Przed całkowitym zaćmieniem

Zaćmienia Księżyca są dość częstym zjawiskiem i zdarzają się w dwóch okresach kwiecień-maj oraz od września do listopada. Księżyc "znika" w cieniu Ziemi tylko podczas pełni. Promienie słoneczne, dzięki którym "świeci", zatrzymują się na Ziemi i jej atmosferze. Naturalny satelita niebieskiej planety ciemnieje coraz bardziej w miarę, jak jego tarcza kryje się przed promieniami Słońca. Księżyc nie "znika" całkowicie, ponieważ słoneczne światło rozprasza się w atmosferze Ziemi. Dlatego kolor, jaki Księżyc przybiera podczas zaćmienia, jest uzależniony od przejrzystości górnych warstw atmosfery. Tarcza księżyca podczas zaćmienia może być jasnopomarańczowa, jasnoczerwona, zdarza się też brunatny odcień. Im bardziej przejrzysta jest atmosfera, tym jaśniejsza jest tarcza księżyca widziana z Ziemi.

Oprócz całkowitych zaćmień Księżyca zdarzają się również częściowe. Maja one miejsce, gdy tylko część słonecznego światła, docierającego normalnie do Księżyca, zostaje przecięta przez Ziemię. Zjawisko przybiera wtedy inne kolory.

W tym roku było już jedno całkowite zaćmienie Księżyca. Dzisiejsze jest ostatnim w tym roku takim zjawiskiem. W przyszłym roku będą dwa – w maju i październiku. Widziane z Ziemi zaćmienia Księżyca różni od zaćmień Słońca obszar, na którym można obserwować te zjawiska. Zaćmienie Księżyca widać bowiem na całej półkuli, na której panuje noc. Zaćmienie Słońca, którego istotą jest rzucanie cienia na Ziemię przez Księżyc, jest widoczne tylko na małym obszarze, proporcjonalnym do wielkości, a ściślej mówiąc niewielkich rozmiarów Księżyca w stosunku do Ziemi.