Wracając do pytania, w słowie „technika” mogą kryć się tematy medyczne, czyli antykoncepcja i infekcje przenoszone drogą płciową (STIs). To biologiczna wiedza, którą każdy powinien mieć. Oprócz niej niezwykle ważne są rozmowy o relacjach, budowaniu dobrych związków i przeciwdziałanie przemocy w związku.
Jakie są granice wiekowe tzw. zgody na seks?
W Anglii 16 lat to wiek zgody na kontakty seksualne. Istnieje także druga granica – każdy kontakt seksualny z osobą poniżej 13 roku życia kwalifikowany jest jako gwałt. Młodzi ludzie przeważnie pytają – a co pomiędzy? Prawo zostało stworzone po to, by chronić dzieci przed wykorzystaniem przez dorosłych, a nie, by karać za konsensualny seks, więc nie ma obowiązku zgłaszania seksu 15-latków na policję. Jest za to obowiązek rozmowy z młodą osobą i dowiedzenia się, czy jest bezpieczna, czy ktoś ją przymusza, czy ma dostęp do antykoncepcji i jaka jest różnica wieku między partnerami.
Według YouGov 49% osób w wieku 18-24 deklaruje się jako „niestuprocentowo heteroseksualne”. Wśród młodzieży transpłciowej co dziesiąty uczeń otrzymuje pogróżki, 84% ma doświadczenia z samookaleczeniem, a 45% podejmuje próby samobójcze. W jakim stopniu poruszasz tematykę homoseksualności, homofobii?
Poruszyłaś dwa bardzo istotne wątki. Po pierwsze, przyjęliśmy, że osoby heteroseksualne stanowią większość, ale nikt tak naprawdę nie wie, czy to prawda. Ponieważ podejmuje się wysiłki na rzecz walki z homo- i bifobią, coraz więcej osób czuje się bezpiecznie na tyle, by dokonać coming outu. Mimo że w Anglii prawo jest równe wobec osób żyjących w związkach jedno- lub różnopłciowych, homofobia jest nadal obecna w wielu szkołach i wpływa na zdrowie psychiczne młodych ludzi.
Drugi temat to tożsamość płciowa. Mimo dyskryminacji i przemocy coraz więcej osób decyduje się żyć zgodnie z płcią odczuwaną. Bardzo ważne jest, żeby dawać do tego prawo już małym dzieciom, bo one wiedzą, kim są. Mam nadzieję, że w nowych zaleceniach dotyczących edukacji seksualnej tematyka LGBT nie będzie zamieciona pod dywan, to niezwykle ważne dla bezpieczeństwa i zdrowia młodych ludzi. Jeśli jacyś rodzice czują się niekomfortowo z tego typu wiedzą, warto doczytać, pooglądać wywiady z rodzinami LGBT.
Może dobrym pomysłem byłby plan edukacji seksualnej, udostępniany rodzicom zawczasu?
Szkoły publikują na swoich stronach internetowych ogólne plany zajęć z edukacji seksualnej, zachęcam do poszukania ich. Każdy rodzic powinien interesować się tym, kto i jak często ten przedmiot prowadzi. Porozmawiajcie z dziećmi o tym, czego się uczą, a jeśli coś budzi wasz niepokój, skontaktujcie się ze szkołą. Warto wpłynąć na szkołę, żeby zajęcia odbywały się regularnie, jeden dzień w roku to za mało.
Według danych Eurostat z 2015 r. wśród 10 krajów europejskich z najwyższym odsetkiem ciąż nastoletnich (10-19 lat) znalazły się zarówno Polska (8 miejsce – 3,26 %), jak i Wielka Brytania, jedyny z krajów Europy Zachodniej na tej liście (7 miejsce – 3,45 %). Jak wypada porównanie edukacji seksualnej w Polsce i na Wyspach?
Polska i Wielka Brytania znacząco różnią się pod względem podejścia do seksualności młodych ludzi. W Wielkiej Brytanii nie udaje się, że młodzi ludzie nie są zainteresowani seksem, i prawo jest tak skonstruowane, żeby dać im możliwość robienia tego bezpiecznie. W Polsce nacisk położono na abstynencję, nie ma żadnych przychodni zdrowia seksualnego dla młodzieży, a wręcz osoba poniżej 18 roku życia nie może pójść do lekarza bez zgody opiekuna. Co za tym idzie, teoretycznie od 15 roku życia może uprawiać seks, ale nie może pójść po receptę na antykoncepcję, nie mówiąc o tym, że wielu osób może na nią nie być stać.
Jeśli chodzi o edukację, różnica, którą zauważyłam, to większa kultura dialogu i rozmowy w Anglii, młodzież nie wstydzi się tu zadawać pytań. Moja polska szkolna edukacja polegała na ciągłych wykładach i braku wyrażania własnej opinii.
