Wklejam to co znalazlem:
Głównym kryterium rozróżnienia kamer jest nośnik, na jaki nagrywany jest materiał filmowy w kamerze. Jeszcze nie tak dawno największym powodzeniem cieszyły się kamery na kasety miniDV oraz w mniejszym stopniu kamery Digital 8 (cyfrowy odpowiednik Hi8). Tych ostatnich już się nie produkuje. Natomiast coraz większą popularność zdobywają kamery na płyty DVD oraz na dyski twarde.
Kolejny dylemat, to rozdzielczość, z jaką kamera nagrywa film. Szczególnie istotną kwestią stało sie to obecnie, kiedy na rynek weszły coraz tańsze kamery obsługujące nową technologię HD (High Definition), czyli obraz wysokiej rozdzielczości. Technologia HD zdecydowanie góruje nad tradycyjną rozdzielczością obrazu, przewyższając ją bardzo zauważalnie pod względem jakości. Według opinii specjalistów, za kilka - kilkanaście lat technologia HD lub jej pochodne wersje wyprze całkowicie technologię opartą na dotychczasowych rozdzielczościach.
Jaki nośnik wybrać?
Nadal zwykle największym problemem przy wyborze kamery pozostaje kwestia nośnika, na którym kamera zapisuje filmy. Tak więc, zdecydujemy się na tradycyjną kasetę miniDV, płytę DVD albo na dysk twardy. Nową, na razie mocno niszową grupę, stanowią kamery nagrywające filmy na karty pamięci, które na razie ustepują mocno pod względem pojemności dyskom twardym. Jednak szacuje się, że w przyszłości kamery na karty pamięci będą zajmowały coraz mocniejszą pozycję na rynku (uwaga: wiele kamer posiada gniazda dla kart pamięci, jednak są to karty przeznaczone jedynie do zapisu zdjęć wykonanych kamerą, a nie do zapisu filmów).
Grupa kamer na kasety miniDV jest coraz węższa, jednak nadal ten właśnie nośnik oferuje najwyższą jakość obrazu. Warto pokreślić, że kamery HD również nagrywają na kasetach miniDV. Filmy zapisane na kasetach miniDV można obejrzeć na ekranie telewizora za pomocą specjalnego kabla wprost z kamery lub poddać obróbce na komputerze, aby później móc obejrzeć gotowy materiał np. na płytach DVD lub CD. W tym celu należy skopiować obraz na komputer wyposażony w kontroler IEEE1394 (FireWire) oraz wykorzystać odpowiednie oprogramowanie, które zazwyczaj dostajemy w zestawie (można też użyć wbudowaną w nowsze wersje Windowsa aplikację Windows MovieMaker). Ze względu na bardzo wysoką jakość nieskompresowanego obrazu z kaset miniDV, nagrane filmy zajmują na dysku bardzo dużo miejsca (np. 1 godzina materiału DV zajmuje ok. 12G

. Poleca się używanie komputera z procesorem co najmniej 1 GHz i 512 MB pamięci oraz szybkich i pojemnych dysków twardych.
Prawdopodobnie najpopularniejszy obecnie jednak nośnik to dysk twardy. Nieoceniona jego zaleta, to olbrzymia pojemność, która przekłada się na czas nagrania filmu. Producenci zazwyczaj oferują kilka modeli, które mają inną pojemność. Od najmniejszych o pojemności 30 GB do większych 60 GB. I tak np. na dyskach 40 GB można zapisać nawet do 50 godzin nagrań w niskiej jakości lub do 9 godz. i 4 min. w najwyższej jakości. Do tej pory żadna kamera nie pozwalała na taki komfort. Jest to istotne tym bardziej, kiedy coraz więcej osób podróżuje po świecie i nie ma przy sobie odpowiedniego sprzętu, aby kopiować nagrany materiał.
Trzeba podkreślić, że dyski w kamerach są starannie zabezpieczone. Za ochronę dysku przed utratą danych odpowiadają specjalne czujniki, które wykrywają gwałtowne ruchy i w takich momentach zatrzymują pracę dysku. Z kolei technika buforowania sygnału wideo dba o ciągłość zapisu.
Pozostał nam jeszcze jeden nośnik, a mianowicie płyta DVD o średnicy 8 cm i pojemności 1,4 GB (60 minut nagrań w trybie long play, 30 minut w trybie standardowym DVD i 20 minut nagrania wysokiej jakości). Charakterystyczną cechą jest łatwość odtwarzania nagrań. Gotowe filmy można oglądać w każdym odtwarzaczu lub nagrywarce DVD, napędzie DVD na komputerze lub konsoli PlayStation. Ułatwieniem jest też proste wyszukiwanie konkretnego ujęcia. Służy to tego automatyczne generowanie indeksu rozdziałów. Za pomocą małych miniaturowych obrazów odnajdujemy szukany fragment filmu i uruchamiamy go. Nie tracimy czasu na przewijanie filmów, tak jak w przypadku kaset. Poza tym kamery DVD umożliwiają łatwe i szybkie powielanie gotowego filmu. Wystarczy skopiować gotowy film na komputer i stworzyć dowolną liczbę kopii na nagrywarce DVD. Olbrzymią zaletą płyt DVD jest ich trwałość. Zwykłe kasety z czasem zużywają się, natomiast eksploatacja płyt nie wpływa ujemnie na jakość nagrań. Wada tego rozwiązania to stosunkowo niska pojemnośc płyt i konieczność ich częstej wymiany w kamerze przy nagrywaniu większych partii materiału.
