Chcemy zarazić młodzież pasją do historii

Nadmieniasz, że „celem projektu jest również kontynuowanie działalności edukacyjnej prowadzonej w przeszłości przez byłych żołnierzy Armii Krajowej, popularyzacja wiedzy o Polskim Państwie Podziemnym oraz umacnianie tożsamości narodowej wśród młodego pokolenia na Wyspach”. Rozwiń tę myśl, proszę…

Już we wcześniejszym okresie Studium Polski Podziemnej wielką uwagę zwracało na młodzież, która była poddawana indoktrynacji ze strony władz komunistycznych. Młodzi ludzie otrzymywali wypaczony obraz działalności polskiego podziemia. Nasi założyciele, w tym gen. Tadeusz Bór-Komorowski czy gen, Tadeusz Pełczyński, walczyli w obronie prawdy historycznej. Naszym obowiązkiem jest kontynuowanie tej działalności. Ważnym punktem projektu jest rozwijanie kontaktów młodzieży polonijnej z polskim środowiskiem naukowym. Jego ideą jest również utrzymywanie jak najsilniejszych związków z Polską, zarówno emocjonalnych, jak i kulturalnych oraz budowanie pozytywnego wizerunku kraju ojczystego.

Zorganizowałaś już dwa spotkania w polskich szkołach sobotnich. Jak one przebiegały?

Projekt sesji wykładowych „Polonijne spotkania z historią najnowszą Polski” zainaugurowaliśmy 12 stycznia w Szkole Przedmiotów Ojczystych im. Marii Skłodowskiej-Curie Putney-Wimbledon. Podczas wykładu przedstawiłam uczniom działalność ruchu oporu w okupowanej Polsce, który notabene był fenomenem w Europie podczas wojny. 19 stycznia wygłosiłam wykład w Polskiej Szkole Przedmiotów Ojczystych im. Tomasza Arciszewskiego na temat życia codziennego w okupowanej Warszawie. Podczas wykładów pokazujemy uczniom unikatowe fotografie z naszego zasobu archiwalnego oraz materiały filmowe. Pod koniec sesji organizujemy quizy, które mają być weryfikatorem zdobytej w czasie wykładu wiedzy, a jednocześnie rozwijać umiejętność logicznego myślenia. Uczniów szkół, które uzyskają najwyższą średnią punktów czekają nagrody. Nadmienić należy, że w każdym miesiącu będą odbywać się wykłady. Część uczniów będzie miało okazję odwiedzić nasze archiwum i przyjrzeć się procesowi archiwizacji dokumentów.

Jest to program pilotażowy, który zamierzasz rozwinąć i przekształcić w wieloletni projekt. Zdradzisz jego szczegóły?

Wydaje mi się, że projekt „Polonijne spotkania z historią najnowszą Polski” ma w sobie bardzo duży potencjał. Wobec skromnych możliwości finansowych przyszłość projektu jest uzależniona od wsparcia finansowego instytucji państwowych. Jednym z punktów statusu SPP jest prowadzenie działalności edukacyjnej. Projekt do tej pory spotyka się z ciepłym odzewem. Nawiązałam również kontakt z uznanymi przedstawicielami kadry naukowej z kraju, którzy również będą prowadzić wykłady. Dzięki temu sesje wykładowe gwarantują wysoki poziom merytoryczny. Chcemy zarazić młodzież pasją do historii. Sama dobrze wiem jak ważne jest spotkanie odpowiednich ludzi na swojej drodze. Dzięki mojemu promotorowi, prof. dr hab. Mariuszowi Wołosowi, mogłam podjąć studia doktoranckie z tzw. wolnej stopy i  „robić” doktorat z Londynu.

Jesteś historykiem-archiwistą. Jakie są twoje zadania w Studium Polski Podziemnej?

Przede wszystkim biorę udział w procesie opracowywania zbiorów archiwalnych SPP. Wspomnieć należy chociażby o następujących jednostkach archiwalnych: BI zawierającego relacje z okresu okupacji niemieckiej i sowieckiej, Kolekcji 23 poświęconej Cichociemnym, czy też TP2 składającego się z teczek pracowników Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza. Prowadzę również fanpage SPP na Facebooku, dzięki któremu popularyzujemy historię Polskiego Państwa Podziemnego wśród emigracyjnej społeczności oraz na polu krajowym. W 2018 roku byłam również redaktorem naczelnym naszego wydawnictwa „Biuletynu”, który poświęcony był setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.

Skąd twoje zainteresowania historią?

Pochodzę z Buska Zdroju położonego na Kielecczyźnie, gdzie w okresie II wojny światowej niezwykle intensywnie działały oddziały partyzanckie Armii Krajowej – wspomnieć należy chociażby o oddziałach „Hubala”, czy „Ponurego”. Wuj mojego ojca za przynależność do ruchu oporu był torturowany w więzieniu Gestapo w Busku Zdroju, a następnie rozstrzelany w zbiorowej egzekucji 1943 roku w Wełczu pod Buskiem Zdrojem. Od wczesnych lat szkolnych żywo interesowałam się historią Polskiego Państwa Podziemnego. W 2011 roku ukończyłam studia na kierunku historia-archiwistyka na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W tym samym roku odbyłam wolontariat w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie. W 2014 roku trafiłam do Studium Polski Podziemnej w Londynie, gdzie działam po dzień dzisiejszy. W ramach studiów doktoranckich napisałam biografię Tadeusza Żenczykowskiego, wielkiej postaci warszawskiej konspiracji, zastępcy Rozgłośni Polskiej Radio Wolna Europa w Monachium, działacza emigracyjnego w Londynie.