– W tej chwili koszty administracyjne stanowią około 17 proc. na mkw. To dużo powyżej poziomu państw Europy Zachodniej, nie mówiąc już o USA. Obniżenie tego progu, ułatwienie procedur administracyjnych, tak żeby można było szybciej stawiać albo sprzedawać domy i mieszkania, to kolejny krok. Podobnie zmiana prawa lokatorskiego. Opieka państwa nad właścicielem dawałaby możliwość większych inwestycji w mieszkania na wynajem. Te elementy mogłyby spowodować, że w krótkim czasie przybyłoby więcej tanich mieszkań, co jest jedną z ważniejszych kwestii dla Polaków mieszkających w mniejszych miejscowościach, którzy chcą zacząć karierę czy studia w Warszawie – zaznacza Wróblewski.
Jak podkreśla, decyzja, przed jaką stają młodzi ludzie: przenieść się do Warszawy czy do Dublina albo Londynu, w dużej mierze zależy od relacji kosztów mieszkania do poziomu zarobków, a Polska jest pod tym względem w europejskim ogonie – mieszkania są nieproporcjonalnie drogie w stosunku do zarobków, zwłaszcza ludzi młodych, którzy dopiero rozpoczynają karierę zawodową.
– Inne elementy, które trzeba poprawić, to m.in. sytuacja z przedszkolami, żłobkami, zachęty rynkowe do tworzenia jak największej liczby domów opieki. Nie chodzi o to, żeby dawać darmowe leki wszystkim powyżej 75. roku życia, ale żeby stworzyć mechanizmy lepszej opieki nad osobami starszymi – cały system organizacji społecznych wspieranych przez państwo, które opiekowałyby się rodzicami. Często Polacy nie decydują się na kolejne dziecko, ponieważ na co dzień muszą się też zajmować swoimi rodzicami i nie mają już możliwości czasowych ani finansowych – wskazuje Wróblewski.
Prezes Warsaw Enterprise Institute jako przykład wskazuje Irlandię, która w 2002 roku zmieniła swój system podatkowy, znacząco podniosła kwotę wolną od podatku (dzięki czemu znalazła się na trzecim miejscu Competitive Tax Index, który mierzy konkurencyjność systemu podatkowego – Polska jest w nim czwarta od końca) oraz poprawiła system podatków korporacyjnych, co ściągnęło do kraju inwestorów zagranicznych, a wraz z nimi – młode, wykształcone kadry. Dzięki temu od 2012 roku do kraju każdego roku wraca około 70–80 tys. Irlandczyków.
Źródło: Newseria
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.