Jaka rozdzielczość?
Kolejnym krokiem jest zastanowienie się nad rozdzielczością, czyli jakością obrazu. Im większa rozdzielczość, tym lepiej, szczególnie jeśli chcemy, aby nasza kamera wykonywała zdjęcia, które możemy później wywołać w fotolabie. Obecnie kamery dzielą się na dwa standardy.
Pierwszy, to tradycyjne kamery z podstawową rozdzielczością obrazu 720p (1280x720 pikseli).
Do drugiego standardu należą modele HD (High Definition) z rozdzielczością 1080i/p (1920x1080 pikseli).
Jeśli zdecydujemy się na pierwszy standard, mamy do wybory kilka rozdzielczości przetwornika. Przetworniki obrazu CCD o rozdzielczości 800 000 pikseli pozwalają na uzyskanie wysokiej jakości filmów, lecz zdjęcia nadają sie tylko do oglądania na komputerze. Kamery z 1-megapikselową matrycą pozwalają już na niewielkie odbitki, natomiast modele o 2-megapikselowych i 3-megapiksleowych przetwornikach gwarantują bardzo wysoką jakość filmów i zdjeć. Zdecydowanie lepszą jakość obrazu ruchomego gwarantuje kamera z układem trzech przetworników 3CCD. Każdy przetwornik rejestruje osobno składowe kolorów RGB (Red, Green i Blue - czerwony, zielony i niebieski), dzięki czemu reprodukcja barw jest znacznie lepsza niż przy zastosowaniu pojedynczego układu CCD.
Oczywiście najlepsze, choć też i najkosztowniejsze rozwiązanie, to kamera nagrywająca w standardzie HD (lub HDV). Jeśli finanse na to pozwalają, polecamy ten wybór, na pewno zaprocentuje to w przyszłości, kiedy odbiorniki telewizyjne oferujące standard HD będą w powszechnym użyciu. Nie ma jednak też co przesadzać: jeśli nie jest to dla nas aż tak ważne, często lepiej zaoszczędzić pieniądze i wydać je choćby na atrakcyjną wycieczkę, z której przywieziemy wspaniałe filmy
Parę słów na temat rozdzielczości HD.
Tradycyjny standard rozdzielczości, oferowany w dotychczasowych kamerach, to standard DV (480i – tryb 4:3, 640x240 pikseli), czyli tradycyjne kamery na kasety miniDV. Wraz z rozwojem i rozpowszechnianiem się technologii wysokich rozdzielczości, zaczęły pojawiać się kamery w standardzie HDV 720p (tryb 16:9, 1280x720 pikseli), HDV 480p (tryb 16:9, 860x480 pikseli) oraz HDV 1080i (16:9, 1920x540 pikseli). Symbol "i" oznacza obraz z przeplotem, czyli na zmianę wyświetlane są linie parzyste i nieparzyste. Dlatego w formacie 1080i obraz 1920x1080 pikseli dzieli się na dwa pola, a liczba poziomych linii na pole zredukowana zostaje w rzeczywistości do 540 linii. Natomiast litera "p" to obraz ze stałym skanowaniem - lepsza ostrość i jakość obrazu. Czyli, upraszczając, format HDV oferuje wysoką rozdzielczość, jednak przystosowaną do użytku domowego. Jest to format wystarczający, aby użytkować film HD w domowym telewizorze HD.
Obecnie najwyższą jakość gwarantują oczywiście profesjonalne kamery HD (tzw. Full HD), które nagrywają obraz w standardzie 1080p, który posiada 1920x1080 pikseli. Inne określenie na ten format to Full High-Definition. W porównaniu z kamerami HDV, kamery HD nagrywają w profesjonalnym formacie zapisu XDCAM HD, DVCPRO HD i HDCAM. Ale wysoka jakość obrazu wymaga zaawansowanego sprzętu do edycji oraz bardzo pojemnych nośników. Z tego względu pojawiły się właśnie kamery HDV, które nagrywają na tradycyjne kasety miniDV i kompresują obraz przez kodowanie MPEG2.
