jego dobra, wszyscy tego chcemy przecież dla naszych dzieci
Czasem wystarczy tłumaczenie raz czy więcej razy, czasem nie wystarcza..., dziecko jednak musi wiedziec dlaczego zostalo ukarane w ten czy inny sposób...
Podstawą jest też konsekwencja, "mów co myślisz, myśl co mówisz, rób co obiecujesz zrobić" - tym staram sie kierować, czy robię źle, czas pokaże. Nikt jednak nie moze mi dać stuprocentowej pewności, że nie używanie klapsa wogóle(bo siły to sadzę za mocne słowo ) da o wiele lepszy skutek.

Metodę jaką ja stosuję w krytycznych sytułacjach, to gdy juz tłumaczenie nie pomaga, a mój cwany łobuziak pozwala sobie na coraz wiecej, to obietnica że dostanie dwa klapsy w domu (na ulicy bym nie smiała nawet...) Tak było w wypadku gdy połozyl mi się na plecach w sklepie, bo sprzedawaca wziął mu z rąk mleko, a on sam chciał położyć no i bylo wielkie darcie , i kiedy chciał sam chodzić bez trzymania za rękę zwłaszca prze ulicę...
Rozumiem, chce byc samodzielny, ale ma zaledwie 4 lata...

W pierwszym przypadku miał 3 lata, na dotychczasowe napady złości reagowałam tlumaczeniem, że nie podoba mi sie to zachowanie itd.. ale niestety nie poskutkowało, pewnie też moja w tym wina, ze mu pobłażałam ale jest jeden, i jezeli coś chciał, czemu miałam nie pozwalać, w koncu ja też bym wiele rzeczy chciała... zresztą dalej go rozpieszczam, od tego też przecież jest
Ale to co zrobił wtedy... do dzis dobrze pamiętam... jak zareagowałam? przeszłam wtedy koło niego ze stoickim spokojem, zapłaciłam, przeprosiłam sprzedawcę, i wyszlam czekając przy wyjściu... Potem spokojnie wsadzilam do wózka, i choć jeszcze płakał, wyjasniłam, ze w domu dostanie dwa klapsy i za co... po drodze powtórzyłam jeszcze z pare razy, i dopiero przed domem przeprosił, i powiedział, że "juz mu lepiej" , co mnie trochę rozbroiło . Czulam sie jednak bezradna i bezsilna, sama sie popłakałam, pewnie gdzies popełnilam błąd, ale niestety nie wiem gdzie. Wiem jednak ze dzieci są cwane i nas rodziców często wypróbowują, na ile sobie moga pozwolić, sama taka byłam
Tak wiec w domu, po rozpakowaniu zakupów, spokojnie wzięłam mojego synka na kolana, wytłumaczyłam i przypomniałam całą sytułację, po czym dostał dwa klapsy. Poszedł się wypłakać do pokoju, za chwile wrócił, przeprosił, ale jeszcze poprosiłam go o powtórzenie 5 razy, że juz nie bedzie się kładł na podłogę w sklepie ze złości. i pomogło , nigdy wiecej sie to nie powtórzyło
A drugi przypadek przechodzenia przez ulicę, wiem, ze to normalne, ale jedne dzieci szybciej rozumieją, inne nie, u mnie te obiecane znów dwa klapsy w domu zadziałały blyskawicznie, i choć sam lubi chodzić, to jednak przed ulicą sie zatrzymuje, w tym wypadku nie czekałabym na rezultat samych tłumaczeń.

Tego typu karcenie nie sprawia mi satysfakcji, nie udowadniam też tym swojej siły, tak samo, jak wszyscy co się opowiadają tutaj za klapsami.
Staram sie jednak też poświecać małemu czas, dawać mu jak najwięcej miłości i ciepła, bo to jest właśnie w wychowaniu najważniejsze, i myslę, że na tym sie powinnismy skupic i pomysleć , a to jak kto karci, czy robi dobrze, czy źle...
Każdy z nas jest inny, tak samo nasze dzieci... możemy sie podzielić naszymi doświadczeniami, spotrzeżeniami, być moze komuś z nas okażą sie pomocne, i myśle że o to tu chodzi
Pozdrawiam serdecznie

Usunięte

przepraszam ale kwestia"chyba cie powalilo" nie wyszla odemnie nie obrazam ludzi tak jak niektorzy z forumowiczow...a pozatym temat chyba zszedl na inne tory...nie takie bylo pytanie...ale ja juz zbastuje...co mysle o ostatecznym klapsie napisala i dalsze wypowiadanie sie nie ma najmniejszego sensu bo zaraz moge byc atakowana...dzieki.

Dla odnowienia tematu podbijam, bo widze, ze dyskusja toczy sie zawziecie w komentarzach pod dzisiejszym artykulem.