Ze Wspólnej na King Street

Jak trafiłaś do Londynu?

W Londynie znalazłam się ze względów prywatnych. Nie była to łatwa decyzja, gdyż sporo zostawiłam w Polsce w sensie zawodowym. Od momentu debiutu w 2002 roku w musicalu Metro Janusza Józefowicza na deskach Teatru Studio Buffo właściwie cały czas grałam w teatrze. Pracowałam w Teatrze Nowym w Słupsku, w Sopockim Teatrze Tańca, w Europejskim Ośrodku Praktyk Teatralnych Gardzienice oraz w Instytucie Teatralnym w Warszawie we wspaniałym spektaklu Magnifica w reżyserii Marty Górnickiej, z którym jeździliśmy po całym świecie.  Nagrywałam audiobooki, tj. W krainie kolibrów Sofia Caspari, Sagę rodu Michorowskich Anny Rohóczanki. Był również dubbing: użyczyłam głosu jednej z głównych bohaterek w polskiej wersji językowej serialu animowanego The Littlest Pet Shop i podkładałam głos m.in. w takich serialach jak Koszykarze, Kosmoloty, czy w kinowej wersji filmu Percy Jackson. Morze potworów.

Pracowałaś również w serialach telewizyjnych. Które role najmilej wspominasz?

Najdłużej pracowałam w serialu Na Wspólnej, gdzie była bardzo ciepła, rodzinna atmosfera. Bardzo miło wspominam pracę z Arturem Żmijewskim na planie Ojca Mateusza w okresie, gdy nie tylko w nim grał główną rolę, ale również go reżyserował. Jest świetnym aktorem, ale również genialnym reżyserem. Ciepło wspominam role w serialu Na dobre i na złe, gdzie miałam okazję pracować ze znakomitym reżyserem młodego pokolenia Marcinem Bortkiewiczem.

Jak znalazłaś się w Scenie Polskiej w Londynie?

Wiedziałam że nie będę mogła żyć bez teatru. Jednym z pierwszych telefonów, które wykonałam w Londynie był telefon do ZASPu – Związku Artystów Scen Polskich w Londynie. Telefon odebrała sama pani prezes Irena Delmar. Wyjaśniłam co robiłam w Polsce i powiedziałam że bardzo chciałabym związać się z teatrem w Anglii. Pani Irena dała mi telefon do dyrektora i opiekuna artystycznego Sceny Polskiej w Londynie pani Heleny Kaut-Howson. Miałam bardzo długą rozmowę z panią Helena, po której musiałam przejść casting. Rezultat był pozytywny i teraz pracuję ze Sceną z czego się ogromnie cieszę.

Jaka będzie twoja Klara?

Ohhh... ona będzie ... przebiegła (śmiech). Doskonale wie jak ustawić otaczający ją świat i zakochanych w niej mężczyzn. Klara jest rodzajem kobiety, która niezależnie od okoliczności wychodzi na swoje. Jednocześnie jest to bardzo energiczna i żywiołowa dziewczyna, która powinna spodobać się widzom.



Dlaczego Zemsta powinna zainteresować współczesnego widza?

Ludzie którzy czytali Fredrę w szkole, albo czytali tylko streszczenie sztuki, nie pamiętają jak śmieszna jest Zemsta. Najlepszy kabaret mógłby pozazdrościć Fredrze języka i humoru.

Zemsta jest przede wszystkim wspaniałą zabawą. Aktorzy Sceny umieją po mistrzowsku ‘podać’ wiersz Fredry, przekazując jego humor, przewrotność i filuterność, śmiejąc się razem z widzem z polskich cech i przywar. Zemsta się nie starzeje, gdyż pokazuje istotę popularnie rozumianej polskości. Wydaje mi się że ten aspekt sztuki jest bardzo ważny za granicą, szczególnie w kontekście Brexitu. Powinniśmy być dumni że jesteśmy inni.

Jak wyglądała Twoja droga zawodowa w Polsce?

Urodziłam się i wychowałam się w Czarnej Dąbrówce, małej miejscowości na Kaszubach, gdzie niewiele się działo. Dlatego wymyślałam sobie światy i angażowałam w zajęcia, które pozwoliłyby mi wyjść poza granice lokalnej rzeczywistości. Kiedy pojawiło się kółko teatralne w domu kultury w Czarnej Dąbrówce od razu się do niego zapisałam. Potem były konkursy recytatorskie, zajęcia śpiewu i tańca, chór, joga etc. Ja zawsze wiedziałam czego chciałam.

Nie udało mi się dostać do szkoły teatralnej za pierwszym razem i dlatego poszłam inną drogą. Dostałam się do Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich, a później odbyłam trening wokalno-aktorski w Europejskim Ośrodku Praktyk Teatralnych Gardzienice. Po debiucie w musicalu Metro zasmakowałam tradycyjnego teatru w Teatrze Nowym w Słupsku w roli Iris w Zazdrości Esther Vilar wyreżyserowanej przez Grażynę Barszczewską. Następnie zdałam eksternistycznie dyplom aktorski ZASPu. Od tego czasu zagrałam wiele pierwszoplanowych ról teatralnych, między innymi Konstancji Mozart w Amadeuszu (reż.Z.Kułagowski). W 2009 roku zauważona przez choreografa Jacka Krawczyka, zostałam zaproszona do jego autorskiego spektaklu Infantka inspirowanego prozą B.Schulza.