Modelarstwo dla ka¿dego

Zanim przejdziemy do meritum naszej rozmowy, czyli modelarstwa, nale¿y nadmieniæ, ¿e jest pan prezesem Zwi±zku Lotników Polskich. Jak do tego dosz³o?

Zwi±zek jest kontynuacj± dzia³alno¶ci organizacji, która wcze¶niej mie¶ci³a siê poza Londynem. Gdy zamkniêto klub lotniczy w Collingham Gardens, lotnicy – cz³onkowie organizacji, zdecydowali, ¿eby kontynuowaæ dzia³alno¶æ jako Polish Airmen’s Association, czyli Zwi±zek Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii. Z czasem jednak wiêkszo¶æ cz³onków liczy³a po 90 i wiêcej lat, wiêc szukano m³odszych osób do jego prowadzenia. Zaproszono i mnie. Jestem synem lotnika, mama tak¿e by³a w lotnictwie.

Czyli kontynuuje pan tradycje rodzinne?

Tak i jestem pierwszym cz³onkiem zwi±zku, który zosta³ prezesem nie bêd±c na wojnie jako lotnik. Dawno, dawno temu lata³em w samolotach prywatnych, jak jeszcze mia³em na to si³y i czas. Teraz moim zadaniem jest upamiêtniæ to, co sta³o siê podczas wojny i przekazywaæ innym tê historiê

Niedawno w POSK-u by³a prezentowana wystawa stworzona przez Zwi±zek Lotników Polskich na 100-lecie odzyskania przez Polskê niepodleg³o¶ci. Czego konkretnie ona dotyczy³a?

Nie by³a to ¶ci¶le historia lotnictwa na 100-lecie odzyskania niepodleg³o¶ci. Warto wspomnieæ, ¿e w tym roku 100-lecie obchodzi tak¿e RAF, czyli Royal Air Force. Na wystawie chcieli¶my pokazaæ co siê sta³o po wrze¶niu 1939 roku, kiedy to czê¶æ ¿o³nierzy przedosta³a siê do Francji, a pó¼niej do Anglii. Je¶li chodzi o polskie lotnictwo na terenie Wielkiej Brytanii, to nie by³ to tylko Dywizjon 303 i 302, ale dodatkowo, w czasie bitwy o Wielk± Brytaniê tak¿e Dywizjon 300. Ten pierwszy jest oczywi¶cie najbardziej znany, ale trzeba pamiêtaæ te¿ o tym, co siê sta³o po bitwie o Wielk± Brytaniê. I tego te¿ dotyczy³a wystawa. Chcieli¶my pokazaæ, ¿e nasi piloci latali na Hurricane’ach pó¼niej na Spitfire’ach, na Mustangach; zaprezentowaæ jak to wygl±da³o, ¿eby zachêciæ m³odzie¿ do przyj¶cia tam i m.in. pokazaæ modele samolotów w rozmaitych skalach. S± modele oryginalnie sklejone, s± te¿ nowoczesne, z metalu. To pierwsza taka wystawa, a mam nadziejê, ¿e w nastêpnym roku te¿ zrobimy podobn± i wówczas by³yby te¿ modele sterowane przez radio.

Na tej wystawie prezentowane by³y modele, które stworzy³ pan w³asnorêcznie. Proszê powiedzieæ co¶ o nich…

Tak, to jest zajêcie dla kogo¶, kto ma du¿o czasu... Kiedy¶, dla przyk³adu, sk³ada³o siê takie modele nawet bez szk³a powiêkszaj±cego. Jeszcze jak by³em m³ody to malowa³em detale, jak rysy twarzy, bez szk³a. Obecnie mo¿na kupiæ nawet modele, które po z³o¿eniu bêd± lata³y jak prawdziwe samoloty.

Sk±d u pana zainteresowanie modelarstwem?

To jest tak, ¿e albo cz³owiek tym siê interesuje, albo nie. To by³o oko³o 1960 roku jak acz±³em. Wszystkie modele, które mo¿na by³o kupiæ, by³y bez jakiejkolwiek farby. Trzeba by³o samemu sk³adaæ, samemu lepiæ i robiæ modyfikacje. Musia³em nauczyæ siê je malowaæ. Za pierwszym razem oczywi¶cie mi nie wysz³o, ale z czasem poj±³em. Nie by³o wówczas komputerów, telewizja nie by³a tak interesuj±ca, a i tak by³a tylko bia³o-czarna. Cz³owiek wiêc interesowa³ siê innymi rzeczami. A jak skoñczy³o siê sk³adaæ i wygl±da³o to naprawdê dobrze, by³a satysfakcja, ¿e samemu siê to skonstruowa³o.

Ile lat zatem interesuje siê pan modelarstwem?

Obecnie mam 64 lata, a zaczyna³em jak mia³em 11 lat.

Co siê dzieje z pana modelami po z³o¿eniu?

Niektóre po³ama³y siê, czê¶æ mia³a „wypadki” lub zaginê³a, a sporo zosta³o wyrzuconych. Jest to przykre, ale z drugiej strony nowsze modele, które mo¿na teraz kupiæ, maj± wy¿szy standard, a detale s± takie, ¿e to siê w g³owie nie mie¶ci!