Wigilia: tradycja i nowoczesność

"Wigilia" pochodzi od słowa łacińskiego oznaczającego czuwanie. Przypomina pierwotne agapy - czyli chrześcijańskie, proste posiłki, na których gromadzono się wieczorem przed dniem świątecznym. Przez czuwanie, modlitwy i śpiewy wierni przygotowywali się na obchody święta.

Dzisiejsza forma wigilii w Polsce znana jest od XVIII wieku, ale dopiero od XX wieku stała się powszechną tradycją. Towarzyszyły jej liczne obyczaje - na wsi i w dworach umieszczało się w czterech rogach głównej izby cztery snopy zbóż: pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa. Stół pokrywano sianem i białym obrusem, co miało przypominać ołtarz i pieluszki Dzieciątka. Ustawiano także osobne nakrycie dla przypadkowo zjawiającego się gościa. Wieczerzę rozpoczynał ojciec rodziny odczytaniem opisu narodzenia Pańskiego z Ewangelii św. Łukasza.

Niemal oczywisty dziś zwyczaj ubierania choinki i obdarowywania się prezentami przywędrował znacznie później z Niemiec.