Technologia HD powstała w związku z wysokimi wymaganiami telewizorów, których przekątna przekracza 27 cali. Tradycyjna technologia Standard-Definition (SD, format 480i), która była stosowana w każdym odbiorniku telewizyjnym, nie poradziła sobie z jakością obrazu na tak dużych ekranach (widoczne piksele, zniekształcenia, blade kolory, rozmazany obraz). Wtedy pojawiły się telewizory HD i HD Ready (przystosowane do HD) o przekątnej większej niż 27 cali i gwarantujące znakomita jakość, jednak tylko gdy oglądany obraz był nagrany w technologii HD (HDV).
Zoom 10-krotny, a może 30-ktotny?
Kamery cyfrowe pozwalają na przybliżenia optyczne (zoom optyczny) i cyfrowe (zoom cyfrowy). Filmy lub zdjęcia wykonane na zoomie optycznym gwarantują wysoką jakość obrazu, natomiast zoom cyfrowy to nic innego jak powiększanie pikseli, co wpływa bardzo negatywnie na jakość obrazu. Unikajmy używania zooma cyfrowego. Jeśli filmujemy tylko i wyłącznie z ręki, to maksymalne zbliżenie 10x w zupełności wystarcza. Przy większym bardzo trudno jest utrzymać stabilny kadr (także przy użyciu funkcji stabilizacji obrazu). Wynika z tego, że wybierając długie zoomy np. 15x, 20x lub 30x, musimy zaopatrzyć się również w statyw. Z praktycznego punktu widzenia, najlepszym wyborem będzie zoom 10x lub15x.
Złącza wyjścia i wejścia...
Bardzo często mamy dylemat, czy wybrać kamerę z wejściem (DV, analogowym i S-Video) czy bez. Dylemat jest tym większy, im większa jest cena pomiedzy dwoma kamerami, które tak naprawdę nie różnią się niczym innym więcej. Każda kamera posiada wyjście analogowe, czyli pozwala na oglądanie filmów i zdjęć na ekranie telewizora lub kopiowanie na kasety VHS w magnetowidzie. Prawie wszystkie kamery posiadają wyjście DV, które służy do przegrywania materiałów np. na komputer. Natomiast złącza wejścia umożliwiają nam przekazywanie danych w drugą stronę, czyli do naszej kamery cyfrowej z innego urządzenia. I tu powstaje pytanie: czy potrzebujemy wejścia DV, analogowego i S-Video? Tak, jeśli chcemy nagrywać filmy np. z komputera na kasetę w kamerze (wejście DV) lub z telewizora i magnetowidu (wejście analogowe i S-Video). Z wejścia DV korzystają często filmowcy, którzy obrabiają filmy w komputerze aby uzyskać oczekiwany rezultat i potem nagrywają zmontowany film z powrotem na kasetę w kamerze. Jednak zazwyczaj decydujemy się na nagranie obrazu na płytę CD lub DVD. Jeśli do tego nie posiadamy żadnych starych materiałów na analogowych kasetach, które chcielibyśmy zamienić na obraz cyfrowy, zwykle wtedy nie potrzebujemy złącza wejścia w kamerze.
Co jeszcze jest istotne?
Dla osób pragnących w znacznym stopniu kontrolować filmowanie, istotna będzie możliwość ręcznego ustawiania parametrów takich jak ostrość, ekspozycja, balans bieli. Warto wtedy zwrócić uwagę na takie możliwości.
Za jakość obrazu odpowiedzialny jest również obiektyw, który ma odpowiednią jasność. Im mniejsza wartość, tym lepiej. Zazwyczaj obiektywy posiadają zmienną jasność, czyli wartości jasności są różne dla minimalnej i maksymalnej ogniskowej (zoom). Obiektyw zawsze jest jaśniejszy przy krótkiej ogniskowej (szeroki kąt).
Istotną rzeczą jest zasilanie. W zestawie przeważnie dołączony jest akumulator o niewielkiej pojemności, który pozwala na filmowanie przez ok. 1-1,5 godziny. Polecane jest dokupienie drugiego akumulatora. W naszym sklepie można dokupić sobie bardzo dobrej jakości akumulator - zamiennik za niewielką ceną w porównaiu do oryginalnych produktów i w dodatku o większej pojemności.
Jeśli zależy nam na funkcji robienia zdjęć, to warto zwrócić uwagę na gniazdo kart pamięci. W przypadku kamer bez gniazda, zdjęcia są zapisywane na taśmie, co nie gwarantuje dobrej jakości ani łatwego ściągnięcia ich np. na dysk twardy w komputerze.
Czyli jaka kamera?
Zazwyczaj kupienie kamery wiąże się z odczuwalnym wydatkiem. Większość decydujących się na kupno kamery cyfrowej potrzebuje jej do filmowania spotkań rodzinnych, wydarzeń okolicznościowych lub po prostu do zachowania wspomnień w formie obrazów video. Nie potrzebujemy wtedy kamery z rozdzielczością 2 lub 3 mln. pikseli, zooma optycznego dłuższego niż 15x ani złączy wejścia. Wystarczy prosty model kamery miniDV, DVD lub na dysk twardy.
Krystian Bielatowicz
e-cyfrowe.pl