Na Isle of Wight uczczono polskich bohaterów

Pan Otton przez lata aktywnie działał w Stowarzyszeniu Przyjaciół ORP Błyskawica, a teraz jest jego honorowym prezesem. Pomimo ukończonych 100 lat jest zawsze pełen energii i dobrego humoru. Już za kilka dni wybiera się do Włoch, by wziąć udział w 78. rocznicy zwycięskiej bitwy o Monte Cassino.

Jak się stało, że Błyskawica była w okolicy w czasie niemieckiego ataku? W sierpniu 1939 roku, w obliczu zbliżającej się niemieckiej inwazji na Polskę, Błyskawica otrzymała rozkaz opuszczenia macierzystego portu w Gdyni, by walczyć u boku Królewskiej Marynarki Wojennej. Wiemy, że okręt wziął udział w szeregu decydujących operacji morskich II wojny światowej, ale akurat w maju 1942 roku przyjechał do Cowes do… remontu. Po silnym sztormie, niszczyciel doznał uszkodzeń kadłuba i kotłów, co spowodowało konieczność napraw. Był wybudowany na zmówienie polskiej Marynarki Wojennej przez stocznie J.S. White’a w Cowes i East Cowes, a zwodowany w 1936 roku (matką chrzestną okrętu została Cecylia Raczyńska, żona Edwarda Raczyńskiego, ówczesnego ambasadora RP w Londynie). Przy osiąganej szybkości prawie 40 węzłów okręt stał się najszybszymi niszczycielem na świecie i przekroczył wszelkie oczekiwania podczas prób morskich na Solent.

Komandor Wojciech Francki kilka dni przed atakiem zobaczył na niebie zwiadowcze samoloty niemieckie i przewidział atak. Gdy w nocy z 4 na 5 maja 1942 roku, pozornie bezbronne miasto zostało zaatakowane przez 160 niemieckich bombowców, załoga była przygotowana do walki. Było to niezgodnie z przepisami bezpieczeństwa, wydanymi przez Admiralicję, dotyczącymi rozbrojenia okrętu na czas remontu. Niezwykle dzielny dowódca nie podporządkował się jednak temu rozkazowi i spodziewając się ataku rozkazał uzupełnić amunicję z Portsmouth.